Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-01-18 21:22

Geplaatst door de TopicStarter : 19-01-18 21:22

Rosabel schreef:
Dank je wel. Ik vind voor mijzelf een spuit fijner. Niet dat ik de spuit krijg he maar het is voor je gemoedsrust veel fijner en rustiger.

En wat ik ook een voordeel boven schieten vind, is dat je bij de spuit zelf de inslaapplaats kunt uitzoeken. Met schieten kon dat niet: dan heb je gelimiteerde opties, want je paard moet op het moment suprême letterlijk doodstil staan. En dan valt een weiland al af. Bovendien vond ik het schieten als nadeel ook hebben dat je daarna flink met water aan de gang kunt, want bloedvrij is het zeker niet....net als het halster wat je terugkrijgt. Dus ja...voor het paard misschien beter en sneller, maar voor jezelf...nou...nee....

Bedankt voor je informatie! Je geeft me een heel realistisch beeld van het schieten en de gevolgen erna. Ik weet niet of ik sterk genoeg ben om dat mee te maken en te kunnen verwerken. In ieder geval iets om goed over na te denken.

**Geplaatst**: 19-01-18 21:28

Geplaatst: 19-01-18 21:28

Misschien zijn er uitzonderingen, maar als je paard bang is voor een dierenarts en een naald, dan ga ik er een beetje vanuit dat hij ook niet heel relaxed wordt van een schietmasker op z'n voorhoofd. Voordeel is dat een spuit verkeerd geprikt niet zo'n probleem is, wegtrekken bij een schietmasker is wat minder fijn. Ik zou bij een angstig/moeilijk paard altijd voor inslapen ipv schieten gaan.

Het verstandigste wat je kan doen is wat @fjordnina al aangeeft; je paard trainen om te ontspannen bij vervelende handelingen en oefenen met alle handelingen van de dierenarts/naalden prikken. Niet alleen voor dat laatste moment, maar juist voor nu je paard nog leeft is dat wel fijn.

Al die verhalen van vechten zijn vrij overdreven. De eerste stappen van inslapen zijn exact hetzelfde als een narcose voor een operatie, het paard weet echt het verschil niet. Juist als het paard heel erg ziek is, is het wat lastiger om ze in te laten slapen.

Bedenk dat je vaak een sedatie geeft als je iets vervelends of pijnlijks gaat doen. Door die adrenaline werkt de sedatie minder en gaan ze vechten.
Als je gaat inslapen, wordt dat gedaan door eerst een sedatie en daarna het paard onder narcose te brengen (zoals je zou doen bij een operatie). Het verschil is dat het paard niet meer op hoeft te staan, dus je kan ook makkelijk gewoon iets meer sederen van te voren.

Maak je er niet al te veel zorgen om, het gaat vrijwel altijd heel rustig.

**Geplaatst**: 19-01-18 21:33

Geplaatst: 19-01-18 21:33

Wanneer het paard goed geschoten wordt is het inderdaad snel. Maar noodslachting mag niet zomaar. Dan moet er echt hoge medische nood zijn, en moet het paard niet vervoerbaar zijn (denk categorie gebroken been). Daarbij mag lang niet elke dierenarts schieten, want hier is een wapenvergunning voor nodig.

Mocht het moment daar zijn, kun je inderdaad vooraf sederen met een pasta. Bij een paard wat heel heftig reageert op prikken, kan je dierenarts eerst met een heel dun naaldje lokaal verdoven voordat de echte sedatie gegeven wordt. Oog afschermen doet dan waarschijnlijk het laatste beetje om paard rustig te houden.

**Geplaatst**: 19-01-18 21:35

Geplaatst: 19-01-18 21:35

Citaat:

Bedankt voor je informatie! Je geeft me een heel realistisch beeld van het schieten en de gevolgen erna. Ik weet niet of ik sterk genoeg ben om dat mee te maken en te kunnen verwerken. In ieder geval iets om goed over na te denken.[/quote]

Daar moet je absoluut goed over nadenken en eerlijk is eerlijk...ook ik heb vooral de mentale nasleep van schieten zwaar onderschat. Terwijl ik dat met een spuit nooit heb gehad.

Inslapen blijft een rotklus, maakt niet uit of dat linksom of rechtsom gaat, het verdriet blijft hetzelfde. Maar houd het wel draaglijk voor jezelf! Er is helemaal niets mis met een spuit. En met schieten ook niet, alleen kan ik uit eigen ervaring achteraf zeggen dat de impact van schieten mentaal veel groter is. Maar misschien zijn er andere mensen die dat heel anders ervaren, dat kan natuurlijk ook.

**Geplaatst**: 19-01-18 21:38

Re: Keuzes mbt euthanasie paard - wat is wijsheid?

Geplaatst: 19-01-18 21:38

Ik ben bij het inslapen van verschillende paarden geweest en dat ging zo ontzettend vredig! Dat echte vechten heb ik nog nooit gezien.

Het is zo fijn voor de paarden dat je ze op hun eigen plekje in kan laten slapen, zonder de stress van een vreemde omgeving. Wilde je dit toch even meegeven.

**Geplaatst**: 19-01-18 21:42

Geplaatst: 19-01-18 21:42

Eapy schreef:
Ik weet natuurlijk niet hoe ze zal zijn als het tijd is. Stel ze breekt morgen haar been in de paddock, dan is ze niet "op" en klaar om te gaan. Dan zal madame nog echt wel praatjes hebben. Maar als ze 28 is en inderdaad echt "klaar" is, dan kan ik me eerder voorstellen dat ze het makkelijker laat gebeuren. Blijft moeilijk.

Ik had er één die panisch was voor prikken, en toen die een beenbreuk opliep (bij de volgende eigenaar), gaf ie toch blijkbaar geen kik meer voor het euthanaseren. Is natuurlijk anders als het gewoon hoefkatrol of artrose is, dan gaan ze misschien wel vechten.

Maar met wat geluk blijft de beslissing je nog een jaar of 10 bespaard.

**Geplaatst**: 21-01-18 11:34

Geplaatst: 21-01-18 11:34

23 december heb ik ook mijn paard in moeten laten slapen omdat ze haar kootbeen had verbrijzeld na een enorme bok. Ik heb ook gekozen om haar in te laten slapen.

Ze was nog heel helder in haar koppie, want verder was ze niet ziek, maar je zag aan alles dat ze veel pijn had aan haar been.
De dierenarts heeft haar toen 2x verdoofd omdat ze na de 1e keer nog te fris was en te oplettend. Dit ging allemaal heel rustig en vanuit mijn paard ook geen paniek of gevecht, je zag ook dat ze begon te ontspannen omdat de scherpe randjes van de pijn door de sedatie niet meer zo aanwezig waren.
Vervolgens kreeg ze de narcose spuit toen ze helemaal ontspannen was en is ze kundig door de dierenarts neergelegd.

Eenmaal op de grond, was ze heel rustig en had ze een ontzettend ontspannen uitstraling. Ze voelde niks meer van de pijn, je zag een soort berusting.
En uiteindelijk de fatale spuit.. Geen gevecht, geen rare stuipen, gewoon heel vredig gaan slapen na een diepe zucht terwijl ik zachtjes tegen haar praatte en haar nog kon kriebelen.

Het enige wat ik minder prettig vond om te zien was de dierenarts die (overigens deed de dierenarts het prima hoor! Heel respectvol en rustig en alles duidelijk uitgelegd) haar oog aanraakte om de laatste check te doen. Maar dat kwam meer omdat ik wist dat ze daar niet graag aangeraakt werd.

En ze was een grote, sterke, eigenwijze échte merrie, maar ze is in alle rust en met al haar waardigheid heel vredig ingeslapen. Met de mensen om haar heen die van haar houden en al het lekkers voordat het proces begon.

Afscheid nemen van je beste maatje is nooit fijn, maar ik ben blij dat het zo waardig en rustig heeft mogen gaan. Mooi afscheid van een fantastisch, geweldig paard.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-01-18 11:39

Geplaatst door de TopicStarter : 21-01-18 11:39

soeboenoe schreef:
23 december heb ik ook mijn paard in moeten laten slapen omdat ze haar kootbeen had verbrijzeld na een enorme bok. Ik heb ook gekozen om haar in te laten slapen.

Ze was nog heel helder in haar koppie, want verder was ze niet ziek, maar je zag aan alles dat ze veel pijn had aan haar been.
De dierenarts heeft haar toen 2x verdoofd omdat ze na de 1e keer nog te fris was en te oplettend. Dit ging allemaal heel rustig en vanuit mijn paard ook geen paniek of gevecht, je zag ook dat ze begon te ontspannen omdat de scherpe randjes van de pijn door de sedatie niet meer zo aanwezig waren.
Vervolgens kreeg ze de narcose spuit toen ze helemaal ontspannen was en is ze kundig door de dierenarts neergelegd.

Eenmaal op de grond, was ze heel rustig en had ze een ontzettend ontspannen uitstraling. Ze voelde niks meer van de pijn, je zag een soort berusting.
En uiteindelijk de fatale spuit.. Geen gevecht, geen rare stuipen, gewoon heel vredig gaan slapen na een diepe zucht terwijl ik zachtjes tegen haar praatte en haar nog kon kriebelen.

Het enige wat ik minder prettig vond om te zien was de dierenarts die (overigens deed de dierenarts het prima hoor! Heel respectvol en rustig en alles duidelijk uitgelegd) haar oog aanraakte om de laatste check te doen. Maar dat kwam meer omdat ik wist dat ze daar niet graag aangeraakt werd.

En ze was een grote, sterke, eigenwijze échte merrie, maar ze is in alle rust en met al haar waardigheid heel vredig ingeslapen. Met de mensen om haar heen die van haar houden en al het lekkers voordat het proces begon.

Afscheid nemen van je beste maatje is nooit fijn, maar ik ben blij dat het zo waardig en rustig heeft mogen gaan. Mooi afscheid van een fantastisch, geweldig paard.

Wauw, ontzettend bedankt voor je mooie verhaal... ik ben blij dat het bij jullie zo vredig gegaan is. Wat doet de DA precies bij de laatste check?

**Geplaatst**: 21-01-18 11:49

Re: Keuzes mbt euthanasie paard - wat is wijsheid?

Geplaatst: 21-01-18 11:49

Controleren op reflexen. Oogreflex is de reflex die het langste blijft. Zolang een paard dus nog een knipperreflex heeft, is hij nog niet helemaal weg.

**Geplaatst**: 21-01-18 11:55

Re: Keuzes mbt euthanasie paard - wat is wijsheid?

Geplaatst: 21-01-18 11:55

Wat je ook kan doen is aan je dierenarts ernstig orale sedatie vragen. Een half uur/3 kwartier voordat hij komt geef je dit en dan heeft je paard vast goed effect van de sedatie voordat hij komt.

**Geplaatst**: 21-01-18 12:08

Geplaatst: 21-01-18 12:08

goh,ik zei dit ook jaren toen mijn ruin nog leefde,ik had ook gezegd dat ik hem zou laten slachten,puur omdat veeartsen drama waren.

het was zo erg dat toen hij ziek was een veearts die voor zijn stal stond gewoon zei "godogod,nu moet ik nog naar binnen ook he..."

ik wist het zeker,inslapen zou 1 groot gevecht worden..

hoe anders ging het...door de cushing kreeg mijn paard steeds een einschussbeen,nu ging dat met dokteren wel over,tot ik hem smorgens liggend vond in stal,en niet op wilde staan...

ik heb mijn smid gebeld welke direct gekomen is,om evt hoefzweren uit te sluiten,voor dat onderzoek heeft hij nog even gestaan maar ging ook meteen weer liggen,en heb ik de veearts gebeld om in te laten slapen,gelukkig kwam hij zelf nog overeind waarna ik hem naar de bak heb gebracht,daar kreeg hij een eerste spuit om slaperig te worden,dit liet hij heel braaf toe,eigenlijk was het gewoon klaar,na die spuit is hij gaan liggen,waarop de veearts zei dat de spuit om te gaan liggen dus niet meer nodig was,hierna is hij ingeslapen, dit ging zo vredig.

al die jaren mij zorgen gemaakt om het hoe of wat,en uiteindelijk is het gelukkig zo rustig gegaan

**Geplaatst**: 21-01-18 12:23

Geplaatst: 21-01-18 12:23

Ik heb halfweg vorig jaar mijn maatje moeten laten gaan en heb, net als jij, lang over het hoe en wat nagedacht. Ik zit midden in een woonwijk en de schoolkinderen verzamelen op mijn inrit. Een overleden paard op de inrit leggen voor de rendac vond ik dus niet oke. de rendac mocht hier niet achterom(blijken ook weer allerlei regels voor te zijn).
Lang getwijfeld of ik hem dan op de trailer moest zetten en vervolgens laten schieten of het toch anders aan te pakken.
Uiteindelijk ben ik met de dierenarts samen tot de volgende oplossing gekomen.
Het paard kreeg thuis een goed pijnstiller waarna we samen naar de dierenkliniek gestapt zijn. Daar is hij ingeslapen.
Hij kreeg eerst een prikje met extra verdoving en er is een catheter(infuusnaald) in zijn hals vast gezet. Zo hoeft hij daarna niet meer opnieuw geprikt te worden. De dierenkliniek had een speciale inslaap box. Hier wordt het dier op een plaats gehouden als het naar de grond moet gaan. Voor mij wel een hele rare ervaring omdat je paard in een houding ligt waarin je hem nooit gezien hebt. Het punt van door de benen zakken was voor mijn paard wel eng. Toen hij eenmaal lag heeft hij eerst een narcose gehad waardoor hij echt niets meer zou voelen. Op het moment dat ik daar klaar voor was heeft hij zijn laatste spuiten gekregen. De dierenarts bleef mij vertellen wat de volgende stap was en hoe het paard zou reageren.
Toen de laatste spuit gespoten werd was hij aan het uitleggen dat het paard zometeen een hele diepe zucht zou gaan maken maar hij kon zijn zin al niet meer afmaken omdat het ook echt meteen gebeurde. Een diepe zucht. Nog een allerlaatste keer zijn warme adem over mijn handen.
Het testen van de oogreflex is inderdaad wat men deed om te kijken wanneer hij echt weg was. Ik mocht zo lang ik wilde bij hem blijven en de dierenartsen hebben mij gewoon met rust gelaten met mijn paardje.
Voor iets wat zo moeilijk, pijnlijk en definitief was, vond ik het toch mooi dat ik er voor mijn paardje kon zijn op het moment dat hij mij het meeste nodig had.

**Geplaatst**: 21-01-18 12:29

Geplaatst: 21-01-18 12:29

Citaat:
Wauw, ontzettend bedankt voor je mooie verhaal... ik ben blij dat het bij jullie zo vredig gegaan is. Wat doet de DA precies bij de laatste check?

Wat Ibbel zegt, wanneer ze niet meer knipperen zijn ze officieel overleden.

Maar je merkt zelf op een bepaald moment dat ze er niet meer "zijn". De emotie zie je dan uit het oog en het gezicht gaan en dan weet je voor jezelf dat ze zijn gaan "slapen".

Ik ben heel blij dat het zo rustig en vredig is gegaan, dacht ook altijd dat het een gevecht zou zijn. Maar ik denk dat het paard ook een soort berusting vindt als het moment eenmaal daar is.

Ik was zelf compleet overmand door verdriet toen de dierenarts zei dat ze ingeslapen moest worden, maar op het moment van inslapen zelf was ik heel rustig en gefocust op haar en haar op haar gemak stellen. Praten, kroelen, er zijn voor je paard op dat moment, gaf haar veel rust.

**Geplaatst**: 21-01-18 12:40

Geplaatst: 21-01-18 12:40

Ik heb 2 dieren van beiden 25.
sta dus ook zeker nog wel een keer voor de keus wat te doen.

Ik laat ze inslapen op eigen terrein.
Mijn ruin is ook als de dood voor de veearts en voor prikken.
Maar ik ga er vanuit dat op het moment hij word ingeslapen hij in een zodanige toestand is dat hem dat niks meer kan schelen.
Op stal gaan de paarden wel aan de weg,maar pas op het moment vlak voordat ze worden opgrhaald.
Helaas wel aan doogaande weg waar schoolkinderen langs gaan.
Maar er zitten meerdere boerderijen en als het goed afgedekt is weten ze heus wel wat er ligt.
Maar het hoort nou eenmaal bij het leven

**Geplaatst**: 21-01-18 20:41

Geplaatst: 21-01-18 20:41

Eapy schreef:
Hallo bokkers!

Even vooropgesteld - ik sta op dit moment gelukkig (afkloppen) niet voor deze keuze. Helaas weten wij als paardeneigenaren dat je op elk moment van de dag een belletje kunt krijgen en dat je dan snel moet handelen - en kiezen. Dit is mijn situatie.

Ik heb mijn merrie al 15 jaar. Ze heeft een sterke eigen mening en met bijna 1.70m is ze ook fysiek sterk. Over het algemeen koel in dr koppie... Maar ze is als de dood voor prikjes. Vaccinaties, sedatie, bloed prikken... het is allemaal een drama. Dit is begonnen na een moeilijke periode waarin veel dierenartsen en fysio's aan haar aan het trekken waren, en het is eigenlijk alleen maar erger geworden. Vorige week moest ze een prikje en het was weer één groot gevecht. DA bleef gelukkig super rustig en respectvol, maar leuk is anders... Dit is nu bijna 6 jaar zo.

Dan ga je je toch afvragen, vooral omdat de merrie ouder wordt (dit jaar 18)... Hoe moet dit straks als het tijd is voor haar om te gaan? Ik wil haar niet tot het eind laten vechten. Ook als ze gesedeerd wordt blijft ze onwijs vechten tegen de sufheid en moet ze tenminste een dubbele dosis voordat we enig effect merken. Wat zijn andere opties mbt euthanasie waarin we niet in haar laatste momenten in dit leven, waarin ze mij zo veel gegeven heeft, met haar moeten vechten? Zo wil ik haar niet laten gaan.

Ik wordt verdrietig van het feit dat ik dit schrijf en uiteindelijk voor de keuze zal moeten staan, maar beter (veel) te vroeg dan te laat. Hopelijk zijn er passende opties, ik hoor het graag!

Ten eerste: het hangt af van wat er aan de hand is.
Mijn schimmeltje was ook bang voor naalden en is uiteindelijk rustig op haar eigen weide ingeslapen.
Bij haar was het zijzelf/ 'moeder natuur' die de beslissing had genomen.
Diertje was 30 en 'was klaar', zoals de boer het uitdrukte.
Na een dag afscheid nemen, wij knuffelen en het dier wat suffen kreeg ze eerst eerst een pijnstiller annex angstremmer, na 5 minuten 'een middel om te gaan liggen' en toen ze nog 5 minuten later zelf was gaan liggen de injectie die

het hart gaat stoppen.

Ik kan me voorstellen dat als je dier nog vol levenslust is het inslapen anders verloopt.
(Maar hoezo zou je het dier dan afmaken...?)

En ik heb ooit bij een paard met gebroken been gestaan - die had vast graag verder willen leven, maar had zo'n pijn dat er ook geen sprake was van vechten.

**Geplaatst**: 21-01-18 20:49

Geplaatst: 21-01-18 20:49

Naar aanleiding van een zeer slechte ervaring met euthanasie, zou ik een volgende keer vooraf zeer duidelijke afspraken maken met de veterinair. Alleen een veearts die dit zorgvuldig zal doen, mag zoiets doen. Geen knoeier die dat wel even snel doet.

**Geplaatst**: 21-01-18 20:51

Geplaatst: 21-01-18 20:51

Ik zou voor mijn paarden de dierenarts nemen die ook de andere oude paarden heeft ingeslapen op stal.
Dat is heel rustig gegaan

**Geplaatst**: 21-01-18 21:08

Geplaatst: 21-01-18 21:08

Ik heb mijn maatje 3 weken geleden in moeten laten slapen.
Hij was zwaar hoefbevangen op 4 benen en heft 2 weken flink gevochten.
De dierenarts is de laatste week iedere dag geweest om hem in de bloedbaan te spuiten en ook mijn pony was als de dood voor dierenartsen, maar hij heft zich in de 2 weken dat ie hoefbevangen is geweest zo gewillig laten behandelen , alsof ze voelen dat je ze wil helpen.
Hij is ook rustig ingeslapen , total geen stress.

**Geplaatst**: 22-01-18 01:58

Re: Keuzes mbt euthanasie paard - wat is wijsheid?

Geplaatst: 22-01-18 01:58

Helaas zelf weleens afscheid moeten nemen en diverse keren bij het afscheid van andere paarden geweest.

Als eerste wil ik zeggen dat ik ook zo dacht. Mijn ruintjes werden ook iets van 15 en vond ik toch al een hele leeftijd. Toen kwam onze oude merrie bij ons terug van toen 20. Ze was verwaarloosd en wist niet of ze goed zou opknappen, maar dat gebeurde. Vanwege het getal 20 behandelde ik haar als porselein, maar dat was echt niet nodig. Ondertussen merkte ik nog niks van ouder worden bij de ruintjes. Alleen mn new forest heeft een blessure, maar dat is niet leeftijdafhankelijk.

We kochten een 4 jarige en va het begin wel diverse problemen. Het is een lange zoektocht geweest en we zijn echt overal geweest, maar begin vorig jaar kwamen we op het punt dat duidelijk werd dat we niks voor hem konden doen en hij steeds meer pijn had. Hij was pas 7. We hebben hem laten inslapen op de paddock, omdat we graag wilden dat onze anderen afscheid konden nemen.

De veearts kon hem niet sederen. Blijkbaar heeft hij ooit een slechte ervaring op gedaan. Hij kon ook zo spannen dat zelfs de naald een keer krom werd, toen de tanden gedaan moesten.

Eenmaal met de sedatie erin, brachten we hem naar de plek waar de trekker hem makkelijk kon meenemen. Helaas werd hij weer wat ''wakker'' en moest de veearts hem bij spuiten. Toen hij goed suf was, kreeg hij de 2e spuit. Het duurde een flinke tijd voor hij omviel. Dit ging verder wel netjes. Hij vocht niet, maar na de laatste spuit was hij niet snel echt weg. Er moest toen ook nog wat bij.
Natuurlijk wil je dat het net iets sneller gaat, maar je weet het nooit van tevoren. De veearts gaf het de schuld dat hij zo zwaar gesedeerd moest worden en het daarom langzamer ging wat logisch is.

Ons vorige paard was 8 toen we hem lieten inslapen en was juist snel weg, maar maakte weer wel wat geluid.

Ik heb er geen nare ervaring aan overgehouden.

Nu hebben we er eentje van 19, 2 van 20 en eentje van 25. Die van 25 is super fit. Wat we tot nu toe zij n verloren of hebben moeten laten gaan was jonger. Natuurlijk denk je erover na en weet je altijd dat het ooit komt, dat is bij elk dier zo. Maar ik ga er niet meer mee rondlopen, want die oudjes kunnen nog jaren mee. Ik dacht erover na toen ze 15 waren, maar ben ermee gestopt toen de merrie op haar 20e bij ons terug kwam. Dan zou ik nu al 5 jaar rondlopen met die gedachtes, terwijl ze het super doen.

Ik weet niet hoe of wanneer we moeten besluiten. Dat heb je ook niet in de hand. Ik weet wat mijn grenzen zijn en kies voor inslapen bij de kudde, omdat ze 24/7 samen zijn. Mits ik die keus ga krijgen.

**Geplaatst**: 22-01-18 04:43

Geplaatst: 22-01-18 04:43

Ik heb mijn paard laten schieten en ben er expres ook bij blijven kijken. Het was op de slachterij. Ik zou daar bij mijn huidige paard absoluut weer voor gaan als dat mogelijk is.

Mijn vader had mij gewaarschuwd dat mijn paard misschien onrustig kon worden als ze de schietruimte in zou gaan, omdat ze de dood zou ruiken van haar voorgangers. (Mijn vader is geen paardenkenner en ook geen slachtkenner. Hij bedoelde het alleen om mij er mentaal op voor te bereiden). Maar dat bleek helemaal niet het geval. Mijn paard liep rustig de trailer af, rustig de ruimte in, liet zich over het hoofd aaien, kreeg het schot, en viel. Dat vallen is even heftig, want het is wel 500 kilo dat ter aarde stort, maar daar merkt het paard zelf al niets meer van. Daarna zie je wat stuiptrekkingen. Daar schrok ik even van want ik had dat van tevoren niet bedacht en even schoot er door mijn hoofd dat ze niet 'goed' dood was. Maar het is dus normaal en het paard merkt er niets meer van.

En je hoeft natuurlijk niet te kijken hè. Dat was mijn eigen keuze. Ik vind het zelf prettig dat ik het gezien heb en nu gewoon weet hoe het gaat, en niet met allerlei vage beelden in mijn hoofd rondloop van hoe ik vermoed dat het gaat.

Ik zou denk ik alleen kiezen voor een spuit als het paard echt 'op' is en als het ware klaar om te sterven. Als een paard nog relatief jong en/of levenslustig is zou ik gaan voor schieten. In principe dan. Er kunnen altijd omstandigheden zijn waardoor het toch beter is om een andere keuze te maken, maar dat weet je pas als het moment daar is.

**Geplaatst**: 22-01-18 11:22

Geplaatst: 22-01-18 11:22

Ik heb vorige week onze oude opa laten hemelen. Altijd als de dood geweest voor naalden, dierenartsen en vreemden aan zijn lijf. Hij voelde de 1e prik heel even, maar is super vredig ingeslapen zonder vechten. Laatste dosis was niet eens meer nodig.

**Geplaatst**: 22-01-18 12:02

Geplaatst: 22-01-18 12:02

Afgelopen zomer heb ik mijn shetmerrie die chronisch hoefbevangen was en cushing had, laten inslapen. Zij kon niet meer pijnvrij leven , ondanks de pijnstillers. Het inslapen heb ik op de kliniek laten doen, omdat ikzelf er heel erg tegen opzag om een dode pony op de oprit te hebben liggen en de Rendac haar te zien inladen. Voor de rit naar de kliniek haar wat extra pijnstilling gegeven. De rit erheen was een feestje, met de oortjes naar voren de trailer op en er bij de kliniek weer af. Het was alsof ze een uitje ging maken. Daar lekker nog even laten grazen en een appeltje (wat ze vanwege de suikers ook nooit meer mocht) en ze is heel rustig in de verkoeverbox van de kliniek ingeslapen. Daarna mocht ik nog lekker bij haar blijven zitten, zolang als ik wilde.

Of ik het met een volgend paard weer zo zou doen, zal afhangen hoe makkelijk ze nog in de trailer vervoerd kunnen worden. Daarnaast geeft inslapen bij de kliniek natuurlijk je andere paard(en) geen gelegenheid om ""afscheid"" te nemen. Iets wat thuis wel zou kunnen.

**Geplaatst**: 22-01-18 12:09

Re: Keuzes mbt euthanasie paard - wat is wijsheid?

Geplaatst: 22-01-18 12:09

ik denk dat zoiets moeilijk op voorhand te zeggen is.

als paarden in een situatie komen dat ze stervende zijn en dat je ze bv op dat moment pas aantreft(want prima kan bij bv een acute koliek aanval die ernstig genoeg is),dan gaan ze zich meestal ook totaal niet meer verzetten tegen een prik en is inslapen prima en geen gevecht.

in andere situaties kan het natuurlijk anders zijn,maar je weet gewoon nooit wanneer en ten gevolge van wat je je paard moet laten gaan.

hier ooit een oude fries die ook zo was.
ik vond ze in de winter uitgeput op een stukje beton,ze raakte niet meer recht(was al meerdere jaren behoorlijk op de sukkel,ingezakte rug,artrose,....maar ze bleef haar sterke wil en hoofd houden,bleef vrolijk en vol vuur,daarom mocht ze blijven lopen tot het haar niet meer ging),en was daar waarschijnlijk al enkele uren aan het proberen recht te raken.

toen ik ze zag,zo had ik ze nog nooit gezien.
het vuur uit haar ogen was weg.
de keuze was toen voor mij heel vlug gemaakt,dit was het eind-moment voor haar.
DA is gekomen,en hoe hevig en moeilijk ze anders was,nu gewoon ze niet.
ze is heel vredig ingeslapen.

**Geplaatst**: 22-01-18 12:30

Geplaatst: 22-01-18 12:30

Janneke2 schreef:
Ik kan me voorstellen dat als je dier nog vol levenslust is het inslapen anders verloopt.
(Maar hoezo zou je het dier dan afmaken...?).

Bij ons is recent een merrie in geslapen die fysiek echt compleet op was maar nog een veulen aan de voet had. De eigenaar was meestal best een harde met zijn beesten maar heeft daar ook echt nog een hele tijd mee gezeten zo slecht als dat inslapen gegaan is. Want die merrie was helemaal nergens klaar mee en had het ook nog lang niet opgegeven, moeder instinct is veel sterker dan pijn. Er kunnen best redenen zijn dat een paard fysiek wel echt op is maar mentaal niet. Ik zou persoonlijk bij een uitzichtloze situatie ook niet perse willen wachten tot het paard het zelf opgeeft, imo is dat leed wat je je dier ook kan besparen.

Ik moet zeggen dat ik wel wisselende verhalen hoor over hoe mensen slacht zelf ervaren/verwerken maar nog nooit echt heb gehoord dat het mis gaat, dus ik overweeg slacht na die ervaring wel een stuk serieuzer.

**Geplaatst**: 22-01-18 13:03

Geplaatst: 22-01-18 13:03

liedje89 schreef:
Janneke2 schreef:
Ik kan me voorstellen dat als je dier nog vol levenslust is het inslapen anders verloopt.
(Maar hoezo zou je het dier dan afmaken...?).

Bij ons is recent een merrie in geslapen die fysiek echt compleet op was maar nog een veulen aan de voet had. De eigenaar was meestal best een harde met zijn beesten maar heeft daar ook echt nog een hele tijd mee gezeten zo slecht als dat inslapen gegaan is. Want die merrie was helemaal nergens klaar mee en had het ook nog lang niet opgegeven, moeder instinct is veel sterker dan pijn. Er kunnen best redenen zijn dat een paard fysiek wel echt op is maar mentaal niet.

Ja - een veulen aan de voet is een hard argument voor een dier om door te blijven gaan!
(Voor mensen idem dito...)

Citaat:
Ik zou persoonlijk bij een uitzichtloze situatie ook niet perse willen wachten tot het paard het zelf opgeeft, imo is dat leed wat je je dier ook kan besparen.

Bij mijn schimmeltje was het niet zo zeer leed.
Maandag heeft de boer een vrolijk schimmeltje op de wei gezet, 's avonds bleek ze geen hooi of brokken te willen eten.
Voor de zekerheid de DA, niets te vinden & toch maar pijnstilling.
Om 23 uur, 03 en 08 uur hetzelfde beeld en toen werd ik gebeld.
Diertje stond een soort van tevreden te suffen, was blij met mijn aanwezigheid en sufte verder.
Het dier was 30 en 'klaar met het leven'.
(Ik heb nog een paar seconden gedacht aan een infuus, vitaminen, bijnierschorshormoon - maar dat betekende opladen, een uur rijden, mogelijk een operatie en mogelijk inslapen op de kliniek. Nee - liever hier op haar eigen vertrouwde wei inslapen.)