Citaat:
Hij lijkt door de omstandigheden en wisselingen de leider geworden te zijn en hier absoluut mee om te kunnen gaan. Het komt op ons over alsof hij koste wat het kost zijn plek wil verdedigen, terwijl deze agressie echt niet nodig is. De anderen lijken geen enkele poging te ondernemen om de leider te worden.
Mij viel dit stukje vooral op in je OP.
Als er op korte termijn een aantal veranderingen hebben plaatsgevonden in de kudde, kan dit een paard triggeren. Het zal het eerste paard niet zijn dat hier onzeker van wordt.
Paarden willen een duidelijke leider. Dat is lekker makkelijk voor ze, daar voelen ze zich veilig bij. Dan kunnen ze gerust staan grazen, een dutje doen, ... Als geen van de andere paarden interesse heeft in de positie als leider, schiet er voor jouw paard niet veel over dan zélf de leiding te nemen, uit zelfbehoud. Dat hoeft niet perse omdat hij het wilt, maar omdat hij het gevoel heeft dat hij moet, bij gebrek aan leiderschap van de andere paarden. Hij wil zichzelf veilig stellen, en dat kan alleen als er een leider is. Als geen van de andere paarden die rol op zich wilt nemen, zal hij dat doen.
Ofwel zet je hem, zoals je nu doet, inderdaad alleen, ofwel moet er een dominanter paard bij de kudde, die de leiding kan overnemen waardoor jouw paard rust krijgt.
Ik heb zelf een merrie die al jaren alleen staat. Zij werd nogal agressief naar andere paarden toe nadat ze bijna 10 jaar geleden een trap in de buik kreeg van een haflinger (er waren wortels in het spel). Sindsdien valt ze aan, en ze zal dit altijd als eerste doen, beetje het principe van "ik kan beter eerst zijn"; ze schiet op voorhand al in de aanval om niet in de verdediging te moeten. Paarden zijn enkel nog leuk als ze achter een draadje staan. Ik heb tientallen combinaties geprobeerd, maar heb het moeten opgeven. Mijn paard is veel gelukkiger op haar eentje, dit biedt haar veel meer rust.