@Freetorun: wat een heerlijk gymnastisch beest op je filmpje. Maar ik kan me voorstellen dat je er niet blij van wordt als dat de hele dag zo rondspringt. En wat leuk dat je die bewegingsdrang om hebt weten te zetten in galop!
Met nummer drie had ik deze week precies hetzelfde: we longeren alleen in stap en draf omdat ze nog heel erg scheef is en bij de galop nog twijfelt of ze moet gaan rennen (eerst was stap tijdens het longeren bijvoorbeeld ook al draf, en draf was rendraf en in galop vallen). En zeker met die wind wilde ik geen extra druk in de vorm van het aanleren van galophulpen toevoegen.
Maar toen ik een paar dagen geleden met dat zeiltje in het midden van de cirkel werkte waar ze af en toe op mocht staan viel ze in draf uit enthousiasme in plaats vanuit renstress in een normale (vreselijk scheve )galop en toen heb ik daar meteen gigantisch voor beloond. Vanaf toen viel ze steeds na een half rondje ontspannen draf in een ontspannen galop en dacht ik: ik kan dit nu corrigeren omdat ze uit de draf valt, maar ik kan er ook gewoon gebruik van maken en elke keer als ze uit zichzelf in galop valt mijn hulp voor galop geven. En dat werkte echt geweldig, zij bleef die sessie heel relaxed galop aanbieden, en toen ik de dag erna nog eens longeerde liep ze braaf haar rondjes in galop maar kon ik ook op elk willekeurig moment om galop vragen omdat die hulpen tijdens de stormsessie daarvoor blijkbaar helemaal netjes geinstalleerd waren.
Maflinger_S schreef:Gister had ik les en heb ik eerst arabierig typje gelongeerd, tegen de stijvigheid, onze normale routine. Gezien het weer had ik haar nog niet opgezadeld want ik had voorkeur voor showmanship als vervolg, dus grondwerk. Ik had mijn twijfels of ik er met dit weer wel op wilde. Toch gedaan, ook omdat mijn instructrice (we werken al een jaar of 11 samen) het een goed idee vond om het wel te doen. Dus ik erop, aan de longe. Arabierig typje begon als een plank maar we wisten gauw allebei te ontspannen. Ze sprong 1x weg en deed 2 hupsjes die ik prima zelf op kon vangen en het instructrice-anker werkte ook goed.
Ben jij tijdens de les de enige die de voerbeloning geeft of geeft je instructrice die ook? Want die zou in dit soort stijfheid-door-stress situaties namelijk kunnen helpen door de beloning laag voor haar neus op de grond te houden. Vanuit het zadel blijf je toch altijd beperkt tot een beloning ter hoogte van je eigen knie, en het laag beloond worden en in die lage positie kauwen werkt vaak stressverlagend en verlaagt de spierspanning ook meteen doordat de nek uit de stijve stresspositie gehaald wordt.
Bij mijn lessen liet ik mijn instructrice [***] ook regelmatig een voedselbeloning geven omdat instructrices anders van die zoutpilaren zijn voor paarden: ze geven een eindeloze reeks oefeningen op en verleggen de grenzen van het paard vaak verder dan je zelf in je eentje zou doen (anders had je geen les ) maar het enige wat ze uit waardering geven is heel passief en flauw: af en toe een braaf en een aai of een schouderklopje, maar geen enkele intrinsieke beloning, dus iets waar je het paard zelfs voor wakker mag maken op de wei zoals een uitgebreide kriebelsessie of een hand voer.