Bokt.nl

Elisa2 schreef:

Ik weet wel dat er al lange tijd over ponyruiters gezegd worden dat die over het algemeen met teveel druk en hand rijden en er bij de pony's anders gejureerd wordt. Maar is dat ook echt zo? Ik heb daar zelf geen zicht op. Sowieso is kinderen lesgeven een vak apart vind ik..belangrijk om het spelenderwijs te doen en aanpassend aan hun niveau met begrijpelijke taal.

Roodvos schreef:

Ik heb de KNHS toen een keer voorgesteld om ze in te delen op leeftijd ipv op stokmaat van de pony. Dat lijkt mij i.v.m. de ontwikkeling van de motoriek van kinderen een veel beter argument in de dressuur. Maar helaas, niets meer van gehoord.


En tot slot nog een meer algemene opmerking: een jurylid is GEEN instructeur. Een jurylid moet naar beste objectieve kunnen beoordelen wat er getoond wordt en daar volgens de door de kNHS vastgelegde criteria een cijfer aan geven. Een jurylid hoeft geen tips te geven. En een jurylid hoeft ook niet per sé aan te geven dat een serie van tekortkomingen terug te voeren is op een centraal probleem. Dus "op de voorhand", "taktverlies", "achter de loodlijn" is voldoende. Daar mag dan onderaan het protocol nog als algemene opmerking bij "mist ruggebruik" als oorzaak, maar dat is zeker niet nodig.
Het is aan de deelnemer om met de instructeur het protocol door te nemen en te gaan werken aan de mindere punten.

MightyMike schreef:

@babootje, de oudste is 14, die wil graag wedstrijden gaan beginnen nu, die springt thuis en op les op L niveau. Daar hebben ze leuke instructie in gevonden wat past en gaan ze ook met veel plezier heen. De jongste is 12, die is nog wat meer van lol met je knol, al krijgt ze het springen nu ook aardig onder de knie (waarbij dan met name de passende instructie haar toch zover kan krijgen om het te proberen en er lol in te blijven houden), dus wie weet groeit ze toch nog uit het recreatievere zeg maar.

Ik zie idd bij de jeugd, geen wedstrijden nog dan, daar zitten we nog niet in, wil ze nu mee beginnen, maar met name tijdens onze zoektocht naar de pony die ze nu hebben, dat pubers hard rijden. Weinig vergevingsgezind, is misschien ook iets wat ze echt moeten leren. Maar goed, dan ook belangrijk dat instructeurs en juryleden daar voor waken. Ik heb twee meiden die niet zo zijn, die nog erg lief rijden en dat vind ik prima op zich. Consequent zijn werken we aan, dat is iets anders, maar heb idd met kijken naar pony's en op de lessen her en der ruitertjes gezien die 'hard' rijden, veel hand, veel been, alle toeters en bellen er op waar ze eigenlijk niet mee om kunnen gaan. Een stukje zal het wellicht zijn dat je snel op hoog niveau wil zijn, maar ook wellicht een stukje pubermentaliteit, kijk eens wat ik allemaal kan en dan moet dat er door in 20 min Beetje ten koste van de pony, dat komt er hier niet in, dan moeten ze van mama afstappen

Roodvos schreef:

Ik heb de KNHS toen een keer voorgesteld om ze in te delen op leeftijd ipv op stokmaat van de pony. Dat lijkt mij i.v.m. de ontwikkeling van de motoriek van kinderen een veel beter argument in de dressuur. Maar helaas, niets meer van gehoord.

Babootje schreef:

Ik vroeg dat omdat de fijne motoriek (oog/hand coordinatie) die nodig is om een paard dressuurmatig goed te kunnen rijden bij kinderen nog niet is ontwikkeld. In de pubertijd kan de onhandige motoriek zelfs nog.
toenemen. Kinderen zijn dus vaak niet grof omdat ze grof willen zijn, maar omdat ze de fijne motoriek nog missen. Daarbij moeten ze ook nog leren voelen wat er allemaal onder ze gebeurd. Dat is best veel gevraagd.
Ik heb vaak ook nog wel medelijden met de pony's waarop moet worden geleerd. Het is altijd het beste om een goed beleerde pony te hebben als combinatie met een jong ruitertje en iemand erbij die de souplesse/flexibiliteit van de pony kan onderhouden. Als de kinderen wat jonger zijn is een bijzetje met rijden (zoals in Duitsland wordt gedaan in de lessen) best een goed idee.

MCE schreef:

mijn ervaring is dat je beter langzaam aan kunt doen, een goede basis krijgt en dan doorstroomt,
dan snel en in de stop komt bij de L2 of M , dan blijkt dat er vaak stappen overgeslagen zijn die nu wel nodig zijn

MyWishMax schreef:

Hier doen ze met de kinderen juist heel vaak zulke dingen, maar er zijn altijd ouders die daar niet blij mee zijn. Of omdat het niet serieus genoeg is of omdat er soms wel eens 1 afvalt. De ouders vinden dat erger als de kinderen.

Maar zo kreeg ik vroeger ook les en alsnog mensen die op dezelfde manier les kregen die wel met hand rijden of waar de zit niet functioneel van is. Het is altijd een combinatie van instructie maar ook ruiter en eventueel ouders. Als instructie alles op juiste manier doet, maar verder wordt er anders gereden loop je daar al tegen aan. Of als je zoals hier in het topic thuis bezig bent op voor jullie de goede manier en op les moet je weer iets anders doen, tja dat is weer vastlopen.

Ik kan een hoop verhalen vertellen over wedstrijden en druk en noem maar op die niet leuk zijn. Maar ook een hoop juist hele gave verhalen.
Ik heb mezelf altijd druk opgelegd, nu nog, maar ik heb de enorme mazzel dat ik ouders heb die heel realistisch zijn en mij op de rem kunnen zetten en dat ik weet dat het mijn fouten zijn, niet van het paard en niet van de jury. En ja, soms blijf ik te lang thuis misschien en kom ik er op wedstrijd achter dat we het allang kunnen, maar dat vind ik eerlijker naar paard als andersom. Dus voor mij is die druk misschien juist wel goed, omdat ik daardoor extreem kritisch ben op mezelf.

Zoals al eerder genoemd door een ander, iedereen denkt dat ze het zelf goed doen. Dat is dus ook het lastige.

Babootje schreef:

Ik vroeg dat omdat de fijne motoriek (oog/hand coordinatie) die nodig is om een paard dressuurmatig goed te kunnen rijden bij kinderen nog niet is ontwikkeld. In de pubertijd kan de onhandige motoriek zelfs nog.
toenemen. Kinderen zijn dus vaak niet grof omdat ze grof willen zijn, maar omdat ze de fijne motoriek nog missen. Daarbij moeten ze ook nog leren voelen wat er allemaal onder ze gebeurd. Dat is best veel gevraagd.
Ik heb vaak ook nog wel medelijden met de pony's waarop moet worden geleerd. Het is altijd het beste om een goed beleerde pony te hebben als combinatie met een jong ruitertje en iemand erbij die de souplesse/flexibiliteit van de pony kan onderhouden. Als de kinderen wat jonger zijn is een bijzetje met rijden (zoals in Duitsland wordt gedaan in de lessen) best een goed idee.

superpony schreef:

Dat is de theorie.

Maar in de praktijk laten ze die kinderen dus met erg korte teugels rijden. Wel de pony in de krul trekken etc.
Begin dan in ieder geval met heel veel zitlessen, spel etc. Vertrouwd raken op de pony, goed zitten, onafhankelijk zitten etc.
Als kinderen nog in de groei en ontwikkeling zitten, laat je ze niet dingen doen waar fijne motoriek en veel gevoel voor nodig is.

Paard leren rijden is moeilijk en blijft moeilijk. Maar zoals wij het leerde werd het wel een 2e natuur. Dat is net als leren lopen, fietsen en zwemmen. Lopen denk je niet over na. Ja, ga je kijken, lopen veel mensen niet geweldig goed. Maar het is wel een vertrouwd gevoel van opstaan en weglopen.

Fietsen zelfde. Je stapt op en denkt niet meer na. Je hebt geleerd waar de balans is.

Zwemmen; je leert wat te doen en reageert dan ook natuurlijk.

Als ik veel kinderen zie die de teugels nodig hebben om alleen al licht te rijden, is er echt al iets mis gegaan bij de eerste zitlessen of hebben ze die niet gehad.

En ik snap best dat ouders flink investeren en dan ook wat resultaat willen zien en hoge verwachtingen hebben van de instructie. Maar lekker spelen zonder zadel tussendoor, balkjes draven zonder teugels vast te houden etc, kunnen juist verbeteren. Alles wordt makkelijker als je goed zit.

Wat ik kinderen bijv liet doen; Ogen dicht, aandraven en op goede been beginnen. Is een stukje voelen en bewust worden.
leren over ademhaling. Voelen wat het met je lichaam doet als je je adem inhoudt. Op de handen laten zitten en de zitbeenknobbels voelen. Paardje aan de hand en dan slalommen. Daarna ook met ogen dicht.
Halt houden op ademhaling, zonder je handen en niet hangen.

En ook bij dressuur wat meer verlichte zit. Er zijn jong volwassenen die echt van het paard rollen als je ze in verlichte zit laat zitten.
Er is zoveel wel te leren voor je ze leert trekken voor die krul, moeilijke oefeningen voor proefjes etc.

En ja, stoer als je kan zeggen dat je kind M of Z is, maar als de basis goed is, heb je geen haast en ben je daar ook zo. Niet iedereen wordt Anky of Gal, dus waarom de haast en druk??

Citaat:

Ik vroeg dat omdat de fijne motoriek (oog/hand coordinatie) die nodig is om een paard dressuurmatig goed te kunnen rijden bij kinderen nog niet is ontwikkeld.

Citaat:

In de pubertijd kan de onhandige motoriek zelfs nog.
toenemen.

Citaat:

Kinderen zijn dus vaak niet grof omdat ze grof willen zijn, maar omdat ze de fijne motoriek nog missen.

Citaat:

Daarbij moeten ze ook nog leren voelen wat er allemaal onder ze gebeurd. Dat is best veel gevraagd.

Citaat:

Ik heb vaak ook nog wel medelijden met de pony's waarop moet worden geleerd. Het is altijd het beste om een goed beleerde pony te hebben als combinatie met een jong ruitertje en iemand erbij die de souplesse/flexibiliteit van de pony kan onderhouden. Als de kinderen wat jonger zijn is een bijzetje met rijden (zoals in Duitsland wordt gedaan in de lessen) best een goed idee.

Suzanne F. schreef:

Ach sommigen krijgen die motoriek nooit. Die blijven altijd worstelen met de coördinatie. Zo iemand kan lessen wat hij wil maar echt goed rijden leert zo iemand nooit.

superpony schreef:

MyWishMax schreef:

Hier doen ze met de kinderen juist heel vaak zulke dingen, maar er zijn altijd ouders die daar niet blij mee zijn. Of omdat het niet serieus genoeg is of omdat er soms wel eens 1 afvalt. De ouders vinden dat erger als de kinderen.

Maar zo kreeg ik vroeger ook les en alsnog mensen die op dezelfde manier les kregen die wel met hand rijden of waar de zit niet functioneel van is. Het is altijd een combinatie van instructie maar ook ruiter en eventueel ouders. Als instructie alles op juiste manier doet, maar verder wordt er anders gereden loop je daar al tegen aan. Of als je zoals hier in het topic thuis bezig bent op voor jullie de goede manier en op les moet je weer iets anders doen, tja dat is weer vastlopen.

Ik kan een hoop verhalen vertellen over wedstrijden en druk en noem maar op die niet leuk zijn. Maar ook een hoop juist hele gave verhalen.
Ik heb mezelf altijd druk opgelegd, nu nog, maar ik heb de enorme mazzel dat ik ouders heb die heel realistisch zijn en mij op de rem kunnen zetten en dat ik weet dat het mijn fouten zijn, niet van het paard en niet van de jury. En ja, soms blijf ik te lang thuis misschien en kom ik er op wedstrijd achter dat we het allang kunnen, maar dat vind ik eerlijker naar paard als andersom. Dus voor mij is die druk misschien juist wel goed, omdat ik daardoor extreem kritisch ben op mezelf.

Zoals al eerder genoemd door een ander, iedereen denkt dat ze het zelf goed doen. Dat is dus ook het lastige.

Maar hoe oud ben je en heb je ook altijd naar de wijze les van je ouders geluisterd?

Het is bij de jeugd ook dat ze door al die leeftijden heen gaan en zelfs de liefste meiden, ook wel hun mindere dagen/periodes hebben vaak.

En met realistisch zijn moet je ook weer oppassen. Ik vond wedstrijden echt te gek en deed elke week wel mee.
Mijn vader dacht dat ik wel de nieuwe Annemarie Sanders keijzer kon worden en leefde in een fantasie wereld.
Mijn moeder was tegenovergestelde en zei alleen maar; gewone kinderen worden nooit zo een ruiter. Je hebt ouders nodig met een grote stal of manege en veel goede paarden. Dat was haar beleving.
Ik wilde eerst naar Deurne, maar kon eigenlijk goed leren en de paarden in werd echt door iedereen naar beneden gepraat. Zelfs mijn instructrice zei dat Deurne echt geen goede keus was voor een serieuze baan later.

Omdat ik niks met dieren mocht doen, had ik geen plan B en mijn school behoorlijk verknald.

Je moet echt een balans vinden tussen motiveren, belonen, duidelijk zijn, eerlijk zijn, corrigeren etc. Maar eigenlijk is dat zo verschillend per kind dat instructeurs ook dat heel goed moeten kunnen zien en erop inspelen.

En wat ik eerder zei; Die jeugd zit allemaal op internet en ziet bergen filmpjes en foto's voorbij komen.

Babootje schreef:

Ben ik even benieuwd naar hoe jij de buikspieren bij jouw paard traint zonder begrenzing, waardoor het paard zich moet aanspannen. Een paard zal zonder begrenzing en zonder aansluiting met een ruiter op zijn rug automatisch meer op de voorhand vallen.

996981 schreef:

Goh, wat fijn dat hier alleen hyper diervriendelijke talenten zitten die hun paard nooit in de weg zitten en de geleerde theorie precies in praktijk brengen

Jammer dat juist jullie niet op concours gaan. Het is hard nodig dat de wedstrijdruiters eindelijk het goede voorbeeld gaan zien

Elisa2 schreef:

Ja het lijkt mij ook een goede zaak om de competitie en prestatiedrang bij kinderen weg te halen. Het is toch ook veel leuker om gewoon leuke dingen te doen met de pony? Lekker hard galloperen in het bos. Slalom wedstrijdjes houden waarbij je er op en af moet klimmen en een ei moet vasthouden etc. Dat soort dingen deed ik als kind, de eerste onderlinge dressuurwedstrijden waren drama met fjordlief die het bit vastpakte en ging galloperen en bleef galloperen haha. Maar dan moet mensen (ouders) ook eens leren hun identiteit niet aan prestaties te hangen en de waardering voor de kinderen ook niet van prestaties af te laten hangen. Het lijkt allemaal zo ego gericht.

Ik vind het ook wel mooi zoals ze het in Duitsland doen met de bijzetteugel zodat de pony correct loopt en het kind gelijk goed leert van de mond af te blijven.

Elisa2 schreef:

Ja het lijkt mij ook een goede zaak om de competitie en prestatiedrang bij kinderen weg te halen. Het is toch ook veel leuker om gewoon leuke dingen te doen met de pony? Lekker hard galloperen in het bos. Slalom wedstrijdjes houden waarbij je er op en af moet klimmen en een ei moet vasthouden etc. Dat soort dingen deed ik als kind, de eerste onderlinge dressuurwedstrijden waren drama met fjordlief die het bit vastpakte en ging galloperen en bleef galloperen haha. Maar dan moet mensen (ouders) ook eens leren hun identiteit niet aan prestaties te hangen en de waardering voor de kinderen ook niet van prestaties af te laten hangen. Het lijkt allemaal zo ego gericht.

Ik vind het ook wel mooi zoals ze het in Duitsland doen met de bijzetteugel zodat de pony correct loopt en het kind gelijk goed leert van de mond af te blijven.

Babootje schreef:

Maar dat heeft niets met de fijne motoriek te maken maar met de balans. En die kun je kinderen heel goed leren. Sterker nog. Sommige kinderen hebben die al van nature.
Aan de balans moet natuurlijk worden gewerkt want daarmee krijgen kinderen een onafhankelijke zit. Die is heel belangrijk. Maar je ziet als kinderen veel rijden ze die al vrij snel wel hebben.

Maar om een paard op een juiste manier te laten nageven heb je een fijne motoriek nodig. De afstemming oog/hand/benen. En die is nog niet voldoende ontwikkeld bij kinderen. Die kinderen willen toch ook graag een paard nageeflijk laten lopen. Dus krijgt je toch vaak een periode van "getrek"/meer druk omdat er voor hen niets tussen los of trekken zit. Dat is best een lastige periode, ook voor instructeurs.

Kadankovitch schreef:

996981 schreef:

Goh, wat fijn dat hier alleen hyper diervriendelijke talenten zitten die hun paard nooit in de weg zitten en de geleerde theorie precies in praktijk brengen

Jammer dat juist jullie niet op concours gaan. Het is hard nodig dat de wedstrijdruiters eindelijk het goede voorbeeld gaan zien

Sorry dat ik iets laat reageer op uw bericht. Ik heb een jarenlang 'Boktpauze' gehad en vind nog niet altijd onderwerpen die mij echt interesseren.
De voornoemde pauze had zeker ook wat te maken met het niet meer hebben van een paard dat mijn opvattingen kon 'ondersteunen'. Daar is nu verandering in gekomen, waardoor ik weer wat meer zelfvertrouwen heb mijn vaak iets afwijkende mening hier te poneren.
Ik hoop dat u het mij niet kwalijk zult nemen dat ik uw bericht als aanleiding 'misbruik' om verder uit te wijden over mijn gedachten m.b.t. dit onderwerp. Er is geen enkelverwijt aan uw adres gericht. Sterker au fond ben ik het met u eens. De aanhangers van de alternatieve richting [waar ik tegen mijn zin wellicht ook toe behoor] moeten er meer werk van maken om aan te tonen dat het op een andere of fijnzinnigere manier ook kan.

Uit uw ietwat sarcastische toon maak ik op dat u zich iets stoort aan de pretentie van sommigen onder ons om anders rijdende en denkende ruiters met de vinger te wijzen alsof deze niet diervriendelijk genoeg is of het welzijn van het paard niet voorop zou stellen.
Als dat zo is, dan kan ik u alleen maar heel groot gelijk geven ! Ik heb in het verleden, ook op dit forum er keer op keer op gewezen dat dergelijke aantijgingen de sfeer onnodig verpesten. En een dialoog niet ten goede komen.
Maar ik vind wel dat er iets dringend moet veranderen in de rijsport. Al was het maar omdat ik vrees dat anders groepen, die tegen elk gebruik van dieren door mensen [zelfs hulphonden] zijn, steeds meer invloed krijgen op de politiek met alle gevolgen van dien. De paardensport moet zichzelf zuiveren van misstanden, denk ik. Dat zou o.a. kunnen door een veel groter belang dan tot nu toe te hechten aan harmonie van de bewegingen, ontspanning en lichtheid in de teugelvoering. En daarvoor zou men in principe het systeem niet te veranderen. Dat kan even goed via het conventionele Duitse systeem als door bijvoorbeeld de Franse benadering die ik aanhang.

En ofschoon ik zeker niet op de conventionele manier train met mijn paarden en pupillen, streef ik wel naar prestaties. En inderdaad vind ik het jammer, en in zekere zin ook bedenkelijk, dat het overgrote gedeelte van alternatieve africhters/ruiters niet op wedstrijden te zien zijn, of althans daar helemaal geen indruk maken. Vaak wijzen deze mensen zelf wedstrijden principieel af. Dat is jammer. Ikzelf zie de relativiteit van wedstrijden wel in; een mooi en harmonisch gereden paard met een lichte teugelvoering, hebben altijd mijn voorkeur, ongeacht wat de jury ervan vindt. Mooi en licht gereden proeven ook al krijgen ze niet de meeste punten, zouden een geweldig kunnen voorbeeld zijn om na te streven. Maar u hebt gelijk die voorbeelden ziet men heel weinig,. En als dan,.....komen ze juist NIET uit de hoek van mensen met een alternatieve rijstijl. Dat heeft verschillende redenen
1) Een andere rijstijl als de gangbare stijl die op Duitse uitgangspunten is gebaseerd, wordt niet of nauwelijks geaccepteerd {dat ondervonden m.n. de Russen in begin jaren 70}. Het FEI streeft heel nadrukkelijk naar een uniforme rijstijl en methode.

2) De aanpak is vaak dermate afwijkend dat de vraag gerechtvaardigd is of het hier nog wel over dezelfde discipline gaat, dus men gaat dan feitelijk appels met peren vergelijken. Denk denk dan met name aan de academische school van meneer Brenderup. of de École de la Légèreté van Philippe Karl.

OF
3) Het werkt gewoon niet ! En dat is waar u terecht op doelt. Ik vraag mij dan wel eens af of de ruiters echt te slecht zijn om hun theorie in de praktijk om te zetten? Of dat de aanpak slechts een mooi theoretisch construct is dat in de praktijk niet werkt. Iets wat meestal gebeurd in de africhting als de theorie vooraf gaat aan de praktijk. Immers goede theorie is slechts een duidelijke en precieze beschrijving van de praktijk, niet andersom !

Uw verwijt zeker gedeeltelijk van toepassing op mij. Ik heb in het recente verleden niets getoond wat mijn huidige opvattingen kan ondersteunen. En wat ik in het verleden gepresteerd heb, is naar mijn gevoel te lang geleden om nog grote geldigheid te hebben.
Mij zult u waarschijnlijk ook niet meer in de wedstrijdring zien verschijnen. Ik heb daarvoor verschillende redenen. Ik heb wedstrijdrijden nooit bijzonder leuk gevonden, ofschoon ik best wel een paar kleine succesjes heb gehad en uiteindelijk GP heb gehaald. Maar met 63jaar en na een pauze vanaf 2006 heb ik echt geen zin meer opnieuw te starten. En ik ben vanaf geboorte behept met een zeer destructieve en vooral pijnlijke botziekte. Me dunkt dat ik geen flauwe uitvluchten zoek. Ik hoop wel dat ik nog de kans krijg om mijn africhting af te ronden, dit op video vast te leggen en uiteindelijk te tonen met de uitleg van een andere aanpak.

Dat moest eens even van mijn hart.



Dus ik ben het wel in grote lijnen met u eens.

Kadankovitch schreef:

Babootje schreef:

Ben ik even benieuwd naar hoe jij de buikspieren bij jouw paard traint zonder begrenzing, waardoor het paard zich moet aanspannen. Een paard zal zonder begrenzing en zonder aansluiting met een ruiter op zijn rug automatisch meer op de voorhand vallen.

Uw laatste zin roept bij mij automatisch de vraag op hoe die 'begrenzing' en die 'aansluiting' volgens u uitziet of vorm gegeven moet worden ? Kunt u dat verduidelijken?

MyWishMax schreef:

Maar dat is dan toch niet realistisch? Dus hoezo oppassen? Zij konden goed zien of iets goed was of niet en mijn vader kan precies inschatten wat punten worden, maar vooral ook goed met mij praten over wat er wel en niet goed ging. Dus als ik een rotgevoel had en ik praatte tijdens uitstappen met mijn vader kon ik dat van me af zetten, omdat hij altijd gelijk had. Of als ik dacht ergens nog niet klaar voor te zijn liet ik mijn ouders allebei mee kijken en als zij ja zeiden was ik er ook echr klaar voor. Dus ja, zij waren erg realistisch en ik kreeg precies te horen waar ik stond. Dus oppassen met realistisch zijn vind ik onzin. Dat je moet kijken hoe je iets brengt, ja, maar iemand ophemelen als het niet goed is of juist afkraken is niet de goede manier.

Daarnaast geloofden ze mij altijd als ik aangaf iets te voelen wat niet klopte. En daar had ik ook altijd gelijk in, dus zij hebben me en geleerd op mezelf te vertrouwen, maar helpen me ook om niet te streng voor mezelf te zijn. Niemand doet het 100% goed.

En ja, ik heb altijd geluisterd. Met de paarden in iedwr geval. Ik wilde graag paard blijven rijden en dat op een fijne manier doen, dus kon ik beter frustratie maar niet op paard botvieren want het was geen dreigement dat ik dan nooit meer in de buurt zou mogen komen, dat was gewoon echt waar. Maar zij hebben dan weer naar mij geluisterd, wat ik wilde doen en als iets niet goed voelde in een les mocht ik dat aangeven, ook al ging ik dan tegen instructie in. Ik ben 32, mijn moeder reed al jaren toen ik geboren werd en die rijdt nog steeds. Ik ben tegenwoordig handiger en ik denk wel dat dat komt omdat ik jong qas toen ik begon met rijden en altijd met haar meeging. Zij was al volwassen toen ze begon.