Bokt.nl

Lara_Silver schreef:

Oefenen, oefenen, oefenen. Het uitkrabben even laten zijn voor wat het is. Probeer hem een kans te geven het vertrouwen bij de achterbenen weer op te bouwen, ga steeds een stukje verder.

Zodra je de eerste keer merkt dat hij het eng vind, stoppen en opnieuw proberen. Wel steeds kleine stukjes uit zijn confortzone gaan en belonen als hij het goed doet. Al is de vooruitgang maar één cm of seconde bij wijze van spreken. Dit uitbouwen tot je het been weer een stukje van de grond kan tillen zonder dat hij het eng vind, vanuit daar oefenen op hoger en langer tillen.

Dit kan echt een tijdje duren maar je krijgt er veel veiligheid voor terug. Hoe lang dit trouwens gaat duren is niet te zeggen en hangt echt af van je paard. Als je het zelg niet durft, vraag dan hulp, zodat jou nerveusheid/angst geen beïnvloedende factor is. Succes!

xtessax83 schreef:

Mijn shetlander deed dit ook. Wat ik deed was gewoon rustig aan eerst rondom het been borstelen en praten tegen hem. Als dit goed ging kreeg ze een beloning en was het klaar. De volgende dag weer opnieuw net zo lang totdat ze het normaal vond. Daarna begonnen met het voetje optillen. Geeft ze hem beloon ik en laat ik haar weer met rust en pak het de volgende dag weer op. Heeft me 4 weken geduurd maar nu kan ik moeiteloos uitkrabben zonder getrapt te worden.

Vraag eens of dat iemand anders het wil proberen. Jou spanning kan ook de druppel zijn voor je paardje die voelt dat namelijk

Femke_Tweety schreef:

En als je het been niet volledig optilt, maar de hoef op de toon laat rusten?
Op de grond dus?


Voor sommige paarden helpt dit.
Vooral oudere stijve paarden, paarden met pijn in hun benen, of paarden die qua evenwicht wat moeite hebben.

Maar wie weet helpt het jouw paard ook, als de hoef dus lager blijft en niet zo 'vast' gehouden wordt.

xtessax83 schreef:

Bij mijn shetlander was het ook enkel 1 achter been en dat heb ik opgelost door dus wel een beetje hard te zijn qua stem. Als je alle 3 de hoeven wel kunt oppakken zal het voor mijn idee meevallen. Anders had je die denk ik ook niet makkelijk op kunnen tillen. Maar ieder paard is anders.

Marije_1997 schreef:

Oefenen, en vooral niet zomaar los laten en met je hoofd in het raakgebied zijn.

Lookout28 schreef:

xtessax83 schreef:

Bij mijn paard gaat het om beide achterbenen, maar heb in het begin veel last gehad van zijn ‘losse achterbenen’ nu tilt hij ze op maar er lijkt toch een bepaalde angst te zitten denk ik?

En hoe gaat het bij de hoefsmid? Is het dan hetzelfde?

Wat soms ook kan helpen is op verschillende plekken proberen het been op te tillen. Dus niet standaard op de poetsplaats, en de volgorde veranderen dus de ene keer begin je met links achter en de andere keer met rechts voor bijvoorbeeld.

Serenity350 schreef:

Lookout28 schreef:

Gaat om allebei de achterbenen, maar na dat ongeluk is hij inderdaad wel sneller angstig bij zijn benen. Hij is aangeleerd om zijn hoeven op te tillen dmv een touw aan zn been te spannen en dan zo omhoog te trekken. Daar zit die het omhoog lanceren van zn been in, dat meppen komt vooral omdat ze dan zijn been naar achter trokken en zo zn hoeven dan uitkrabben

Heeft hij aan die aanrijding ook iets over gehouden?

En wat betreft de manier waarop het voetje geven hem aangeleerd is. Er zijn vele manieren, en ze zijn niet per definitie goed of fout, verschil zit vooral ook in hoe je het doet. Maar persoonlijk ben ik niet zo'n fan van het gebruik van een touwtje, hoewel ik ook mensen heb gezien die het op een vriendelijke manier inzetten.

Dat gezegd hebbende, zoals je het beschrijft komt het op mij over alsof het voor hem niet plezierig was. En dan kan ik snappen dat het voetje geven voor hem een negatieve bijsmaak heeft gekregen. Dan komt het toch neer op het geduld en oefenen zoals hier eerder al een paar keer uitgelegd is. Je moet hem als het ware opnieuw programmeren. De negatieve bijsmaak moet eraf en het vertrouwen dat het oke is erbij. En dat kost tijd en geduld.