Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne
Kelly_ann schreef:Ik heb niet echt een suggestie, maar ik weet wel dat paarden aanhankelijk worden door intensief (en uiteraard positief) contact met de mens. Plus afhankelijkheid van de mens.
In de mythe die ik ooit hoorde over de Akhal Teke zit dan ook een kern waar je over na kan denken. Het verhaal gaat dat je de Akhal Tekiner alleen kan temmen door hem in een kuil te zetten waar hij niet uit kan. Vervolgens breng jij hem water en voer. En dat weken achtereen. Het paard zal zich aan je overgeven en je zijn leven lang trouw zijn.
Enfin, niet iets om persé zelf te willen doen. Maar wel goed om een stil te staan bij waarom een paard zich zou willen binden aan de mens. Intensief contact zou wel eens een factor kunnen zijn die je nu mist.
Citaat:Hij staat hier regelmatig in de achtertuin en dan krijgt ie aandacht en knuffels, maar ook in de achtertuin (formaatje flinke paddock in NL, ik gok 5x een normale rijbaan) rent ie weg en kan ik hem niet vangen. Hier geeft ie overigens wel vrij snel toe als ik hem weg blijf jagen maar ook onze tuin is er niet echt geschikt voor (met een huis in het midden, doornbosjes, garage, auto's etc kun je voorstellen dat het niet ideaal is.)
Kelly_ann schreef:In de mythe die ik ooit hoorde over de Akhal Teke zit dan ook een kern waar je over na kan denken. Het verhaal gaat dat je de Akhal Tekiner alleen kan temmen door hem in een kuil te zetten waar hij niet uit kan. Vervolgens breng jij hem water en voer. En dat weken achtereen. Het paard zal zich aan je overgeven en je zijn leven lang trouw zijn.
Iriscope schreef:Even een update, omdat sommige mensen er misschien benieuwd naar zijn;
Ik ben begonnen met hem na het voeren te rijden, zodat hij al in de stal staat en we dus niet moeilijk hoeven doen met vangen. Na het rijden blijft hij tegenwoordig dan nog even op de "poetsplaats" (onze tuin) hangen, waar hij uit een knalrode emmer wat voer krijgt na het harde werken en natuurlijk nog even geknuffeld wordt. Hij begint qua knuffelen te ontdooien, betrap hem er soms zelfs op dat ie ervan geniet.
Die knalrode emmer ben ik vervolgens mee gaan nemen als ik hem ben gaan opzoeken.
Zodra hij de emmer zag, wist hij het al, en kwam dus een handje voer halen.
Na een paar weken oefenen kan ik hem nu eigenlijk altijd pakken, als ik maar de emmer mee neem. Ik leg het halster in de emmer zodat hij dat niet kan zien, hij krijgt een handje voer en terwijl hij dat op eet, hoppa halster erom, nog een handje voer en klaar!
Er zijn nog wel dagen waarom hij geen zin heeft, maar zodra ik dan die emmer een beetje schud, hem wat verleid ermee, kan ik hem eigenlijk altijd toch pakken!