Bokt.nl

poes schreef:

Ik ben ook geen held, nooit geweest. Ik vind mijn angst ontzettend frustrerend!

Wat mij helpt:

Accepteer dat je bang bent. Wees niet kwaad op jezelf, laat je niet kennen door uitspraken als ‘gewoondoen’ want dat gaat keihard tegen die oer-emotie in. Er komt een punt dat je dat wel eens kunt doen trouwens. Maar eerst: aanvaarden. Vandaag is het wat het is. Bekijk en onderzoek je angst objectief en zonder jezelf daarbij te veroordelen. Waarom ben je bang als er wat langs komt? Wat houdt jou op dat moment bezig? Is er ooit wat gebeurt die hier aanleiding toe geeft of is het algemener? Verken gewoon rustig deze vragen, je hoeft ze vandaag niet allemaal te kunnen beantwoorden.

Kleine stapjes: doe wat goed voelt. Als jij wil dat iemand hem even vasthoudt om op te stappen, doe dat dan. Wil je even longeren, bokriempje, alleen maar stappen: goed. Breng jezelf tot het punt waar je het niet eng vindt. Op een goede dag ga je vast vanzelf een stapje verder. Op een minder goede dag keer je terug naar wat wel nog lukt. Hou alles klein en vier elk succesje! Je zult zien dat je al gauw verder en verder durft gaan.

Gebruik visualisatie en intentie. Visualiseer je een voor jou enge situatie (van langsrijdende tractor). Visualiseer hoe het in het ideale geval gaat: jij blijft rustig doorrijden, je paard beweegt even een oor maar loopt verder rustig door. Wat voel je in deze situatie? Wat doe je precies? Wat zorgt er voor succes?
En als ze nu wel wat banger wordt: hoe kun je dit best snel ombuigen? Visualiseer je dit in detail met een succesvolle uitkomst. Je hersenen geloven dit soort plaatjes dus ze zijn heel waardevol. Focus niet te veel op wat je niet mag doen, maar vooral op wat je wel moet doen.

Haal uit je visualisaties een intentie. Voor mij is dat bvb: achteruit zitten, blijven praten, vooruit! Dit herhaal ik een paar keer op weg naar stal en voor ik opstap. Bij spannende momenten op het paard brengt dit mij heel snel terug naar de essentie van wat ik moet doen en omdat deze intentie uit mijn succesvolle visualisatie komt, werkt het ook gewoon goed.

Praat jezelf erdoor: zingen vind ik ook lastig. Mezelf erdoorheen praten werkt veel beter. Ik benoem wat gebeurt en geef mezelf gewoon instructies wat ik moet doen. Het laat me toe objectiever te kijken naar de situatie, slimmer en sneller te reageren en door het praten blijf ik ademen. En het maakt je paard ook rustig haha. Denk aan je beste lesgever en wat die zou zeggen.

Ik blijf het ook moeilijk vinden, en op rillerige paarden stap ik gewoon niet op. Maar dit helpt toch wel.

mirriezz schreef:

poes schreef:

Ik ben ook geen held, nooit geweest. Ik vind mijn angst ontzettend frustrerend!

Wat mij helpt:

Accepteer dat je bang bent. Wees niet kwaad op jezelf, laat je niet kennen door uitspraken als ‘gewoondoen’ want dat gaat keihard tegen die oer-emotie in. Er komt een punt dat je dat wel eens kunt doen trouwens. Maar eerst: aanvaarden. Vandaag is het wat het is. Bekijk en onderzoek je angst objectief en zonder jezelf daarbij te veroordelen. Waarom ben je bang als er wat langs komt? Wat houdt jou op dat moment bezig? Is er ooit wat gebeurt die hier aanleiding toe geeft of is het algemener? Verken gewoon rustig deze vragen, je hoeft ze vandaag niet allemaal te kunnen beantwoorden.

Kleine stapjes: doe wat goed voelt. Als jij wil dat iemand hem even vasthoudt om op te stappen, doe dat dan. Wil je even longeren, bokriempje, alleen maar stappen: goed. Breng jezelf tot het punt waar je het niet eng vindt. Op een goede dag ga je vast vanzelf een stapje verder. Op een minder goede dag keer je terug naar wat wel nog lukt. Hou alles klein en vier elk succesje! Je zult zien dat je al gauw verder en verder durft gaan.

Gebruik visualisatie en intentie. Visualiseer je een voor jou enge situatie (van langsrijdende tractor). Visualiseer hoe het in het ideale geval gaat: jij blijft rustig doorrijden, je paard beweegt even een oor maar loopt verder rustig door. Wat voel je in deze situatie? Wat doe je precies? Wat zorgt er voor succes?
En als ze nu wel wat banger wordt: hoe kun je dit best snel ombuigen? Visualiseer je dit in detail met een succesvolle uitkomst. Je hersenen geloven dit soort plaatjes dus ze zijn heel waardevol. Focus niet te veel op wat je niet mag doen, maar vooral op wat je wel moet doen.

Haal uit je visualisaties een intentie. Voor mij is dat bvb: achteruit zitten, blijven praten, vooruit! Dit herhaal ik een paar keer op weg naar stal en voor ik opstap. Bij spannende momenten op het paard brengt dit mij heel snel terug naar de essentie van wat ik moet doen en omdat deze intentie uit mijn succesvolle visualisatie komt, werkt het ook gewoon goed.

Praat jezelf erdoor: zingen vind ik ook lastig. Mezelf erdoorheen praten werkt veel beter. Ik benoem wat gebeurt en geef mezelf gewoon instructies wat ik moet doen. Het laat me toe objectiever te kijken naar de situatie, slimmer en sneller te reageren en door het praten blijf ik ademen. En het maakt je paard ook rustig haha. Denk aan je beste lesgever en wat die zou zeggen.

Ik blijf het ook moeilijk vinden, en op rillerige paarden stap ik gewoon niet op. Maar dit helpt toch wel.

Ik wil me hierbij aansluiten.
Op mijn eerdere vraag gaf je antwoord dat je prima weet wat de oplossing is, namelijk je paard meer aan het werk zetten. Dit heeft als effect dat je paard moet ontspannen en dan kan jij dat daarna ook. Zolang het niet lukt creëer je een frustrerende cirkel met de volgende stappen:
1. Je bent gespannen
2. Je krijgt paard niet lekker aan het werk, want je bent gespannen.
3. Paard ontspant niet (want niet aan het werk)
4. Jij kunt niet ontspannen, want paard is niet ontspannen
5. Met dat je weer terug bent bij stap 1, heb je nu ook een dosis frustratie opgedaan, je bent boos op jezelf dat het niet lukt.

Ik denk dat je jezelf daar niet mee helpt. Persoonlijk helpt het mij om te kijken wat heb ik nodig om te ontspannen?

Zo rijd ik wel op een pony die makkelijker ontspant in draf, maar ook sneller schrikt in draf en dan rare sprongen uithaalt. Ik ben er verschillende keren af gegaan met die gekke sprongen. Ik heb het dan nodig om in een gang waarin ik haar vertrouw weer op te starten. Dat gaat vaak beter in stap. Dus rijd ik dan wel eens een hele les in stap. Lijkt heel stom, maar ik kom er met een goed gevoel weer af, en de volgende les draven we weer vrolijk rond. Was ik die eerste les wel gaan draven, dan was ze ergens geschrokken en ook als ik niet gevallen was, had ik de les daarna weer angst gehad.
Nu is de 1e les fijn en stap ik de 2de zonder angst op, en is die ook fijn.

Ga dus echt kijken naar wat is voor jou fijn. Als dat betekent dat je maar 5 minuten rijd, alleen in de helft van de bak, of juist maar op één hand, dan is dat prima. Van daaruit kun je kleine stapjes vooruit maken.

Als je nu met dit verhaal bang bent dat je je paard te weinig of niet de juiste beweging geeft (1 hand bijv), dan los je dat gewoon door wat extra grondwerk of longeren weer op.

Succes!