Dus wat je bijvoorbeeld in de klassieke dressuur nog steeds ziet: een paard de piaffe aanleren door bij te tikken met de zweep tegen het achterbeen, wat resulteert in een paard dat weliswaar piaffeert maar ook geirriteerd met zijn staart naar de zweep zwiept, en uiteindelijk ook de rest van zijn leven zal blijven staartzwiepen in de piaffe omdat hij nou eenmaal heeft geleerd dat irritatie en het staartzwiepen bij het kunstje hoort.
Als je clickertraint zoals connnection training-trainers doen, dan skip je om te beginnen zoveel mogelijk alle methodes die irritatie opwekken (zoals aantikken van die achterbenen om piaffe te leren) en zorg je ervoor dat de methode en de manier waarop je de methode inzet zo stressvrij mogelijk zijn voor het paard zodat hij vanaf het begin leert: deze oefening is leuk en ontspannen, zo ontspannen dat ik me optimaal kan concentreren op het leerproces. Want gestresste paarden leren veel slechter.
Je mag trouwens nog steeds teugels, zwepen en dergelijke gebruiken, maar bij elk hulpmiddel dat je gebruikt (zweep, clicker, teugels, voer) is de belangrijkste vraag: hélp ik mijn paard hiermee of voegt de manier waarop ik dit hulpmiddel gebruik (per ongeluk) stress toe? Zoals je heel vaak ziet bij clickertrainers die veel te lekkere beloningen gebruiken bij hun paard waardoor hun paard na de eerste beloning in een soort food-frenzy terecht komen en als een piranha om je heen cirkelen omdat ze alleen nog maar aan het voer kunnen denken en niet meer aan de opdracht. Ook op die manier kun je nog steeds clickeren, maar je werkt je paard dan net zoveel tegen als dat je hem helpt. Wil je je paard echt helpen, dan kijk je naar wat hem helpt. Schrikt hij steeds van het geluid van de clicker? Dan kies je een ander signaal. Reageert hij niet op de beloning? Dan neem je iets lekkerders. Wordt hij een piranha? Dan kies je iets saaiers. Reageert hij heftig op de zweep als je de Spaanse pas aanleert? Neem dan een target ipv een zweep. Wordt hij overenthousiast van de target? Leer hem dan eerst ontspannen stil te staan met zijn hoofd laag naast de target en begin dan pas weer met targetten opbouwen.
Hetzelfde geldt voor het omgaan met tresholds bij bijvoorbeeld enge dingen zoals de trailer. De meeste clickertrainers vragen het paard naar de trailer te lopen tot hij stopt en belonen dan. Dan beloon je niet alleen voor het verkeerde gedrag (stoppen ipv naar de trailer lopen), maar het paard stopte omdat de twijfel toesloeg. Daarvoor belonen is op zich niet erg (twijfel/angst is geen gedrag en kan dus ook niet getraind worden of op commando gezet worden), maar het zorgt ervoor dat het paard zich tijdens het leerproces opeens herinnert 'O ja, dit vond ik best griezelig'.
Als je vanuit de emoties van het paard traint, dan loop je samen naar de trailer en stop je hem voordat hij zelf op het idee komt om te stoppen - en beloont hem uitbundig. Wat je dan krijgt is een paard dat door de mens gestopt werd terwijl hij zelf dacht 'O, ik kan nog wel een stapje dichterbij'. Vervolgens krijgt hij een berg beloningen terwijl hij überhaupt nog geen twijfel of angst voelde voor die trailer, en dus zal hij daarna met veel meer vertrouwen naar de trailer toe lopen (en ook dan stop je hem net voordat hij begint te twijfelen). Omdat je steeds de oefening afbreekt voordat de angst/stress/spanning de kans krijgt om toe te slaan krijg je een paard dat zich vanaf dag 1 heel optimistisch en vertrouwd voelt als hij de trailer ziet - ook al kan hij nog niet eens op 50 meter afstand komen. Het punt is dat je die training van 60 meter afstand naar 50 bent gegaan terwijl het eerst nog bange/boze/twijfelende paard tijdens die hele training zelf dacht 'O, maar ik kan best wel dichterbij voor ik bang wordt!'. De kunst is dus om als mens je oefeningen steeds af te breken voordat het paard die angstdrempel voelt. Dan krijg je ontspannen en dappere paarden die alles wel willen leren, ook de enge en moeilijke dingen, want je geeft ze gewoon niet de kans om te voelen dat die dingen eng of moeilijk zijn.
Connection training is in feite dus gewoon góed clickertrainen, alleen zetten zij het heel goed uiteen, hebben super filmpjes die elk gedrag in stukjes hakken en benadrukken steeds dat het niet alleen om het gedrag gaat, maar vooral om de emotie. Ze zijn dus nog steeds gewoon gedragstrainers (vrijwel elk filmpje in hun online cursussen bestaat uit de vraag 'hoe kan ik x trainen?'), maar dan trainers die zo intelligent mogelijk trainen, daarvoor de emoties van het paard inzetten als richtlijn en dat ook heel goed wetenschappelijk onderbouwen. Ik ben dus fan!
), maar ondanks dat ze dapper aan een los touwtje naast me liep en geen pas verkeerd zette was ze wel steeds aan het kauwen en likken en schudde ze opvallend vaak haar hoofd - iets wat ze tijdens onze normale longeertraining die we daarvoor nog deden helemaal niet deed. Dat waren dus allemaal stresssignalen die aangaven dat ze het heel erg braaf deed maar toch echt wel op haar tenen liep. Als je die stresssignalen niet zou herkennen dan is het heel makkelijk om te denken 'O, superbraaf paard vandaag, deed precies wat ik zei terwijl paarden van stalgenotes ervandoor gingen in deze storm, aangezien het vandaag zo superbraaf ging gaan we morgen hetzelfde doen maar dan maken we het een stapje moeilijker en doen we het onder het zadel.' 
) maar eerder een verkenning van wat ze voor paard is en wat ze wel/niet aankan. Ik weet nu dat ze echt haar stinkende best doet om braaf te blijven ook als ze iets behoorlijk spannend vind, maar dat betekent ook dat ik haar de komende dagen niet ga pesten met nieuwe wandelingen in de storm en de echte wandeltraining met spannender dingen (het verkeer, sloot, water, hoogteverschillen) pas ga opbouwen als het wat stressvrijer weer is. In de bijna-drempelmodus kan ze namelijk toch niet echt iets leren, dus het heeft geen zin om het moeilijker te maken als ze nu al haar uiterste best doet om ondanks haar stress zo braaf te blijven. 
), trappen met de achterbenen bij het voetjes geven, bang voor haar eigen boxdeur, daardoor steeds het hoofd omhoog gooien als ze onder de bovenstang doorliep en dan haar hoofd stoten en nog banger worden waardoor ze alleen achterin haar box haar hooi durfde te eten, the list goes on...). Omdat ze zo neurotisch kon zijn en hyper-alert was op alles miste ze vaak de tongclick en de clicker zelf vond ze eng, dus gebruikte ik bij haar het woord 'Súper!' Dat werkte wel, en na drie maanden clickeren en training door haar eigenaresse waren eigenlijk alle angsten weg. Ze liep het hoofd omlaag door de box, ik leerde haar met de clicker om zelf tegen de boxdeur te duwen en zo zelf dat ene boxdeurgeluid te maken, ze nam zelf de wormspuit in haar mond, gaf braaf allevier de voetjes, was blij met zadel, singel en dekje opdoen, de eigenaresse reed aan de hand de eerste rondjes in stap en we konden netjes longeren in bak en longeercirkel. Ook het schrikken vanuit het niets werd steeds minder en uiteindelijk werd ze zo makkelijk dat ze naar de inrijder kon voor het echte in/doorrijden.
) en die haar stinkende best doet om heel braaf te zijn zelfs als ze iets heel spannend vind en meer ervaren paarden al geflipt waren, zoals gisteren tijdens onze stormwandeling. Nu is ze eigenlijk alleen maar heel erg lief en makkelijk, wat voor mij dan weer even wennen is want ik ben eigenlijk altijd gewend dat je echt wel aan een paard moet werken voor je iets van communicatie hebt, terwijl deze gewoon besloten heeft dat ze het braafste meisje van de klas is en zeer tevreden is met haar nieuwe personal assistent/grondwerkslaaf. 
maar zijn hekstress verdween niet, tot ik besloot om eens een half uurtje uit te trekken om iedereen te leren wat ik precies van ze wilde als ik [***] uit de wei haalde. 
Hij vond zichzelf echt de koning toen hij bij het hek niet alleen steeds voer kreeg, maar hij bovendien grondpersoneel had dat de rest van het gepeupel op afstand hield. 
).
- en sprong vervolgens weer met een ruk achteruit, dus ik dacht: voer!!!! 
Natuurlijk heeft iedereen wel eens een mindere dag, maar zend dat dan gewoon niet uit want als je bijtgedrag laat zien als iets normaals wat je ook niet corrigeert voor de camera dan breng je clickertraining als geheel zo'n enorme schade toe.