Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-12-16 21:54

Paarden en het corrigeren van ongewenst gedrag?

Geplaatst door de TopicStarter : 23-12-16 21:54

Als eerst: Ik weet niet of dit topic goed staat.

Ik hoorde het vandaag nog, paard was 'stout' en de ruiter strafte het gelijk af met een goeie trap in de maag. Paard steigerde.

Wat vinden jullie eigenlijk van een paard met ongewenst gedrag 'afstraffen'?Vinden jullie een goede tik op het juiste moment wel terecht of heb je zoiets van met het negeren en het positieve belonen kom je der ook wel? Ik ben benieuwd naar mensen hun mening.
Ik geloof sowieso dat oorzaak mee speelt, waarom een paard zich op een manier uit.

Maar het valt me op dat veel ruiters maar gelijk afstraffen door een ruk, een schreeuw, een tik of zelfs een trap zonder te kijken of hun paard het misschien wel spannend vind of misschien wel niet fijn. Ik heb zelf een pittig mannetje. Had zo ook dat hij flink kon steigeren en aanvallen. Het was bijna slacht voor hem. En nu voor ons bijna 2 jaar later is het helemaal over. En wat bij hem echt hielp was te zeggen wat hij goed deed, nou was hij wel gevalletje apart hoor. Maar bij hem een ruk geven raakte hij gewoon compleet in paniek. Het negeren van het negatieve werktte meer dan het te corrgigeren. Maar als hij dreigde te trappen haalde ik zijn kont van mij weg en beloonde ik hem als hij zich netjes weg draaide. Ook bij mij op stal zie ik veel onzekere paarden die gewoon met zwepen worden gemept want ze zijn 'onhandeldelbaar'.

Bij mijn fjord moet ik soms wel echt even grenzen laten kennen. Door blijven slaan vind ik sowieso nooit goed, maar soms kan ze wel even een tik krijgen op het juiste moment bij der borst of waar ik dan ook sta. Of dan wilt ze je naar eten trekken en dan werkt het negeer concept niet meer, dan geef ik als ik het voel aankomen lichte druk zodat ze al weet ho en niet verder, maar als ze echt door mij heen rent dan kan ze wel een ruk verwachten ja. Ze is ook vrij lomp en sterk en kijkt er amper van op. Terwijl mijn arabische volbloed half in paniek zich juist zou los trekken. Het verschilt per paard geloof ik. Maar ik hoorde laatst ook iemand die gewoon bij alles zei: gewoon een trap derbij, dan is het klaar. Ik heb nog nooit een paard een trap gegeven. Jullie?

Wat werkt bij jou paard? Wat vind jij van het concept afstraffen? Benieuwd naar.

**Geplaatst**: 23-12-16 22:09

Geplaatst: 23-12-16 22:09

Ik ben van mening dat je zo zacht moet zijn als kan en zo hard als dat het moet...

Ben wel een Rotterdamse, dus heb het brullen en vloeken zo onderhand uitgevonden.

Heb ze echt wel eens een tik of schop verkocht, ook wel eens erna gelijk mijn excuses aangeboden ook, als die van schrik was gegeven

, maar over het algemeen keken ze mij dan een beetje meewarig aan; een soort van bedankt dat je die vlieg voor mij hebt weggeslagen

.

**Geplaatst**: 23-12-16 22:13

Geplaatst: 23-12-16 22:13

Lovas schreef:
Ze is ook vrij lomp en sterk en kijkt er amper van op. Terwijl mijn arabische volbloed half in paniek zich juist zou los trekken. Het verschilt per paard geloof ik.

Dat denk ik ook. Ook opvoeding, beloning en correctie is een stukje maatwerk naar je paard of pony toe.

**Geplaatst**: 23-12-16 22:20

Re: Paarden en het corrigeren van ongewenst gedrag?

Geplaatst: 23-12-16 22:20

Ik geef ook regelmatig een schreeuw, ruk, of mep hoor. Belonen vind ik echter ook heel belangrijk.

Ik straf niet wanneer het paard bang is of iets spannend vind. Lijkt mij niet de bedoeling..

**Geplaatst**: 23-12-16 22:22

Geplaatst: 23-12-16 22:22

De meeste paarden die als onhandelbaar beschreven zijn, die zijn zo geworden door verkeerd behandeld te zijn door hun begeleiders, en dit is eigenlijk erg te noemen, paarden zijn in principe heel meewerkende dieren. Ze willen een duidelijke leider, ze willen zich veilig voelen binnen een duidelijke hiërarchie.
Paarden zijn dieren die heel erg gesteld zijn op eerlijkheid en duidelijkheid, een terechtwijzing, een correctie is in principe geen enkel probleem zolang het paard het begrijpt en de correctie eerlijk is en in evenredigheid staat met de gemaakte fout, paarden zijn daar vrij gevoelig voor, en een oneerlijke straf zal leiden tot het elkaar niet meer vertrouwen en dit moet je dus echt trachten te vermijden.
Nu is het wel zo dat paarden van nature uit vrij vergevingsgezind zijn, een foutje maken is dus op zich niet echt zo heel erg, maar je moet dit wel gezien hebben, je moet het paard leren begrijpen, je moet open staan ook voor zijn gevoelens, en wanneer je dit leert inzien groeit er een steeds sterker wederzijds vertrouwen waarop je dan steeds verder kan uitbouwen.
Nu even heel kort een verduidelijking, een tik is dus niet altijd verkeerd, maar toch moet je er mee opletten en mag zeker geen gewoonte worden. Wees vooral duidelijk in al wat je vraagt, wees eerlijk in al je antwoorden, heb respect en sta open voor je paard. In feite zijn er dan bijna geen problemen meer, en dit is dan zo bij elk paard, een probleem paard is door de mens tot een probleempaard gemaakt als je dit dan weer goed kan krijgen dan ben je op de goede weg.
Maar idd : wees zo zacht als kan, maar durf ook zo hard als het moet te zijn, maar leg steeds de nadruk op het eerste , dus zacht en lief vragen is en blijft belangrijk.

**Geplaatst**: 23-12-16 22:26

Geplaatst: 23-12-16 22:26

Als ruiter ben je altijd in het nadeel. We plaatsen onszelf altijd als leider of baas.. en WIJ hebben het voor het zeggen. als wij links willen gaan we hoe dan ook links.
En dat is maar goed dat we dat doen en dat de meeste paarden dat accepteren, want anders was er geen (veilige) paardensport voor ons. Je hebt natuurlijk paarden die alles van iedereen direct pikken en waar je nooit een boos woord tegen hoeft te zeggen, maar ook die paarden zijn jong en lomp geweest.

Anyway, paarden kunnen ons met 1 beweging doden. Of je er nu af valt, of ernaast staat.
En paarden zijn heel makkelijk trainbaar, en laat het nu net die hersencapaciteit om dat te manipuleren bij de mens ontwikkeld zijn. En daar maken wij gretig gebruik van en daar komen hele mooie dingen van. Bijvoorbeeld een onvoorstelbare band tussen mens en paard. Het kunnen lezen en schrijven met een dier en vol vertrouwen is geweldig.
Maar kan niet zonder een goede rangorde en wederzijds respect.
Een paard moet snappen dat zijn plaats onder die van ons is, ook al zijn wij fysiek tot veel minder in staat dan zijn. Zij zijn de spieren, wij de hersenen.
En zo moet het samenwerken.
Als een paard trapt, steigert of bijt of ander gevaarlijk gedrag vertoont, krijgt elk paard van mij een mep.
Overigens kan ik er niet tegen als iemand een paard schopt, omdat in de benen veel meer kracht zit en een paard het ook wel snapt met een mep.
Ik tolereer onder geen situatie gevaarlijk gedrag, want een paard leert (op het moment dat hij bijt, trapt etc) dat het oke is, als ik niks doe.
Volgende keer als iets hem niet zint, bijt hij weer. Weer geen straf, dan is het dus goedgekeurd gedrag.
Krijgt hij de keer erop niet snel genoeg zijn eten? Bijt hij toch gewoon weer. Hij kan zijn frustratie uiten en uiteindelijk krijgt ie wat ie wil (als je al weet wat hij uberhaupt wil zeggen met het gedrag).
Ik vind wel, dat als een paard structureer vormen van probleemgedrag vertoont, wil ik weten waar het vandaan komt. want volgens mij is er maar een heel select groepje paarden dat gewoon echt slecht en gevaarlijk is, en gewoon bijt om het bijten. De overige problemen komen vaak voort uit andere dingen zoals pijn.
Dat moet zo snel mogelijk opgelost worden.
Paard mag absoluut zijn ongenoegen uiten. Oren naar achteren, die bepaalde blik of gezichtsuitdrukking zegt genoeg. Ook kan je het merken aan zijn hele houding en energie ofzo als een paard iets liever neit heeft.
Maar dat moet je wel kunnen zien als ruiter.
Zie wanneer je paard zich niet oke voelt. Zo kwam ik ooit met de riek de stal in van een verzorgpaard.. Die maakte gelijk duidelijk dat hij dat niet prettig vond met zijn houding en oren. Ik heb hem even geaait en gezegd dat ik weg zou gaan als hij dat prettiger vond en ben de stal uit gegaan. Dat is zijn huis, zijn plek. Ik heb daar respect voor. Maar bijten of andere gevaarlijke dingen doen we neit. Niet om te treiteren, niet om pijn, niet om speelsigheid, niet om rangorde te bepalen. Als je verstandig bent, en niet in gevaar wilt komen... zorg je dat je je paard kunt 'lezen', tijdig onderzoek doet waar eventuele pijnklachten en probleemgedrag vandaan komt en vooral zorgen dat jij boven aan de ladder staat wat betreft leiderschap. Dat heb je nodig om later een mooie vriendschap op te bouwen. Ik moest vorig jaar mijn hengst ook laten zien dat ik zijn tandjes niet kon waarderen, hij stond in een kudde me 10 jonge hengsten.. zo communiceren zij. Maar met mij moest ie echt een andere manier van ouwehoeren aanleren. Want daar kan mijn huidje niet zo goed tegen. En nu durf ik hem met zijn mond mijn gezicht te laten raken en ik durf er zelfs mijn moeder of mijn vriend voor te zetten. Ik zeg alleen 'zachtjes doen he' en hij heeft nooit meer gebeten of iets geprobeerd.
Ze leren er echt wel van.

**Geplaatst**: 23-12-16 22:29

Geplaatst: 23-12-16 22:29

MiniMeLona schreef:
Ik ben van mening dat je zo zacht moet zijn als kan en zo hard als dat het moet...

Precies.

Mijn hengst heeft als 2-jarige enorm veel gesteigerd. Die heeft daar nooit voor op zijn kop gehad, hij deed het namelijk als uiting van stress dus dan het straffen ook niet zoveel nut. Als paarden slaan of bijten geef ik meestal wel een trap of klap terug, maar ook dat ligt een aan de situatie en aan het paard natuurlijk. Mijn fjord kocht ik als 5-jarig verwend ding, die heb ik in de eerste week twee keer klappen en trappen gegeven wat niet chique was, maar die heeft daarna nooit meer gebeten of getrapt dus doeltreffend was het wel.

Wat je vaak ziet is dat paarden iets uithalen, mensen 5 minuten later bedenk dat het niet kan en dan nog eens een klap geven. Tja dat heeft natuurlijk niks met een corrigerende tik te maken.

**Geplaatst**: 23-12-16 22:30

Geplaatst: 23-12-16 22:30

Volgensmij ligt het aan het paard en aan de situatie zelf. Stel je paard is erg bang en je straft hem, dan is dat voor mij niet juist. Maar bijvoorbeeld met happen en gericht tegen je zijn moet je zeker laten zien dat jij er ook nog bent.

**Geplaatst**: 23-12-16 23:41

Geplaatst: 23-12-16 23:41

O ik ben het er helemaal mee eens, kan ook echt vloeken en tieren als ik iemand zijn paard stom zie behandelen. Onlangs nog zag ik iemand haar paard op de rug stompen, hij wilde niet om. Die geef ik dan èn publiek de wind van voren.

De andere kant... Ik ben ook wel eens onredelijk en of ongeduldig naar mijn paard. Vooral als ik duidelijk maak dat ik iets niet wil, bijvoorbeeld te hard lopen en mij dus aan het touw mee sleuren op de wandeling en hij blijft dat toch steeds doen. Dan verlies ik mijn geduld en dan krijgt hij een knal, en ja ik deel ook wel eens een schop uit. Ik voel me dan heel slecht en het helpt ook nog eens niks. Weet dat beest veel.

Zijn er mensen die dit echt nooit hebben? Dat zou ik nou ook wel willen...

**Geplaatst**: 23-12-16 23:46

Geplaatst: 23-12-16 23:46

Ik werk met het principe van nooit slaan tenzij je veiligheid in het gedrang komt. Ik heb gemerkt dat zelf rustig blijven en corrigeren op vriendelijkere manieren veel efficiënter werkt dan een tik geven. Als het paard weet dat je moeite doet om te luisteren in plaats van tegen het paard in te gaan en het paard het zwijgen op te leggen, is alles meestal heel snel in orde. De probleempaarden die ik heb hertraind, waren niet altijd de makkelijkste. Het gebeurde wel eens dat een paard vlak naast me steigerde, aan de longeerlijn in mijn richting trapte, me mee sleurde aan de longeerlijn of gericht probeerde te bijten. En zo kan ik nog even doorgaan. In vrijwel alle gevallen, heb ik dit gedrag niet afgestraft, maar afhankelijk van het paard wel, niet of deels blijven doen waar ik mee bezig was op het moment dat het paard het gedrag vertoonde. Op die manier was dat bijna altijd na een keer of 3 of 4 al gedaan.
Waarom?
Vrijwel altijd heeft het paard echt een heel goede reden om te doen wat die doet. Het is vaak pijn, maar nog vaker onbegrip.
Bovendien heb ik gemerkt dat de meeste paarden pas stampen als ze zeker zijn dat ze je niet raken en dat paarden die steigeren, dat niet op de mens bedoelen. Dus over het algemeen blijf ik heel rustig en doe ik of er niets speciaal gebeurt. Dat is het snelste gedaan. Dan zoek ik naar de oorzaak en probeer die weg te nemen.

In mijn ogen is geweld enkel gerechtvaardigd als het uit zelfverdediging is.
Ik heb dus ook geen enkele vorm van geweld nodig gehad sinds ik jaren geleden met mijn huidige methode in contact kwam. En met mijn eigen paard heb ik sinds dat ik met die methode in contact kwam, in een kwestie van enkele maanden kunnen gaan van het nodig hebben van lichte druk naar het rijden zonder hoofdstel of zadel in elke gang met enkel kleine verplaatsingen in lichaamsgewicht. Dus zij die zeggen dat je daar te weinig mee bereikt, laat ik maar praten, want ik weet wel beter.

Maar natuurijk, als de veiligheid in het gedrang komt en het gebruiken van geweld extra gevaar voorkomt, moet je dat doen. Maar dat zal vrijwel nooit nodig zijn met 'onhandelbare' paarden, laat staan een paard dat je standaard op die manier traint.

**Geplaatst**: 23-12-16 23:53

Geplaatst: 23-12-16 23:53

mrie schreef:
O ik ben het er helemaal mee eens, kan ook echt vloeken en tieren als ik iemand zijn paard stom zie behandelen. Onlangs nog zag ik iemand haar paard op de rug stompen, hij wilde niet om. Die geef ik dan èn publiek de wind van voren.

De andere kant... Ik ben ook wel eens onredelijk en of ongeduldig naar mijn paard. Vooral als ik duidelijk maak dat ik iets niet wil, bijvoorbeeld te hard lopen en mij dus aan het touw mee sleuren op de wandeling en hij blijft dat toch steeds doen. Dan verlies ik mijn geduld en dan krijgt hij een knal, en ja ik deel ook wel eens een schop uit. Ik voel me dan heel slecht en het helpt ook nog eens niks. Weet dat beest veel.

Zijn er mensen die dit echt nooit hebben? Dat zou ik nou ook wel willen...

Oh, best veel last van gehad, maar toch op een gegeven moment compleet achter me kunnen laten. Ook omdat ik nu weet hoe ik het op korte tijd kan oplossen en het probleem vrijwel altijd de fout van mensen is.
Hoe precies of wanneer dat is gekomen weet ik niet precies. Dus dat is denk ik ook ieder voor zich uitzoeken. Wat ik wel weet is dat je een stuk meer ervaring hebt dan mij. En waarschijnlijk heb je er dus gewoon meer last van dan mij.
Met mensen die iets niet willen begrijpen of denken dat het paard al het slechte uit dominantie of koppigheid doen heb ik dan weer meer moeite. Daar kan mijn bloed echt nog van gaan koken. Ik hoop daar ooit vanaf te geraken

**Geplaatst**: 24-12-16 00:58

Geplaatst: 24-12-16 00:58

Bij Alex is het woord 'Eh' inmiddels genoeg om te weten dat zijn gedrag op dat moment niet wenselijk is, als hij dan meteen weer hetzelfde foutieve gedrag vertoont, neem ik hardere maatregelen. Meer dan een 'Eh' roepen, hoeft bij hem niet. Mijn jaarling krijgt daar in tegen een knal terug, want als die iets fouts doet, is het meteen een gruwelijke fout. Ja, ik snap dat hij mij als gelijke wil behandelen, maar dan accepteer ik niet een bijt in mijn achterhoofd als ik even Alex zijn deken wil vastmaken omdat hij met mij wil spelen. Het jammere is dat ik Alex al zoveel langer heb en dan meteen ook 'Eh, Alex' erbij roep en toen stond Alex ook ineens 5 meter verderop. Ook omdat Jorie eigenlijk nooit dit soort fouten maakt,roep dus nog altijd uit gewoonte Alex. Jorie is van zichzelf al een super onderdanige pony. En Alex is gewoon lomp en brutaal, die moet ik dus gewoon uit mijn ruimte sturen etc. Jorie gaat vanzelf aan de kant voor me, die beschouwt mij als zijn meerdere. Voornamelijk ook omdat ik met Alex dat wederzijdse vertrouwen heb, al moet ik wel op mijn strepen staan. En Alex staat dus boven Jorie, dus Jorie ziet mij dan automatisch als leider. Dat maakt het wel lastiger om net zulke goede vriendjes met Jorie te worden als met Alex, want hij gaat altijd heel braaf aan de kant. Ook als ik hem dan wil kroelen, loopt hij weg. Maar ach, dat gaat hopelijk wel goed komen nog. Ik doe nu eigenlijk ook nog praktisch niks met hem, alleen hoefjes en borstelen en aaien. En af en toe een wandeling.

**Geplaatst**: 24-12-16 01:08

Re: Paarden en het corrigeren van ongewenst gedrag?

Geplaatst: 24-12-16 01:08

Ik ben daar misschien heel hard in. Maar als ze iets doen wat niet mag straf ik dat gelijk. Dat kan met me stem verheffen zijn een klap of een schop tegen zijn kont.

Ik kan alles met me paard het is echt een schat en ze vertrouwd mij ook we hebbeb echt een band.
In het begin had ze last van voedernijt, ik kwam de stal in om op te strooien en ze viel mij aan. Nou die riek heeft der kont gezien daarna was het ook gelijk klaar zodra ze der oren plat legt hoef ik haar alleen nog maar even te waarschuwen. Iedereen kan er nou bij.

Beter 1x wat harder als 30x wat zachter.

**Geplaatst**: 24-12-16 02:47

Geplaatst: 24-12-16 02:47

mrie schreef:
O ik ben het er helemaal mee eens, kan ook echt vloeken en tieren als ik iemand zijn paard stom zie behandelen. Onlangs nog zag ik iemand haar paard op de rug stompen, hij wilde niet om. Die geef ik dan èn publiek de wind van voren.

De andere kant... Ik ben ook wel eens onredelijk en of ongeduldig naar mijn paard. Vooral als ik duidelijk maak dat ik iets niet wil, bijvoorbeeld te hard lopen en mij dus aan het touw mee sleuren op de wandeling en hij blijft dat toch steeds doen. Dan verlies ik mijn geduld en dan krijgt hij een knal, en ja ik deel ook wel eens een schop uit. Ik voel me dan heel slecht en het helpt ook nog eens niks. Weet dat beest veel.

Zijn er mensen die dit echt nooit hebben? Dat zou ik nou ook wel willen...

Als jouw paard jou meesleurt, zit er dus iets verkeerd in de basis van de basis. Hij volgt jou niet, maar jij volgt hem. In andere woorden; hij is de leider over jou ipv andersom. Dus nee, dit soort problemen hoor je niet te hebben.

Bij (correcte) paardentraining is het all about de controle hebben over je emoties. Daar hoort dus bij om NIET boos of gefrustreerd te worden op je paard, hoe moeilijk dat soms ook is. Ik heb daar soms ook nog echt wel moeite mee! Nou mag je echt wel heel consequent zijn hoor, soms moet je gewoon hard zijn. Het gaat hier wel over een dier van 600 kilo.. Maar je moet je bedenken dat je na de correctie meteen weer naar een neutraal gevoel gaat. Vaak zijn trappen en slaan trouwens ook niet de juiste correcties. Straffen is niet hetzelfde als correctie.. Straffen is verkeerd, doe je t paard niks goeds mee. Correctie wel.
Een paard is namelijk een vluchtdier, wij roofdier. Ga eens na wat er gebeurt wanneer jij boos wordt op je paard en je laat dit niet gaan. Ga je het paard daar vertrouwen mee geven? Nee, hij zal er alleen maar bang van worden en jou zelfs nog minder als leider zien... Zo krijg je gevechten.
Veel gedragsproblemen zijn geen paardenproblemen maar mensen problemen

9 vd 10x heeft de mens de problemen gecreëerd

**Geplaatst**: 24-12-16 03:09

Geplaatst: 24-12-16 03:09

Heerlijk toch, zo'n topic vol moraalridders

"Ja, ik sla mijn paard weleens, maar ja, das ook gewoon nodig dan.. Nooit onterecht hoor!"

Ik kan jullie vertellen dat mijn pony vandaag wel een paar "onterechte" klapjes heeft gehad.. Hij voelde de behoefte om mij er met een reuzensprong vanuit stap vanaf te pleuren en vervolgens ook nog weg te rennen en richting het spoor te lopen. Tja, die angst/woede/frustratie kon ik niet in me houden.. Heb ik eindelijk een gezonde pony met een goed zadel, durf ik er verdorie niet meer bovenop te zitten omdat hij telkens een bommetje is 8)7

Uiteraard ben ik nu echt niet direct een paardenmishandelaar en luister ik heus naar wat mijn dier me verteld, maar ik ben en blijf een mens. Dus af en toe moet mijn pony dat gewoon verduren, net zoals dat ik nu weer een week krom loop van alle opgerekte spieren, door een of andere vreugde/protest sprong.. (Das nog nader te bepalen namelijk

)

**Geplaatst**: 24-12-16 03:56

Geplaatst: 24-12-16 03:56

Ik zie bij mensen die nooit straffen altijd paarden die overal schijt aan hebben.
Die van mij heeft een eigen willetje, en vind geregeld dat hij niet om hoeft of zoiets lijkt onschuldig kleins.
Ja dat vraag ik een keer, dan een keer stem verheffen en daarna zet ik de boel even op stelten met een hoop bombarie, en in erge gevallen een tik met mijn schoen.
Ik vind het voor een menpony gewoon gevaarlijk als ze niet braaf zijn met dat soort eenvoudige dingen op de grond.
Op een of andere manier had mijn pony bij aankoop nul respect voor mensen aan de hand, hij deed gewoon altijd wat hij zelf wilde.
En daarin hield hij behoorlijk vol voor zo'n klein ding, daar heb ik echt heel vaak boos om moeten worden, maar hij was helaas gewoon strontvervelend.
Het liefst sleepte hij mensen mee achter zich aan, weigerde om bijvoorbeeld opzij te gaan en liep standaard op een plek waar hij niet moest zijn.
Omdat ik de verpakking van trainen zo leuk vind met de seven games van parelli aan het werk gegaan en dat hielp erg snel.
In korte tijd is hij echt ontzettend braaf geworden, maar soms is hij gewoon boos.

Van de zomer moest hij hoefschoenen aan bij elke stap buiten zijn stal, omdat hij erg kort stond door schimmel in zijn hoeven, en vers van de ijzers af.
Nou na een tijdje weigerde hij dus zeer hardnekkig om voetjes te geven omdat hij het vele geklooi aan zijn hoeven met behandelen en schoenen zo zat was.
Nou toen kon ik boos worden wat ik wilde, maar meneer vertikte het toch echt om nog langer mee te werken.
Dat is de enige keer geweest dat ik uit een soort nood overgestapt ben op clickeren met een hand brok..
Ik moest op een dag met de behandeling bij elke hoef minimaal 6-8 keer optillen.
Uitkrabben, schoenen aan, schoenen uit, alle hoeven verbinden, later verband er weer afhalen en daarbij moest hij echt elke 3 dagen bijgevijld worden.
Ik kon wel snappen dat hij het zat was, maar het moest gewoon en zou nog wel ff duren ook.
Toen met clickeren aan de slag gegaan en dan ging het veel beter, het eten was een grote motivator toch voor de zoveelste keer -licht schoorvoetend- een voetje te geven.

**Geplaatst**: 24-12-16 06:51

Geplaatst: 24-12-16 06:51

Met een eigen pension heb ik wat meer omgang met paarden dan de gemiddelde. Treffend is het om te zien hoe veel paarden hun eigenaar spiegelen!
Regelmatig ook pijnlijk om te zien hoeveel mensen de plank misslaan wat betreft opvoeding! Het resultaat van die opvoeding of liever gezegd het ontbreken daarvan zorgt soms voor gevaarlijke situaties voor mens en dier! Waar ik me mateloos aan kan storen zijn paarden die zich lostrekken, paarden die veelvuldig schrapen, eigenaren omver lopen, paarden die je voorbij lopen! Natuurlijk heb je met gedrag/ karakter te maken maar ik wijt dit gedrag echt als gebrek aan opvoeding! Ik krijg deze paarden ook in handen en kan en wil dit soort gedrag niet tolereren! Vaak na enkele weken heb ik dit probleem voor mijzelf opgelost. Ik doe dit enkel en alleen met een lange lijn waarmee ik overduidelijk maak waar ik graag wil dat t paard loopt..in een enkel geval is hier een corrigerende tik bij nodig! Nadien is een lichte stemcorrectie vaak al afdoende! Als de regels duidelijk zijn heb ik nooit geen centje pijn meer met deze paarden, geldt overigens niet voor de eigenaren..Een paard kan dus wel degelijk onderscheidt maken met wie hij te maken heeft!
Paarden die schrapen }:)

ook zo irritant! Deze zelfde paarden hebben er vaak ook een gewoonte van gemaakt veelvuldig te schrapen..eigenaar staat erbij maar grijpt niet in of pas 5 minuten later

.. Ik loop langs een correctie met stem is vaak afdoende..in zeer brutale gevallen deel ik een tik uit ( zelden tot nooit). Een schop deel ik alleen uit in een uiterste noodgeval ( als ik zelf echt in gevaar kom of als een paard echt de spreekwoordelijke lak aan je heeft)..
Een opgevoed paard krijgt het minste straf in zijn leven! Onderscheid kunnen maken in onzeker of brutaal gedrag is daarbij essentieel!

**Geplaatst**: 24-12-16 06:55

Geplaatst: 24-12-16 06:55

Ik sla en schop m'n paarden zelden. Maar heb ook altijd slimme en sensibelle paardjes. Verder ben ik in het dagelijks leven best ongeduldig. Echter met m'n paarden en honden heb ik een engelen geduld en ben zelden haastig en super consequent. Dus slaan en schoppen zijn dan overbodig. Die hele enkele keer dat het nodig is zorg ik dat de "boodschap" ook echt over komt. Zoals mijn Arabische drammer die op de spuitplaats steeds de boel stuk trok en door je heen liep. Een flinke schop tegen de borst en hij ging als een blad aan de boom om. Juist maat het eigenlijk nooit gebeurd.

**Geplaatst**: 24-12-16 10:27

Geplaatst: 24-12-16 10:27

moonfish13 schreef:
Ik zie bij mensen die nooit straffen altijd paarden die overal schijt aan hebben.
Die van mij heeft een eigen willetje, en vind geregeld dat hij niet om hoeft of zoiets lijkt onschuldig kleins.
Ja dat vraag ik een keer, dan een keer stem verheffen en daarna zet ik de boel even op stelten met een hoop bombarie, en in erge gevallen een tik met mijn schoen.
Ik vind het voor een menpony gewoon gevaarlijk als ze niet braaf zijn met dat soort eenvoudige dingen op de grond.
Op een of andere manier had mijn pony bij aankoop nul respect voor mensen aan de hand, hij deed gewoon altijd wat hij zelf wilde.
En daarin hield hij behoorlijk vol voor zo'n klein ding, daar heb ik echt heel vaak boos om moeten worden, maar hij was helaas gewoon strontvervelend.
Het liefst sleepte hij mensen mee achter zich aan, weigerde om bijvoorbeeld opzij te gaan en liep standaard op een plek waar hij niet moest zijn.
Omdat ik de verpakking van trainen zo leuk vind met de seven games van parelli aan het werk gegaan en dat hielp erg snel.
In korte tijd is hij echt ontzettend braaf geworden, maar soms is hij gewoon boos.

Van de zomer moest hij hoefschoenen aan bij elke stap buiten zijn stal, omdat hij erg kort stond door schimmel in zijn hoeven, en vers van de ijzers af.
Nou na een tijdje weigerde hij dus zeer hardnekkig om voetjes te geven omdat hij het vele geklooi aan zijn hoeven met behandelen en schoenen zo zat was.
Nou toen kon ik boos worden wat ik wilde, maar meneer vertikte het toch echt om nog langer mee te werken.
Dat is de enige keer geweest dat ik uit een soort nood overgestapt ben op clickeren met een hand brok..
Ik moest op een dag met de behandeling bij elke hoef minimaal 6-8 keer optillen.
Uitkrabben, schoenen aan, schoenen uit, alle hoeven verbinden, later verband er weer afhalen en daarbij moest hij echt elke 3 dagen bijgevijld worden.
Ik kon wel snappen dat hij het zat was, maar het moest gewoon en zou nog wel ff duren ook.
Toen met clickeren aan de slag gegaan en dan ging het veel beter, het eten was een grote motivator toch voor de zoveelste keer -licht schoorvoetend- een voetje te geven.

Wel grappig dan dat het zo goed lukt om paarden die overal het schijt aan hebben, zonder enige vorm van geweld binnen no time terug goed te krijgen. Waarom? Omdat de meeste van die paarden er helemaal niet het schijt aan hebben maar aangeven dat er een probleem is. In de meeste gevallen is dat miscommunicatie. En dat valt meestal (dus niet altijd) op te lossen op een uurtje of 2. Zeker, er zijn ook verwende paarden. Maar veel en veel minder vaak dan dat er miscommunicatie speelt.
Ook verwende paarden kan je terug goed krijgen op een tijdspanne van enkele dagen tot de extremen enkele weken. Bij zo'n paarden is het vaak nodig om tijdelijk het foute vermoeiender te maken dan het juiste bedrag. Maar verwende paarden komt echt veel minder voor dan je denkt.

Wat wij dit gedrag noemen is bovenal informatie die het paard ons geeft een ons dingen verteld. Meestal een specifiek probleem. Maar het punt is dat wij mensen dit vaak afdoen als koppigheid, dominantie of verwendheid. Hierop besluiten de meesten dat dat ogenblikkelijk straf nodig heeft zonder verder na te denken.
Maar onthoud.
Als jij bereid bent tegen je paard te vechten, zal het paard bijna altijd bereid zijn terug te vechten. Het mooie in dit alles is dat zelfs terwijl de strijd tussen mens en paard bezig is, het paard nog altijd probeert duidelijk te maken wat het probleem is. Het spijtige is dat omdat de mens zo druk bezig is met tegen het paard te vechten dat de mens die signalen compleet over het hoofd ziet.

Je kan ook luisteren, uitleggen en een band opbouwen waardoor het paard voor je wil werken omdat je oorzaken wegneemt in plaats van gevolgen te verstoppen. Probeer niet direct een zegel te plakken van dominant of verwend. Dit is in nog geen 10% van de gevallen het probleem. Maar zoek de oorzaak.

**Geplaatst**: 24-12-16 10:35

Geplaatst: 24-12-16 10:35

Ik sla eigenlijk zelden. Hun naam horen ze wel regelmatig (als de ene de andere dusdanig aan het klieren is en ik zie dat het mis gaat lopen of als eentje de ander z'n voer wil jatten.)
Er staat er hier eentje die dus wel al een brul of tik te pakken heeft nog voor ze iets mis kan doen. Bij haar moeder was dat net zo. De andere drie moet ik eigenlijk zelden tot nooit corrigeren maar deze dame aard erg naar haar moeder en ze is niet snel onder de indruk. En die zal vast ook al een keer te snel gecorrigeerd geweest zijn. Maar met haar corrigeer ik liever een keer te veel dan een keer te weinig. Net als bij haar moeder.

De andere drie zijn erg gevoelige paarden waarmee je dan weer veel voorzichtiger moet om springen met je correcties. Daar hoef ik eigenlijk mijn stem zelfs maar zelden op te verheffen.. Bij hun werkt het prima door goed gedrag te belonen en minder goed gedrag te negeren (ze gaan ook maar zelden over de grens dat je niet meer kan negeren eigenlijk).

Maar ik ben niet tegen een correctie. Wel een goede, niet 7 kleine rukjes op onduidelijke momenten. Dan liever 1x goed op het juiste moment dat het klaar is na die ene keer.
Stom voorbeeld: merrie die ik hierboven beschreef wilde graag voor me gaan lopen. Had haar één keer langs me gehouden door haar met mijn arm te blokkeren en "terug" te zetten waar ze moest zijn. Tweede keer heeft ze dus wel een flinkere correctie gehad en ineens liep madame braaf met haar hoofd op schouder hoogte van mij en deed ze zelfs geen poging meer om voor me te gaan lopen. Daarop heeft ze dan natuurlijk haar beloning gekregen want: gewenst gedrag.
één keer zacht als waarschuwing. Tweede keer is de laatste keer en dus ook wat harder.

**Geplaatst**: 24-12-16 10:59

Geplaatst: 24-12-16 10:59

Het is per paard ook wel verschillend. Als ik mijn fjord zijn 'foute' gedrag zou negeren, dan beukt hij mij gewoon aan de kant. En dan komt er een beer van een pony over mij heen. Nou dat dacht ik dus effe niet. Dus hij heeft wel eens een tik gehad. Ik heb hem 1 keer een schop onder de kont gegeven, omdat hij mij plat drukte tussen de stal. En gewoon opzettelijk. Hij heeft het nooit weer gedaan.

Mijn paard daarin tegen is juist super gevoelig. Dus een stemverheffing of zijn naam roepen is al voldoende.

Wanneer een paard angst heeft, zal ik het nooit straffen. Dit maakt ze juist alleen maar meer onzeker en angstig.

**Geplaatst**: 24-12-16 11:05

Re: Paarden en het corrigeren van ongewenst gedrag?

Geplaatst: 24-12-16 11:05

Ik heb twee haflinger veulens eentje gaat nu echt de puber fase in en kliert zijn broertje heel erg en test mij ook uit.

Van laatst was ik Arlo de rustige een spuit aan t geven en Andy brutale hapte naar mn hand, nou toen werd ik wel even boos dat word ik niet gouw, nu net gebeurde dat weer ik corrigeer nu wel streng maar wil straks geen onhandelbaar paard hebben. Als Arlo "kliert" ben ik daar wat minder hard in, omdat hij heel anders is.

Soms zag ik wel eens mensen wel een trap geven maar ziet er denk ik erger uit dan het is, een paard krijgt ook wel eens een trap van een ander paard dan stelt dat van ons toch niks voor?

**Geplaatst**: 24-12-16 11:14

Geplaatst: 24-12-16 11:14

Ik probeer goed gedrag altijd te belonen. Dat is, vind ik, gewoon heel belangrijk. Verder hangt het erg af van het paard in kwestie of ik eerst negeer of direct corrigeer.

Wat dat betreft merk ik wel verschil tussen de ruin/merries en hengst op stal. Die eerste kan je negeren of als ze wat gedaan hebben corrigeren en dan hebben ze vaak zoiets van "ok laat maar het mag dus niet". Terwijl de hengst dan denkt "net lukte het ook, ik probeer het lekker nog een keer en nog een keer...". Bij hem moet je dus al waarschuwen voordat hij daadwerkelijk iets verkeerds heeft gedaan.

**Geplaatst**: 24-12-16 11:16

Geplaatst: 24-12-16 11:16

Hoe consquenter je bent in de "kleine dingetjes" hoe minder grof je in hoeft te komen "als" je paard dan een keer de grens over gaat. Wat meestal niet gebeurd als je al conquent genoeg bent in de kleine dingetjes..en daarmee bedoel ik dat een paard voor jou aan de kant gaat als je de stal in komt bijvoorbeeld. Niet uit angst, maar als respect 1 of 2 passen terug gaat..dat je paard stil staat zo lang als jij het zegt. Dat je ieder initiatief van het paard uit de kop indrukt en hem laat wachten op wat jij wilt, zodat hij leert dat jij de leider bent.

Als je in het grondwerk op die manier al bevestigd dat jij de leider bent dan is slaan of schoppen echt niet nodig. Echter is er niets mis met een corrigerende tik als dat nodig is..

Waar ik een hekel aan heb is als mensen zich afreageren op hun paard, ze zijn zelf niet duidelijk..paard spiegelt inderdaad en krijgt er dan enorm van langs. Dat soort mensen mist totale zelfreflectie...

**Geplaatst**: 24-12-16 11:27

Re: Paarden en het corrigeren van ongewenst gedrag?

Geplaatst: 24-12-16 11:27

Ik ben zelf niet zo van correcties, maar meer van spelend gewijs samen met paard dingen op te lossen. Wat ik ook doe is goed bij mijn paard aangeven wat ik wel fijn vindt en wat niet, ik merk dat de band en wederzijdse vertrouwen met mijn paarden zo goed is dat dit meer dan voldoende werk.

Gaat paard wel mijn grenzen over dan corrigeer ik hem wel, maar hier in is snelheid en de juiste timing belangrijker dan brute kracht met de verkeerde timing.
Daarnaast respecteer ik dat mijn paard ook zijn grenzen heeft.