Geplaatst Bokt community
khirshanta en Muis.
Deze maand vertelt moderator khirshanta in "Vraag het teamlid" over haar blunders, een dag als moderator en haar opleiding tot hoefsmid. Ben je nieuwsgierig? Lees dan snel verder!
* Hoe lang ben je al teamlid?
Al wel 3 hele maanden en een paar dagen! Nog maar heel kort dus
* Wat is het leukst aan teamlid zijn?
Nou, op een dag, lang, lang gelee, vielen die groentjes me op. Je zag ze overal. Toen ben ik ze eens in de gaten gaan houden, wat ze nou precies eigenlijk uitvoerden. Topics proberen in goede banen te houden, mededelingen doen over wat er gebeurde en wat er ging gebeuren, proberen andere Bokkers te helpen... en dat zou ik ook willen! Andere Bokkers helpen, en kijken hoe we Bokt naar een hoger niveau konden tillen. Precies die twee dingen vind ik het leukste aan mijn functie als moderator. En het team is echt geweldig om mee samen te mogen werken!
* Wat is je grootste blunder?
Stel je voor. Je bent nieuw, je zet je beste beentje voor en je wilt laten zien wat voor vlees Bokt in de kuip heeft met jou. Je vliegt enthousiast een oefentopic aan, je voelt je goed, jij kunt dit!
En dan komt het moment... dat je vol overtuiging aan het oefenen bent, in een veilige omgeving. Het is maar oefenen. Wat kan er fout gaan? Je probeert vanalles uit, drukt op alle knopjes en verandert instellingen. En dan lig je eruit. Je probeert in te loggen- niets. Nog eens. Weer niets. Ineens bedenk je je iets. Had je net niet iets veranderd? Was dat niet de naam van Bart, en het IP adres dat je daar had gezien? Oh God.
Je stuurt je mentor een berichtje. Natuurlijk heeft die ook een leven, en reageert die niet a la minute. Je komt er nog niet in. Misschien de rest ook niet. Heb jij net een deel van Bokt lamgelegd? Oooh nee...ooooh neee! In lichte paniek stuur je Bart een bericht. Ook die blijkt een leven te hebben- althans in de wegtikkende minuten dat je angstvallig naar je scherm staart in ongeloof en hoop op een verlossend berichtje. Een paar minuten na het berichtje aan je mentor krijg je van haar een berichtje met de epische woorden 'Heb je al geprobeerd je wachtwoord opnieuw op te vragen? Misschien is er met het omzetten iets veranderd.'
En dat, lieve dames en heren, was het verhaal van mijn grootse blunder. Ik weet niet wat ik achteraf lachwekkender vind; dat ik dacht dat ik half Bokt plat had gelegd, of dat ik zo'n schrik had terwijl het met een wachtwoord wijziging opgelost was. Dat was het namelijk
* Kan je omschrijven hoe een dag als moderator eruit ziet?
De dag begint met een haat/liefde verhouding met mijn wekker. Streep liefde maar weg
soms nog even snel kijken of ik wat gemist heb voor ik naar mijn werk ga, vooral als er belangrijke dingen waren de dag ervoor. Terwijl ik werk werp ik af en toe een blik op Bokt, en in mijn pauze ga ik aan de slag met TeMs. Daarna kijk ik wat er in het team besproken wordt. Als ik dan nog tijd heb ga ik 'gewoon' Bokken.
Tijd om naar huis te gaan, en na het avondeten nog even kijken. TeMs? Overleggen met mijn teamgenootjes. Ik kijk op ons tabblad naar nieuwe topics en lees een paar andere topics bij. Daarna weer even lekker gewoon op Bokt rondschuimen.
* Ben je ook wel eens op Bokt als gewone gebruiker? Oftewel: is Bokt voor jou alleen "werk" of ook nog wel leuk tijdverdrijf?
Oh jawel hoor! Het "werk" is ook een leuk tijdverdrijf, maar het gewoon reageren in topics blijft ook. Wel minder natuurlijk, er gaat wel wat tijd zitten in het modereren.
* Welke gebeurtenis op Bokt is jou altijd bijgebleven?
Eigenlijk heel veel- vooral van mensen die terminaal ziek zijn, en van ponies die gered werden. Een beetje Penny blijf ik altijd
* Je doet werk voor een paardenforum. Wat is jouw relatie met paarden?
Als kleine paardenminnende meid was ik op de manege te vinden. Rijden was leuk, maar in de stallen rondhangen, knuffelen en poetsen was net zo leuk of nog leuker. Een eigen paard(je) zat er helaas niet in. Zo rond de 16 wilde ik ook echt geen paard of pony. Bij een bijbaantje was ik een pony tegen gekomen. Volgens de eigenaren had hij 'wat hengstenstreken' maar ik mocht er gerust bij hoor. Ja, dat heb ik geweten. De pony trok me aan mijn duim over een hek dat tot aan mijn middel kwam, en hij had me liever niet levend zien vertrekken. De schrik zat er best in. Weer een tijd later trof ik De Pony Die Ik Nooit Wilde. Super klein, en precies waarvan ik zei dat ik het nooit wilde, een zweetvos shetland merrie. Dat klikte, en ik mocht haar verzorgen. Het was 'mijn pony'. Helaas achteraf niet zo'n handige afspraak gemaakt, ik verhuisde en zij moest daar blijven.
Eindelijk, met 30/31 jaar, was het zover. Een eigen pony! Shetland hengstje. Hij was zó leuk! Maar uiteindelijk is het niet doorgegaan. Ik was er behoorlijk door aangedaan en wilde eigenlijk even niets. De paardentaxi mevrouw had nog een pony te koop, onder het mom van 'ach, goed contact moet je goed houden, dan zeg ik dat het toch niet is wat ik zoek'. Ze stuurde een foto en ... boem, helemaal hotel-de-botel verliefd. En jaar later zag ik Tinkerbillen. Dát was mijn kont!
Gezien uit de advertentie bleek dat hij kampioen shet-werpen wilde worden, leek het me geen goed idee. Helaas. Een stalgenootje ging bij een Tinker kijken, om door te verkopen. Het was niets voor haar, maar ze had wel foto's, de staleigenaresse zei dat het misschien wel wat voor mij was. En wat zag ik op die foto's? MIJN KONT!
En zo kwam er een magere tinker met dikke benen en stevige rotstraal, die van mening was dat ik het een eer moest vinden aan zijn touw te hangen. Zijn gebit mocht ik van heel dichtbij aanschouwen. De poging om de leider van de kudde bij hem te zetten om hem een beetje te laten dimmen, en om hem zo langzaam in de kudde te kunnen zetten eindigde in mijn shnoekiepoemel die als een tank eropaf vloog. Ai. Een beetje pijn en moeite later is hij echter een enorm lieve goedzak
* Je hebt een tijdje terug een ritten gered.. hoe is het nu met hem?
Helaas, Bob is er niet meer. Ik stond een tijdje geleden 's ochtends voor de kooi, en Bob hing als eerste bovenin. Altijd. Nu niet. Je weet dat het goed fout is, maar je hoopt, je wenst, dat als je roept hij gewoon komt. Ik vond hem dood in zijn slaap hoek. Dat hij in zijn eerste week zo lang compleet alleen in een kaal kooitje met een schoteltje halfvolle melk heeft gezeten zal denk ik toch zijn sporen nagelaten hebben in hoe hij lichamelijk ontwikkeld is. Hij is helaas maar een paar maanden oud mogen worden, maar we hebben van elkaar gehouden.
Max, zijn 'brother from another mother' snaaide meestal eten van Bob (ze hadden overal genoeg van, maar dat was Max' hobby
). Die avond had ik frietjes, en als 'comfort food' kreeg Max er ook een paar. De eerste stukjes werden zijn 'hut' in gesleept, daarna legde hij stukjes in het hoekje waar Bob at. Toen brak echt mijn hart...* Hoe ben je erbij gekomen om de opleiding tot hoefsmid te volgen? En is het wat je ervan verwachtte?
Ik vond de hoefsmid vroeger al machtig interessant, en als er bekapt of beslagen werd zat ik er met mijn neus bovenop. De passie begon daar al. Waarom doet hij dat? Hoe? Toen ik groot genoeg was om te studeren, kon ik helaas de opleiding niet doen, maar ben ik wel onder begeleiding van een hoefsmid begonnen met bekappen.
Een jaar of...10? Geleden was er een opleiding in Maaseik, maar toen paste dat niet samen met mijn werk. Nu toch die droom waar kunnen maken, ik heb gelukkig een flexibele werkgever nu! Dus nu volg ik de opleiding hoefsmederij in Hasselt. 'klein' stukje rijden vanuit mijn werk (1,5-2 uur),maar dat is het absoluut waard!
Achteraf kwam het eigenlijk perfect uit, 10 jaar geleden had ik ook de financiële middelen niet om spullen aan te schaffen, en bij gebrek aan smeedoven en paarden, had ik ook niet kunnen oefenen. Nu mag ik de smeedoven en paarden van de staleigenaresse onderwerpen aan mijn oefenkunsten, waar ik héél dankbaar voor ben!
Ik doe de opleiding puur uit passie, ik hoef er later niet mijn levensonderhoud van te maken. Hoeven zijn gewoon super interessant! Hoe ze in elkaar zitten, hoe ze werken, de prachtige puzzel 'dit paard wordt zo ingezet, het loopt op die manier, dus als ik hier iets weg haal wordt de druk zó verdeeld, en als ik daar iets laat staan, komt het paard netjes te staan'. Nu ben ik ironisch genoeg erop tegen te pas en te onpas een ijzer ergens onder te slaan, maar áls het echt moet, wil ik weten waarom, hoe, wat de uitwerking is, en hoe het verder gaat.
En dan heb ik het niet eens over 'aparte' dingen zoals aandoeningen of ziektes. Laat ik daar maar niet over beginnen, want dan zijn jullie morgenvroeg nog aan het lezen
* Heb je naast paarden nog andere hobby’s?
Andere hobbies? Ja, ik héb ze, maar ik heb er zo weinig tijd meer voor. Koken vind ik erg leuk, als ik de tijd heb, dan alles dan liefst zelf doen. Ik heb een aantal gitaren staan waar ik op 'ploingde' - spelen is het bij lange na niet te noemen. Al lukte 'Plug in Baby' van Muse toch grotendeels aardig goed! Nerd alert: Magic the Gathering speel ik af en toe nog, en helaas geen speelgroep of tijd meer; maar Dungeons & Dragons was elke week vaste prik. Met name 3.5, 4 en 5.
Ook houd ik veel van horror films en de wat zwaardere metalen qua muziek. Al hou ik van vanalles wat als het op muziek aankomt, behalve techno-achtig... maar buiten dat gaat mijn smaak van Rachmaninov (piano concert 2 in c mineur), naar Queen-alweer 26 jaar fan! - tot Cradle of Filth. Divers, zullen we maar zeggen
) maar viel me van jou op dat je dat meer deed. Vond ik wel leuk om te zien 
Arm Bobje.. Dat wist ik nog niet, wat zielig ook voor Max. 
techno is leuk hoor. Leer het waarderen 
