Sport
Franziskus van Ingrid Klimke is het favoriete paard van Lieneke. Foto: ©FEI/Liz Gregg
Evenementen kunnen niet zonder vrijwilligers en dat geldt ook voor het CHIO Rotterdam. Van stalling tot servicemedewerkers, van chauffeurs tot de accreditatie, ieder jaar zetten honderden vrijwilligers zich in voor ons concours. Regelmatig zetten we één van die harde werkers in de spotlights. Dit keer spraken we met Lieneke van der Kloos die zich al sinds 2010 inzet binnen het team van de juryassistentes.
Paarden, paarden en paarden
We vragen Lieneke zich voor te stellen. Lieneke: "Ik ben een vrolijke, oude doos met passie voor paarden. Ik ben 62 jaar, geboren in Rotterdam en woon sinds tien jaar in het Zeeuwse Nisse. Ik ben 27 jaar getrouwd en mijn hobby’s zijn paarden, paarden en paarden. Daarnaast lees ik graag als ik er aan toe kom en hou ik van muziek uit de jaren '70 en '80. Dingen waar ik juist niet van houd, zijn koken en wassen. Ik rijd zelf ook, heb zelfs vier paarden thuis, ben instructeur en jurylid tot en met de klasse M. Toen ik nog in Rotterdam woonde, heb ik trouwens ook les gegeven op de Rotterdamsche Manège, op de dinsdagmiddag en -avond en op de vrijdagavond."
Anky en Cocktail
"Ik kom nog niet zo heel lang op het CHIO, ondanks dat ik lang in Rotterdam heb gewoond. Ik kwam er niet als ini-mini, zeg maar. Misschien kwam ik er wel eerder, maar de tijd die echt indruk op me heeft gemaakt en die ik me goed herinner, was de tijd dat Anky van Grunsven met de KWPN hengst Cocktail reed. De Kür op Muziek op zaterdagavond in het bos en Anky op Cocktail, zo mooi, zo bijzonder, sprookjesachtig was dat."
[b]100% focus[/b]
"Ik was bevriend met iemand die werkte op het secretariaat en zij kende de toenmalige coördinator van de juryassistenten weer. Via haar werd ik in 2010 vrijwilligster. Vrijwilliger zijn kost vier dagen van je tijd, maar je hebt wel het voorrecht om op de eerste rang te zitten van een geweldig evenement. Je moet 100% gefocust zijn en alles moet in het Engels, maar ik vind het nog steeds ieder jaar geweldig."
Ieder jaar reünie
"Mijn mooiste herinnering voordat ik vrijwilliger werd, was dus Cocktail, maar vanaf het moment dat ik actief was, vond ik het bijzonder dat je met de jury die je assisteert vaak over van alles kunt praten. Wijlen Wim Ernes bijvoorbeeld vertelde altijd veel over waarom hij een onderdeel een bepaald cijfer gaf en vroeg mij dan ook regelmatig om mijn mening. Ik maakte er daarom een sport van om in mijn hoofd ook mee te punten, daar leerde ik echt van. Ook vind ik het ieder jaar weer super leuk en gezellig met ons team meiden en de andere vrijwilligersteams. Eigenlijk is het CHIO ieder jaar een soort reünie.
Het bijzondere aan het CHIO Rotterdam vind ik dat het terrein midden in de stad ligt, maar toch ook midden in het bos, heel speciaal. Jammer vind ik dat het Strodorp de laatste jaren steeds kleiner is geworden. Ik vond het altijd zo leuk om te shoppen, gewoon leuke hebbedingen."
Dorothee Schneider en Ingrid Klimke
"Dressuur is mijn favoriete discipline, (lacht) waarschijnlijk omdat ik te schijterig ben om te springen. Maar zonder gekheid, ik vind springen ook heel leuk om naar te kijken. Tijdens de dressuur kijk ik graag naar de Duitse amazones en vooral naar Dorothee Schneider, zij rijdt zo fijn en het beeld is zo ontspannen. Ook de Scandinavische amazones vind ik echt in opkomst, zeker de Deense. Als ik aan een paard denk waar ik gek van ben, denk ik aan Franziskus van Ingrid Klimke, maar die schijnt wel heel ondeugend te zijn. Ja ik ben denk ik best wel gek van de Duitse dressuursport, zo heb ik zelf een nakomeling van de hengst De Niro en twee halve Trakeners. Dat komt waarschijnlijk omdat ik nu meer ervaring heb. Vroeger keek ik vooral naar het plaatje en nu meer naar de kwaliteit en bloedlijnen.
Vroeger ging ik ook naar andere concoursen. Jumping Amsterdam, Indoor Brabant, Jumping Indoor Maastricht en Aken stonden ook altijd in mijn agenda, maar daar is alleen Aken en Jumping Amsterdam nog van over. Ik vind de concoursen in Nederland echt heel duur geworden, te duur voor de gewone mens."
Gek op inpakken
Lieneke is eerlijk en maakt van haar hart geen moordkuil. We vragen ons af of ze nog bijzondere, leuke, gekke eigenschappen heeft die leuk zijn om aan ons te vertellen. Ze is echt eerlijk blijkt. Lieneke: "Ik ben heel bang van ratten, maar gelukkig hebben we in de vorm van een kat een goede rattenvanger. Verder kan ik niet tegen onrechtvaardigheid, dan kan ik net een pitbull zijn. Ik ben van sterrenbeeld een weegschaal, daar schijnt dat in te zitten. Ook kan ik een echte driftkop zijn en tenslotte ben ik gek op inpakken. Van cadeautjes tot boeken kaften, heerlijk vind ik dat."
Goede lessen in plaats van dure spullen
Nu moeten wij lachen. Na dit hele eerlijke antwoord zijn we extra benieuwd naar het antwoord op onze laatste vraag. We vragen Lieneke het gesprek zelf af te sluiten. Lieneke: "Ik vind de dressuursport erg individualistisch geworden, het is ieder voor zich en dat vind ik niet gezellig. Ouders vind ik hier trouwens een groot aandeel in hebben. Ook erger ik me aan het materialistische gedrag in onze sport. Je ziet de duurste spullen bij ruiters en amazones waarvan je denkt dat die dat geld heel wat beter aan goede lessen hadden kunnen besteden. Maar ze willen per se starten en dan liefst zo snel zo hoog mogelijk. Ik vind dat je een klasse op wedstrijd niet zou moeten rijden voor je thuis al op een niveau hoger traint. Zoals gezegd, ben ik ook jurylid en ik vind het mijn taak om degenen die ik in de ring krijg hierop te wijzen. En dat doe ik dan ook als daar tijd voor is."
Aldus Lieneke van der Kloos. Enthousiast, met zelfspot, eerlijk, met passie voor de sport en het CHIO. Dank voor je al jarenlange inzet voor ons concours Lieneke, maar ook voor dit openhartige gesprek. We wensen je hele fijne feestdagen en heel graag tot het CHIO 2023.
