Algemeen
Een tochtje door de Dordtse Biesbosch is altijd leuk, maar als je halverwege ook nog wat kan drinken en een hapje kunt eten in een theetuin en bovendien wat agrarische cultuur kan opsnuiven is dat leuk meegenomen.
Ik rijd vanaf het Kop van ’t Land binnendijks de Dordtse Biesbosch in en op de Nieuwe Merwedeweg nr 2 verraden de boerenvlaggen al dat hier ‘IETS’ is. Iets met hoofdletters, want dit is wel een plek waar je gerust een paar uur door kunt brengen.
De meesten zullen per fiets deze plek gaan ontdekken, maar er is ook plek voor een auto. De ingang bereik je via een lange prachtige kaarsrechte oprijlaan van coniferen.
Aan het eind van dit pad kun je de fiets stallen en loop je via een slingerpaadje en langs de perenbomen naar de ‘bewoonde wereld’ van Shirestal De Griendheuvel, theetuin en paardenmelkerij.
Voor het terras staan zwarte kweekbakken met munt. Ik hoorde later dat men 80 verschillende soorten heeft. Het grappige is dat bezoekers ook voor de vele soorten munt hebben gezorgd.
Eigenaar Chris Komejan zit met een aantal bezoekers gezellig aan een tafel onder een van de vele bomen. Ik mag hem even storen en hij vindt het prima dat ik alvast wat foto’s neem van de vele gezellige zitjes, waar je met z’n 2-en, 4-en en met grotere groepen kunt zitten. Er is plaats voor maar liefst 120 gasten.
Ik kijk mijn ogen uit, want alles is zelf ontworpen en gemaakt. Ik neem me voor om de foto’s alles te laten ‘bespreken’ in het fotoalbum onderaan.
Griekenland is ineens heel dichtbij, want behalve de hoeveelheid bloemen en kruiden die je ziet en ruikt, zijn ook hier de prachtige katten fotogeniek en duidelijk aanwezig. Ben je een liefhebber van die beesten dan moet je niet gek kijken dat er een paar bij je komen zitten. Katten voelen het haarfijn aan of ze wel of niet welkom zijn.
Bij slecht weer kun je heerlijk overdekt zitten en genieten van allerlei exotische planten en het boerengereedschap aan de muren. De menukaart is best gevarieerd met o.a. verschillende theesoorten en sappen, diverse broodjes en pannenkoeken.
Na de fotoshoot van de gezellige omgeving met de vele zitjes ga ik met Chris op pad.
Rondleiding
Tijdens de rondleiding hoef ik zelden vragen te stellen, want Chris is me vaak voor. Zo vertelde hij dat hij eerst fruit teelde, maar nu al 13 jaar de paardenfokkerij heeft. Er kwamen steeds meer activiteiten bij en het laatste nieuws is dat men sinds dit jaar ook ‘kaas met paardenmelk’ maakt. (De enige in Europa.) Van paardenkaas had ik echt nog nooit gehoord en dat vroeg om uitleg.
Omdat je voor kaas toch echt ook vet nodig hebt (paardenmelk bevat geen vet), werd er eerst geëxperimenteerd. De huidige paardenkaas is dan ook kaas met paardenmelk en een ander soort melk, bijvoorbeeld koeien-, geiten of schapenmelk.
Daarna gaan we naar het fenomeen ‘paardenmelken’. “Wil je zien hoe het werkt?”, vraagt Chris. Natuurlijk wil ik dat en hij neemt me mee naar de melkstal. Het is niet meer dan een smalle gang met middenin een soort oprit zodat het paard hoger komt te staan en je dus makkelijk bij de spenen kunt komen. Er is ook een afrit.
Dan komt er een totale verrassing. Chris haalt een paard op en het dier loopt alleen - en zonder afstandsbediening- regelrecht door naar de melkstal. Bovenaan gekomen stopt ze, want de enorme bak met voer voor haar neus/mond is niet te versmaden. Chris maakt alles schoon en plaatst vervolgens de zuignappen aan de twee spenen en binnen een paar seconden spuit de melk het reservoir in.
De paarden worden om de drie uur gemolken. Er zijn op dit moment verschillende melkpaarden. Per melkbeurt kan er tot 2,5 liter paardenmelk in het reservoir komen.
Na vijftien minuten wordt de paardenmelk gekoeld naar +3 graden en daarna ingevroren tot -20 graden. Een gedeelte van de melk wordt in flesjes van 250 cl gegoten.
Na de melkbeurt duwt het paard zelf de voerbak weg en loopt zelfstandig terug naar de kraal. Dit verzin je zelf niet! Een paard als kuddedier!
We lopen door naar de stallen, waar diverse paarden staan. Het meest opvallende paard is het dier met vlechten in het haar. Dit ras heeft zulke lange manen dat ze snel beschadigen of ergens tussen kunnen komen, vandaar dat de manen vaak gevlochten worden.
We lopen tot slot naar een blokhut die gebruikt wordt als verkoopruimte voor allerlei producten die op de boerderij verbouwd, gekweekt en gemaakt worden en van boerderijen uit de directe omgeving.
Je vindt er onder andere aardappelen, groentes, sappen, 10 soorten zelfgemaakte jam, koolzaadolie, honing (eigen imkerij) en kaarsen. Je kunt huidverzorgingsmiddelen (op basis van paardenmelk) kopen of leuke ‘Shire hebbedingetjes’ waarop je zelfs je naam op kunt laten graveren.
Bijenkast
In de blokhut kun je ook een veilig kijkje nemen in een gedeelte van een bijenkast. Door het glas kun je bijen aan het werk zien.
Weetjes:
- De paardenmelk is zoet en bevat geen vet.
- De artsen en ziekenhuizen weten tegenwoordig de melkerij ook te vinden, want sommigen raden de paardenmelk aan voor de patiënten met darm-en huidproblemen. De paardenmelk wordt in flesjes van 250 ml gedaan. Men kan een kuur voor 30 dagen mee naar huis nemen (1 flesje per dag). De melk moet in de vriezer worden bewaard, want rauwe melk is in de koeling slechts een paar dagen houdbaar.
- Een liter paardenmelk kost tussen de 7 en 8 euro.
- De theetuin wordt in een artikel van de NS genoemd bij de beste tien van ons land.
- De theetuin is vanaf half april tot half oktober te bezoeken en is dan van donderdag tot en met zondag van 11.00 uur tot 17.00 uur open.
- Shirestal De Griendheuvel heeft ook een imkerij.
- Shirestal De Griendheuvel is tegenwoordig een geliefde trouwlocatie.
- Groepen tot 60 personen kunnen hier ook terecht voor b.v. een bbq of teamuitje voor uitsluitend hun eigen groep.
Ik dacht eerst ook dat het door een bokker was geschreven en dacht, huh afstandsbediening? Maar oké, het is gewoon van een krant.
