Hallo allemaal,

Gisteren voor het eerst een stuk 'echt' gewandeld met m'n pony.
Ze loopt normaal gesproken altijd recht achter me, maar dat vond ik niet zo'n goed idee. Stel dat ze schrikt zou ze me ondersteboven lopen. Nu ik voor het eerst een echte wandeling ging maken leek me dat een mooie gelegenheid om te oefenen dat ze naast me loopt (hoofd/schouder hoogte)
De terug weg had ze in de gaten wat de bedoeling was en bleef super naast me lopen en droop niet meer af om toch stiekem achter me te gaan lopen.
Nu kwam ik er dus achter dat als ze naast me loopt Ze hele stukken haar oren in haar nek heeft en probeert in m'n been of hand te 'happen' ook stukken dat er niks aan de hand was en ze wel met de oren naar voren liep hoor maar vroeg me af hoe dit gedrag komt en belangrijker hoe ik het af kan leren. Als ze achter me aanloopt doet ze dit allemaal niet.
Even ter info Ze is net 1 jaar geworden.

ik denk dat je het op een rustige manier kan corrigeren.
het is een jong dier die uit probeerd

Ik denk dat het eerder spanning is. Sommige paarden proberen spanning af te laten vloeien via de mond.

Koper schreef:

Ik denk dat het eerder spanning is. Sommige paarden proberen spanning af te laten vloeien via de mond.

dit kan ook nog, maar ts beschrijft dat hij ook grote stukken super loopt zonder het bijten en oren naar voren?

Kan. Pony hoeft natuurlijk niet de hele tijd gespannen te zijn.

nee oke dat klopt

Kan ik haar dan weer beter achter me laten lopen? Want dat gaat wel goed.

Wat ik lastig vind is dat de een zegt paard moet achter je lopen, terwijl een ander weer zegt een leidende merrie in een kudde loopt achterop... ik denk zelf dat het met rangorde te maken heeft en dat als ik voorop loop het goed is, maar als ik naast haar loop ze wil proberen 'Boven' mij te gaan staan.

Leidende merrie loopt juist voorop.

Ik denk dat ze zich minder veilig voelt naast je, omdat er geen echte leider meer aanwezig is, en dit uit ze dus in spanning/stress, waardoor ze gaat bijten. Kwestie van veel oefenen en vertrouwen buiten opbouwen, op een gegeven moment zal haar zelfvertrouwen groot genoeg zijn om met jou als maatje-leider mee te lopen in plaats van beschermende leider
Dat er goede stukken tussen zitten kan kloppen, een paard hoeft niet altijd gespannen te zijn.

Achter je lopen = onderdanig, op zoek naar bescherming
Voor je lopen = dominerend gedrag
Naast je lopen = wederzijds vertrouwen, ontspanning

WildDreams schreef:

Voor je lopen = dominerend gedrag

Niet altijd. Je kunt een paard ook voor je uit drijven (en zo tempo en richting van het paard bepalen)

Koper schreef:

WildDreams schreef:

Voor je lopen = dominerend gedrag

Niet altijd. Je kunt een paard ook voor je uit drijven (en zo tempo en richting van het paard bepalen)

Ja daar heb je gelijk in! Maar ik bedoel een paard vanuit zijn eigen wil, over het algemeen. Zij nemen dan de leiding van je over

Klopt. In zo'n geval is het zaak om initiatief te nemen (tenzij je wil dat je paard het voortouw neemt, maar langs de weg lijkt me dat geen verstandig plan).

Hmmm ok, dat zou dus inhouden dat ze mij als leider ziet en zich daar ook prettig bij voelt als ik haar leid (dan is er namelijk niks aan de hand)
Over een paar jaar wil ik haar voor de kar beleren dus ze zal uiteindelijk toch voorop moeten gaan lopen, maar voor nu is achter mij dus nog prima. Dan zal ik haar eerst meer aan vreemde plekken laten wennen en thuis gaan oefenen met naast me lopen. Wellicht dat het de combi was naast me lopen in een vreemde omgeving...
Bedankt voor het meedenken allemaal!

Als ze naast je loopt en schrikt van iets wat van de zijkant komt, kan ze je ook omver lopen, het heeft wat dat betreft geen nut om haar te leren naast je te lopen. Onze paarden liepen altijd achter ons en als ze al eens schrokken en een sprong maakten, gingen ze altijd links of rechts van ons.