Siesjuh schreef:Ik heb hetzelfde op een andere manier gehad. Ik had een paard, welke alleen kwam te staan en heb voor haar een Shet gezocht. Toen ze voor het eerst samen kwamen, waren het gelijk dikke vriendjes. Shet was nog veulen en mijn merrie heeft deze direct geadopteerd. Gevolg: Ik kon nergens meer met mn merrie heen zonder de shet. Ze schreeuwde alles bij elkaar en brak zelfs uit. Ik heb dit opgelost door de shet in het begin gewoon mee te nemen, ging ik rijden in de bak, stond hij ernaast aan een touwtje te grazen. Ging ik buiten rijden, nam ik hem mee. In de hoop dat mijn merrie zou beseffen dat hij niet meer weg zou gaan. Na een paar weken langzaam de merrie alleen mee op buitenrit genomen (dit vindt ze het allerleukst) en beloont als ze braaf mee ging en braaf terug kwam. Ook de shet af en toe voor een rondje wandelen meegenomen en heel langzaam aan ook het rijden in de bak afgebouwd. De shet bleef dan gewoon op stal (of in ieder geval bij stal, ze staan 24/7 in een open stal met paddock) en de merrie beloont als ze het goed deed. Helemaal over is het niet gegaan, maar ik kan nu beide paarden pakken zonder dat de ander compleet door het lint gaat.
Ik denk dat je het gewoon tijd moet geven. Hij is al heel lang geen kudde meer gewend en dat is voor hem veiligheid. Misschien is hij wel bang dat ie weer weg moet.
Ik zou hem gewoon bij de rest laten en als je iets wil ondernemen, een vriendje meenemen. In het begin weinig van hem vragen en al blij zijn als hij braaf 5 meter met je mee loopt zonder gek te worden. Hij moet gewoon vertrouwen krijgen dat ie mag blijven en niet meer weg hoeft. Kijk wat hij leuk vindt en gebruik dat om hem te paaien. Als ie met iets bezig vindt dat ie leuk vindt, heeft ie minder oog voor de rest.
Ik ga er vanuit dat het helemaal goed komt, maar het heeft gewoon (veel) tijd nodig
Edit: Ik herinner me net dat ik mn shet zelfs in het begin op stal heb gezet toen ik mn merrie weer alleen mee ging nemen, hier was ze veel rustiger onder, alsof ze dan dacht dat ie niet weg kon lopen ofzo
Ik heb er geen ervaring mee en ben zeker geen gedragsdeskundige, maar qua gevoel bevalt mij deze oplossing het beste. Het paard eerst vertrouwen geven en het na een aantal weken gescheiden zijn van andere paarden uitbouwen. TS, is er misschien een mogelijkheid dat je paard met een vriendje komt te staan dat niet vaak het land af komt (of verzorgd wordt/meegenomen wordt op momenten dat jij dit paard ook meeneemt) en daarmee apart wordt gezet (ergens waar hij de rest ook niet zien kan? Minder om op te moeten focussen)?
De andere oplossingen snap ik de logica ook wel van, maar wat mij hierbij een beetje steekt is dat het paard daardoor de komende weken dagelijks met veel stress zal moeten dealen voordat het kwartje valt dat zijn maatjes wel weer terugkomen... En ik weet niet in hoeverre dit positief effect heeft op zijn emotionele staat (want die is natuurlijk aangetast).
Ik wens je veel succes!!
