Algemeen
Paarden blijken verschillende menselijke geuren te kunnen onderscheiden.
Foto: Marlies Trap Fotografie
Paarden kunnen onderscheid maken tussen verschillende menselijke geuren, bijvoorbeeld geuren die worden geproduceerd bij angst of juist vreugde, zo melden Franse onderzoekers. Hun bevindingen tonen aan dat geur kan worden toegevoegd aan het gehoor en het gezichtsvermogen, als zintuigen waarmee paarden menselijke emoties kunnen waarnemen.
Volgens Plotine Jardat en haar collega-onderzoekers wordt algemeen aangenomen dat dieren menselijke emoties waarnemen via geur. Chemoreceptie, het waarnemen van chemische zintuigprikkels, is inderdaad het meest primitieve en algemene zintuig. De hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor de verwerking van geuren behoren tot de oudste structuren in de evolutie van zoogdieren. Chemosignalen zouden ook betrokken zijn bij de communicatie tussen diersoorten onderling, volgens de onderzoekers van deze studie.
Het onderzoeksteam bestond naast Jardat uit nog acht andere personen. Zij zijn allemaal verbonden aan de universiteit van Tours, het Franse nationale centrum voor wetenschappelijk onderzoek (CNRS), het landbouwkundig onderzoeksbureau INRAE en het Franse instituut voor paard en ruiter (IFCE).
"De communicatie van emoties is essentieel voor sociale interacties, maar zeer weinig studies hebben duidelijk aangetoond dat dieren menselijke emoties kunnen waarnemen via geur" stellen zij.
De onderzoekers 'gebruikten tijdens hun studie een speciaal protocol om te testen of dertig Welsh-merries onderscheid konden maken tussen menselijke geuren die waren vrijgekomen tijdens het voelen van angst of juist vreugde.
De gebruikte geuren waren allemaal uit okselzweet, dit was verzameld bij vijftien volwassenen die twee video's van twintig minuten bekeken. De ene video riep angst op, dit was een fragment uit een horrorfilm. De andere video zorgde voor vreugde. De deelnemers werd gevraagd om gedurende twee dagen vooraf niets sterks te eten dat hun zweet zou kunnen beïnvloeden, denk hierbij aan dingen als knoflook of blauwe kaas. Zij droegen voor het experiment ongeparfumeerde T-shirts.
Volgens het protocol werden de paarden in een klein hok blootgesteld aan een van de verzamelde geuren. Deze zaten op een stuk stof aan het uiteinde van een houten stok. In de gewenningsfase werd elk paard gedurende twee minuten aan de geur blootgesteld en mocht het deze opsnuiven. Vijf van de dertig paarden snoven tijdens de gewenningsfase aan geen enkel monster, zij werden daarom van verdere analyse uitgesloten.
Een minuut later werd een tweede monster van dezelfde geur gepresenteerd gedurende nog eens twee minuten. Dan, na nog een minuut, werden twee monsters gepresenteerd aan de paarden op stokjes, ongeveer vijftig centimeter van elkaar. Op het ene stokje zat een derde monster van de oorspronkelijke geur, op het andere zat een monster van de tegenovergestelde emotie. Op dit punt werd elk paard blootgesteld aan twee geuren van dezelfde mens in de angst- of vreugdeconditie.
Het onderzoeksteam stelde vast dat de paarden de nieuwe geur langer opsnoven dan de herhaalde geur, wat erop wijst dat ze onderscheid maakten tussen menselijke geuren uit angst en vreugde.
"Wanneer de herhaalde geur en de nieuwe geur tegelijkertijd werden gepresenteerd tijdens de selectiefase, gebruikten de paarden bij voorkeur hun linker neusgat om de herhaalde geur op te snuiven en hun rechter neusgat om de nieuwe geur op te snuiven. Deze bevinding komt overeen met de eerdere observatie dat paarden bij voorkeur hun rechter neusgat gebruikten om nieuwe geuren op te snuiven. Ook levert het extra bewijs dat paarden onderscheid maakten tussen de twee geuren", schreven de auteurs.
Geur, zo merkten zij op, is het oudste en meest universele zintuig. De hersenstructuren die geuren verwerken, evolueerden zeer vroeg bij zoogdieren. Het feit dat de paarden tijdens de gewenningsfase hun linker neusgat overduidelijk meer gebruikten dan hun rechter neusgat, suggereert dat zij deze menselijke lichaamsgeuren verkenden met een bepaald onderdeel van de linker hersenhelft.
"Een dergelijke situatie wordt gewoonlijk waargenomen bij het verkennen van positieve of vertrouwde prikkels door gedomesticeerde zoogdieren. Deze resultaten wijzen er dus op dat de paarden in dit experiment menselijke lichaamsgeuren waarnamen als positieve of vertrouwde prikkels, wat kan worden verklaard door een algemene positieve relatie met mensen."
In de selectiefase gebruikten de paarden daarentegen hun rechter neusgat aanzienlijk meer dan het linker.
Dit artikel is een samenvatting, het hele artikel is te lezen op Horsetalk.co.nz
dus niet links gaat naar links zoals het er nu staat 
Mel, mijn stoere OTTB
