Mijn paard heeft een chronische peesblessure (linker achterbeen).
Achteraf gezien waarschijnlijk een jaar geleden ontstaan na een glijpartij in het weiland. Het heeft "gesluimerd". Paard had op het moment net een kiesextractie ondergaan. Been is even wat dikker geweest en ze liep iets onregelmatig, maar omdat ze toch een maand niet aan het werk mocht kreeg ze sowieso rust. Na die maand rustig begonnen met kort longeren (1 of 2x per week). Ik heb er denk ik drie maanden niet opgezeten.
Af en toe liet ze een lichte onregelmatigheid zien, soms zo minimaal dat anderen eigenlijk niet zagen dat er sprake was van een onregelmatigheid. De osteopaat is langs geweest voor een behandeling en ik ben weer onder het zadel gaan trainen (3x per week) ivm rechtrichten. Ik dacht dat de lichte onregelmatigheid die ik af en toe zag kwam door scheefheid/uit de rug.
Met de paasdagen was ik vrij en omdat ze zo fijn liep onder het zadel dacht ik "laten we wat serieuzer gaan trainen voor de wedstrijden".
Ik kreeg na de paasdagen een berichtje van de stalhouder "been dik, paard onregelmatig". Zelf gaan kijken, even twee dagen afgewacht. Toch voelde ik al; die onregelmatigheid komt niet uit de rug, het is het been.
Omdat ze lange tijd na het waarschijnlijke ontstaan van de peesblessure licht getraind is geweest, is het been nooit zo belast dat het dik werd, maar ondertussen wel kapot ging/niet voldoende kon herstellen. Het been heeft ook nooit "getoond". Enkel af en toe een lichte onregelmatigheid.
Wie heeft ervaringen met een paard met chronische peesblessure en het herstel?
Wat kan er nog pijnvrij?
Paard staat nu op speciaal beslag. Over zes weken opnieuw een echo om te kijken of het speciale beslag de pees ontlast.
- In de grond van de zaak zijn we nooit wie we denken te zijn en we herinneren ons slechts wat niet is gebeurd