T word een lang verhaal, je kunt nu nog afhaken Zal proberen het kort en bondig te houden.

Ik weet ook niet zo goed wat ik van jullie wil.. Misschien komen er ideeen uit waar ik nog niet aan gedacht heb ofzo.. wie weet.

2 jaar geleden kocht ik een merrie. Beetje project kon je het wel noemen, tenminste voor mij dan, de amateur ruiter. Ik heb hiervoor nog 3 paarden gehad die helaas alle drie inmiddels overleden zijn.
Ik was op zoek naar een leuke ruin waar ik redelijk snel weer mee op pad kon nadat ik met mijn vorige paard in het M2 mocht starten maar hij helaas overleed aan koliek.
Ik kwam thuis met een merrie die ik niet eens in draf kreeg bij het proefrijden... Ok angstige ruiter die niet durft door te pakken in het bijzijn van vreemden werkt ook niet mee. Maar desondanks vond ik dr leuk en zag er wel wat in. Instructrice mee die me al jaren lesgeeft en weet wat ik wel of niet kan en nog een keertje rijden. Zij eerst erop, ging uiteraard prima en ja hoor zelfs met mij erop ging het daarna goed. Zit wat werk aan was de conclusie maar dat gaat wel lukken. Paard gekeurd en gekocht en mee naar huis.

De eerste maanden was drama. Ik scheet in mn broek en paard deed ook al niet leuk. Veel staken en dreigen met steigeren.. Zomaar (nou ja niet zo maar) maar niet omdat ik er een pirouette uit wilde persen ofzo waar ze helemaal niet aan toe was. Gewoon voltetje in draf en bam, stilstaan. Na 2 maanden kon ik nog steeds niet de hele baan gebruiken..

Vervolgens ben ik verhuisd met dr en daar ging het beter. Ze heeft een lastig karakter dat werd al gauw duidelijk. Voelt ze het in de spieren of vind ze het echt heel moeilijk komt het staakgedrag weer terug. Inmiddels is het echt minimaal en kan ik er heel goed mee omgaan. Niet boos worden gewoon links-rechtsom draaien zodat er beweging in blijft en door.
Voor de rest is ze heel heel snel gespannen . Ook dat is al echt beduidend minder. Ik heb het idee dat ze zo extreem kan spannen dat ze daardoor verzuurt en dan kom je in zo'n cirkeltje.. Ze kan rustig rond stappen en binnen een seconde gooit ze dr kop in de lucht en spant echt alles aan. Wij noemen het ; ze trekt ff dr naaldhakken aan..
Ze had ook bar weinig vertrouwen in mij. Na 3 kwart jaar kwam ik het terrein echt niet af als ik naar buiten wilde, inmiddels galopperen we langs de berm in de polder. In ons eentje !
Dus ja, ook daar zit vooruitgang in. Het gaat echt niet van harte, moet blijven vragen maar goed, op haar manier geniet ze er wel van denk ik, zeker op de terug weg

Net na de zomer vorig jaar zag ze er slecht uit. Probeerde er zoveel hooi in te stoppen als maar kon maar het is een slechte eter. Uiteindelijk naar een dierenarts/ostheo geweest omdat ik bang was voor een maagzweer oid. Geen maagzweer wel last van dr maag / darmgebeuren. Medicijnen mee en binnen een maand zag ze er weer gezond uit.

Dan nu het rijden en dat is denk ik wel het grootste punt... Ik heb haar gekocht met de bedoeling lekker weer wedstrijden te kunnen gaan rijden, af en toe een buitenrit /naar het bos.
Dat er werk aan zat aan deze dame had ik al vermeld en dat het lang zou duren ivm mn eigen rijkunsten had ik ook ingecalculeerd. Maar dat we nu bijna 2 jaar verder zijn en ik op de meeste dagen nog geen winstwaardige B proef kan rijden valt me gewoon tegen...

Ik steek er een hoop tijd en geld in. Ook toen ik haar net had; tandarts, zadelmaker en ostheopaat er bij. Ze krijgt goed eten en veel hooi. Staat de hele dag buiten, nu snachts op stal. Zomers vaak dag en nacht buiten. Ik les zo vaak als mogelijk.Ik denk dat er aan t stalmanagement niet zoveel mankeert. Ze oogt verder ook echt wel gezond en tevreden. Dus ik denk dat ik na 2 jaar tot de conclusie ben gekomen dat dit gewoonweg niet werkt..

Ik ben echt geen ster ruiter maar ook geen halve randdebiel.. En nee nooit hoger als het M1 maar daar reed ik regelmatig tegen de dubbele wp aan en niet alleen op de wedstrijden met 2 tegenstanders op mn eigen vereniging En als mijn instructrice er op stapt loopt ze heus niet ineens grand prix maar lijken de problemen die ik met haar heb altijd ineens soort van verdwenen.

Toen ik haar kocht werd ze voornamelijk met slof gereden. 1 van mijn instructrices kende dit paard vanaf haar 3e tot 6e ongeveer en zij vind dat dit paard nooit een goede basis heeft gehad. Ze kon bijv absoluut niet met haar neus richting de grond als je erop zat. Werd ze serieus spastisch van.. Het hele nageven was een groot probleem. En zo word ze eigenlijk van heel veel dingen spastisch... Wijken bv.... Het is zooooo vermoeidend allemaal.


Ik heb afgelopen zomer op een punt gestaan om dr te verkopen maar eigenlijk wil ik dat nou ook weer niet. Eigenlijk wil ik niet opgeven maar wanneer is het nou precies opgeven ? Ik vind 2 jaar proberen toch best lang.
Het verkopen staat me eigenlijk tegen omdat zij zoveel wantrouwen had , dat vind ik sneu als ze straks weer overnieuw moet beginnen eigenlijk..

En omdat ik toch nog wel gewoon elke dag met plezier naar haar toe ga , dat maakt het ook niet makkelijker. .. En toch denkt een deel van mij dat we "de klik" niet hebben..

Dusss.....

Misschien, en dat bedoel ik niet negatief, je verwachtingen naar 0 bijstellen. Merries zijn vaak moeilijker maar als je ze eenmaal hebt is het ook goed. Wat zegt je instructrice?

En omdat ik toch nog wel gewoon elke dag met plezier naar haar toe ga , dat maakt het ook niet makkelijker.

Dit lijkt mij toch ook van belang voor jou.
En verder inderdaad gewoon genieten van haar zoals ze is.

Idee is mischien haar een veulen laten krijgen(goed over na denken voors en tegens)

Ja dat denk ik ook dat je misschien teveel verwacht en dat zij dat niet kan. Ga met haar doen wat jullie beide kunnen. Maak het leuk. Dan groeit de band ook weer meer

@ smileydees : inmiddels verwacht ik ook niks meer, alles wat lukt of ze eens meegeeft is mooi meege nomen.... In die fase was ik al beland
En ik hoor dat vaker over merries maar ik beging me langzamerhand wel een beetje af te vragen wanneer dat dan is... Mijn instructrice ziet echt potentie in dit paard en zegt het zonde te vinden als ik haar weg zou doen en gewoon moet doorzetten..

@ Pimx Een veulen is geen optie, ze is niet interessant om mee te fokken en zelf een veulen houden kan en wil ik niet.

En inderdaad het is in mijn belang dat ik plezier heb al is het in een andere vorm dan in eerste instantie de bedoeling was maar in mn hoofd zit ook een stemmetje dat zegt : hoelang heb je hier nog plezier in....

Is het een idee om helemaal terug naar de basis te gaan? Als ze nooit echt een goede basis heeft gehad is dat misschien wel de oplossing. Beginnen met longeren en grondwerk.

franka75 schreef:

Ja dat denk ik ook dat je misschien teveel verwacht en dat zij dat niet kan. Ga met haar doen wat jullie beide kunnen. Maak het leuk. Dan groeit de band ook weer meer

Dan heb ik me misschien verkeerd uitgedrukt want dat idee heb ik zelf niet. Het is ook niet zo dat ik wat teleurgesteld zijn dan we nog geen Z zijn na 2 jaar, ik ben meer teleurgesteld in het feit dat het me niet lukt om haar regelmatig fijn te kunnen rijden... Als in die B proef die ik eerder noemde

Soms (of vaak) kom ik niet verder dan lang en laag. Daar ben ik dan 3 kwartier mee bezig om dat voor elkaar te krijgen , zolang zijn niet nageeft kan ik geen andere dingen van haar vragen want dan raakt ze helemaal over de zeik. Het valt en staat bij haar echt met de ontspanning.. Veeeeel meer dan ik bij mn andere paarden gewend ben. Mijn vorige vond ook echt wel eens een ring spannend maar die zette zn kop er ietsje meer op en liet zich wel rijden en sturen. Deze blokkeert en functioneert niet meer

@ isabel : Wil je dan iets specifieker zijn met wat je bedoelt mbt grondwerk ? En met name hoe ons rijden zal gaan verbeteren als we aan grondwerk gaan doen ?
Longeren doe ik zowizo 1 x in de week, dubbele lijnen, gaat ze lekker van sjouwen .

Ik snap niet echt dat je een paard koopt als je er niet eens mee durft te draven.. Als je dat al noet durft weet je al dat het gewenste niveau erg lang gaat duren.. Erg bijzonder

Maar fijn en super dat het zo vooruit gaat!

En verder. Gewoon doorzetten. Veel lessen nemen, en kilometers maken, veel weg gaan zodat ze steeds minder spanning ervaart

Je kunt eens een tijdje magnesium proberen bij te geven. Vooral paarden die veel stress hebben hebben hier een grotere behoefte aan. Dit kan mogelijk nog wat extra verbetering geven. (ontspannen van de spieren en verminderen van angst)

Snap dat je soms gefrustreerd bent, maar zolang je er nog plezier aan beleefd zal ze bij mij niet direct de deur uit gaan. Als ik je verhaal lees heeft ze/jullie al heel veel bereikt.

Misschien zeg ik iets heel raars, maar je kan een instructeur zoeken die anders lesgeeft. Denk aan klassieke dressuur, academische rijkunst of rechtrichten. Wellicht is de manier van doen gewoon niks voor haar. Ik zeg ook maar wat.

Heb je d'r al laten onderzoeken op kissing spines?

Zijn er al eens foto's gemaakt van haar hals en rug?
Van je 3de tot je 6de met slof gereden worden..... halsarthrose? kissing spines? mogelijk is pijn de oorzaak van de snelle stress en verzuring?

Kabayo schreef:

Ik snap niet echt dat je een paard koopt als je er niet eens mee durft te draven.. Als je dat al noet durft weet je al dat het gewenste niveau erg lang gaat duren.. Erg bijzonder

Maar fijn en super dat het zo vooruit gaat!

En verder. Gewoon doorzetten. Veel lessen nemen, en kilometers maken, veel weg gaan zodat ze steeds minder spanning ervaart

Ik durfde wel te draven, ze wilde alleen niet Uiteindelijk wel wat stukjes gedraafd, ze probeerde steeds te staken. En verder, tja zoals ik al zei, ik zag er wel wat in..

@ quikie: Magnesium geef ik al een poosje, geen verschil.

@ Alfie2010. Nee bij de vorige eigenaar werd ze veel met slof gereden. Mn instructrice die gaf les bij de fokker waar ze destijds stond. Dus die heeft haar regelmatig gezien met de toenmalige eigenaresse.

En voor diegene die het over haar rug en hals hebben: Nee die zijn niet op de foto geweest.
Mijn instructrice kan haar wel met de neus op de grond in allerlei bochten wringen. Ze is vorig jaar een paar weken door een vriendin gereden en die kon haar wel zonder de moeite die ik heb lang en laag rijden. Dus ik denk niet dat het medisch is vooralsnog, ik denk echt dat ik het probleem ben. Dat zij niet met mijn manier van rijden overweg kan ofzo.. Of zoiets...

Lauraxnick schreef:

Misschien zeg ik iets heel raars, maar je kan een instructeur zoeken die anders lesgeeft. Denk aan klassieke dressuur, academische rijkunst of rechtrichten. Wellicht is de manier van doen gewoon niks voor haar. Ik zeg ook maar wat.

Dit vind ik zeker een overweging die ik al eens overwogen heb Alleen nog niks mee gedaan, het zit wel in mijn hoofd.

nikkelien schreef:

@ quikie: Magnesium geef ik al een poosje, geen verschil.

@ Alfie2010. Nee bij de vorige eigenaar werd ze veel met slof gereden. Mn instructrice die gaf les bij de fokker waar ze destijds stond. Dus die heeft haar regelmatig gezien met de toenmalige eigenaresse.

En voor diegene die het over haar rug en hals hebben: Nee die zijn niet op de foto geweest.
Mijn instructrice kan haar wel met de neus op de grond in allerlei bochten wringen. Ze is vorig jaar een paar weken door een vriendin gereden en die kon haar wel zonder de moeite die ik heb lang en laag rijden. Dus ik denk niet dat het medisch is vooralsnog, ik denk echt dat ik het probleem ben. Dat zij niet met mijn manier van rijden overweg kan ofzo.. Of zoiets...

tja he ze zeggen wel eens soms is er geen klik tussen ruiter en paard, en dan is het gewoon zoals het is.

maar wat hier nu belangrijk is is wat wil je zelf, wil je het toch verder proberen. or wil je je paardje verkopen en iets anders zoeken?
(ik heb niet elk bericht gelezen dus sorry als ik iets mis)

wat je ook kunt proberen is een paar lessen nemen bij een andere trainer, misschien dat het inderrdaad aan jou rijstijl licht, en dat het paard daar niet goed op reageert, maar er zal vast iemand zijn die jou kan wijzen op wat je doet?

het lijkt wel je of je mijn paard gekocht hebt.... Ik kon daar steeds minder mee, inderdaad vicieuze cirkeltje. Dame aan wie ik haar verkocht heb, heeft een langer lontje en een langere adem dan ik en dat blijkt dus te werken. Welliswaar de eerste paar maanden niet, maar uiteindelijk wel.

Mijn advies zou luiden: kijk naar je gevoel. Als je schrik hebt, ben je mijns inziens beter af bij een braver exemplaar (lees: een die een normale vraag gewoon uitvoert) dan bij deze hittepetit. Heb je geen schrik, en een flinke dosis uithoudingsvermogen dan zou je het nog kunnen proberen.
Ik heb destijds heel lang zitten twijfelen, wel / niet verkopen? Heb daarna de beslissing gemaakt haar een maand bij een proffesional te zetten, en uiteindelijk met begeleiding weer doorgepakt, maar het was echt niet mijn type paard meer. Ik had totaal geen lol meer in het rijden. Op dat moment kon ik wel vooruit met haar, maar in mijn achterhoofd zat altijd het gevoel, wat als ik een stapje verder wil, en paard niet? Dan lig ik straks weer in de sloot, of achterover door de planken van de bak.
Toen heb ik de beslissing gemaakt om te verkopen.

Sorry, lang verhaal, ik hoop dat je er iets aan hebt.

@ danamuts : heb even in je profiel naar je leeftijd gekeken en nee , heb niet jou paard gekocht

Nog even voor de duidelijkheid; ik heb absoluut geen angst meer voor haar . Met het proefrijden was ik gewoon zenuwachtig, ik vind het altijd spannend om op vreemde paarden te rijden, staan er ook nog s 6 man te loeren.. De eerste maanden ben ik wel bang geworden van haar, door het staken en het steigeren, ook al was het niet hoog.
Als ik bang zou zijn ging ik echt niet in mn eentje de polders hier in En inmiddels ken ik haar wel goed. Ik weet heel goed, wat ze doet, waarom (vaak niet altijd)en wanneer en hoe het op te lossen. Dus nee geen angst.

Annalies03 schreef:

nikkelien schreef:

@ quikie: Magnesium geef ik al een poosje, geen verschil.

@ Alfie2010. Nee bij de vorige eigenaar werd ze veel met slof gereden. Mn instructrice die gaf les bij de fokker waar ze destijds stond. Dus die heeft haar regelmatig gezien met de toenmalige eigenaresse.

En voor diegene die het over haar rug en hals hebben: Nee die zijn niet op de foto geweest.
Mijn instructrice kan haar wel met de neus op de grond in allerlei bochten wringen. Ze is vorig jaar een paar weken door een vriendin gereden en die kon haar wel zonder de moeite die ik heb lang en laag rijden. Dus ik denk niet dat het medisch is vooralsnog, ik denk echt dat ik het probleem ben. Dat zij niet met mijn manier van rijden overweg kan ofzo.. Of zoiets...

tja he ze zeggen wel eens soms is er geen klik tussen ruiter en paard, en dan is het gewoon zoals het is.

maar wat hier nu belangrijk is is wat wil je zelf, wil je het toch verder proberen. or wil je je paardje verkopen en iets anders zoeken?
(ik heb niet elk bericht gelezen dus sorry als ik iets mis)

wat je ook kunt proberen is een paar lessen nemen bij een andere trainer, misschien dat het inderrdaad aan jou rijstijl licht, en dat het paard daar niet goed op reageert, maar er zal vast iemand zijn die jou kan wijzen op wat je doet?

Ja als ik dat nu eens wist he.... Ik weet dus niet wat ik moet doen en waar we uiteindelijk blij van gaan worden... Daarom dit topic, misschien komen hier nog goeie ideeen tevoorschijn.

Hele verhaal gelezen en je lijkt mij wel een beetje. Alleen heb ik mijn paard onderhand al 4 jaar.
2 weken terug had ik eigenlijk besloten haar te verkopen, zat helemaal in de put er mee en ik ging in tegenstelling tot jou ook echt gewoon niet meer met plezier er naar toe omdat ik het gevoel heb dat we toch niks bereiken (ben beetje perfectionistisch) heb enkele keren een B proef gereden, laatste keer zette ze zo vast en in de staak dat ik 154 punten kreeg.. En het was geeneens een hele strenge jury
Iedereen zegt steeds dat ze wel veel potentie heeft en als ik door zet we echt wel beter worden, maar wanneer is dat dan denk ik dan steeds.. Heb redelijk geduld maar na 4 jaar raakt t wel een beetje op.
Toch krijg ik het niet over mijn hart haar te verkopen, dus nu opzoek naar iets om het plezier terug te krijgen.

Met heel wat mensen gepraat en geprobeerd op het positieve te focussen. Het begon me op te vallen hoeveel mensen mij eigenlijk complimenten gaven met hoe ver ik al gekomen ben en dat ze toch wel degelijk verbetering zien. Als ik jou tekst zo lees, ben jij eigenlijk ook al heel ver gekomen.
Ik trainde eerst voor mijn gevoel altijd een beetje voor andere, zo van: hun kunnen die B proef rijden, dan kan ik het toch ook. Maar hun hebben misschien wel een paard die heel makkelijk mee werkt en jij niet.
Ik probeer nu te kijken naar hoever ik al gekomen ben, en niet heldentijd de druk te leggen op Die oh zo belangrijke B proef, want eigenlijk is die B proef helemaal niet zo belangrijk, wat belangrijk is is wat jij bereikt hebt, en alleen jij weet waar je vandaan komt.

Goed, zoals je ziet ben ik ook niet al te goed in samenvatten
Wat ik hier mee eigenlijk wil zeggen is. Probeer iets uit dat voor jou werkt en waar jij plezier uit haalt, kijk niet zo zeer naar wat je allemaal nog wil bereiken, maar naar wat je al bereikt hebt, in je tekst te lezen is dat namelijk al een hele boel
Wat voor mij verder ook werkt is leuke dingen gaan doen, kan soms echt genieten van een bosritje, dus als ik er even door heen zit of twijfel dan plan ik lekker een bosritje in, zo heb ik weer iets om naar uit te kijken en van te genieten, even vergeten dat het soms moeilijk is

Wat zegt de osteo? Hoe is ze qua bespiering en scheefheid? Hele verhaal komt op mij over alsof ze het gewoon niet kan... Aan wie dat ook ligt. Hoe is jouw houding? Zit je zelf in balans, niet scheef, met een zachte hand?

Citaat:

En als mijn instructrice er op stapt loopt ze heus niet ineens grand prix maar lijken de problemen die ik met haar heb altijd ineens soort van verdwenen.

Oh kleine toevoeging hier op. Ik heb nu voor 1 keer in de week echt een hele goeie ruiter op mijn paard rijden die haar er net wat verder door heen krijgt dan dat ik dat krijg. Dit helpt ook ontzettend voor zowel mijn paard als mij. Misschien dat jij ook wel een bijrijder voor 1 a 2 keer in de week kan vinden die goed kan rijden en graag een uitdaging heeft.
Weet natuurlijk niet of je dat wil, maar het kan helpen bij de training aangezien je aan geeft dat je instructrice het wel lijkt te lukken.

nikkelien schreef:

En voor diegene die het over haar rug en hals hebben: Nee die zijn niet op de foto geweest.
Mijn instructrice kan haar wel met de neus op de grond in allerlei bochten wringen. Ze is vorig jaar een paar weken door een vriendin gereden en die kon haar wel zonder de moeite die ik heb lang en laag rijden. Dus ik denk niet dat het medisch is vooralsnog, ik denk echt dat ik het probleem ben. Dat zij niet met mijn manier van rijden overweg kan ofzo.. Of zoiets...

Dan is jouw instructrice blijkbaar niet in staat om op jou over te brengen hoe jíj dat voor elkaar kunt krijgen en zit daar het probleem . Tijd voor een goed gesprek met je instructrice en zeer mogelijk tijd voor een andere instructrice.

Hmmmm 2 ruiters die allebei hun paard niet heel erg superleuk meer vinden, maar niet de stap (durven) zetten om te verkopen.....

@Nikkelien; lijkt het je misschien wat om eens een paar weken het paard van Dani te rijden?
@Dani: probeer eens een paar weken het paard van Nikkelien uit.

Verwachting van beide is waarschijnlijk behoorlijk nul, dus wie weet wat er nog voor leuks uit kan komen. Door zoiets te proberen heb je in ieder geval weer even een verzetje met vooruitzicht op iets aparts.