Het paard weet dat hij mij tijdens het leiden niet voorbij mag lopen en staat ook meteen stil wanneer ik stil sta (ook buiten en/of op vreemd terrein) en volgt mijn tempo goed. Nu valt mij het volgende op. Wanneer ik het paard leid, loop ik graag schuin voor het paard. Echter wil dit paard graag recht achter mij lopen, waarbij hij soms ook echt te dichtbij komt. Als ik stop, stopt hij zoals ik zei ook meteen. Maar als hij te dicht op mij gaat lopen en ik stop plotseling, botst hij soms tegen mij op omdat hij niet genoeg tijd heeft om te stoppen. Hier schrikt hij dan weer even wakker van. 
Wat ik vaak doe is hem vervolgens achteruit sturen om meer afstand te creeeren. Hier luistert hij goed naar en de afstand is dan weer goed, maar toch blijft het paard buiten graag aan mij ‘plakken’. Ik wil graag dat hij meer schuin achter mij loopt. Want stel dat hij bijvoorbeeld zou schrikken, een sprint neemt en naar voren komt, is dat handiger omdat hij dan langs mij schiet i.p.v. tegen mij aan. Nu ‘trainen’ we qua schrikken op de manier van Tristan Tucker dus hij is niet snel meer onder de indruk, maar ik neem graag het zekere voor het onzekere. Ik dacht eerst dat het paard het misschien gewoon fijner zou vinden om schuin links achter mij te lopen ipv schuin rechts, maar dat bleek uiteindelijk ook niet het geval. Ook toen ik dat probeerde kroop hij weer recht achter mij.
Wat ik denk, is dat dit paard door de vele dingen die ik met hem doe heel erg op mij vertrouwt als leider. Dat is heel fijn, maar veiligheid staat wel voorop.
Ik ga het paard uiteindelijk beleren voor de kar dus als we uiteindelijk gaan langelijnen kan hij niet meer zo op mij steunen en zal hij zelfstandiger worden. Maar tot die tijd heeft iemand misschien wel een gouden tip.
Het is trouwens een LBE (Left Brain Extravert). In dit verhaal komt het paard heel introvert over, maar dat is zeer zeker niet het geval.
