Janneke2 schreef:lletam schreef:En even uit een heel andere hoek: behalve vertrouwen gaat het hier ook om desensibilisatie.
Ten dele: ja.
Paraplu's, klapperende dekzeilen, claxons en nog zo wat dingen graag desensibiliseren!
Maar wat ik wel een zinnige invalshoek vind, oa van Tristan Trucker: het gaat er (ook) om dat jij hem leert dat hij kan en mag ontspannen - en dat dat in principe altijd mag.
Het verschil is subtiel, maar in het laatste geval ligt de nadruk op 'wat er ook gebeurt, ik kan en mag me ontspannen'.Citaat:Kennis vindt juist korte stukjes doen niet verstandig omdat hij dan beloond wordt door terug te gaan naar zijn veilige plek ipv ' er doorheen gaan'.
Nu ben ik niet levensmoe dus dat is niet mijn manier maar wel een interessante discussie
Ik weet dat de paardensport een militaire erfenis heeft...
zucht...
Ik heb jarenlang bij een beroepsmilitair getraind - en zo ging het in het leger echt niet met 'jonge remonte'.
Ook soldaten zijn niet levensmoe.
(Tegen de tijd dat het dier zachtjes, langdurig en grondig getraind is,
en jij aan jezelf strenge eisen stelt,
dan zou je eens de manier van denken van deze persoon kunnen overwegen.)
Ik ben bekend met TRT, maar om langs de weg in de berm een pattern te gaan doen is niet heel praktisch