Bokt.nl

Jessix schreef:

Een braaf paard erbij helpt inderdaad altijd wel goed, maar als dat geen optie is dan houdt het natuurlijk op.

Oefen in de wei zou ik zeggen. Ga daar wandelen en rijden, lekker dicht langs die drukke weg. En dan vandaar uit ook steeds even de straat op, liefst na het werk om uit te stappen. Een tweede persoon erbij wil ook wel helpen. Zeker als je zelf wat zenuwachtig wordt kan die je tot steun zijn en daarmee dus ook je paard. Ik heb het bijvoorbeeld meegenomen in mijn lessen, dus instructrice mee.

Anastasia24 schreef:

Even met tweeën gaan kan voor jou(w spanning) al veel verschil maken. Daarnaast zorgen voor genoeg ruimte. Introverte paarden wil wel eens alles naar binnen slaan(Heb er hier 2 van) en uiteindelijk reageren. Kan 5 minuten zijn, kan een uur zijn, maar het komt eruit. Ik houd mijn trainingen met veel indrukken ontzettend laag, even kijken bij de weg en gelijk weer terug naar de wei, na een paar weekjes 5 minutjes wandelen. Er komen altijd wel dingen tegen die 'nieuw' zijn, hond, een ander verkeersbord, aanhanger, motor, etc. Dat je paard bokt is dus eigenlijk al een teken dat je 'te ver' bent gegaan voor hem, houd het (erg) kort en leuk met veel belonen. Bij mij 'moeten' ze het enge altijd aanraken met de neus, krijgen ze een snoepje voor, lopen ze opeens zomaar richting een enge vuilnisbak En daarna gaan we weer lekker terug.
Vooral met een 3jarige gewoon lekker kort en krachtig houden.

KimD schreef:

Ik zou inderdaad kijken of je samen kan wandelen met een goede verkeersmakke combinatie, het blijven toch kuddedieren en dan is het makkelijker dat goed voorbeeld doet volgen. Daardoor krijgt die van jou ook meer vertrouwen in de hele situatie.

Ineke2 schreef:

Ik lees vooral nu wat niet kan, gaat, mag…
Denk in oplossingen. Je mag niet rijden in de wei. Je kan vast wél wandelen in de wei vlakbij de weg. Daar in stap wat grondwerk oefeningen doen. Liefst nadat je al hebt gewerkt met hem zodat hij in elk geval niet frissig is.

Elisa2 schreef:

Daarom zei ik, wandelen in het bos..heb je een rustigere omgeving en kun je wat langer weg. Leer je elkaar beter kennen en dan kun je langs de weg rustig gaan uitbreiden.

Sadira schreef:

lletam schreef:

En even uit een heel andere hoek: behalve vertrouwen gaat het hier ook om desensibilisatie. Kennis vindt juist korte stukjes doen niet verstandig omdat hij dan beloond wordt door terug te gaan naar zijn veilige plek ipv ' er doorheen gaan'.

Nu ben ik niet levensmoe dus dat is niet mijn manier maar wel een interessante discussie

Oke stel je voor.
Je vindt een feestje met allemaal vreemde mensen heel spannend. Daar neemt iemand je mee naar toe.

Wat is dan fijner:

a. Even bij de deur sfeer kunnen proeven en voordat het je teveel wordt even naar buiten mogen een luchtje scheppen.

b. De hele avond zwaar overprikkeld op dat feestje moeten blijven zitten met je paniekaanval.

Zou persoon a het gevoel hebben beloond te zijn of gewonnen te hebben? Of persoon b het gevoel hebben iets positiefs van de ervaring geleerd te hebben?

Rare vergelijking zo op het eerste gezicht misschien en het is uiteraard ook niet zo zwartwit als ik het nu schets, maar voor het gevoel van je paard vergelijkbaar. Als een paard hoog in de stress zit, leert hij niks, net zoals een mens in een paniekaanval niet leert dat het feestje eigenlijk helemaal niet zo erg is. Als jij het gevoel hebt dat je je leven riskeert op een langere wandeling, dan is zo'n lange wandeling duidelijk teveel.

Mijn tip zou zijn: neem hem mee tot een punt dat je merkt dat het ietsje (!) spannender wordt. Ietsje = bijvoorbeeld: hij draagt zijn hoofd iets hoger, of hij heeft zijn ogen iets zorgelijker staan. Niet: hij heeft zijn staart over de rug en staat te dansen, want dat is zo ongeveer het equivalent van een beginnende paniekaanval. Daar wacht je tot hij daar iets beter wordt met de situatie, evt door wat grondwerkoefeningetjes maar je kunt ook gewoon wachten. Wordt hij beter, dan ga je meteen terug naar de plek waar hij wel chill was. Hoeft niet helemaal de wei te zijn, maar gewoon een plek waar hij wel op zijn gemak is.

Op die manier yoyo je een beetje op en neer en rek je steeds de grens op waar hij oke is.

Essentieel is dus:
- Niet teruggaan bij stress, dus zorgen dat je teruggaat als hij juist kalm is, zodat je een positieve afsluiting hebt en hij met een positief gevoel terugkomt
- Maar sowieso de echte stress niet opzoeken, onder de grens blijven waarin bezorgdheid omslaat in paniek.

Janneke2 schreef:

lletam schreef:

En even uit een heel andere hoek: behalve vertrouwen gaat het hier ook om desensibilisatie.

Ten dele: ja.
Paraplu's, klapperende dekzeilen, claxons en nog zo wat dingen graag desensibiliseren!

Maar wat ik wel een zinnige invalshoek vind, oa van Tristan Trucker: het gaat er (ook) om dat jij hem leert dat hij kan en mag ontspannen - en dat dat in principe altijd mag.
Het verschil is subtiel, maar in het laatste geval ligt de nadruk op 'wat er ook gebeurt, ik kan en mag me ontspannen'.

Citaat:

Kennis vindt juist korte stukjes doen niet verstandig omdat hij dan beloond wordt door terug te gaan naar zijn veilige plek ipv ' er doorheen gaan'.

Nu ben ik niet levensmoe dus dat is niet mijn manier maar wel een interessante discussie

Ik weet dat de paardensport een militaire erfenis heeft...
zucht...

Ik heb jarenlang bij een beroepsmilitair getraind - en zo ging het in het leger echt niet met 'jonge remonte'.
Ook soldaten zijn niet levensmoe.

(Tegen de tijd dat het dier zachtjes, langdurig en grondig getraind is,
en jij aan jezelf strenge eisen stelt,
dan zou je eens de manier van denken van deze persoon kunnen overwegen.)

Humpiedumpie schreef:

Toen ik mijn paard net had begon 2 dagen later de lockdown. Ideale periode om uit te zoeken of je paard verkeersmak is . Maargoed daar heb jij nu niks aan..
Wij stonden ook aan een 80 km weg met razende vrachtwagens en wapperende zeiltjes.
Lastig! Zondagochtend heel vroeg geen optie? Of idd met de trailer weg en een rustig weggetje opzoeken?

Raineri schreef:

Kun Je niet eerst zelf een weg simuleren met wat hulp? Dus iemand een paar keer langs jullie laten rijden totdat hij een beetje gewend is aan alles wat kan gebeuren?

Je schrijft het zelf ook, je hebt niet in de hand hoe het verkeer zich gedraagt. Bij die van mij is dit echt een ding. Gedroeg zich als jaarling al perfect in het verkeer, soms beetje spannend maar altijd afvloeien. Nu is er een aantal keer een auto met trailer vanaf achter met veel lawaai langs ons gesjeesd en vertrouwen neemt nu wat af. Heel irritant. Maar doe je ook niets aan dus lastige situatie wel. Ik oefen dit nu met anderen die een trailer hebben of iets anders groots dat werkt, en is veilig.

Evelienepien schreef:

Hier verschillende paarden verkeersmak gemaakt met muesli.
Lekker wandelen , af en toe grasje mee laten pikken en werd bij lopen (mijn?!) spanning te hoog dan hand in zak, stoppen en voer in die mond!
Gevolg; braaf en oplettend (na mij toegericht) paard en we leerden zo dat er dus niets spannends was.
Dus eigenlijk afleiding door omkoping !

Maar vermoed dat dat tegenwoordig niet meer goed is
(al waren al onze paarden compleet verkeersmak en niet voergericht)

KittyDylan schreef:

Wat Raineri zegt is een hele goede. Zoek een minder drukke straat uit, en laat iemand langs rijden. Zo leer je zelf ook kalm te blijven. Je weet namelijk dat die auto geen gekke dingen gaat doen. Je weet hoe snel hij gaat, afstand houd ect. En dat verschillende dagen herhalen.

Ik ben zelf heel gerust op verkeersmak maken. Ik heb uitwijkmogelijkheden op mijn routes waar ik het paard op kan parkeren als er iets engs langs komt (opritten van velden bijvoorbeeld)
En verder gebruik ik de methode: vind je het eng? Dan zoek het zelf maar uit.
Dan ga ik niet dwingen, maar dan gaan we kijken. Alleen dat. Bij voorwerpem kan hij het aanraken, dichtbij gaan staan. Ik heb tijd genoeg om te wachten.
En vaak komen ze tot de conlusie dat het helemaal niet zo eng is.

Als hier bijvoorbeeld een tractor of loader op het erf (aan)staat, dan gaan we er naar toe en mogen ze kijken. Misschien kun je dat ook eerst proberen, voertuigen waarvan de moter loopt, van dichtbij bekijken. Dan (her)kennen ze het geluid al een beetje. Als je dat niet al gedaan hebt.
Op de wei merkt hij dat natuurlijk niet, dat geluid zou hij er wel uit kunnen filteren. Het word pas eng als dat het focuspunt van dat moment is.

Overigens ben ik zelf een introvert dus ik haal veel redenering uit mijn eigen ervaringen

Janneke2 schreef:

Janneke2 schreef:

Maar wat ik wel een zinnige invalshoek vind, oa van Tristan Trucker: het gaat er (ook) om dat jij hem leert dat hij kan en mag ontspannen - en dat dat in principe altijd mag.

Citaat:

Ik ben bekend met TRT, maar om langs de weg in de berm een pattern te gaan doen is niet heel praktisch

Nee, "natuurlijk" is dat niet praktisch,
"maar denk niet in het trucwerk".

Doe lekker vaak patterns, het zijn handige dingen,
en verdiepen en bevestigen is het WERK.

Op gegeven moment zijn hele kleine dingetjes voldoende, een gebaar naar de hals,
'en als dat niet voldoende is',
even de hals wat inbuigen.

MirandaMalik schreef:

Bij mijne werkt het in ieder geval het beste om het in kleine stapjes te doen, niet alleen verkeersmak maar met alles.
In het begin kost dat wat tijd maar het gaat natuurlijk steeds sneller/makkelijker en je houdt er altijd profijt van dat je hun vertrouwen niet schendt.

Ik heb een filmpje geupload van toen!

[ Video ]

SumSum schreef:

Ik zou eerst zorgen voor vertrouwen op vreemd terrein. Dit kan overal zijn, maar wel op een veilige, rustige plek zonder verkeer. Je kunt daar dan aan de slag gaan met je grondwerk. Is er vertrouwen op vreemd terrein, op verschillende plekken, dan zou ik pas weer in het verkeer gaan wandelen. Kies dan ook je plekken tactisch. Een fietspad naast de gewone weg bv en niet op de weg zelf.

Love2sk8 schreef:

Zeker bij een introvert paard kan het denk ik enorm helpen om hem uit te nodigen en op zijn eigen tijd dingen te ontdekken. Zet bijvoorbeeld een (oude) auto in de weide, en rijd er later eens doorheen. Fietsen zijn soms nog enger omdat ze ze niet horen óf juist enorm rammelen, dus je kunt ook eerst fietsend door de weide gaan. Werken met voer als beloning zijn de meningen over verdeeld, en daarbij moet je doen wat voor jou en je paard het beste voelt, maar het kan helpen om een bakje met brokjes steeds dichter bij de auto te zetten als hij het echt spannend vindt. Dan zal hij zelf langzaamaan nieuwsgieriger worden en het op een gegeven moment normaal gaan vinden en niet als bedreiging zien.
Gewoon een idee hoor! Ik heb zelf vooral veel gewandeld, en met mijn koudbloed was de spanning binnen 3 keer weg. Al ga ik altijd een heel stuk de berm of een weiland in als er écht groot verkeer langskomt. Dat ís gewoon spannend omdat het vluchtdieren zijn.

Sadira schreef:

lletam schreef:

Oke stel je voor.
Je vindt een feestje met allemaal vreemde mensen heel spannend. Daar neemt iemand je mee naar toe.

Wat is dan fijner:

a. Even bij de deur sfeer kunnen proeven en voordat het je teveel wordt even naar buiten mogen een luchtje scheppen.

b. De hele avond zwaar overprikkeld op dat feestje moeten blijven zitten met je paniekaanval.

Zou persoon a het gevoel hebben beloond te zijn of gewonnen te hebben? Of persoon b het gevoel hebben iets positiefs van de ervaring geleerd te hebben?

Rare vergelijking zo op het eerste gezicht misschien en het is uiteraard ook niet zo zwartwit als ik het nu schets, maar voor het gevoel van je paard vergelijkbaar. Als een paard hoog in de stress zit, leert hij niks, net zoals een mens in een paniekaanval niet leert dat het feestje eigenlijk helemaal niet zo erg is. Als jij het gevoel hebt dat je je leven riskeert op een langere wandeling, dan is zo'n lange wandeling duidelijk teveel.

Mijn tip zou zijn: neem hem mee tot een punt dat je merkt dat het ietsje (!) spannender wordt. Ietsje = bijvoorbeeld: hij draagt zijn hoofd iets hoger, of


Maar soms moet je zo'n paniekaanval laten gebeuren en dan voelen van ' hé, dit valt eigenlijk best mee'

Maar nogmaals, mijn manier is het niet.

En wat het in dit geval nog lastiger maakt, is het verkeer wat je zelf niet in de hand hebt.
Passeren er 3 auto's wat goed gaat en ik hem beloon en dus terug naar stal loop, komt er net een bus met aanhanger aan scheuren. Weg je positieve ervaring

Tsja, een paniekaanval laten gebeuren als hij te voorkomen is, is niet mijn methode. Als je er onbedoeld middenin zit heb je natuurlijk geen keus. Maar wanneer er wordt gezegd "ik ben niet levensmoe" en het dus wel een heftige situatie wordt, dan zou ik zeker zoeken naar een manier om een paniekaanval te vermijden.

Is het mogelijk om ergens bij de weg te komen waar verkeer wel kan passeren maar waar je er ook afstand van kan houden? Want als er paniek ontstaat door een langsscheurende auto met aanhanger was de auto wellicht te dichtbij voor je paard om te kunnen handelen.

Overigens, dan is de positieve ervaring op dat moment wellicht weg maar kun je hem ook dat moment weer laten processen en verwerken, en zodra dat weer goed gaat alsnog terug naar stal en het goede moment voortzetten

MirandaMalik schreef:

lletam schreef:

Bij mijne werkt het in ieder geval het beste om het in kleine stapjes te doen, niet alleen verkeersmak maar met alles.
In het begin kost dat wat tijd maar het gaat natuurlijk steeds sneller/makkelijker en je houdt er altijd profijt van dat je hun vertrouwen niet schendt.

Ik heb een filmpje geupload van toen!

[ Video ]

Mooi filmpje! Ik heb ook geen haast ofzo maar het hoeft ook geen maanden te gaan duren (hoop ik)

Sadira schreef:

Wat een goede verandering in mindset!

StillAngel schreef:

lletam schreef:

Ik merk dat het nu al helpt dat ik mijn verwachtingen heb bijgesteld. Als in: binnenkort ga ik met de trailer op pad om elders te gaan oefenen en dat weet ik zeker dat het wel goed komt. Goed is ook goed bij mijn paard

Ik houd het bij de korte veilige stukjes en kijk niet zozeer meer naar ' hoe ver kom ik vandaag ':)

Doe je goed! Net als mensen die soms een goede of slechte dag hebben, hebben paarden dat ook. Zéker jonkies, kun je dan vergelijken met pubers. De ene dag is alles "somber" (pubers) aka "spannend" voor het jonkie en de andere dag "chill" (pubers) aka "ontspannend".

Door je jonge paard uit te dagen maar niet over zn grenzen uit te gaan kun je stapje voor stapje je doelen bereiken. De ene dag zal dat van het erf afkomen zijn door flapperend plastic en harde wind en de andere dag kijk je verbazend op je horloge hoe lang je die dag ontspannen hebt kunnen wandelen. Veel plezier met deze leuke ontdekkingstocht, ik doe 'm zelf ook!