Bokt.nl

**Geplaatst:** 16-10-18 19:34

Geplaatst: 16-10-18 19:34

Ik kan het ook niet echt uitleggen, maar ik had ook via de advertentie-foto meteen een gevoel dat me niet losliet. Paardje was alles wat ik niet zocht en eigenlijk zocht ik nog niet eens bewust iets.
Ik ben gaan kijken om mezelf ervwn te overtuigen dat ik het niet moest doen, maar het gevoel 'dit is mijn paard' werd alleen maar sterker. Na nog twee dagen nadenken heb ik hem gekocht.

We hebben een lange weg afgelegd maar vanaf dag één hebben we bij elkaar rust gevonden. Hij leerde van mij en ik van hem, maar centraal staat toch wel dat gevoel dat ik 'de klik' noem. Of dat met een ander paard net zo sterk had gevoeld, allicht. Maar het voelt zo en daarom is het voor mij zo.

Puur gevoel dus.

..
The music of this awe
Deep silence between the notes
Deafens me with endless love
..

**Geplaatst:** 16-10-18 19:38

Geplaatst: 16-10-18 19:38

De klik heb ik met mijn paard niet gehad maar ze is wel echt mijn droompaard. Geloof ook niet echt in de klik ofzo. Ze was totaal niet wat ik wou. Kocht haar met het idee haar op te leiden en te verkopen. Het rijden ging met veel pijn en moeite ( rug gebroken op 2 plekken, hand gebroken, sleutelbeen gebroken ). Maar ik voelde dat er iets mis was want aan de hand was ze geweldig. Na alle moeite kan ik nu zonder moeite alles met haar en is ons vertrouwen onwijs gegroeid. Toen ze ziek werd merkte ik pas dat ik doodsbang was haar te verliezen en ik al misselijk werd van het idee haar te verliezen. Na een aantal dromen over haar verkoop en echt in paniek met hartkloppingen wakker geworden weet ik het 100% zeker, ze blijft bij mij!

Ze is mijn droompaard en ik doe alles voor haar en ze doet ook heel erg veel voor mij. Dit moest alleen wel onwijs groeien en nu ruim 8 jaar verder kan ik me geen leven zonder haar bedenken.
Afbeelding

Mijn andere pony werd geboren en ik was er meteen helemaal weg van. Liefde op het eerste gezicht. Die gaat ook nooit meer weg, Maar zij is ook een ware droompony, bijzonder mooi uiterlijk, kwaliteit, bomproof, super aanhankelijk en een geweldige fokmerrie.
Afbeelding

Laatst bijgewerkt door Melvern op 16-10-18 19:43, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst:** 16-10-18 19:39

Geplaatst: 16-10-18 19:39

Ik wilde geen bruine merrie. Dus ik klikte haar advertentie weg. Maar tijdens het wegklikken zag ik dat koppie en toen was ik eigenlijk verkocht.

Ze had op de foto een onwijs lieve uitsraling. En daarbij was ze alles wat ik wilde. Dat helpt ook wel. Ik ging kijken en drie dagen later kocht ik haar. Toen stelde ik mezelf dezelfde vraag als TS doet. Maar op de één of andere manier wist ik het, zonder dat ik het kon uitleggen. Vandaag 2 jaar geleden hebbenw e haar opgehaald en ik hen nog steeds geen seconde spijt gehad. Sterker nog, Joy en ik lijken ontzettend op elkaar en we worden rustig bij elkaar. Onze band is ijzersterk geworden. Ondanks dat ik nig niet veel met haar kan (ze is pas 2,5), wil ik haar nooit meer kwijt!

Ride softly, Listen carefully and Love completely
~~~~Haidas Magic Joy~~~~
[WN-AM] [VOLG]Joy, van Guppie naar Showstopper

**Geplaatst:** 16-10-18 19:44

Geplaatst: 16-10-18 19:44

Ik heb tot nu toe 4 paarden aan huis (gehad), maar whitney is het eerste paard waarvan ik zeg dat ik haar echt nooit zou verkopen. Ze is zo ontzettend lief en heeft echt mijn hart gestolen. Was niet vanaf het moment dat ik haar zag maar dat is gegroeid. Bij dit paard voel ik dus wel echt de bekende klik

Whitney (Lester X Jasper) Dressuur B+11 | Springen B+1 | SGW BB

**Geplaatst:** 16-10-18 19:55

Geplaatst: 16-10-18 19:55

Wat een mooie verhalen.

Voor iedereen is het anders, denk ik. Wat ik lastig vind is dat ik mijn paardje niet wil vermenselijken. Ik draai het liever om, ze laat me iedere keer dat ik haar zie heel fijn voelen. Dat gebeurde de eerste keer dat ik haar zag al, als frummeltje van net twee weken oud.

Ik speelde al met de gedachte van een eigen paard toen de merries van een vriendin drachtig werden. Die ene merrie, daar was ik wel benieuwd naar. Wat voor beestje zou daar uit komen? Toen ik op 'kraamvisite' dat kleine gouden veulentje kriebelde schoten de tranen gewoon in mijn ogen. Dit was d'r. Super lief, aanhankelijk, mooi, voorzichtig, vlot...

Ik ben zo blij dat ik mijn gevoel heb gevolgd. Ze is nu 14 maanden, en nog steeds is het gewoon heerlijk om bij haar te zijn.

Als ik in de wei ben komt ze naast me staan, en daar blijft ze. Ook als er een nieuwe strook gras is, of een verse portie hooi. Dat voelt als een hele eer.

**Geplaatst:** 16-10-18 19:57

Geplaatst: 16-10-18 19:57

anjali schreef:
Frummels schreef:
Ik wist het meteen. Waarom kan ik niet helemaal uitleggen, maar toen ik hem zag en met hem bezig was, wist ik het gewoon. Het voelde allemaal goed. Hij was braaf, liet zich corrigeren, had een koel karakter en dat was waar ik naar opzoek was. Ook zocht hij echt contact met me door aanrakingen (neus tegen me aanduwen, aankijken etc.).
Hij was nog erg jong en groen, en daarbij de nodige lompheid en brutaliteit, maar niets wat niet te corrigeren of te kneden was.
Hij is nu anderhalf jaar bij ons en ik heb nog geen moment spijt gehad

Naast al het bovenstaande was hij totaal niet wat we zochten overigens, maar de "klik" die we hadden, vonden we belangrijker dan de rest.
(We waren op zoek naar een groot, stevig maar vooral rustig/koel rijpaard, liefst een ruin van een jaar of 15> en minimaal 1.65m hoog. We kwamen thuis met een mini appaloosa hengst van net 2 jaar oud en nog geen meter hoog )

Dit vind ik wel een extreem groot verschil tussen wat je zocht en waar je mee thuiskwam!

Ha ha ha, zo zou ik ook ooit op pad gaan voor een groot rijpaard, maar kwam met een Haflingerveulen thuis. Tja, je hebt er een klik mee of niet.

In 1963 the Bronx Zoo had an exhibit called "The Most Dangerous Animal in the World". It was a mirror.

I don't understand why when we destroy something created by man we call it vandalism, but when we destroy something created by nature we call it progress. Ed Begley Jr.

**Geplaatst:** 16-10-18 19:58

Geplaatst: 16-10-18 19:58

Ik heb in mijn volwassen leven 6 eigen paarden gehad (waarvan nu nog 4) en was op alle 6 direct verliefd. En dat is nooit meer over gegaan.

**Geplaatst:** 16-10-18 19:59

Geplaatst: 16-10-18 19:59

Ik heb uiteindelijk met al mijn paarden wel een klik gehad, maar ik denk wel dat het echt kan groeien. Bij mijn eerste verzorgpaard was ik nog klein - een jaar of tien. En ik mocht van de manege-eigenaar de oude merrie van zijn vader bezig houden. Ze was dominant, driftig en eigenlijk helemaal niet leuk. Ze had geen respect voor mij, maar als penny zijnde was ik natuurlijk wel dol op haar. Op een gegeven moment liep ze al heel de dag te klieren en gaf ik haar voor het eerst echt op haar donder

Ze keek me aan, twijfelde even en vanaf dat moment was ze mijn paard :Y)

Ik kon alles met haar doen. Het was echt mijn meisje. Toen ik na ruim 6 jaar verzorgen (ik was inmiddels 16 en zij 25!) verhuisde kwam ik nog af en toe langs. Ik verhuisde namelijk naar de andere kant van het land. Ze werd nog steeds ontzettend blij als ik er was

Met mijn fjord had ik een haat-liefde verhouding. Het was natuurlijk mijn vriendinnetje, want ze is gewoon heel leuk, maar we konden elkaar soms wel schieten. Inmiddels zijn we allebei veranderd. Ik ben volwassener geworden en zij wat ouder waardoor we meer op dezelfde lijn zitten en daardoor is er echt een klik ontstaan (of misschien is hij versterkt).

Op mijn arabier werd ik gewoon echt verliefd. Hij was qua uiterlijk het paard waar ik altijd al van droomde. Zelfs de aftekeningen waren goed haha. Hij was alleen wat afstandelijk, maar naarmate ik langer op stal was en minder aandacht aan hem besteede, omdat ik doorhad dat hij er geen behoefte aan had, werd hij nieuwsgieriger en raakte mij elke keer aan. Pas toen hij bij mij op stal stond werd hij echt mijn vriendje. De klik is er altijd al geweest, de uitvoering was in het begin wat minder. Nu is hij echt mijn schaduw en mijn maatje. De klik is dus echt gegroeid, omdat hij behoorlijk eenkennig is.

Het enige paard waar ik een klik mee had vanaf moment 1, was het paard van een kennis. Ze had haar gekocht voor haar dochtertje, maar het was een ontzettend moeilijke pony. Ik had al vaker over haar gehoord en toen ik voor het eerst zag bij hun op stal wist ik gelijk dat zij ‘de gevaarlijke pony was’. Ze keek over haar boxdeur naar mij en ik zei: “Oh dus jij bent dé Chester.” Ik gaf haar elke dag een aai over haar neus, omdat ze dichtbij mijn pony stond, maar meer niet. Tot mijn kennis omver gelopen werd door het beest en haar voet brak. Ik beloofde haar de pony buiten te zetten, omdat ze zo vaak binnen stond daardoor. Ik kreeg de allereerste keer KNETTERENDE ruzie met het beest, omdat ze naar me probeerde te trappen. Na een half uur hadden we een compromis (en waren we nog niet bij de paddocks _-:(

) en gooide ik haar maar weer in de box. De volgende dag kwam ik op stal en hoorde ik een paard heel hard tegen haar boxdeur trappen en hinneken. Dat bleek Chester te zijn, die mijn fiets hoorde en vanaf dat moment was ze mijn vriendinnetje. Toen ze verkocht werd heb ik er heel serieus over nagedacht om haar over te nemen. Ze was toen al 16, kreupel en beet de rest van de wereld, maar ik was verliefd.

Een klik kan in mijn ogen dus ontstaan, maar alleen als jij en het paard bij elkaar passen. Anders wordt het niks denk ik.

IG: @arabierjoep

**Geplaatst:** 16-10-18 19:59

Geplaatst: 16-10-18 19:59

Goh met mijn eerste pony'tje is het gewoon zo gegroeid.
Die kreeg ik toen hij 2,5jr was, daar heb ik de eerste 2jr meer langs gelegen als er op gezeten maar daarna ging het wel echt top en dat heeft onze band zo sterk gemaakt. We hebben zoveel gedaan en meegemaakt en dat maakt gewoon dat we een hele sterke band hebben en dat ik hem ook blind vertrouw.
Zelfs toen hij achterna gezeten werd door een ander dominant paard, dan komt hij achter mijn rug staan want dat is in zijn ogen de veiligste plaats. Heeft tijd gekost om die band te krijgen omdat het de eerste jaren zo'n ontzettend kreng was maar is wel een band die met geen mogelijkheid meer kapot te krijgen is.

De andere heb ik nu 2 jaar en dat begint eigenlijk het laatste half jaar pas echt te klikken in de zin van dat ik kan voorspellen hoe hij gaat reageren, en dat hij enigzins op mij vertrouwt in spannende situaties. Maar daar heb ik wel keihard voor moeten knokken om die band te krijgen met hem.
Hij had op papier alles wat ik zocht in een nieuw paard dus kocht ik hem, maar achteraf bleek het toch niet helemaal het paard te zijn waar ik wat mee kon. Maar omdat hij inmiddels mijn hart toch al een beetje gestolen had, heb ik besloten om er toch voor te gaan en nu kan ik eindelijk zeggen dat we een goede band beginnen te krijgen.

**Geplaatst:** 16-10-18 20:00

Geplaatst: 16-10-18 20:00

Een klik is bij mij een soort van liefde op het eerste gezicht. Als ik alleen al een foto zie, dat ik denk van wow wat een paard! Vaak bij de eerste ontmoeting klikt het dan wel goed. (manegeruiter, vooral als er een nieuw paard is. Je zal het niet vergelijken met een echt eigen paard kopen, maar bij sommige paarden heb ik wel het gevoel als deze later op mijn pad had gekomen had ik hem gekocht)

~ The comeback is always stronger than the setback ~

**Geplaatst:** 16-10-18 20:25

Geplaatst: 16-10-18 20:25

Klik.. wat is nou echt een klik .
Ik weet het eigenlijk niet.
Van de 4 heb ik mijn kleine merrie het langste, die kwam 5,5 jaar geleden aan bij de handelaar waar mijn oudje liep.
Ze sloot als enige bij die ouwe chagrijn aan als jaarling en eigenlijk heeft hij dus haar uitgezocht.
Heb altijd gezegd dat als ik hem in zou laten slapen ik haar zou verkopen.
Hij is ruim 2 jaar geleden ingeslapen en je raad het al

Ze is mijn beste vriendin, kost nu een klap geld maar ik houd teveel van haar om weg te doen
Mijn paard kwam daarna, die was van de handelaar ook en na het uitlenen als hengst zijnde op diverse locaties, hem 447373 te hebben willen verkopen en wurgen voor die man omdat er geen land mee te bezeilen was ... ben ik ermee aan de slag gegaan en er echt naartoe gegroeid.
Zo besefte ik dat hij met een reden daar vast nog steeds stond en heb hem 2 jaar geleden zelf gekocht.
Ook mijn maatje.
Mijn merrie haar zoon (gefokt door hormonale problemen) die kreeg ik er dus bij zonder invloed te hebben :p
Mijn grootste kleine lievelings dikzakje. Daarvan kan ik wel echt zeggen dat ik verliefd op hem ben door al zijn rare fratsen _O-

en wat we met hem meemaken.
De laatste was zijn broertje, kocht ik in hedel vorig jaar.
Wou een bejaarde shet en ineens zag ik het lelijke zielige veel te jonge eendje ~~}>

Ik moest hem echt hebben
Hoop moeite ... maar ook echt een hoop moeite gedaan om hem te kunnen kopen en hij sloot bij de 2 andere mooi aan en de merrie heeft hem nog zogend mee groot gebracht.
Zeg eerlijk dat ik met hem het minste heb.. maar hij hoort er gewoon bij en kan hem niet missen.
Gek met de verzorgster en lekker onbezonnen leven. Ik zeg prima

Lukie*

15-06-2011 / 01-02-2013 Ik mis je kleine man..
Heino* mijn allerliefste kleine leermeester. 01-01-1995 / 13-07-2016. Mijn kleine koning ruim 3 jaar lang

**Geplaatst:** 16-10-18 20:35

Re: Hoe weet je of je een klik met je paard hebt?

Geplaatst: 16-10-18 20:35

Bij de eerste kwam dat gevoel later. Bij nummer 3 wist ik het al zeker voor ik hem überhaupt IRL had gezien.

**Geplaatst:** 16-10-18 20:43

Geplaatst: 16-10-18 20:43

Kacharell stond in een achteraf stalletje. Als tweejarige om de wintermaanden te overbruggen en daarna weer 24 uur de wei op te gaan. Mijn wekelijkse paardrijles was net voorbij toen de staleigenaar mij aanraadde om eens bij haar te gaan kijken. Ik was absoluut niet op zoek naar een paard voor mij zelf. Een beetje verbaast ging ik op zoek naar het net voor de gelegenheid bijgebouwde stalletje. Ik vond een slapende poes in het stro, zag allerlei musjes eten van graankorrels uit het stro en een zwarte teddybeer die onverstoorbaar van het stro stond te peuzelen. Ik werd getroffen door de warme ontspannen sfeer. De zwarte teddybeer tilde op een gegeven moment haar hoofd op en keek me recht in de ogen aan, 'wat kom jij nou doen?'Ik was op slag verliefd, helemaal verknocht. Overtuigd dat ik het liefste paard van de wereld had gezien. Dagenlang hield ik er thuis niet over op. 2 Maanden later had mijn man een verrassing voor mijn verjaardag. De rest is history...
Afbeelding

Het is het paard dat de weg wijst, niet de ruiter.
Ik ken de weg.
Het paard voelt het.

**Geplaatst:** 16-10-18 20:44

Geplaatst: 16-10-18 20:44

Er is echt wel een verschil tussen een “klik” en een band opbouwen.. Ik heb 2 paarden gehad, 1 ervan is nu overleden die andere heb ik nog.
Bij de eerste had ik geen “klik” mee. Ik vond het een enorm leuk paard, heb met mijn beste kunnen en een open hart altijd voor hem gezorgd en ik vond het echt vreselijk verdrietig toen hij was ingeslapen.

Mijn paardje die ik nog heb daarentegen.. Daar had ik direct een klik mee. Gelijk vanaf seconde 1 dat ik hem zag wist ik dat ik hem moest hebben. En geen seconde spijt gehad!! Hij is niet liever of mooier dan die andere maar gewoon dat gevoel.. het is echt mijn binkie..
Ik heb weleens de vraag van mensen gehad of hij te koop is. Een volmondig nee hij is niet te koop. En als ik voor die andere een bod had gehad gehad (toen ie nog fit en gezond was).. tja durf je niet te zeggen wat ik dan had gedaan.. waarschijnlijk ook een nee omdat ik niet zo verkoperig ben maar minder volmondig

**Geplaatst:** 16-10-18 20:54

Geplaatst: 16-10-18 20:54

Wat een geweldige verhalen. Ik heb ze allemaal gelezen.

Hercule de Ecueil was een bijna 4 jarige hengst toen ik hem voor het eerst zag. We gingen kijken om mijn 1ste paard te kopen. Hij stond te stampen voor zijn stalletje en hij was een imposante merens hengst. Mijn hart begon te kloppen en ik kreeg het warm. Wat een mooi beest. Ik was op slag enorm verliefd. We zijn zeer verknocht aan elkaar en inmiddels is hij 23 jaar

en nog steeds houd ik zeer veel van dit paard en vind ik hem bloed mooi. We hebben zoveel met hem gedaan: mennen overal waar we op vakantie gingen met een wagen vol geladen, dochterlief springen, dochterlief dressuur wedstrijd bij de kinderen en volwassenen (M2 start gerechtigd), buitenrijden deden en doen we regelmatig.

Polie de Bigorre zag ik voor het eerst in de kudde bij mijn vriendin. We zochten een paard erbij voor als Hercule naar Nederland terug zou keren. Hij was in Frankrijk al 2 jaar daar we te druk waren met bedrijf en dochterlief op kamers was gegaan. Dus geen tijd voor hem hadden we.
We zagen een wat klein merens paardje van 5 jaar oud die nog volkomen groen was en die als een soort sierlijk hertje zich bewoog. Zo barok als Hercule is zo modern is Polie. Eigenlijk is ze wat te klein voor mij, maar toen we haar zo op die helling zagen staan wisten mijn man en ik gelijk dat zij het zou moeten worden. Ik had totaal niet het verliefde gevoel dat ik bij Hercule had maar ze is zo onwijs gaaf om te rijden en lief in de omgang. Ook zij zal altijd bij ons blijven en ook van haar houd ik inmiddels erg veel.

Zo speciaal:
Hercule en Polie stonden al een week bij elkaar in die kudde. Ze hadden nog geen contact met elkaar gezocht of beter gezegd elkaar nog geen blik gegund. Toen we beiden paarden bij ons hadden gehaald in de wei, zei ik tegen ze: "als jullie elkaar zien zitten, mogen jullie samen naar Nederland komen en worden jullie een koppeltje".
Mijn vriendin sloeg zich zowat op de knieën van pret zo grappig vond ze dat.
Totdat we 's avonds gebeld werden (onderweg waren we richting Nederland), dat ze er niets van begreep, maar dat die twee onafscheidelijk waren sinds ons vertrek en Hercule de andere merens weg hield bij haar en Polie geen oog meer had voor haar zusje met wie ze in de kudde was weg gezet om verkocht te worden

. Bizar.... en zo is het nog steeds, ze zijn een echt onafscheidelijk stel met af en toe een pittig meningsverschil

Links is Polie rechts is Hercule

**Geplaatst:** 16-10-18 21:34

Re: Hoe weet je of je een klik met je paard hebt?

Geplaatst: 16-10-18 21:34

Mijn instructrice had aan het begin van mijn zoektocht al gezegd dat ze voor me rond zou kijken, maar dat ze alleen een paard zou doorsturen als ze die echt een perfect match vond.
Paar maanden verder nog geen paard, ging ik drie weken op vakantie in Vietnam. Op een van de laatste dagen daar zag ik dat mijn instructrice een paard had doorgestuurd, nauwelijks naar de advertentie gekeken en eigenlijk puur vanwege het vertrouwen in mijn instructrice in ongeveer 2 appjes een afspraak gemaakt voor een week later. Paard was vooral heel groot, een merrie, wilde niet echt stilstaan bij opstijgen en in galop kwam ze enorm tegen mijn hand. Filmpje naar mijn instructrice gestuurd dat ik het nog niet wist, zij was positiever en alle dingen waar ik over twijfelde zag zij wel goed komen. Uiteindelijk twee dagen later nog een keer proef gaan rijden omdat ik dus zo twijfelde. Zelf uit stal gehaald, gepoetst, opgezadeld, bij opstappen stond ze stil en na twee rondjes zat ik bijna met tranen in mijn ogen 'ik vind haar zo leuk!' dag later nog een keer gereden en haar gekocht .
Ze is heel veel waar ik niet naar op zoek was, ik wilde namelijk een niet al te grote ruin (ik heb zo niets met merries), echt zo'n rustige, brave goedzak die zich nergens druk over maakt. Wat ik heb is een grote merrie die werkelijk overal een mening over heeft. Onder zadel is ze gelukkig wel exact wat ik nodig had; mega braaf en werkwillig.
Goed beschouwd had mijn instructrice volledig gelijk, het enige paard waar ze mij op gewezen heeft in meer dan 4 maanden tijd was ook echt mijn perfect match.

Eva

B+13 (PR 221,5) L1+11 (PR 197,5) L2+11 (PR 202), M1+12 (PR 203), M2+11 (PR 189), Z1+1

**Geplaatst:** 16-10-18 21:58

Geplaatst: 16-10-18 21:58

Mooi om te lezen.
Mijn oude paard kwam op mijn pad door mijn nichtje: Hoi zoek je nog een paard we hebben een hele lieve staan en anders gaat ie dinsdag naar de slacht.
Uhm nou ik was niet echt op zoek, maar ben dat weekend wel gaan kijken.
Een 2.5 jarige draver die ik op de baan even kon proberen. Mijn nichtje zei stap draf en galop anders krijg je hem niet mee :')

Baantje was best lang, maar hij was zo braaf dat ik gezegd heb ja ik wil hem.

Hij is echt mijn once in a lifetime paard.

Tja en toen dacht ik hij raakt op leeftijd en ik wil graag een opvolger, zodat ik niet in een gat val als hij gaat hemelen. Ik ben naar een veulen gaan kijken, maar die was het niet toen kwam ik op stal bij een kennis er was een veulen geboren dus gekeken. Zo lief met de eigenaar in gesprek gekomen...goh zoek je een paard de beide veulens zijn te koop en die merrie moet ook nog een veulen krijgen. Iedereen keek naar de mooie paint, maar ik keek de vos in de ogen en was verkocht. Het gevoel van verliefdheid en nieuwsgierigheid. Toen vielen opeens alle puzzelstukjes op zijn plek. Ik wilde hem de 5 panel test laten afnemen was alles negatief dan kocht ik hem. Er gebeurde toen zoveel dat ik dacht het kan niet anders zijn dan dat de test goed is.....en dat was ie $*\o/*$

Eerst in opfok (5weken) hij kwijnde er weg. Ik was er 3 keer in de week en zag hem slechter worden. Pensionhoudster bood aan om een box bij te bouwen, zodat ook hij daar kon komen te staan.
Gelijk gedaan en hij werd opgevoed door mijn oude man. Het is geen makkelijke weg geweest (moeder is niet te rijden), maar al mijn inzet werpt zijn vruchten af. Hij wil het zo graag goed voor me doen.

Ik heb niet alleen een once in af lifetime paard, maar ik heb het geluk een twice in a lifetime paard te hebben. +:)+

Soms is je blijheid de oorzaak van een glimlach, soms is een glimlach de oorzaak van blijheid.

**Geplaatst:** 16-10-18 22:13

Geplaatst: 16-10-18 22:13

Voor mij is een klik een gevoel.

Op het moment dat het paard zich voor je open durft te stellen, er wederzijds vertrouwen is, dan spreek ik wel van een klik. Daar heb ik er meerdere van gehad.

Ik heb tot nu toe 2 grote liefdes op hoeven gehad.

De eerste was mijn fjord, die ik nooit had moeten verkopen. Kon lezen en schrijven met hem. Alles deed ik met het dier. Stom, stom! De liefde was er direct, ook bij hem. Ik heb ook nog steeds een liefde voor fjorden. Laatst nog bij hem gaan kijken, mijn hart liep over!

En ik heb het nu. Met mijn tinker vriendje. Iets wat veel tijd heeft gekost, hij sloot zich regelmatig af, heeft nogal wat fratsen gehad met mensen die hij eraf bokte etc. Maar ik kan echt met hem lezen en schrijven. Hij gaat werkelijk voor mij door het vuur. Het heeft voor mij wel even geduurd voor ik echt helemaal weg van hem was, nooit verwacht dit met een tinker te hebben. Maar hij zit na 2 jaar echt diep in mijn hart!

**Geplaatst:** 16-10-18 22:19

Geplaatst: 16-10-18 22:19

Bij mij was er een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Toen ik haar voor het eerst zag werd dat gevoel nog sterker.
Ik heb de hele weg naar huis gestraald van geluk

Inmiddels 3 jaar geleden maar ik ben nog steeds erg onder de indruk als ik bij haar ben

Terwijl ik dat bij mijn andere paard niet zo ervaar, nochtans heb ik na 15 jaar echt een innige band met haar en zou ik haar niet kunnen missen, maar met het eerst beschreven paard is er toch echt iets heel speciaals gaande

**Geplaatst:** 16-10-18 22:26

Re: Hoe weet je of je een klik met je paard hebt?

Geplaatst: 16-10-18 22:26

Ik had meteen een vertrouwd gevoel. Meestal vond ik het spannend om op een vreemd paard te rijden maar bij deze had ik daar totaal geen last van, meteen het gevoel dat het goed zat. Hij was het eerste paard waar ik ging kijken en ik heb ook niet meer verder gezocht.

Paardrijden: de edele kunst om het paard tussen jou en de grond te houden.

**Geplaatst:** 16-10-18 22:29

Geplaatst: 16-10-18 22:29

anjali schreef:
Frummels schreef:
Ik wist het meteen. Waarom kan ik niet helemaal uitleggen, maar toen ik hem zag en met hem bezig was, wist ik het gewoon. Het voelde allemaal goed. Hij was braaf, liet zich corrigeren, had een koel karakter en dat was waar ik naar opzoek was. Ook zocht hij echt contact met me door aanrakingen (neus tegen me aanduwen, aankijken etc.).
Hij was nog erg jong en groen, en daarbij de nodige lompheid en brutaliteit, maar niets wat niet te corrigeren of te kneden was.
Hij is nu anderhalf jaar bij ons en ik heb nog geen moment spijt gehad

Naast al het bovenstaande was hij totaal niet wat we zochten overigens, maar de "klik" die we hadden, vonden we belangrijker dan de rest.
(We waren op zoek naar een groot, stevig maar vooral rustig/koel rijpaard, liefst een ruin van een jaar of 15> en minimaal 1.65m hoog. We kwamen thuis met een mini appaloosa hengst van net 2 jaar oud en nog geen meter hoog )

Dit vind ik wel een extreem groot verschil tussen wat je zocht en waar je mee thuiskwam!

Ja het is eigenlijk te hilarisch om te geloven. We maken er nog bijna dagelijks grapjes over thuis. Maar Pep hoort er echt helemaal bij

en hij gaat nergens meer heen.

Afbeelding

**Geplaatst:** 17-10-18 00:30

Geplaatst: 17-10-18 00:30

Bij mijn huidige bijrijdpaard is de klik eigenlijk gegroeid. Ik vond het een leuk dier, maar was expressieve merries gewend.
Dus deze tamme ruin die iedereen wel gezellig vond sprak me niet zo aan

Maar het was een leuke kans en een leuke stal dus ik ging het proberen.
Na 3 weken heel hard gevallen en voor het eerst in mijn leven echt bang geweest op een paard. Na 3 jaar ( :')

) dit eindelijk overwonnen en me (onbewust) open gesteld naar hem. En onze klik groeit met de dag. Hij zoekt toenadering en ik merk dat hij ten tijde van stress mijn rustpunt is. (En stress is er veel de laatste tijd -O_ )
Ik heb er natuurlijk wel eens over nagedacht hoe ik me zal voelen als hij verkocht werd en stond hier altijd neutraal in (en toen ik zo tegen mijn angst aan het vechten was voelde die gedachte zelfs als een opluchting) Maar nu.. maak ik stiekem (fantasie?) Plannen over dat ik hem zijn oude dag geef en mijn kinderen leren rijden op hem

. Dus ja, ik geloof dat een klik kan groeien als je hier zelf klaar voor bent. Hij is nu mijn maatje en alhoewel ik mijzelf altijd als zakelijk beschouwde als ex-bijrikder bij een handelaar, moet ik er toch niet aan denken dat mijn vriendje verkocht wordt.

**Geplaatst:** 17-10-18 03:00

Geplaatst: 17-10-18 03:00

Prachtige verhalen

Mijn eerste pony, toen was ik 11, daarbij had mijn vader haar voor me aangewezen. Een oude pony waar ik af en toe lekker op kon buitenrijden. Inmiddels al overleden.

Toen ik 12 was was ik met mijn ouders en zus naar de franse alpen. Natuurlijk overal op vakantie gingen we rijden. Er liep op het terein een moeder met veulen los. Dat veulentje had mij echt uitgekozen. Bij me steigeren uit speelsheid, achter mij aangaan naar me hinniken enz. Zag me echt als soortgenoot. Helaas paste die niet in mijn koffer.

Mijn vorige pony ook niet heel veel keuze en het was niet helemaal mijn type maar prima dacht ik. Ik ga de uitdaging aan. Proefrijden ging niet helemaal geweldig. Ik heb haar een jaar gehad een welsh cob koffievos appaloosa. Iedereen zei wel dat ik haar vooruit heb geholpen maar tegelijkertijd gooide ze iedereen vooral mijn bijrijdster er af op buitenrit, liep ze letterlijk elk rondje uit de z dressuurwedstrijdbak en kreeg je er niet meer in, springen was het ook niet echt en ze was regelmatig niet vooruit te branden kon ik nog 20 tikken geven maar ik kwam niet eens in draf. Voer osteopaat dierenarts niks hielp. Het voelde voor mij als een verplichting. Ik zei ook heel eerlijk tegen mijn ouders dat dit toch niet de pony was voor mij en ik naar een ander zou gaan kijken. Met tranen liep ik hier al mee rond want ik wou dat ze goed terecht kwam. Ze is gelukkig super terecht gekomen en dinsdag ga ik haar opzoeken. Ik had haar van 10 juni 2017 tot 23 april 2018.

Ik had mijn merrie in pension op een grote manege en er waren veel meiden die met me mee zouden zoeken. Ook de manege eigenaar zei dat hij wel mee zou kijken. Hij adviseerde mij een ouder beestje om daarna een jonge pony te nemen maar ik wou een redelijk jong maar niet te jong die wel altijd bij mij kon blijven. Ik had in totaal 8 ponys geprobeerd. In die tijd leerde ik mijn vriend kennen en het eerste paard waar ik op ging rijden waar mijn vriend bij was daar viel ik van af. Ik had naar een nrps pony gekeken maar bij de 2e keer rijden schoot hij er steeds vandoor. Op heel wat paardjes voelde ik mij niet geheel goed. Ik 1.60 altijd ponys gereden had ook een pony van 1.54 geprobeerd een hengst. De gangen waren zo ruim moest gewoon het zadel vast houden. Ik had altijd al een zwak voor de kleinere ponys. Een van de meiden stuurde een new forest pony door. Het was een c pony 1.36 ze had erop gereageerd en ze gaf me het telefoon nr door. Ik hield de andere meiden in een appgroepje op de hoogte van de pony. Ze zeiden eigelijk allemaal: niet doen die is te klein voor je enz. Ik was al een tijdje toch met de eigenaresse in gesprek. De pony was een paar jaar terug gekocht voor een meisje dat helaas ernstig ziek was geworden. Ze hadden veel moeite bij haar voor ze ziek was met de juiste keuze voor de pony omdat ze net als ik hooggevoelig is. Ik let op alles letterlijk ogen, uitstraling, oren enz. De juiste pony zoeken is daardoor heel moeilijk. Deze pony heeft hele zachtaardige trouwe ogen. De pony was 6 kon 1.25 springen, zou naar de m worden getrained en kon zelfs door woonwijken heen rijden. Dit kreeg ik ook op filmpjes te zien. Ik zocht een pony niet te oud koel maar wel een sporttype. Ze had me overtuigd ik ging toch kijken. Hij was inderdaad niet heel groot voelde me daardoor wel veiliger maar zo compact gebouwd met echt een body er op en dikke ronde billen. Deze pony zou me wel kunnen houden. Natuurlijk was ik weer super zenuwachtig toen ik er op ging dus aan de longeerlijn. Het voelde super vertrouwd. Ik voelde dat het niet perfect ging hij mocht wat sneller zijn(achteraf was het waarschijnlijk gewoon dat hij voorzichtig met me was omdat hij mijn spanning voelde en hij is ook een stuk voorzichtiger met mijn kinderen) maar ik voelde zeker potentie. Ik was alleen gegaan met mijn 8 jarige zoon en hij had er ook nog ff op gezeten. Ik was geinteresseerd zat te twijfelen en de pony werd ook ff uit de verkoop gehaald omdat ze doktersuitslagen wouden weten voor ze hem daadwerkelijk verkochten. Ik keek wel steeds de filmpjes ook van mij met het proefrijden en het zag er geweldig uit. Ik liet ze met trots zien aan anderen. Uiteindelijk kwam hij toch weer in de verkoop en ik kreeg gelijk een bericht. Ik wou weer komen kijken. Dit keer wist ik het zeker: tranen in mijn ogen hij moet mee!

Grappig feitje: bij het nr symphony wat helemaal hot was die tijd, wat bedoelt is voor een man in het nr, dacht ik aan een kur op muziek die ik in alle gangen en tussengangen mijzelf al zag rijden. Nog nooit zo sterk bij een ander nummer gehad En ja hoor mijn pony heet Symfonie. Ik krijg altijd kippenvel en tranen in mijn ogen als ik het nr hoor.

Op stal bleek hij ook een enorme knuffel. Als ik gestressed ben legt hij zijn hoofd tegen mijn buik aan met ogen dicht. Als ik hem roep al sta ik nog op afstand hinnikt hij naar me en kijkt direct met zijn oortjes naar voren. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en valt in slaap. Hij volgt me zonder touw. Al staan er nog 3 meiden om hem heen hij houdt mij in het vizier. Ik had dit nooit verwacht van een pony. Ook mensen om mij heen zeggen dat het een juiste pony voor mij is. Ik ben er laatst van af gevallen maar vandaag een super les waardoor mijn vertrouwen weer is gegroeid. Hij kan super fijn en nageeflijk lopen en echt leuk springen. Het is wel een pony met pit en af en toe een ponykuurtje. In juni was ik op trainingsweek geweest bij pmo en hij had letterlijk geen stap verkeerd gezet. Ik hou van hem, ben super trots en helemaal verliefd

♡Every step I take, I take with you
and if I ride, I fly with you♡
Volg ons op Instagram: newforestpony_kulbergs_orion
Dressuur L2+2

**Geplaatst:** 17-10-18 07:21

Geplaatst: 17-10-18 07:21

Zoiets voel je gewoon

Toen ik mijn perliNo welsh cob hengst Sublime Sponte kocht als jaarling, was het mijn bedoeling om hem te verkopen nadat ik 2 valkdochters uit hem had gefokt.

Hij was nog maar 2 weken bij ons en ik wist al "die gaat nooit meer weg" en wel om volgende reden.

Toen hij jong was, had hij in stresstoestanden gelijk diarree.
Toen hij nog maar 2 weken bij ons was, ging ik met hem aan de hand wandelen.
We kwamen een groot landbouwvoertuig tegen en ik zag gelijk dat hij aan het stressen was.
Maar ik ben met hem aan de kant gegaan en heb op hem in gepraat.
Hij heeft geen voet verzet.
Een paard dat je op zo'n korte termijn bij je al zoveel vertrouwen geeft, vond ik echt wel bijzonder en ik heb toen op dat moment ook beslist dat hij voor altijd bij me blijft

**Geplaatst:** 17-10-18 07:30

Geplaatst: 17-10-18 07:30

Bij mijn eerste was ik al verliefd op zijn foto en had ik voor onze ontmoeting een slapeloze nacht, heel penny.

Mijn tweede was puur een verstandelijke keuze en in het eerste jaar heb ik me wel eens afgevraagd waar ik aan begonnen was.
Toch is mijn gevoel voor de tweede in de loop der tijd gegroeid en past hij, op een andere manier dan mijn eerste, minstens even goed bij mij.

Leuk is dat ze ook enorm aan elkaar gehecht zijn geraakt en binnen de kudde echt een duo vormen, Jut & Jul.

Nu zou ik geen van beide meer willen missen!

Wie is er online