MirandaFuego schreef:Langer de tijd nemen en niet zo gericht zijn dressuur en op presteren met wedstrijden.
Een jong paard is misschien sowieso geen goede match voor jouw dochter en het betekent veel meer begeleiding en hulp, vooral in de zin van omgang met een paard.
Het is op dit moment dus aan te raden langer bezig te gaan met instructie/begeleiding die helpt met het gedrag van het paard (hoe komt het en hoe je daar op moet reageren) dan dressuur les.
Het hoeft dus niet persé grondwerk te zijn ( al is dat natuurlijk ook al heel goed) maar meer gericht op de problemen die er zijn met rijden.
Want de zweep erover en aanpakken helpt toch niet als je oorzaak niet weet (al verwacht ik dat het onzekerheid is van amazone en paard en dan is dat niet de goede aanpak) en het zou zonde zijn als het daarop gaat mislopen.
Aleeneh schreef:Ik zou het beeld van een drakenpony die stout doet en pubert een beetje proberen los te laten.
Een pony die zich afsluit, niet meer bereikbaar is voor je hulpen, die hinnikt en continu de omgeving in de gaten moet houden, en die wanneer je hem pusht gaat steigeren en bokken, klinkt mij niet in de oren als een stoute pony. Die klinkt voor mij als een onbegrepen pony die het ongelooflijk spannend en eng vindt.
Ik zou hem dus niet benaderen als een pony die stout is, maar als eentje die het gewoon heel erg moeilijk vindt. Geef hem dus vertrouwen niet door hem te pushen als het hem niet meer lukt (want dan gaat hij alleen maar grotere signalen geven dat het hem ECHT niet lukt, zoals bokken, en op die manier gaat het rijden nooit ontspannen worden), maar door hem aan te moedigen en wellicht hem in kleinere stapjes aan vreemd terrein te laten wennen. Denk inderdaad aan uitjes op andere terreinen waar niet zo veel stress en druk bij komt kijken (want al zouden júllie niet gestrest zijn, dan zijn alsnog alle mensen om je heen dat wel) en dergelijke, waarbij hij niet op een bepaald moment perfect moet presteren.
Grondwerk zou inderdaad ook een perfecte ondersteuning hierbij zijn.
sanne83 schreef:Puberen bestaat niet bij paarden.
Ik zou je echt verdiepen in hoe een paard leert. Als je paard thuis alles goed snapt en op locatie niet, dan heeft hij stress en/of zoveel prikkels dat hij niet meer naar je kán luisteren.
Het is normaal in een leerproces dat je eerst iets aanleert op een rustige, prikkelvrije plek en daarna steeds meer prikkels toevoegt en kijkt of het geleerde behouden blijft. Dit kan je het beste langzaam opbouwen, steeds iets toevoegen, kijken of de pony ontspannen blijft en goed blijft luisteren en dan weer een stapje verder gaan.
Elk paard is gebaad bij duidelijkheid. Het gaat dus niet om hard of zacht zijn, maar duidelijk zijn. Dat doe je bij angst en bij niet-willen. Bedenk je dat je de pony dingen aan het aanleren bent, ik krijg echt de kriebels van de uitspraken van de instructeur: "hij komt ermee weg" of "je moet de pony niet laten winnen"
Als je graag een continue strijd met je paard wilt hebben, dan is dat natuurlijk een keuze. Of wil je dat je paard meedoet omdat hij het leuk vind en ontspannen is in jullie omgeving?
safina schreef:Het is geen kwestie van een hardere of zachtere aanpak. Het is een kwestie van een aanpak die werkt.. Bokken en steigeren in het voorwaartse oplossen is bijvoorbeeld prima.
Maar om die goede oplossingen te vinden moet je wel een realistisch beeld hebben over hoe een paard denkt. En een paard denkt niet "Ik probeer even lekker dat meisje uit" Of "ik ga nu ongehoorzaam zijn." Een paard denkt überhaupt niet zoveel, wij mensen overschatten het denkvermogen van paarden systematisch. Ze reageren gewoon voornamelijk instinctief op prikkels en impulsen zonder vanalles te beredeneren.
Laat die niet-functionele ideeen los en probeer meer te snappen van hoe het gedrag écht tot stand komt. Dat brengt je bij oplossingen die ook echt werken. En soms is dat met wat meer drang en soms met wat meer rust.
IsabelleN schreef:Niet leuk TS, vooral voor jouw dochter niet denk ik. Die had zich natuurlijk een wedstrijdervaring heel anders voorgesteld. Hopelijk kun je haar helpen het niet te zwaar te maken. Pony's reageren doorgaans toch anders dan paarden. Iedere manege-eigenaar kent het beeld van ponys die snel doorhebben hoe ze kunnen 'muiten'
Het voorwaarts houden is altijd de beste oplossing, maar ja, hoe doet een kind dat in een toch wel spannende setting. Ik zou een (kleine), zeer geroutineerde springruiter/amazone (ja, die zijn doortastender dan de meeste dressuurruiters!) de pony eens op een wedstrijd voorterrein laten rijden. Dan kun je samen rustig kijken waar de knelpunten ontstaan. Filmen is ook handig. Nu krijg ik heel grondwerkend Bokt en de rest over mij heen: wanneer de pony bewezen gezond is (check vooral bloed, kost weinig en voorkomt heel veel voorkomend gedoe met bv. bloedarmoede! Je wilt niet weten hoeveel paarden in onze africhtingsstal exact het door jou omschreven gedrag vertonen -inclusief wat er nu thuis gebeurt- doordat ze bloedarmoede hebben ) mag de pony best eens even weten wie eigenlijk de regie heeft. Daar komt misschien een tik aan te pas? So be it... Het mag niet ontaarden in een gevaarlijke situatie voor jouw dochter, de kans dat ze haar plezier in het rijden verliest is dan groot. Zou jammer zijn toch, want ik lees dat jullie echt genieten van de sport en het samenzijn.
Heel veel succes en houd de moed erin!
Maflinger_S schreef:Goed bezig TS. De eerste stap is bewustwording, die heb je in gang gezet door goed te luisteren, te kijken en te denken. Naar en over je pony, de leukste drakenpony die er is. Beestje is nog jong en je dochter en hij moeten nog aan elkaar wennen.
Zoek inderdaad iemand die naar de combinatie kijkt als een combinatie, in wording.
Gebruikers op dit forum: SemrushBot en 71 bezoekers