Bokt.nl

Britt_xxx schreef:

Oefenen, oefenen, oefenen en uitzoeken wat voor jou het beste werkt. (Je hebt al les zie ik)
Is er een reden waarom je bang bent? Ben je een keertje hard gevallen?

Probeer na te gaan wat jou meer vertrouwen op het paard zou geven. Om even uit eigen ervaring te spreken: na een hele harde val werd ik ook vreselijk angstig op mijn paard. Hij was er vanuit het niets vandoor geschoten in volle galop + bokken, dus die onvoorspelbaarheid maakte mij bang. Ik kwam er toen ook achter dat ik niet zozeer bang ben voor het vallen, maar dat ik iets breek (met name rug en nek, doemscenario's).
Ben het toen weer stapje voor stapje uit gaan bouwen. Lang gereden terwijl mijn vader er naast liep, eerst aan een touwtje, toen los, en nu staat mijn vader op het midden. Dit geeft een hoop rust. Ook een airvest aangeschaft, dat als ik val, ik meer beschermd ben.
Zijn er dingen die jou meer vertrouwen zouden kunnen geven?
En zoals ik al zei, doen, doen, doen en nog meer doen. Er zijn een hoop positieve ervaringen voor nodig om een negatieve te doen "vergeten". Leren op je paard vertrouwen. Grondwerk is ook altijd goed, samen enge dingen bekijken en er dan samen achterkomen dat die paraplu lang zo eng niet is. Succes in ieder geval!

Bralindy schreef:

Een liedje zingen. Dan let je op je ademhaling en concentratie is dan elders.
Heb je dit ook als je niet op je paard zit?

meggiemeg schreef:

Feike2502 schreef:

Als ik het zo lees is het meer een kwestie van vertrouwen op je de braafheid van je paard en dan proberen in te zien dat het allemaal meevalt?

Klopt maar dan nog blijf je alles horen en zien.....pfft

Heb je dit met meer dingen of alleen tijdens het rijden?

Sanne_com schreef:

Ik had dit kunnen schrijven een paar jaar geleden... Enorm bang, zelfs op brave paarden met geen specifieke reden er voor. Ben er nooit hard afgedonderd, gaan ze wel aan het rennen blijf ik altijd zitten en sta ik meestal als eerste weer stil. Maar toch bang, wat mij enorm heeft geholpen is een instructeur die heel weinig druk zet. Had ik een slechte dag, dan was rond hobbelen genoeg, had ik een goede dag dan gingen we met meer aan de slag. Gaat leren dan een stuk langzamer, jep... maar ik heb er tenminste lol in!
Wat ook wel echt enorm belangrijk is is je paard, het vertrouwen in je paard dat hij geen rare dingen gaat doen. Doe je wel eens grondwerk? Misschien kan je eens kijken of je wat schik training/Desensibiliseren van uit de grond kan mee pakken om je zelf dat vertrouwen te geven dat je paard braaf is? (en het is ook goed voor je eigen band met je paard en zelfvertrouwen)

Earth schreef:

Is je instructie iemand die gespecialiseerd is in angst? Want tegenwoordig zijn er wel instructrices die je daarmee kunnen helpen. Dan gaat het ook over een stukje ademhaling, ontspanningsoefeningen en dat soort dingen.

Marie111 schreef:

Je bent 48? Kan zijn dat je last hebt van de pre-menopauze.

Sanne_com schreef:

Feike2502 schreef:

Klopt maar ik moet het toch een keertje helemaal zelf gaan doen, ik kan niet met alleen maar een instructrice erbij blijven rijden (nog niet te spreken of dat wel te betalen zal zijn) We rijden maar 3x in de week en 1x grondwerk/longeren

Op een gegeven moment moet het alleen ja, maar hoe het nu gaat gaat het schijnbaar niet goed. Dus rustig samen met je instructeur opbouwen totdat je het vertrouwen een beetje terug hebt en dan pas zelf gaan opbouwen zou eventueel een optie kunnen zijn.

sharonalover schreef:

Ik herken dit heel erg. Van jongs af aan ben ik nooit een held geweest. Ik hoor en zie ook alles, en kan me er ook erg aan storen dat anderen geluid maken haha.
Wat voor mij altijd geholpen is doen wat goed voelt. Zo heb ik een hele poos met een halstertouw om de nek van mijn paard gereden. Was helemaal niet nodig, maar ik kreeg er vertrouwen van. Ook vond ik het soms prettig om eerst even te longeren voor het rijden. Was ook niet altijd nodig, maar ik stapte wel met een beter gevoel op mijn paard. Anderen vinden er soms wat van, dat is hun probleem .Wat betreft instructie: ik had niets aan de aanwijzing "je moet gewoon gaan rijden". Ik vond het heel fijn als ik precies te horen kreeg wat ik moest doen, dat kan al zijn: maak nu maar een overgang naar stap, draaf weer aan, verander van hand, iets rechterop zitten etc. Dan ging ik langzamerhand steeds meer focussen op het rijden.
Wat mij ook hielp was dat ik niet alleen was. Als er iemand langs de kant zit is dit al genoeg, dit hoeft geen instructeur te zijn.
Doordat ik dit allemaal heel rustig heb gedaan (ik was echt benauwd toen) ging ik later met dit paardje alleen naar het bos, hoppa zo met de trailer. Mensen die mij uit die andere situatie kennen stonden met hun oren te klapperen want die moesten mijn paard vasthouden anders durfde ik er niet op .
Aan het paard lag het niet, op en hobbelpaard was ik nog bang. Beestje was ook echt superbraaf.