Bokt.nl

Swanzie schreef:

Hoi Gizeppi,

Ik vraag me af of het probleem geheel bij jou ligt... je schrijft ook dat eigenlijk iedereen eraf gegooid wordt die erop gaat rijden?? Wat voor een kaliber ruiters waren dit?
Dat vind ik niet geheel normaal...waarom is de pony in de verkoop gedaan?

Als hij dit bij iedereen doet, dan lijkt het ook aangeleerd gedrag bij de pony te zijn... ze leren snel genoeg hoe ze onder het werk uit kunnen komen?

Is de pony niet een kaliber te groot voor je? Vooral bij een jong of groen dier moet er een goede basus opgezet worden. De ruiter moet in staat zijn eventuele escepades bij het paard goed op te vangen..

Je schrijft dat je instructeur er niet oo gaat omdat het een pony is? Maar zo klein is ze toch niet?

Ik zou er toch echt voor kiezen om samen te werken met een goede instructeur due er zelf ook op rijdt en zo voor jou de basis erop zet...
Het lijkt mij dat het anders vragen om ongelukken is....

proven02 schreef:

Hoi Gizeppi,
Ik heb niet alle reacties gelezen alleen jouw verhaal en de 1e pagina reacties.
Ik zag dat je ergens reageerde dat je 2x iemand op jouw paard heb laten rijden maar dat je je paard niet heb om er iemand anders op te laten rijden en dat je vind dat je hem dan beter kan verkopen.

Daarom wil ik toch even kort mijn verhaal vertellen. Ik heb ook een periode met mijn paard gekend waarin ik extreem angstig was. (oorzaak in het kort, 1 keer samen gevallen met buiten rijden, 1 keer eraf gevallen doordat ze bokte bij het aanspringen naar galop en daarnaast was het een vicieuze cirkel waarbij ik steeds banger werd en me paard steeds gespannender)
Conclusie was dat we alleen nog op een volte van 4 bij 4 durfden te rijden in de bak en naar buiten was al helemaal geen optie meer en galopperen ook niet.

Toen heb ik (ook volledig tegen mijn principes in) toch iemand gevraagd die haar 1x per week voor mij wou rijden om ons over de angst heen te helpen. Dit was iemand die zelf helemaal geen angst kent. Wat bleek? Dat het overduidelijk door mij kwam want onder haar was mijn paard echt een topper, ze reden meteen de hele bak door er was niks aan de hand en ook met buiten rijden vond mijn paard ineens niks meer eng.
Daar was ik super blij mee want dat betekende dus dat het sowieso niet aan me paard ligt maar aan mij en dat moet dus op te lossen zijn. Dat haalde natuurlijk niet de angst meteen weg maar met behulp van mijn bijrijdster is dit wel gelukt! Door te zien dat ze zo braaf was bij haar kreeg ik zelf steeds meer vertrouwen. En als ze wel een keer schrikte en ik zag dat ze eigenlijk niks meer deed dan een klein sprongetje opzij en daarna weer braaf was hielp mij ook heel erg. Hetzelfde met buiten rijden dit hebben we heel langzaam opgebouwd, eerst ik met een ander paard erbij en dan steeds kleine stukjes van 5 meter voorop lopen. Toen mijn bijrijdster alleen naar buiten wat natuurlijk helemaal goed ging. Toen ik erop en mijn bijrijdster ernaast wat ook super ging en daarna alleen voor het eerst.

Nog steeds heb ik soms wel spanning en angst maar dan denk ik weer aan dit proces en besef ik me dat de angst in mij zit en zodra ik mij ontspan mijn paard dat ook doet. Dan probeer ik me angst dus te negeren, rustig in en uit te ademen en juist datgene te doen wat ik spannend vind. Vervolgens gaat het goed, wat mij weer bevestigt dat het wel goed gaat zolang ik me maar gewoon ontspan.

Dus ik zou het idee van iemand anders die af en toe rijdt niet meteen uit je hoofd halen. Ik was er ook tegen maar bij mij heeft het super veel geholpen, ze reed maar 1x in de week voor ongeveer 5maanden, maar zonder haar hulp had ik me paard nu ook verkocht.

Popstra schreef:

Niet met je eens. Maar als je het topic terug leest kun je zien dat ik er zelf ervaring mee gehad heb en het betreffende paardje wat ik toen na een tijd dubben en best wel met pijn in m'n hart verkocht heb is hetzelfde gebleven in zijn gedrag echter rijd daar nu een jeugd ruitertje mee en die weten er net even beter mee om te gaan dan wanneer je 40+ bent zoals in mijn geval was. Geloof me dan wil je niet meer met angst op je paard en er af storten als het weg schiet. Nu denk ik dat ik dat veel eerder had moeten doen. Paard blij en ik ook weer blij. Al mijn andere paarden op 1 na die ook zijn kuren had en ook weg is gedaan zijn super braaf en zetten nooit een stap verkeerd ongeacht wat MIJN mood ook is. Het kan dus echt wel dat het paard jou domineerd en dan kan je er nog zo veel energie en geld in steken dit te veranderen, dan eens beter bij jezelf te rade te gaan of dit je wel waard is.
Maar nogmaals, heb al heel wat jaren ervaring in de paarden en heb het meer om mij heen gezien dat verkoop uiteindelijk het beste was.

Askja schreef:

Proven02, dat is geen kwestie van het paard de schuld geven, maar van vaststellen dat de combinatie niet werkt.
Mijn advies aan ts zou zijn om echt een knoop door te hakken: of verkopen, of serieus aan de slag met je angst. Die angst bestaat in combinatie met dit paard en is wel degelijk mede het gevolg van een paar serieus gevaarlijke situaties (aan de kletter gaan op buitenrit), en niet alleen maar wat gekke sprongen.

Wat te doen? Om te beginnen: wat dóen, in plaats van eindeloos je angst analyseren, bespreken, adviezen inwinnen, grondwerken (op zich heel goed maar geen oplossing voor dit specifieke probleem) etc. Je zult echt met jezelf aan de slag moeten. Vanuit eigen ervaring kan ik je meegeven dat de oplossing ligt in beter leren rijden. Geregeld les nemen, en dan liefst op andere paarden dan je eigen paard. Als je eenmaal structureel ervaart dat je terug kunt vallen op je rijtechnische vaardigheden, dan je een overenthousiast/stresserig/onoplettend paard daarmee weer bij de les kunt krijgen en ontspannen aan het werk kunt zetten, groeit je zelfvertrouwen als ruiter. Je moet tegen jezelf kunnen zeggen: OK ik ben nu misschien bang, ik voel die knoop in mijn maag, maar ik ga niet passief worden, ik blijf mezelf tot de orde roepen zodat ik mijn paard leiding kan blijven geven. Dat is in het begin (been there, done that lang geleden) knap lastig en een kwestie van jezelf overwinnen, maar het zal wel moeten. Eerst op een ander paard, dan weer op je eigen paard. Misschien kunnen enkele Centered Riding lessen je helpen bij het vinden van balans en ontspanning op momenten dat je de spanning voelt opbouwen. Bewust leren centreren, je concentreren op je ademhaling, dat soort dingen.
En in de tussentijd een doortastende, rijtechnisch vaardige ruiter je eigen paard regelmatig laten rijden om hem wat meer structuur en uitdaging te geven, zodat ook hij zelfverzekerder wordt.
Als je niemand anders op je paard wil laten rijden (ik zou echt niet weten waarom dat nou zo erg is, ik ben zelf instructeur en best goed rijtechnisch onderlegd en ook niet heel bang, maar heb ook weleens een paard van mij door iemand anders laten trainen) wordt het een lastig verhaal, maar ook dan kun je er wel komen mits je bereid bent om serieus aan jezelf te werken. Vooral in de zin van beter (dressuurmatig) leren rijden en daarop leren terugvallen als je het spannend vindt.

En verder ben ik het eens met Popstra dat het uiteindelijk toch beter kan blijken te zijn om je paard te verkopen. Dat is geen nederlaag, het opgeven, en al helemaal niet oneerlijk naar je paard. Soms getuigt het juist van moed en wijsheid om te stoppen met een paard, en zowel jezelf als je paard een nieuwe start te gunnen.

maitestar23 schreef:

Ik snap niet waarom iedereen steeds terug blijft komen op de pony en zijn karakter terwijl iedereen weet dat paarden enorme spiegels zijn.
Zelfs mijn stikbrave en nuchtere Haflinger wordt zenuwachtig als ik een angstige bui op haar zit.

Dus waarom is het nou zo moeilijk te geloven dat het probleem enkel zit in de angst van ts?

Ik heb vandaag de hypnose gehad en ga morgen rijden, dus ik ben erg benieuwd.

Cheminee schreef:

Ik heb niet alle reacties gelezen, excuus als er dus een dubbel post geplaatst wordt.

Ik zelf ben ook een tijdje erg bang geweest. Ik heb het in stapjes opgebouwd.

Ik longeerde altijd, bijgezet of soms ook niet. Hierdoor bleef mijn paard in beweging. Doordat ik gelongeerd had kon ik voor mijn gevoel eerder afstappen

Na het longeren stapte ik op, beginnen met gewoon uitstappen.

Daarna gewoon wat rondjes draven.
En zo bouwde ik het uit.

Ik zorgde iedere keer dat ik er met een goed gevoel afstapte!

Shadow0 schreef:

maitestar23 schreef:

Dus waarom is het nou zo moeilijk te geloven dat het probleem enkel zit in de angst van ts?

Ik vind dat opzich niet echt moeilijk te geloven, maar als de angst alleen bij de TS zit en niet bij het paard is er een manier om dat te gebruiken, namelijk door als ruiter even minder je paard te sturen en je meer aan te sluiten bij je paard.

En daarom kan de juiste training van het paard ook helpen naar mijn mening: dan kan het paard namelijk soms ook jouw spanning opvangen. Je werkt samen, dus dat betekent ook dat je elkaar kunt helpen. Dat hoeft niet altijd in dezelfde vorm te zijn. Je hoeft niet altijd de leider zijn en altijd de stabiele factor, je paard kan dat soms ook zijn.

Citaat:

Ik heb vandaag de hypnose gehad en ga morgen rijden, dus ik ben erg benieuwd.

Succes!

Maflinger_S schreef:

Kan/wil je met ponybeest ook op een andere lokatie trainen? Zo ja, dan kan ik je iemand aanraden ...

Nessa schreef:

Ik kan je wel vertellen dat RBI enorm onzekere paarden zijn en dit niet laten zien. En je kunt ze daarmee helpen. Een angstige ruiter op een RBI geeft gewoon problemen. Punt.

Maar als je jouw RBI wat zekerder maakt zal de ruiter ook meer vertrouwen hebben. En dan zit je opeens in een opwaartse cirkel.

Betekend werk voor beide kanten!

En dat levensgevaarlijke. Dat ken ik. Mensen vinden mijn paard ook levensgevaarlijk. Mijn collega is het verboden door de baas om op mijn paard te rijden. Heel bijzonder. Haar paard vind ik veel gevaarlijker. Het is gewoon zo dat als je echt te ver gaat bij een RBI ze wel gevaarlijk worden en letterlijk ontploffen. Leer je paard en spanningen te kennen en duw hem hier niet over. Stap gerust af en geef je paard vertrouwen. Ga niet pushen maar wacht tot je paard wel reageert. Of laat hem denken aan iets anders, bijvoorbeeld een lastige oefening. Maar push niet! Want dan krijg je dat gevaarlijke paard.

Mijn bijrijder kreeg mijn paard niet ontspannen met grondwerken. Dan moet je niet, ik zeg niet, echt niet opstappen. Dit deed ze wel en ze dacht het met rijden wel op te lossen. Gevolg: paard is in rengalop de stal in gerend. Met haar erop! Levensgevaarlijk!!!! Wonderbaarlijk had niemand wat. Ze heeft er wel veel van geleerd en leest de spanningen nu veel beter en stapt dus ook af als die niet afvloeit bij mijn paard.

Mijn angst was extreem, echt heel extreem. Dit ben ik nu (op de bonte, paars jasje)

[ [url=m/JyEMvT.jpg]Afbeelding[/url] ]

Ik ben er echt nog lang niet hoor. Galop zit er voorlopig nog niet in. En soms wil ik nog graag leadrope eraan als ik alleen ben en mijn vriend loopt mee.