Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-04-19 21:49

Geplaatst: 25-04-19 21:49

Sophie_Wind schreef:
Of zou dat echt niet werken bij jouw paard?

Er zijn paarden die naast elkaar een grote wei hebben bijvoorbeeld die wel iets meer nodig hebben als een aai of een kriebeltje om te komen. Die van mij krijgen altijd een klein stukje appel of stukje wortel. De ruin vind me zeer aardig maar komt niet zo snel. De merrie kijkt altijd gelijk op en komt in principe naar me toe.

**Geplaatst**: 25-04-19 22:19

Re: Vd wat als “straf”.

Geplaatst: 25-04-19 22:19

Als hij naar me toe komt uit de wei geef ik hem ook wat lekkers, maar ik bedoel puur tijdens het werken in de bak of waar dan ook.

**Geplaatst**: 26-04-19 07:20

Geplaatst: 26-04-19 07:20

Doet je paard het écht voor jou? Of voor de consequenties (positief/negatief)?

Paarden hun gedrag wordt bekrachtigt. Dit kan zijn door een beloning op het juiste moment (zodat ze de link leggen met de actie en de beloning, een leer proces dat door de wetenschap goed onderbouwt wordt en bv ook veel in dierentuinen wordt gebruikt). Dit kan ook zijn door pressure/release. Als je paard bv niet meeloopt neem je de druk op het halstertouw wat toe, en je laat die druk weer los als hij meeloopt.

Daarnaast kan je gedrag ook nog demotiveren. Hier een mooi overzicht van de vier leermethodes:
Afbeelding

De reden dat een paard in vrijheid het e.e.a. kan doen voor een trainer die werkt met negatieve bekrachtiging (pressure/release), is omdat hij licht op hulpen staat en daarmee verdere stappen probeert te voorkomen. Hij blijft opzoek naar die release en probeert de momenten van (toenemende druk) te voorkomen. Parelli is een mooi voorbeeld, gaat het paard achteruit op een vingeraanwijzing, voorkomt het stap 2(touw zwaaien vanaf de pols), stap 3(touw zwaaien vanaf de elleboog) of stap 4 (touw zwaaien vanaf de schouder). Bij stap 2/4 komt de musketonhaak tegen zn kaak aan. Van irritant tot soms pijnlijk. Het is dan niet dat hij 'alles voor de trainer doet' maar wel gewillig meewerkt om stap 4 te voorkomen.

Hetzelfde waarom een kind meestal op tijd thuis komt of luistert naar zn ouders. Niet altijd omdat mama zo lief is, maar vaak ook omdat het geen zin heeft in straf.

Ook hetzelfde als dat mensen werken voor een salaris (hét voorbeeld voor positieve bekrachtiging). Zonder dat salaris zouden weinig mensen voor die aardige baas blijven werken.

Kortom, een paard reageert op druk en/of beloningen. En als die op het juiste moment worden ingezet vindt er hopelijk een leerproces plaats waardoor je paard leert wat je bedoelt.

**Geplaatst**: 26-04-19 09:23

Geplaatst: 26-04-19 09:23

Sophie_Wind schreef:
Als hij naar me toe komt uit de wei geef ik hem ook wat lekkers, maar ik bedoel puur tijdens het werken in de bak of waar dan ook.

OK. Nu begrijp ik het.

Ik geef nooit lekkers tijdens het werken, behalve als we iets nieuws aanleren.

Zoals dat we onlangs hebben geleerd dat de geblesseerde merrie (waar we in principe niet meer op rijden), netjes aan de hand meeloopt in stap en draf waarbij het koord slap hoort te blijven, als ik op Hercule rijd. In het begin wilde ze altijd voorop (waar ze normaal ook altijd loopt als ik haar rijd want ik ben de leider van het kleine clubje

). Nu moest ze leren, dat Hercule voorop loopt daar ik op Hercule rijd. Dus met kleine wortelstukjes hebben we haar aangeleerd (met hulp van een vriendin die op de grond mee liep) dat ze er naast moet blijven aan de voet, neus en hoofd is dan op beugel hoogte, of dat ze moet volgen als het paadje erg smal wordt (dat vond ze een hele moeilijke om te leren). Tevens moest zij nog de woord commando's leren uitvoeren stap, draf, links, rechts, prrrrr (versnellen, doorstappen of draven) als ik haar (en Hercule) die gaf terwijl ik hem rijd (Hercule kent dat want ik heb hem vroeger gemend). Toen hebben we veel beloond (Hercule ook natuurlijk) want ze had de neiging om mijn arm uit de kom te trekken en ze was heel erg boos op Hercule (smerige blik en dreigen met achterhand), maar nu doet ze dat zo braaf dat de paarden alleen voedselbeloning krijgen met naar huis gaan vanaf de wei halen (dan staat thuis de emmer met eten klaar, dus dat stimuleert wel) en als we buiten gereden of gewandeld hebben met ze.

Normaal, maar dat gaat heel klein en ongedwongen, in de normale omgang een aai over de neus, een kusje of andere kroel. Dan praten we niet over werken met ze vanaf de grond, want dan doe ik niet, maar de gewone omgang van even terug stappen zodat hek opengaat, of als ze per ongeluk op het halster touw staan, even stapje links rechts of voetje geven, even plaats maken als ik met de kruiwagen aankom (doen ze meestal vanzelf) etc, of eventjes weg gaan als bijvoorbeeld de dierenarts er is en de ander komt een kroel halen (niet echt handig

) . Die kroel krijgt hij dan natuurlijk altijd met een knuffel en dan stuur ik hem vriendelijk weg en als hij dat doet zeg ik gelijk "braaf".

Freetorun, ik zie dat ook zo. Ik zie paarden als opportunisten, die net als wij zijn zij ook niet gek en doen vooral die dingen waar ook zij belang bij hebben of die zij leuk vinden. Mijn paarden weten ook, dat als ik het niet eens ben met hun gedrag da er een streng "UUUH" volg en die dominantie lummel van 24 van mij, die kan nog steeds af en toe een boos UUUUH krijgen met een elleboog stoot waar ik hem dan mee opvang als hij bijvoorbeeld denkt dat hij zo het gras in kan duiken als we naar huis lopen. Polie blijft het bij een zachtje uhuh (die is veel te bang en luistert heel erg goed en die is eindelijk al een paar jaren een trots blijmoedig paardje, dat wil ik voor geen goud verknallen door te streng te zijn).

En natuurlijk houden zij van mij en zien ze mij als anders maar wel als onderdeel op de een of andere manier van ons groepje. Als ik namelijk de een ga poetsen (altijd in volle vrijheid, dus ze staan los), komt de andere erbij en vormen we een triootje van gekrauw en geborstel en vaak sta ik dan tussen die twee in en heb ik handen tekort om beiden paarden te borstelen die elkaar dan tegelijkertijd krauwen. Zo gezellig moment is dat van de dag.

Dus je vraag als het om straf gaat is een moeilijke om te beantwoorden tS. Want er zijn paarden, bv onze Hercule, die volledig over je heen lopen als je niet af en toe streng bent door elleboog (doet pijn natuurlijk) of halstertouw naar hem toe gooien of tegen zijn neus als hij echt wil doordouwen. Met een nieuw paard is dat ontdekken wat voor vlees je in de kuib heb. Is het een dominante die anders de boel gaat overnemen, tja dan kan flink en consequent (moet je altijd zijn) wel eens noodzaak zijn en zal hij je dankbaar zijn daar je de regels duidelijk stelt. Maar is het een bangerik zoals Polie, dan is een lief "dat mag niet"

, soms al te veel bij wijze van spreke.
Nu voldoet een kleine correctie meestal bij Hercule (als dat al nodig is), maar toen hij 4 jaar was en nog Hengst, toen heb ik hem wel een keer flink gepiezeld toen hij dacht dat hij me door de wei kon trekken om naar de merries te gaan. Daar was geen woord Frans bij, en dat was keihard en heel duidelijk. Heb ik maar 2x op het juiste moment hoeven te doen en verder heb ik toen goed geoefend en later met de vrouw die hem naar de hengsten wei moest brengen, en het was in een uur bevestig en nooit heeft hij meer zo hard getrokken en idioot gedaan. Dus straffen kan ook zeker heel functioneel zijn en nodig. Maar dan moet je weten wat voor paard je hebt (of hij dat nodig heeft, en Hercule was een volmondig ja).