Vraag het teamlid: Duhelo
Geplaatst: 23-03-20 20:42*Bokt.nl
Bokt community
De PRE van Duhelo.
Een nieuwe maand, een nieuwe aflevering van "Vraag het teamlid". Deze maand is de hoofdrol voor moderator Duhelo. Wil je weten hoe ze aan haar PRE is gekomen, wat het verschil in karakter is tussen haar PRE en haar trekpaarden, en wil je ook weten of ze wel eens blundert? Hieronder lees je het.
* Hoe lang ben je al teamlid?
Hiervoor heb ik even moeten terugkijken in mijn mails. Blijkt het al van 07/11/2012 te zijn, dit jaar dus alweer 8 jaar!
* Wat is het leukst aan teamlid zijn?
Er is zoveel leuks aan teamlid te zijn! Om te beginnen, alle extra knopjes
. Nee, gewoon de variatie en alle extra dingetjes, ik vind het sowieso wel leuk om overal een oogje op te houden en te bemiddelen. Het technisch gedeelte is iets minder mijn ding, dus daar ben ik vaak wel eens spuit 11 
* Wat is je grootste blunder?
Goh, ik denk dat ik het wel grotendeels vermeden heb om echt te gaan blunderen hier. Of ik heb vakkundig mijn herinneringen eraan verdrongen
Wat ik wel eens tegenkwam was info die naar een mede-mod moest perongeluk voor de schermen plaatsen. Maar gelukkig kon dit altijd snel opgelost worden en heb ik geen grote dingen laten ontploffen.
* Kan je omschrijven hoe een dag als moderator eruit ziet?
Ik heb niet echt een vast stramien. Ik ben zelf vaak nogal all over the place en dit uit zich ook wel een beetje in mijn modwerk. Meestal ben ik de ganse dag wel even tussendoor online, waar ik wat globaal meelees, simpele temmetjes wegwerk, even een mening drop in een overlegtopic, een aantal kleine technische handelingetjes doe.
Ik heb niet echt vaste uren waar ik mod-werk oppak, maar als er ergens iets ontploft is het uiteraard wel alle hens aan dek.
* Ben je ook wel eens op Bokt als gewone gebruiker? Oftewel: is Bokt voor jou alleen "werk" of ook nog wel leuk tijdverdrijf?
Het blijft wel een leuk tijdverdrijf. Zoals ik eerder zei heb ik niet echt een vast “mod-uurtje” maar ben ik de hele dag wel eens online, waardoor ik de boel lekker combineer. De grootste valkuil daarin is wel dat ik heel veel topics meelees die zich op mijn tabblad bevinden, maar ik in het “privé” ook interessant vind. Soms heb ik al een reactie geplaatst waar het achteraf gezien niet zo handig was om mij als “gewone” bokker te mengen in de discussie.
* Welke gebeurtenis op Bokt is jou altijd bijgebleven?
Ohjee, ik ben hier zo slecht in. Ik heb moeite met namen en plaatsen te onthouden, dus herinneringen zijn voor mij vaak in beelden zonder dat ik concrete informatie heb.
* Je doet werk voor een paardenforum. Wat is jouw relatie met paarden?
Ik ben als 11 jarige gestart op een paardenkamp, die ik voor mijn verjaardag van mijn ouders gekregen heb. Daarna mocht ik de lesjes blijven volgen en rond mijn 16 de ben ik bij hele vriendelijke mensen hun paarden gaan bijrijden. In de loop van de jaren heb ik mezelf verder ontwikkeld in het paardenwereldje, maar wel op recreatief niveau. Ondertussen heb ik zelf 3 geweldige eigen paarden!
Ik heb er vooral een relatie mee met al het werk dat er iedere dag in kruipt. Verder doe ik een poging tot academische dressuur. Ik neem les bij een leerlinge van Bent Branderup. (https://www.pkhorses.be/ )
Daarnaast volg ik regelmatig clinics, ben ik aan het leren om zelf te bekappen (een hele klus bij die grote voeten van die dikkerds.), maak regelmatig een buitenritje of tut lekker met de paardjes.
* Je hebt een trekpaard en een PRE. Hoe ben je bij deze rassen gekomen? Zou je (een van) deze rassen een volgende keer weer kiezen? Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen deze rassen?
Ik kwam in tijde (ik was een jaar of 16, dus ondertussen al 15 jaar geleden) bij mensen terecht die iemand zochten om aan de slag te gaan met hun jonge paarden. Dat waren toendertijd 2 jaarlingen (een Fries en een Boulonnais, die uiteraard nog te jong waren om mee te rijden. Er stond ook een 8 jarige Belgisch trekpaard bij. Eerder een nukkig dier met een eigen willetje. Ik was 16, dus alles was ok zolang ik maar kon rijden. Ik had eigenlijk geen verwachtingen, buitenritjes in stap gingen voor mij al prima zijn.
Maar, mevrouw had een eigen willetje en ging niet verder dan het einde van de straat onder het zadel. Tot achterover de gracht in gaan en andere idiote dingen. Aan de hand ging ze echter overal mee naar toe. Dus stoute schoenen aangetrokken, bij iemand met een piste aangebeld, en gevraagd of ik daar kon gaan trainen. Dit was ok, en zo ben ik maanden aan de hand naar de piste gegaan, om ze daar verder in te rijden. Bleek dat ze eigenlijk wel een heel fijn paard was om mee dressuurmatig te rijden.
Buitenrijden heb ik met veel moeite uiteindelijk ook goed gekregen , de eerste jaren was in volle galop stoppen, 80° draaien en weer vertrekken in galop richting huis geen uitzondering. Dit heb ik met veel tijd en geduld kunnen omdraaien naar: stoppen, 180° draaien en blijven stilstaan, uiteindelijk naar stoppen, 360° draaien en terug doorgaan, tot nu en dan nog eens de neiging om te gaan draaien maar dan op enig aandringen toch maar verder gaan. Enige dat er altijd ingebleven is, is dat ze heel erg goed haar vaste rondjes kent, op kruispunten waar links bv de kortere ronde is en rechts de langere ronde, hebben we wel nog eens een meningsverschil. Maar ze is uitgegroeid tot een 100 % betrouwbaar dier op buitenrit en we hebben er al menige km’s op zitten (met als record 85 km in 2 dagen tijd op trektocht. Verder hebben we ook springlessen gereden, héél veel lessen en clinics, dagtochten, meegedaan aan paardenrennen (Winkel koerse, Deerlijk koerse), …
Bijna 11 jaar geleden kreeg ik de kans om haar 3 de veulen te kopen, dus die heb ik met beide handjes aangegrepen. Mijn eerste eigen paard! Ik heb haar helpen geboren worden, de volledige veulentijd meegemaakt en uiteindelijk verhuisd (maar ik bleef de andere paarden ook nog verzorgen). Zadelmak gemaakt en ingereden tot het niveau dat ze nu is.
3 jaar later moesten de eigenaars van Mina verhuizen en kwam ze te koop staan. En zo had ik plots 2 trekpaarden. Ik heb ze samen op een stal gezet waar ze heerlijk 24/7 buiten liepen op 6 hectare weide, trailer aangeschaft en zo ging ik wekelijks meerdere keren naar een piste gaan rijden.
In de loop van de jaren ben ik verhuisd, veranderd van werk en zijn ze naar een stal op de route gegaan. Iets meer werk, maar dichterbij en goedkoper. Daarna een huis gekocht niet ver van mijn ouders, dichterbij gaan werken en een plaatsje in eigen beheer gevonden waar ze nu met zijn drietjes lekker samen staan. Eigen beheer kost me een hoop werk, maar het is zalig om ze opnieuw op 5 minuten afstand te hebben en alles gewoon lekker zelf te kunnen regelen.
Op zich zou ik direct opnieuw een trekpaard nemen. Ze zijn eerlijk en zorgzaam, hebben pit wanneer nodig en zijn kalm wanneer nodig (meestal, mijn PRE is met regelmaat nuchterder dan mijn belg)
Maar zo kan ik mijn grootste prima laten knallen in de piste, om dan met een los teugeltje in alle kalmte buiten te gaan uitstappen. Of als ze eens helemaal over de flos gaan krijg je ze met een getimede HEY! GENOEG!, met de 4 beentjes weer op aarde.
Mijn oudste heeft er bv een handje van mee om aan het touwtje niet meer te kunnen stappen, dribbelen, halve piaffe komt er uit, maar wel heel netjes met een los touwtje zonder me omver te beuken.
De enige reden dat ik ze niet zou nemen zijn een beetje de randvoorwaarden. O.a. de cpl die toch een hoop onderhoud en producten kost en het risico dat ze sneller kapot zijn daardoor. En het feit dat alles XXL moet, ze kauwen met 2 rustig 40-50 kilo hooi weg per dag. Er komt dubbel zoveel mest uit (die ook weer geld kost om af te voeren), dekens en materiaal zijn een stuk duurder. We kunnen niet in alle pistes gaan rijden want trekpaarden zijn er soms niet toegelaten i.v.m schade aan de bodem (wat onzin is i.m.o, maar goed, eigen kind schoon kind). Gewone stalling vinden is zowat onmogelijk, want ze passen al niet in een gewone box en als de boxen wel ruim genoeg zijn dan zijn ze vaak niet bestand tegen een kont van 1000 kilo.
Maar, dat zeg ik nu. Moest ik in de mogelijkheid zijn had ik al weer een veulen rondlopen,, dus ik ben de laatste om te zeggen dat ik nooit nog een trekpaard zou willen
Nu goed, dan had ik 2 paarden. Niet helemaal de bedoeling, maar prima haalbaar. Een paar jaar geleden zag ik plots een leuke PRE hengst passeren op facebook. Hele interessante prijs en ik dacht, oeh, leuk projectje voor de verkoop! Helaas was die al heel snel verkocht, maar kreeg wel een telefoontje dat zijn moeder en halfzus nog te koop waren. In de moeder had ik geen interesse, maar de halfzus was een leuke schimmeljaarling. Dus eventjes gaan kijken (maar ik ging niet kopen hoor , want ik wilde geen schimmel… )
Bij het kijken kwam er een klein, lelijk, ezelachtig jaarling uit de stal.
Maar die was zo koel en nuchter, dat ik overstag gegaan ben. In die tijd ook nog altijd voor de verkoop. We zijn nu 4 jaar later en ze is toch net iets te leuk geworden om te verkopen .
Inmiddels is ze uitgegroeid tot een heuse Spaanse schone en is ze wel iets pittiger geworden.
Ik heb er mijn handen aan vol. Maar het is wel fijn om weer samen te groeien met een jong paard. Ik weet nu dingen dat ik 10 jaar geleden niet wist en het is fijn om samen een nieuwe weg in te slaan. Het is ook een grote eye-opener voor mezelf, want waar mijn trekpaarden pittig zijn en niet zo gemakkelijk, vergeven ze me wel enorm veel waardoor ik me er niet van bewust wordt. Die kleine van me is nét een beetje heel veel sensibeler en vergeeft me heel weinig, dus ik moet heel hard werken aan mezelf om dat een beetje in goede banen te leiden en te houden.
Of ik in de toekomst opnieuw een PRE zou nemen? Geen idee als ik eerlijk ben. Stel me die vraag binnen een paar jaar opnieuw als ik ze tegen dan hopelijk doorgereden gekregen heb. Ze is nu net zadelmak, als in: ik kan er aan de longe opzitten in stap en draf, de ho en de vooruit begint er op te komen. Wel zit er al een redelijk basis grondwerk op, dus we kabbelen rustig voort. Maar ik heb een licht vermoeden dat het geen gemakkelijke reis zal worden.
Bokt community
De PRE van Duhelo.
Een nieuwe maand, een nieuwe aflevering van "Vraag het teamlid". Deze maand is de hoofdrol voor moderator Duhelo. Wil je weten hoe ze aan haar PRE is gekomen, wat het verschil in karakter is tussen haar PRE en haar trekpaarden, en wil je ook weten of ze wel eens blundert? Hieronder lees je het.
* Hoe lang ben je al teamlid?
Hiervoor heb ik even moeten terugkijken in mijn mails. Blijkt het al van 07/11/2012 te zijn, dit jaar dus alweer 8 jaar!
* Wat is het leukst aan teamlid zijn?
Er is zoveel leuks aan teamlid te zijn! Om te beginnen, alle extra knopjes
. Nee, gewoon de variatie en alle extra dingetjes, ik vind het sowieso wel leuk om overal een oogje op te houden en te bemiddelen. Het technisch gedeelte is iets minder mijn ding, dus daar ben ik vaak wel eens spuit 11 * Wat is je grootste blunder?
Goh, ik denk dat ik het wel grotendeels vermeden heb om echt te gaan blunderen hier. Of ik heb vakkundig mijn herinneringen eraan verdrongen
Wat ik wel eens tegenkwam was info die naar een mede-mod moest perongeluk voor de schermen plaatsen. Maar gelukkig kon dit altijd snel opgelost worden en heb ik geen grote dingen laten ontploffen.
* Kan je omschrijven hoe een dag als moderator eruit ziet?
Ik heb niet echt een vast stramien. Ik ben zelf vaak nogal all over the place en dit uit zich ook wel een beetje in mijn modwerk. Meestal ben ik de ganse dag wel even tussendoor online, waar ik wat globaal meelees, simpele temmetjes wegwerk, even een mening drop in een overlegtopic, een aantal kleine technische handelingetjes doe.
Ik heb niet echt vaste uren waar ik mod-werk oppak, maar als er ergens iets ontploft is het uiteraard wel alle hens aan dek.
* Ben je ook wel eens op Bokt als gewone gebruiker? Oftewel: is Bokt voor jou alleen "werk" of ook nog wel leuk tijdverdrijf?
Het blijft wel een leuk tijdverdrijf. Zoals ik eerder zei heb ik niet echt een vast “mod-uurtje” maar ben ik de hele dag wel eens online, waardoor ik de boel lekker combineer. De grootste valkuil daarin is wel dat ik heel veel topics meelees die zich op mijn tabblad bevinden, maar ik in het “privé” ook interessant vind. Soms heb ik al een reactie geplaatst waar het achteraf gezien niet zo handig was om mij als “gewone” bokker te mengen in de discussie.
* Welke gebeurtenis op Bokt is jou altijd bijgebleven?
Ohjee, ik ben hier zo slecht in. Ik heb moeite met namen en plaatsen te onthouden, dus herinneringen zijn voor mij vaak in beelden zonder dat ik concrete informatie heb.
* Je doet werk voor een paardenforum. Wat is jouw relatie met paarden?
Ik ben als 11 jarige gestart op een paardenkamp, die ik voor mijn verjaardag van mijn ouders gekregen heb. Daarna mocht ik de lesjes blijven volgen en rond mijn 16 de ben ik bij hele vriendelijke mensen hun paarden gaan bijrijden. In de loop van de jaren heb ik mezelf verder ontwikkeld in het paardenwereldje, maar wel op recreatief niveau. Ondertussen heb ik zelf 3 geweldige eigen paarden!
Ik heb er vooral een relatie mee met al het werk dat er iedere dag in kruipt
. Verder doe ik een poging tot academische dressuur. Ik neem les bij een leerlinge van Bent Branderup. (https://www.pkhorses.be/ )Daarnaast volg ik regelmatig clinics, ben ik aan het leren om zelf te bekappen (een hele klus bij die grote voeten van die dikkerds.), maak regelmatig een buitenritje of tut lekker met de paardjes.
* Je hebt een trekpaard en een PRE. Hoe ben je bij deze rassen gekomen? Zou je (een van) deze rassen een volgende keer weer kiezen? Wat zijn de verschillen en overeenkomsten tussen deze rassen?
Ik kwam in tijde (ik was een jaar of 16, dus ondertussen al 15 jaar geleden) bij mensen terecht die iemand zochten om aan de slag te gaan met hun jonge paarden. Dat waren toendertijd 2 jaarlingen (een Fries en een Boulonnais, die uiteraard nog te jong waren om mee te rijden. Er stond ook een 8 jarige Belgisch trekpaard bij. Eerder een nukkig dier met een eigen willetje. Ik was 16, dus alles was ok zolang ik maar kon rijden. Ik had eigenlijk geen verwachtingen, buitenritjes in stap gingen voor mij al prima zijn.
Maar, mevrouw had een eigen willetje
en ging niet verder dan het einde van de straat onder het zadel. Tot achterover de gracht in gaan en andere idiote dingen. Aan de hand ging ze echter overal mee naar toe. Dus stoute schoenen aangetrokken, bij iemand met een piste aangebeld, en gevraagd of ik daar kon gaan trainen. Dit was ok, en zo ben ik maanden aan de hand naar de piste gegaan, om ze daar verder in te rijden. Bleek dat ze eigenlijk wel een heel fijn paard was om mee dressuurmatig te rijden.Buitenrijden heb ik met veel moeite uiteindelijk ook goed gekregen , de eerste jaren was in volle galop stoppen, 80° draaien en weer vertrekken in galop richting huis geen uitzondering. Dit heb ik met veel tijd en geduld kunnen omdraaien naar: stoppen, 180° draaien en blijven stilstaan, uiteindelijk naar stoppen, 360° draaien en terug doorgaan, tot nu en dan nog eens de neiging om te gaan draaien maar dan op enig aandringen toch maar verder gaan. Enige dat er altijd ingebleven is, is dat ze heel erg goed haar vaste rondjes kent, op kruispunten waar links bv de kortere ronde is en rechts de langere ronde, hebben we wel nog eens een meningsverschil. Maar ze is uitgegroeid tot een 100 % betrouwbaar dier op buitenrit en we hebben er al menige km’s op zitten (met als record 85 km in 2 dagen tijd op trektocht. Verder hebben we ook springlessen gereden, héél veel lessen en clinics, dagtochten, meegedaan aan paardenrennen (Winkel koerse, Deerlijk koerse), …
Bijna 11 jaar geleden kreeg ik de kans om haar 3 de veulen te kopen, dus die heb ik met beide handjes aangegrepen. Mijn eerste eigen paard! Ik heb haar helpen geboren worden, de volledige veulentijd meegemaakt en uiteindelijk verhuisd (maar ik bleef de andere paarden ook nog verzorgen). Zadelmak gemaakt en ingereden tot het niveau dat ze nu is.
3 jaar later moesten de eigenaars van Mina verhuizen en kwam ze te koop staan. En zo had ik plots 2 trekpaarden. Ik heb ze samen op een stal gezet waar ze heerlijk 24/7 buiten liepen op 6 hectare weide, trailer aangeschaft en zo ging ik wekelijks meerdere keren naar een piste gaan rijden.
In de loop van de jaren ben ik verhuisd, veranderd van werk en zijn ze naar een stal op de route gegaan. Iets meer werk, maar dichterbij en goedkoper. Daarna een huis gekocht niet ver van mijn ouders, dichterbij gaan werken en een plaatsje in eigen beheer gevonden waar ze nu met zijn drietjes lekker samen staan. Eigen beheer kost me een hoop werk, maar het is zalig om ze opnieuw op 5 minuten afstand te hebben en alles gewoon lekker zelf te kunnen regelen.
Op zich zou ik direct opnieuw een trekpaard nemen. Ze zijn eerlijk en zorgzaam, hebben pit wanneer nodig en zijn kalm wanneer nodig (meestal, mijn PRE is met regelmaat nuchterder dan mijn belg
)Maar zo kan ik mijn grootste prima laten knallen in de piste, om dan met een los teugeltje in alle kalmte buiten te gaan uitstappen. Of als ze eens helemaal over de flos gaan krijg je ze met een getimede HEY! GENOEG!, met de 4 beentjes weer op aarde.
Mijn oudste heeft er bv een handje van mee om aan het touwtje niet meer te kunnen stappen, dribbelen, halve piaffe komt er uit, maar wel heel netjes met een los touwtje zonder me omver te beuken.
De enige reden dat ik ze niet zou nemen zijn een beetje de randvoorwaarden. O.a. de cpl die toch een hoop onderhoud en producten kost en het risico dat ze sneller kapot zijn daardoor. En het feit dat alles XXL moet, ze kauwen met 2 rustig 40-50 kilo hooi weg per dag. Er komt dubbel zoveel mest uit (die ook weer geld kost om af te voeren), dekens en materiaal zijn een stuk duurder. We kunnen niet in alle pistes gaan rijden want trekpaarden zijn er soms niet toegelaten i.v.m schade aan de bodem (wat onzin is i.m.o, maar goed, eigen kind schoon kind
). Gewone stalling vinden is zowat onmogelijk, want ze passen al niet in een gewone box en als de boxen wel ruim genoeg zijn dan zijn ze vaak niet bestand tegen een kont van 1000 kilo.Maar, dat zeg ik nu. Moest ik in de mogelijkheid zijn had ik al weer een veulen rondlopen,, dus ik ben de laatste om te zeggen dat ik nooit nog een trekpaard zou willen
Nu goed, dan had ik 2 paarden. Niet helemaal de bedoeling, maar prima haalbaar. Een paar jaar geleden zag ik plots een leuke PRE hengst passeren op facebook. Hele interessante prijs en ik dacht, oeh, leuk projectje voor de verkoop! Helaas was die al heel snel verkocht, maar kreeg wel een telefoontje dat zijn moeder en halfzus nog te koop waren. In de moeder had ik geen interesse, maar de halfzus was een leuke schimmeljaarling. Dus eventjes gaan kijken (maar ik ging niet kopen hoor
, want ik wilde geen schimmel… )Bij het kijken kwam er een klein, lelijk, ezelachtig jaarling uit de stal.
Maar die was zo koel en nuchter, dat ik overstag gegaan ben. In die tijd ook nog altijd voor de verkoop. We zijn nu 4 jaar later en ze is toch net iets te leuk geworden om te verkopen
.Inmiddels is ze uitgegroeid tot een heuse Spaanse schone en is ze wel iets pittiger geworden.
Ik heb er mijn handen aan vol. Maar het is wel fijn om weer samen te groeien met een jong paard. Ik weet nu dingen dat ik 10 jaar geleden niet wist en het is fijn om samen een nieuwe weg in te slaan. Het is ook een grote eye-opener voor mezelf, want waar mijn trekpaarden pittig zijn en niet zo gemakkelijk, vergeven ze me wel enorm veel waardoor ik me er niet van bewust wordt. Die kleine van me is nét een beetje heel veel sensibeler en vergeeft me heel weinig, dus ik moet heel hard werken aan mezelf om dat een beetje in goede banen te leiden en te houden.
Of ik in de toekomst opnieuw een PRE zou nemen? Geen idee als ik eerlijk ben. Stel me die vraag binnen een paar jaar opnieuw als ik ze tegen dan hopelijk doorgereden gekregen heb. Ze is nu net zadelmak, als in: ik kan er aan de longe opzitten in stap en draf, de ho en de vooruit begint er op te komen. Wel zit er al een redelijk basis grondwerk op, dus we kabbelen rustig voort. Maar ik heb een licht vermoeden dat het geen gemakkelijke reis zal worden.
.
