Bokt.nl

genja schreef:

Wat vaak helpt als je de mogelijkheid hebt . Je met de trailer weg laten brengen . Zodat je baar stal terug kan rijden. Grootste probleem is vaak alleen op de vertrouwde plek weg gaan. Als je dat omzeilt door ergens anders te vertrekken wordt het vaak beter .
En ervaren ze ook dat er niks gebeurt als ze alleen op pad gaan

koend schreef:

Noodgedwongen ga ik met mijn paarden zo goed als altijd alleen op buitenrit.
Het is ook iets wat ze moeten leren:
De eerste keer iemand te voet laten mee gaan. Ernaast, ervoor en als het goed gaat loopt de begeleider er achter. Gewoon, atuurlijk.
Dan iemand laten mee fietsen. Idem.
Dan alleen, eerst het bekende toertje, dan toertje omgekeerd, dan andere wegen.
Kies best je wegen zo dat je nooit mmoet terugkeren, je rijdt dus min of meer in een kring. Je paard weet al snel dat er maar 1 weg is om weer eens n ik e stal te geraken en dat is vooruit.

Verder moet je meerdere pijlen op je boog hebben:
Volgens aard van het paard, de graad van africhting en de omstandigheden. Van zacht, naar hard:
- bluffen: zelf totaal ontspannen doordoen waarmee je bezig was, zelf niet naar het voorwerp kijken. Alleen toe te passen als er geen auto, fiets ... in de buurt is, want je kunt toch wel eens verrast worden en jij dan met je lang teugeltje ...

- rustig stilstaan en laten kijken tot hij belangstelling verliest, dan vooruit stappen, elk stapje vooruit is goed.

- afstappen, het enge ding een keer of drie passeren, ( jonge paarden laat ik wel eens ruiken) weer opstappen, enge ding pa3sseren in de richting van de stal, en dan nog een keer of drie het enge ding passeren. Uiteraard goed gedrag belonen.

- achteruit passeren, belonen en dan nog een aantal keren normaal passeren.

- hem er voorbij RIJDEN: en stuk ervoor benen erin, de kont er onder rijden, zelf enthousiast zijn als hij goed antwordt, schouderbinnenwaarts met stelling naar de andere kant ( dus niet laten kijken) er voorbij rijden en dan hem de hemel in prijzen.

- een keertje gewoon doorzetten: stem verheffen en een paar ferme tikken op zijn
kont. ( ik heb ook met 2 paarden al eens in de sloot beland. Aangezien ik er nog op zat dacht ik: " als je er kunt in kruipen, kan je er ook uit” en het lukte beide keren. Beide paarden hebben het nooit meer gedaan)

Het is ook iets wat je moet onderhouden door het regelmatig te doen. Als je paard een hele maand alleen de bak gezien heeft, is het niet meer dan logisch dat hij de wijde wereld niet in durft.

DGL schreef:

Mijn paard vond buitenrit ook spannend en ging dan stilstaan, hij durfde gewoon niet zo goed. Als ik hem dan naar voren probeer te duwen dan komt er alleen maar meer gedoe, naar achter, opzij, omhoog, beetje zinloos. En ik had ook helemaal geen zin om dan boos te moeten worden of door te drammen, dan is de lol er snel vanaf.
Wat bij ons het beste werkt: ok prima, je mag hier staan om te kijken of je mag verder lopen. Ik heb alle tijd, al doen we twee dagen over dit rondje helemaal prima. Niet naar achter, niet opzij, zeker niet omhoog, alleen stilstaan of naar voor. Als de situatie het toelaat tenminste, soms sta je gewoon ongelukkig en dan stapte ik even af. Ernaast was sowieso geen probleem want dat hadden we al veel gedaan.
De eerste keer stond ik wel 10 minuten stil voor mijn gevoel (het zal echt wel minder zijn geweest). Toen hij doorkreeg dat ik hem niet door zou duwen als hij het eng vond ging hij meer ontspannen, het stilstaan werd heel snel korter. Inmiddels gaan we gewoon alleen op pad een ritje van 10km maken. No problemo, hele gekke dingen daargelaten, even alles bekijken en weer door. Met de geruststelling dat ik altijd nog af kan stappen als het nodig is. In mijn geval was een beetje geduld alles wat ik nodig had.