Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 01-02-22 17:31

Stress is een vies beestje

Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-22 17:31

Hej allemaal,

Ik wil voornamelijk even van mij afschrijven, maar wie weet zijn hier wel mensen die mijn zorgen en probleem herkennen en tips hebben wat hen er doorheen heeft geholpen.

Ik heb een 6-jarige PRE merrie, nu 3 jaar. Ik heb haar gekocht als ze net zadelmak was, er had dus 5x ofzo iemand kort opgezeten, de rest zelf gedaan. De eerste maanden waren niet makkelijk, zij zat nog met veel stress van de verhuis en nieuwe omgeving enz., dit uitte zich in het grondwerk in duwen, trekken, steigeren, niet willen stil staan, ... Met veel geduld en consequente training heb ik dit er allemaal uit gekregen en na een half jaar had ik een brave werkwillige merrie, met wel nog een eigen willetje, maar geen gevaarlijke toestanden meer.

Na een jaar ben ik door omstandigheden verhuisd met haar, op de nieuwe plek, een paddock paradise in opbouw, heeft ze een kleine maand nodig gehad om tot rust te komen, de eerste weken was ze opnieuw enorm druk, niet gefocust, ... Begrijpelijk natuurlijk bij een verhuis, dus ik heb haar die tijd ook gewoon gegund en ondertussen gewoon rustig verder grondwerk gedaan, haar aan alles laten wennen, nieuwe routine ingebouwd, ... Na een dikke maand had ik een doodbraaf paard, waar ik zonder zadel wandelingetjes mee kon gaan maken. Echt heerlijk was het dan. Ze voelde zich ook echt duidelijk happy op die plek. Na een 4-5 tal maanden is het één en ander gebeurd, is ze van plek verhuisd, maar met dezelfde vriendjes, ze is ziek geweest enz. Dat heeft zich uiteraard geuit in wat spanning en weerbarstigheid tijdens een paar trainingen, maar al snel was ze weer de rustige, brave merrie die ik kende.

Helaas hield na nog een aantal maanden de stal op met bestaan, waardoor ik nogal halsoverkop weer op zoek moest naar iets anders. Moeilijke zoektocht en uiteindelijk ergens terecht gekomen waas het niet 100% ideaal was, het was er wat vuil en het hooi was van wisselende kwaliteit, maar grote stallen en dagelijkse weidegang + de optie om haar 24/7 weer buiten in groep te zetten als ze wat aangesterkt was (ze was op dit moment nog aan het bekomen van een flinke ziekte) Al snel bleek dat op stal geen optie was en dat de dagelijkse weidegang niet waar was, waardoor ik al snel met een compleet overspannen bom van een paard zat. Binnen de 3 weken na de verhuis kon ik niets meer met haar, ze kon alleen als een gek rondcrossen en bokken door de piste. Hierdoor beslist om haar toch vervroegd in de groep te introduceren. Van dag A op dag B had ik mijn brave, lieve merrie terug, les geleerd, paard gaat nooit meer alleen op stal. In de periode hierna zijn we superveel gaan wandelen, zelfs bitloos en zonder zadel, was ze altijd heerlijk rustig en betrouwbaar, ondanks de tekortkomingen van de stal soms, heb ik wel echt kunnen genieten.

Helaas had ik een jaar later alweer pech en werd de situatie op de stal heel erg onstabiel en onzeker, dus opnieuw op zoek naar een andere plek. Eind december zijn we dus alweer verhuisd, ze staat nu terug op een kleine paddock paradise, eerst met 2, sinds gisteren met 3. Uiteraard ging ook deze verhuis weer gepaard met de nodige stress (dit keer ook bij mij door de omstandigheden van de verhuis) dus ik liet haar weer tijd om te wennen, wel regelmatig bekend grondwerk om een routine in te bouwen. Na 3 weken begon ze te steigeren tijdens de training. Ik had gelukkig al een afspraak met de osteopaat op de planning staan en dan bleek ze inderdaad wat vast te zitten, 99% zeker door uit te schuiven. Ondertussen staan we een goeie maand op deze plek en de moed zit me in de schoenen. Ik heb nog geen enkele normale, fijne grondwerktraining met haar kunnen doen. Ze probeert het steigeren toch nog een beetje, als de stress hoog zit. Ze is ook echt duidelijk nog veel gespannen, hoewel ik het gevoel heb dat het telkens op het einde van een training wel beter is dan in het begin, maar het is echt corvee aan het worden. Ik amuseer me niet meer, ik voel mijn geduld met haar ook minder worden. Telkens probeer ik mezelf op te peppen om te gaan van "dit keer zal het wel goed gaan", maar telkens kom ik teleurgesteld en ongelukkig terug naar huis.

Ik moet er wel bij vertellen, dat we ook al vaak "moeilijke" situaties hebben gehad als ik op stal was. Eén keer vertrok mijn weidegenootje net met haar paard op het moment dat ik aan kwam en toen ging mij merrie uiteraard uit haar plaat en kon ik er niets mee. Nu staan ze dus met 3, was ik de mijne gaan halen en komt net daarna 1 van de andere ook toe en haalt haar paard uit de weide. Dus net terwijl ik probeerde te werken, ontstaat er enorme commotie in de weide omdat het laatste paard weer alleen achter bleef. Ik heb mijn longe moeten losklikken, want het werd voor mij gewoon gevaarlijk.

Wat ik er wel nog even wil bijvertellen is dat ik telkens haar even laat uitrazen, van zodra ze de ergste stress er heeft afgelopen, neem ik haar terug en werk ik alsnog wat, in het begin stuit dit dan nog op wel wat protest, maar naarmate de training vordert, wordt ze dus rustiger en aandachtiger en ik sluit ook altijd positief af.

Algemeen verandert mijn merrie dus gewoon compleet als ze stress heeft, dan herken ik haar niet meer.
Ze wordt dus verder jaarlijks gecontroleerd door de osteopaat en tandarts, tot de laatste keer had ze nog nooit ergens vast gezeten in haar lijf. Ze staat 24/7 buiten, nu dus met 2 vriendjes, waarvan de eerste wel behoorlijk "dominant" is en niet altijd op een fijn manier. De tweede is er nog maar een dag bij.

Ik vraag me dus af of ik gewoon pech heb dat er op korte termijn veel gebeurd; én de verhuis, én het uitschuiven, waardoor ze vast zat en dus pijn had, én nu net een nieuw paard erbij, waardoor de spanning en stress bij haar hoog blijft en ik dus gewoon nog wat extra geduld moet hebben? Ik vind het ondertussen gewoon echt niet leuk meer, ik mis mijn lieve, rustige vriendinnetje, ik mis het rijden en met alles wat er gebeurd is op het einde op de vorige stal, sta ik qua stressniveau ook een beetje aan mijn lippen.

Bedankt alvast om dit lange verhaal te lezen! Moest je dit herkennen en tips hebben, ik hoor het graag, want ik zit zelf echt even met mijn handen in het haar.

Jenara | PRE | 04.04.2015 | Volg ons op instagram!
VOLGTOPIC | Jenara, my dream come true

**Geplaatst:** 01-02-22 17:49

Geplaatst: 01-02-22 17:49

Vijf keer verkassen in drie jaar tijd zal haar - en jou - niet in de kouwe kleren zijn gaan zitten. Dus take it easy zou ik denken.
Staat ze wel lekker buiten nu? Laat dat grondwerken dan toch gewoon een week of twee zitten, even een pauze om te resetten, ook (misschien vooral) voor jou.
Ik weet niet waar je aan werkt met het grondwerken, maar kun je het dan niet gaan opbouwen met korte sessies waarin je focust op spanning laten afvloeien / veilig zijn bij jou? Kennelijk is omhoog komen haar manier om met spanning te dealen, je wil naar de situatie dat dat niet meer nodig is voor haar. Helpt het voor jou dan bijvoorbeeld om begeleiding te zoeken als je daarmee aan de slag gaat?

Laatst bijgewerkt door Elanor op 01-02-22 17:52, in het totaal 1 keer bewerkt

Lola.

**Geplaatst:** 01-02-22 17:51

Geplaatst: 01-02-22 17:51

Bah jullie hebben echt pech gehad met al die verhuizingen.
Heel eerlijk zou ik niet gaan vechten. Zolang ze die stress heeft enkel een beetje de normale omgang en wachten tot ze weer aarde onder de voeten heeft. Een gestresst brein kan amper leren en dit lijkt me voor jou ook alleen maar frustrerend.
Ik zelf zou dus gewoon geduld hebben, alleen nog observeren in de wei en wat knuffelen en het werk even laten voor wat het is.

**Geplaatst:** 01-02-22 17:57

Re: Stress is een vies beestje

Geplaatst: 01-02-22 17:57

Wat een pech inderdaad!
Ik zou voorlopig even niets met haar doen, alleen als de situatie het echt toe laat (dus rust, andere paarden thuis, enz). Niet moeten, maar genieten. Je paard even een tijd laten settelen en zelf ook weer settelen. Soms is aaien en knuffelen en een borstel overheen halen al genoeg. Sommige paarden hebben een half jaar nodig om te wennen en door dat verhuizen (weer weg van de kudde en vriendjes, weer nieuwe paarden om te wennen, weer verhuizen, enz.) zou ik zelf ook verlatingsangst krijgen en bomvol stress zitten.
Komt wel goed, maar het heeft wat langer tijd en geduld nodig ben ik bang.

∞ ♥ Jim & Noura & Ximo ♥ ∞
https://www.equinoji.nl - onafhankelijk voedingsadvies voor paarden - snacknetjes te koop

Met korting naar Equiday? Ga naar www.equiday.nl, gebruik de code EN24 bij het afrekenen en krijg 10% korting!!

**Geplaatst:** 01-02-22 17:57

Geplaatst: 01-02-22 17:57

Heb je ervaring met clicker training? Dat is iets wat je zou kunnen oppakken. Het helpt voor jezelf om op positieve dingen te focussen, dingen die goed gaan. Vaak als jij kijkt naar wat goed gaat, en niet naar wat fout gaat, heb je meer motivatie voor je training.

Ik ga mee met rust geven, laten settelen, haar plek in de groep vinden.

They tried to bury me.
They didn't realise I was a seed.
Sinéad O'Connor 1966-2023

**Geplaatst:** 01-02-22 18:00

Re: Stress is een vies beestje

Geplaatst: 01-02-22 18:00

Hoe groot waren de andere stallen waar je hebt gestaan? Sommige paarden reageren ook niet fijn als ze op een kleine stal met weinig andere paarden staan.

**Geplaatst:** 01-02-22 18:05

Geplaatst: 01-02-22 18:05

Poeh ja als je zo vaak moet verhuizen snap ik wel dat jouw paard zoveel stress heeft, beestje heeft gewoon geen kans om te wennen. Nu weet ik als geen ander dat op de verkeerde stal staan helemaal een drama is, dus ik snap de verhuizingen wel.

Ik denk echt dat ze nog veel meer tijd nodig heeft om te wennen en vooral te beseffen dat dit het dan echt is.

The smell of earth after rain! ♡

**Geplaatst:** 01-02-22 18:54

Geplaatst: 01-02-22 18:54

Infocus van de paardendrogist heeft hier goed geholpen om wat innerlijke rust te creëren, al kan ik mij het ook wel goed voorstellen dat je paard meer moet wennen.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 01-02-22 19:00

Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-22 19:00

@Elanor, Ik had zo wel een gevoel dat het hem vooral in tijd zal gaan zitten, ik vind het echt zo vreselijk al dat verhuizen, ik hoop echt zooo hard dat we nu eindelijk een goed plekje hebben gevonden en kunnen blijven. Ik ga inderdaad even een stapje terug nemen en ons niet pushen, gewoon doen wat goed voelt en niets forceren. Ik ga eens kijken of ik niet eens een keertje ergens anders kan gaan rijden ter ontspanning, zo haal ik ook al wat druk weg denk ik. Met het grondwerken zoeken we wel echt naar rust telkens, ik denk ook oprecht dat het goed doet, want na een training is ze altijd rustiger en komt ze mij meer opzoeken dan in het begin, dan voelt ze ook anders aan in omgang vind ik. Ik krijg hier ook geregeld begeleiding bij, dus dat komt denk ik wel goed! Ik denk dat ik inderdaad gewoon echt even de mentale druk er vanaf moet halen, dus dat is zeker goed advies!

@Azmay, Zoals hierboven ook gezegd, ik denk dat de druk even weghalen voor ons beiden niet slecht is. Als ik het zo eens oplijst, is het inderdaad al heel wat geweest in de paar jaar dat ik haar nu heb, dus even wat rust kan misschien geen kwaad.

Daihyo, Zeker goed advies, ik denk ook echt dat je gelijk hebt, ik ga het even moeten loslaten. Ik weet ook wat voor geweldig leuk paard ze kan zijn, dus ik zal het inderdaad nog wat tijd moeten geven.

@Avalance, ja ik heb dit een paar maanden geprobeerd, maar dat was niet echt de beste manier van trainen voor ons, voordien en nu terug werk ik met rustmomentjes als beloning en dat gaat eigenlijk over het algemeen gezien echt heel goed. Van clickertraining ging ze vaak wat in overdrive en aangezien ze nu in een soort permanente staat van overdrive zit, lijkt me dat nu niet meteen de juiste aanpak. Op zich focus ik in mijn training ook wel op de positieve dingen, die worden dan gewoon beloond met pauze en een aai, zo wordt ze dus op het einde van de training ook echt rustiger en meer ontspannen, maar het begin is telkens zo'n gedoe. Ik denk dat wat de anderen hier aanhaalden eigenlijk nog het beste is, even gewoon de druk er af halen.

@Bowo, buiten de laatste eigenlijk allemaal kleinschalig, het merendeel van de tijd dat ze bij mij is stond ze in kuddes van 3-4 paarden. Juist de vorige stal schommelde tussen de 8-12 paarden, daar was ook een enorm verloop van paarden, dus ook niet fijn voor rust natuurlijk, maar daar leek ze er niet zo'n last van te hebben. Ze had daar ook wel echt een vast maatje, dus ik hoop gewoon echt dat ze met tijd hier ook terug op haar plooi komt. Zoals al een paar keer gezegd denk ik dat even rust en geen druk waarschijnlijk de beste strategie zijn voor nu.

@Petrichor, Het is echt zo jammer dat we telkens weer ergens anders heen moeten, zeker de 2e plek was echt heerlijk en dan plots houdt het op. Ik hoop in ieder geval nu echt voor langere tijd iets gevonden te hebben, de eigenaars willen er ook graag een kleine stabiele kudde houden, dus dat zal op langere termijn zowieso goed zijn, op de vorige plek was dus ook een enorm verloop van paarden. Maar zoals de meesten hier al aangaven is het inderdaad gewoon een kwestie van tijd en gewenning. Ik ga me daar nu even aan optrekken en echt even alle druk eraf halen.

@Cherdenise, wat dan specifiek van de paardendrogist? Ik denk ook wel dat het vooral een kwestie toch van tijd zal zijn, maar als ik haar wat kan helpen met haar stressniveau, graag!

Jenara | PRE | 04.04.2015 | Volg ons op instagram!
VOLGTOPIC | Jenara, my dream come true

**Geplaatst:** 01-02-22 19:03

Geplaatst: 01-02-22 19:03

https://www.paardendrogist.nl/paardendr ... ents-600~g

Deze bedoel ik. Het heeft mijn stress gevoelig vz paard tijdens de verhuizing echt veel baat bij gehad. Niet suf maar gewoon meer rust

Wie is er online