Onze bandc
Geplaatst: 09-12-13 19:23
Hoi, sinds bijna 2 jaar heb ik 5 superleuke verzorgpaarden. Één van de paarden, een forse haflingerxarabier, is degene waar ik in het begin het meeste mee bezig ben geweest. Geen grondwerk ofzo, maar gewoon lekker poetsen en rijden. Ze was enorm traag in het begin, lastig vooruit te krijgen en erg koppig. Na een tijdje kreeg ik haar beter onder controle, ze was echter nog steeds traag. Omdat ze wel goed naar me luisterde voor de rest, vroeg de eigenaar of ik mee wou op buitenrit. En of ik dat wou! Ik was niet de enigste die het geweldig vond, Sofia leek opeens wakker te worden en was enorm voorwaarts. Ook een galopje gedaan die keer en dat deed ze ook super, ze was voorwaarts, maar ik kon haar gelukkig wel makkelijk terug halen. Sindsdien is ze erg voorwaarts geweest, maar ze leek het rijden nog steeds leuk te vinden, af en toe een buitenritje, maar toch voornamelijk in de bak omdat de eigenaar niet altijd meekon.
Begin deze zomer kwam er een meisje bij, ook begonnen we toen weer de training van een van de jongere paarden daar op te pakken. Dat vond ik geweldig, maar het betekende wel dat het andere meisje steeds vaker op Sofia ging, en ik meer bezig was met het jonge paard. De eigenaar had ook liever dat ik op het jonge paard reed, want ondanks dat dat andere meisje dat ook best wou en dit paard erg mak was, reed ik toch al zeker 6 jaar langer en was ik de zomer hiervoor ook al met hem bezig geweest.
Nou ja, sindsdien lijkt ze erg veranderd. Ze is nu drachtig, maar de dierenarts was in de zomer gekomen, en zei dat we haar een week rust moeten geven. We hebben haar anderhalve week rust gegeven om zeker te zijn en zijn toen begonnen te longeren vanwege de energie die ze heeft. Toen we er echter weer op gingen na een tijdje probeerde ze me uit door te bokken. Het was heel laag, maar dat had ze toch nog nooit gedaan, gewoon zomaar vanuit stilstand. En ze heeft wel eens gebokt, maar dat was als ze er vandoor ging.
Ook in de omgang lijkt ze veranderd. De ene keer komt ze naar me toe en als ze wegloop en ik loop de andere kant op komt ze naar me toe, maar een andere keer blijft ze weglopen. Dat deed ze wel eens op een speels manier, maar nu gingen de oren in de nek en maakte ze er één groot drama van bij de kudde (ze is de leidster). Nou ja, met veel geduld haar toch kunnen pakken en dan luistert ze perfect.
Diezelfde dag ging ik er even op, om mijn touwhalster uit te proberen, ze begrepen het eerst niet zo goed, maar ze was ook weer kleine bokjes aan het geven. Ik denk dat het een kwestie van respect is. Als de eigenaar erbij is loopt ze wel netjes, en in de wei komt ze ook altijd op hem af als hij haar roept. Toen had de eigenaar me uiteindelijk een zweepje gegeven, ik gebruik bijna nooit een zweep, deze keer heb ik hem ook maar 1 keer gebruikt, toen ze toch nog een bok gaf. Maar voor de rest liep ze wel gewoon braaf rond en hoefde ik het zweepje niet te gebruiken. Na een tijdje stonden de oren ook niet meer zo naar achteren, en begon ze het sturen beter et begrijpen. Op dat moment ben ik dan ook gestopt. Ze heeft momenten waarop ik denk dat we ene hele goede band heeft, maar dan komt er toch weer zo’n momentje binnenglippen waarop ik mis hoe onze band vroeger was.
Heeft iemand misschien tips of een of andere ‘verklaring’ waarom het zo zou kunnen zijn?
Begin deze zomer kwam er een meisje bij, ook begonnen we toen weer de training van een van de jongere paarden daar op te pakken. Dat vond ik geweldig, maar het betekende wel dat het andere meisje steeds vaker op Sofia ging, en ik meer bezig was met het jonge paard. De eigenaar had ook liever dat ik op het jonge paard reed, want ondanks dat dat andere meisje dat ook best wou en dit paard erg mak was, reed ik toch al zeker 6 jaar langer en was ik de zomer hiervoor ook al met hem bezig geweest.
Nou ja, sindsdien lijkt ze erg veranderd. Ze is nu drachtig, maar de dierenarts was in de zomer gekomen, en zei dat we haar een week rust moeten geven. We hebben haar anderhalve week rust gegeven om zeker te zijn en zijn toen begonnen te longeren vanwege de energie die ze heeft. Toen we er echter weer op gingen na een tijdje probeerde ze me uit door te bokken. Het was heel laag, maar dat had ze toch nog nooit gedaan, gewoon zomaar vanuit stilstand. En ze heeft wel eens gebokt, maar dat was als ze er vandoor ging.
Ook in de omgang lijkt ze veranderd. De ene keer komt ze naar me toe en als ze wegloop en ik loop de andere kant op komt ze naar me toe, maar een andere keer blijft ze weglopen. Dat deed ze wel eens op een speels manier, maar nu gingen de oren in de nek en maakte ze er één groot drama van bij de kudde (ze is de leidster). Nou ja, met veel geduld haar toch kunnen pakken en dan luistert ze perfect.
Diezelfde dag ging ik er even op, om mijn touwhalster uit te proberen, ze begrepen het eerst niet zo goed, maar ze was ook weer kleine bokjes aan het geven. Ik denk dat het een kwestie van respect is. Als de eigenaar erbij is loopt ze wel netjes, en in de wei komt ze ook altijd op hem af als hij haar roept. Toen had de eigenaar me uiteindelijk een zweepje gegeven, ik gebruik bijna nooit een zweep, deze keer heb ik hem ook maar 1 keer gebruikt, toen ze toch nog een bok gaf. Maar voor de rest liep ze wel gewoon braaf rond en hoefde ik het zweepje niet te gebruiken. Na een tijdje stonden de oren ook niet meer zo naar achteren, en begon ze het sturen beter et begrijpen. Op dat moment ben ik dan ook gestopt. Ze heeft momenten waarop ik denk dat we ene hele goede band heeft, maar dan komt er toch weer zo’n momentje binnenglippen waarop ik mis hoe onze band vroeger was.
Heeft iemand misschien tips of een of andere ‘verklaring’ waarom het zo zou kunnen zijn?