Bokt.nl

**Geplaatst:** 04-04-22 09:31

Geplaatst: 04-04-22 09:31

Citaat:
Het kan zijn dat het een paardje is die je constant kleine opdrachten moet geven omdat ze anders schrikt. Jouw trainer zal dat waarschijnlijk doen en de vorige eigenaar dan ook. Als zij bij wijze het paard hard aan het werk zetten en jij laat je paard een beetje rondlopen met lange teugel, zal ze bij jou eerder iets bedenken dan bij de trainers.

'Een leider geeft opdrachten', en het mag best leuk en speels zijn, maar er zit ook iets in van 'let op mij'.

Citaat:
Dit vind ik heel interessant. Ik doe dit Namelijk zelf ook, zodra mijn paard spanning opbouwt overgangen en figuren rijden om hem bezig te houden.

Prima!
(Maar het mag ook vóór de spanning er is...

)

Citaat:
En ik rijd er ook zo een die als ik niet oplet met zijn neus naar buiten gaat lopen en gaat schrikken van alles wat er buiten de bak gebeurt, alsof hij dingen zoekt. Maar eigenlijk denk ik er nu pas over na dat dat best raar is. Waarom zou een vluchtdier dingen zoeken om van te schrikken? (...) als je het vanuit het paard bekijkt is het toch eigenlijk best raar?

Goede vraag...!
Nou het antwoord nog...

Ik vermoed dat het andersom is.
(En niets of erg weinig met adrenaline van doen heeft. Adrenaline is niet nodig of gewenst tijdens het werk. Wel is het zo dat adrenaline de zintuigen 'op scherp' zet, waardoor gewone 'prikkels' opeens heel naar worden. Je komt dan in een spiraal terecht.)

Ik begon met mijn jonkie met het dier in verticale balans te brengen.
Dat duurde de eerste maanden even, voor het dier 'de slag te pakken had'. (Deels is het ook spieropbouw.)
In die tijd van het zoeken naar evenwicht is een dier vaak schrikkeriger.
... en terecht. Wie in balans is, staat /loopt stevig. Kan zich ontspannen omdat het zo veiliger is.
Ik zou dus zeggen : zodra het hoofd naar buiten gaat, heeft het dier waarschijnlijk te veel gewicht op de binnenschouder: blijf van de binnenteugel af, maar doe je eigen gewicht wat naar binnen en breng je binnenhand opzij en naar voren.

Citaat:
En vaak helpen de oefeningen ook om spanning af te vloeien, leiderschap over te nemen en dus het paard weer te kalmeren.

In de (klassieke) dressuur wordt gezegd dat je dier na iedere volte etc beter 'moet' voelen.
(Dat is het doel van al die dingen.) Ontspannener, kalmer, of meer op het achterbeen of meer in balans - hoe het maar uitkwam. (Maar als je geen effect merkt, ging de oefening waarschijnlijk niet goed.)

@J_Emma: dank je wel voor de boekentip!

Je suis Charlie - comme tout le monde.

(...en BAH wat is dit onderschrift actueel. )

**Geplaatst:** 04-04-22 09:59

Geplaatst: 04-04-22 09:59

J_emma schreef:
Maar zo zwart-wit is het m.i. niet. Als ik per ongeluk m'n paard onbewust vraag weg te gaan terwijl mijn intentie aaien is, blijft ze echt wel lekker staan.
Loopt ze weg, dan denk ik eerder dat ze de plek of manier van aaien minder prettig vindt

Heel veel daarvan hangt idd samen met intentie.

Ik kan mijn paard wegsturen met een handgebaar en bij me halen met hetzelfde handgebaar en ook nog met hetzelfde gebaar op de plek stilzetten, puur omdat de intentie anders is.

Ik geloof niet zo in die knoppen, omdat heel veel van wat paarden naar elkaar communiceren ook vooral intentie is en niet zozeer knopjes.

Het is mens-eigen om dingen te willen versimpelen, zoals dat oren naar achter altijd "boos" moet betekenen. Maar een paard is geen machine, maar een wezen met emotie, persoonlijkheid, gevoel, intelligentie en een heel eigen karakter.

Kijk naar het hele lijf. Een paard kan ook gewoon iets achter zich horen, en dan is de hele uitdrukking dus anders.
Bij mijn paard is de oren naar achter of wat opzij, een "nadenk-hoofd" en het is een beetje een spanningssignaal want nadenken is altijd een beetje moeilijk, maar verschilt wezenlijk van pijn, omdat de mond niet strak is, de neusgaten niet opengesperd, het paard niet inwards is gekeerd maar juist heel gericht op de omgeving.

Paarden zijn enorm communicatief en lichaamstaal lezers bij uitstek, en die van mensen interpreteren ze ook moeiteloos, en altijd correct. Dus ik denk dat het waarschijnlijker is dat je paard je intentie leest en die ook correct interpreteert.

Het is altijd veel minder zwart-wit dan het lijkt. Wil niet zeggen dat ik zulke boeken aan de kant gooi hoor, ik vind ze heus interessant, maar hoe ouder ik word en hoe meer ik doe met paarden, hoe minder ik overtuigd ben van zwart witte scenario's en absolute waarheden.

They tried to bury me.
They didn't realise I was a seed.
Sinéad O'Connor 1966-2023

**Geplaatst:** 04-04-22 10:50

Geplaatst: 04-04-22 10:50

Avalanche schreef:
J_emma schreef:
Maar zo zwart-wit is het m.i. niet. Als ik per ongeluk m'n paard onbewust vraag weg te gaan terwijl mijn intentie aaien is, blijft ze echt wel lekker staan.
Loopt ze weg, dan denk ik eerder dat ze de plek of manier van aaien minder prettig vindt

Heel veel daarvan hangt idd samen met intentie.

Ik kan mijn paard wegsturen met een handgebaar en bij me halen met hetzelfde handgebaar en ook nog met hetzelfde gebaar op de plek stilzetten, puur omdat de intentie anders is.

Ik geloof niet zo in die knoppen, omdat heel veel van wat paarden naar elkaar communiceren ook vooral intentie is en niet zozeer knopjes.

Het is mens-eigen om dingen te willen versimpelen, zoals dat oren naar achter altijd "boos" moet betekenen. Maar een paard is geen machine, maar een wezen met emotie, persoonlijkheid, gevoel, intelligentie en een heel eigen karakter.

Kijk naar het hele lijf. Een paard kan ook gewoon iets achter zich horen, en dan is de hele uitdrukking dus anders.
Bij mijn paard is de oren naar achter of wat opzij, een "nadenk-hoofd" en het is een beetje een spanningssignaal want nadenken is altijd een beetje moeilijk, maar verschilt wezenlijk van pijn, omdat de mond niet strak is, de neusgaten niet opengesperd, het paard niet inwards is gekeerd maar juist heel gericht op de omgeving.

Paarden zijn enorm communicatief en lichaamstaal lezers bij uitstek, en die van mensen interpreteren ze ook moeiteloos, en altijd correct. Dus ik denk dat het waarschijnlijker is dat je paard je intentie leest en die ook correct interpreteert.

Het is altijd veel minder zwart-wit dan het lijkt. Wil niet zeggen dat ik zulke boeken aan de kant gooi hoor, ik vind ze heus interessant, maar hoe ouder ik word en hoe meer ik doe met paarden, hoe minder ik overtuigd ben van zwart witte scenario's en absolute waarheden.

Precies dat :-)

**Geplaatst:** 04-04-22 11:34

Geplaatst: 04-04-22 11:34

Uiteraard! Uiteindelijk doet iedereen het anders. Ik -iemand die nog maar drie maanden een eigen paard heb- sta een stuk onzekerder in mijn schoenen dan iemand die het al 30 jaar doet. Ik vind het dan wel prettig om me wat in te lezen hoe zij het in de natuur doen.
Na het lezen van dat column heb ik ook niet bewust wat anders gedaan. Maar mijn paard kom nu wel naar mij toe, ik mag haar op de neus aaien. Een plek waar ik eerst alleen naar mocht kijken.. Beetje spiegelen met je paard denk ik(?)

**Geplaatst:** 04-04-22 11:50

Geplaatst: 04-04-22 11:50

Euridicey schreef:
Uiteraard! Uiteindelijk doet iedereen het anders. Ik -iemand die nog maar drie maanden een eigen paard heb- sta een stuk onzekerder in mijn schoenen dan iemand die het al 30 jaar doet. Ik vind het dan wel prettig om me wat in te lezen hoe zij het in de natuur doen.
Na het lezen van dat column heb ik ook niet bewust wat anders gedaan. Maar mijn paard kom nu wel naar mij toe, ik mag haar op de neus aaien. Een plek waar ik eerst alleen naar mocht kijken.. Beetje spiegelen met je paard denk ik(?)

Maar is ook leuk om met die dingen te spelen, en te ontdekken, en vooral er lekker onbevangen mee bezig te zijn.

Je paard snapt je. En wees je ervan bewust dat je eigen intentie heel veel doet. Dat is voor heel veel mensen een heel heftig proces, omdat ze zich vaak te weinig bewust zijn van wat ze zelf uitstralen. Een hond trekt zich daar veel minder van aan, die doet zijn eigen ding, en vindt die wandeling ook tof als jij minder in je vel zit.

Paarden werken niet zo. Voor een paard is samenwerken van levensbelang, en dus is het super belangrijk voor ze om te weten hoe jij in je vel zit, of jij ook op je paard gericht bent, of jij de angst en pijn en stress van je paard serieus neemt, en ze prijst als ze iets knaps doen

en dat vraagt van jou een heel stuk bewustzijn, niet alleen wat je voelt, maar ook wat dat doet met je en hoe dat overkomt op je paard.

En voor een mens (hoewel we er als soort bij uitstek toe in staat zijn) is dat heel moeilijk, want we zijn ons daar helemaal niet zo bewust van, en vaak willen we dat ook niet, want dat is moeilijk, en mensen zijn ook gemakzuchtig en ongeduldig. En aan de ene kant helpt die oplossingsgerichtheid ons om technologisch heel handig te zijn, want machines zijn zwart wit.

Paarden zijn dat helemaal niet, en zijn zich enorm bewust van hun omgeving en speciaal van jou, en jij wordt geacht ten allen tijde alles te weten en altijd de leider te kunnen zijn die het hoofd koel houdt. En dan kan wat je geleerd hebt, je best in de weg zitten, want je leert vooral hoe groot een paard is, en hoe gevaarlijk het kan zijn.

Wat je niet leert, is dat een paard dat jou lief vindt, en je vertrouwt, je niets zal willen doen. Wat je ook niet leert, is dat een paard wat lol heeft in het werk, en lol heeft in samen dingen doen, helemaal niet zal willen staken. En het zijn net die dingen die het werken met paarden ontzettend leuk maken en veilig, maar precies die dingen vragen best wat emotioneel werk van een mens.

They tried to bury me.
They didn't realise I was a seed.
Sinéad O'Connor 1966-2023

**Geplaatst:** 04-04-22 18:06

Geplaatst: 04-04-22 18:06

Dat je paard meer schrikt bij jou, is niet perse een negatief teken.

Natuurlijk heeft een professional meer duidelijkheid, meer focus, etc, als een paard geconcentreerd is op wat jij vraagt, dan schrikt hij zeker minder snel.

De keerzijde daarvan is dat als je dus geen concentratie en focus vraagt, je paard alert op de omgeving en schrikkerig is. Als eigenaar ben je nou eenmaal meer geïnteresseerd in vanuit vertrouwen en samenwerking werken, maar als je je paard dan wat meer de vrije hand geeft, dan weten ze soms niet goed wat ze met die vrijheid aanmoeten.

De oplossing is om je paard meer zelfvertrouwen te laten ontwikkelen, stukjes geconcentreerd werk vragen, maar ook ruimte geven om zelf het uit te zoeken. En ja, dan zal je paard in eerste instantie meer schrikken.
Ik kan Warwick Shiller erg aanraden, hij heeft een goeie serie op youtube: principles of training

**Geplaatst:** 04-04-22 19:17

Geplaatst: 04-04-22 19:17

Janneke2 schreef:
Ik begon met mijn jonkie met het dier in verticale balans te brengen.
Dat duurde de eerste maanden even, voor het dier 'de slag te pakken had'. (Deels is het ook spieropbouw.)
In die tijd van het zoeken naar evenwicht is een dier vaak schrikkeriger.
... en terecht. Wie in balans is, staat /loopt stevig. Kan zich ontspannen omdat het zo veiliger is.
Ik zou dus zeggen : zodra het hoofd naar buiten gaat, heeft het dier waarschijnlijk te veel gewicht op de binnenschouder: blijf van de binnenteugel af, maar doe je eigen gewicht wat naar binnen en breng je binnenhand opzij en naar voren.

Dat zou best mee kunnen spelen, maar dan zou je ook een forse afname moeten zien naarmate het niveau van het paard vordert en helaas ken ik toch genoeg paarden waar dat niet zo is. Nu zijn er natuurlijk ook paarden die zonder balans op hoger niveau worden gereden, maar dat zal zeker niet voor al die paarden gelden.

Bokt.nl

Hoe word je de veilige haven voor je paard?

Wie is er online