Vrieskou geen probleem voor Flakkeese dierenkuddes
Geplaatst: 08-03-18 15:07*Flakkee Nieuws
"Bijvoeren doen we standaard, maar alleen als het echt nodig is. Dieren mogen bij ons wel levend worden afgevoerd en afschieten doen we alleen bij onnodig lijden." Boswachter Ilona Noorlander (Staatsbosbeheer Zuid-Hollandse Delta) wil het maar gezegd hebben: het natuurbeheer op de Slikken van Flakkee en de Hellegatsplaten is niet te vergelijken met de situatie in de Oostvaardersplassen. Voor een leek lijken de gebieden misschien op elkaar. In de Flakkeese natuurgebieden lopen ook wilde Fjordenpaarden (gezamenlijk 80) en Heckrunderen (240), binnen een afgesloten gebied. De gebieden zijn eveneens aangelegd door en in beheer van Staatsbosbeheer. Maar de grootte van de terreinen, de wijze van beheer en de zorgplicht zijn totaal anders.
Noorlander onthoudt zich daarom liever van commentaar over de felle discussie die de afgelopen weken is gevoerd rond het bijvoeren van de dieren in de Oostvaardersplassen. "Wij hebben hele andere verplichtingen en de wet- en regelgeving wijkt ook af. Ik vel geen oordeel over de situatie in de Flevopolder, daarvoor ken ik de situatie niet goed genoeg." Veel liever spreekt ze over de zorg aan 'haar’ wilde grazers, maar een vergelijk wordt dan toch snel gemaakt. De Oostvaardersplassen zijn 5000 hectare groot, tegen 600 hectare op de Slikken van Flakkee en 350 hectare op de Hellegatsplaten. In tegenstelling tot het Flevogebied hebben de dieren op Goeree-Overflakkee geen wildstatus. "Daarvoor zijn onze gebieden veel te klein. Onze taak is de kudde gezond en stabiel te houden. Als er teveel dieren bijkomen, worden ze verplaatst naar andere natuurgebieden of ze gaan naar de slager. Het vlees wordt verkocht als eco-vlees. Alleen bij echt onnodig lijden, schieten we af."
Ilona Noorlander houdt een paar keer per week een controlerondje in de natuurgebieden. Ze slaat wakken voor drinkwater en houdt kreupele dieren in de gaten. Van lijden was deze winter zeker geen sprake, benadrukt ze. Daarvoor was deze vorstperiode veel te kort. "Onze grazers hebben een dikke vacht en kunnen goed tegen de kou. Nattigheid is veel zwaarder voor ze. Daarom voer ik op de drassige Slikken van Flakkee vaker bij dan op de Hellegatsplaten, waar zelfs nu nog genoeg te grazen valt."
Foto’s van vermagerde dieren zul je op Flakkee niet gauw vinden, bezweert de boswachter. "Maar zeg nooit nooit, want een paard dat 30 jaar oud is toont in de winter schraler dan in de zomer. Daar is op zich weinig mis mee." Ze is dan ook geen voorstander van bijvoeren zonder enige limiet.
Juist in de winter zijn de grote grazers heel actief met het opruimen van jonge boompjes en struikgewas en houden ze daardoor het gebied open. Het zou zonde zijn ze daar door veel bijvoeren van af te houden. Toch doet ze het, maar dan vooral om goed zicht te kunnen houden op de kudde. Door regelmatig je kuddes te zien kan je ook goed bepalen wanneer er meer bijgevoerd moet gaan worden. "Onze koeien en paarden zijn gehouden vee en we willen ook voldoen aan onze zorgplicht. Als ik de kudde steeds op een vaste plek hooi geef, houd ik ze handzaam en kan ik ze goed in de gaten houden. Liefst geef ik weinig, want paarden worden al snel te zwaar. Die moeten in de winter juist hun vetreserves kwijtraken. Regelmatig, maar weinig bijvoeren lijkt voor de situatie op Flakkee het beste. De koeien en paarden worden er handzaam en gewend aan mensen van. Dat maakt de uitvoering van vangacties ook een stuk gemakkelijker.
Eens in het jaar drijft ze de dieren bijeen, zodat de dierenarts kan zien of ze gezond zijn. Bij de runderen wordt DNA afgenomen en de kalfjes krijgen een oormerk. De paarden worden onderhuids gechipt en krijgen een eigen nummer in hun paspoort. Tijdens de vangacties wordt bepaald welk dier weg moet. De dieren worden geselecteerd op gezondheid, kleur en leeftijd. Dat zorgt voor een natuurlijk evenwicht. "Onze dieren hebben een mooi vrij leven. Weliswaar binnen een hek, maar elk kudde heeft een natuurlijke begrenzing als water, een ravijn of berg. Dat is zelfs in Afrika bij de immense wildparken het geval. Ik denk dat mensen hier op Flakkee weten dat de omstandigheden goed zijn en dat er daardoor geen boze burgers, acties en bedreigingen zijn. En weet je wat nou zo leuk is? Het eerste kalfje is drie weken geleden geboren. Die heeft de vrieskou toch maar mooi doorstaan!"
"Bijvoeren doen we standaard, maar alleen als het echt nodig is. Dieren mogen bij ons wel levend worden afgevoerd en afschieten doen we alleen bij onnodig lijden." Boswachter Ilona Noorlander (Staatsbosbeheer Zuid-Hollandse Delta) wil het maar gezegd hebben: het natuurbeheer op de Slikken van Flakkee en de Hellegatsplaten is niet te vergelijken met de situatie in de Oostvaardersplassen. Voor een leek lijken de gebieden misschien op elkaar. In de Flakkeese natuurgebieden lopen ook wilde Fjordenpaarden (gezamenlijk 80) en Heckrunderen (240), binnen een afgesloten gebied. De gebieden zijn eveneens aangelegd door en in beheer van Staatsbosbeheer. Maar de grootte van de terreinen, de wijze van beheer en de zorgplicht zijn totaal anders.
Noorlander onthoudt zich daarom liever van commentaar over de felle discussie die de afgelopen weken is gevoerd rond het bijvoeren van de dieren in de Oostvaardersplassen. "Wij hebben hele andere verplichtingen en de wet- en regelgeving wijkt ook af. Ik vel geen oordeel over de situatie in de Flevopolder, daarvoor ken ik de situatie niet goed genoeg." Veel liever spreekt ze over de zorg aan 'haar’ wilde grazers, maar een vergelijk wordt dan toch snel gemaakt. De Oostvaardersplassen zijn 5000 hectare groot, tegen 600 hectare op de Slikken van Flakkee en 350 hectare op de Hellegatsplaten. In tegenstelling tot het Flevogebied hebben de dieren op Goeree-Overflakkee geen wildstatus. "Daarvoor zijn onze gebieden veel te klein. Onze taak is de kudde gezond en stabiel te houden. Als er teveel dieren bijkomen, worden ze verplaatst naar andere natuurgebieden of ze gaan naar de slager. Het vlees wordt verkocht als eco-vlees. Alleen bij echt onnodig lijden, schieten we af."
Ilona Noorlander houdt een paar keer per week een controlerondje in de natuurgebieden. Ze slaat wakken voor drinkwater en houdt kreupele dieren in de gaten. Van lijden was deze winter zeker geen sprake, benadrukt ze. Daarvoor was deze vorstperiode veel te kort. "Onze grazers hebben een dikke vacht en kunnen goed tegen de kou. Nattigheid is veel zwaarder voor ze. Daarom voer ik op de drassige Slikken van Flakkee vaker bij dan op de Hellegatsplaten, waar zelfs nu nog genoeg te grazen valt."
Foto’s van vermagerde dieren zul je op Flakkee niet gauw vinden, bezweert de boswachter. "Maar zeg nooit nooit, want een paard dat 30 jaar oud is toont in de winter schraler dan in de zomer. Daar is op zich weinig mis mee." Ze is dan ook geen voorstander van bijvoeren zonder enige limiet.
Juist in de winter zijn de grote grazers heel actief met het opruimen van jonge boompjes en struikgewas en houden ze daardoor het gebied open. Het zou zonde zijn ze daar door veel bijvoeren van af te houden. Toch doet ze het, maar dan vooral om goed zicht te kunnen houden op de kudde. Door regelmatig je kuddes te zien kan je ook goed bepalen wanneer er meer bijgevoerd moet gaan worden. "Onze koeien en paarden zijn gehouden vee en we willen ook voldoen aan onze zorgplicht. Als ik de kudde steeds op een vaste plek hooi geef, houd ik ze handzaam en kan ik ze goed in de gaten houden. Liefst geef ik weinig, want paarden worden al snel te zwaar. Die moeten in de winter juist hun vetreserves kwijtraken. Regelmatig, maar weinig bijvoeren lijkt voor de situatie op Flakkee het beste. De koeien en paarden worden er handzaam en gewend aan mensen van. Dat maakt de uitvoering van vangacties ook een stuk gemakkelijker.
Eens in het jaar drijft ze de dieren bijeen, zodat de dierenarts kan zien of ze gezond zijn. Bij de runderen wordt DNA afgenomen en de kalfjes krijgen een oormerk. De paarden worden onderhuids gechipt en krijgen een eigen nummer in hun paspoort. Tijdens de vangacties wordt bepaald welk dier weg moet. De dieren worden geselecteerd op gezondheid, kleur en leeftijd. Dat zorgt voor een natuurlijk evenwicht. "Onze dieren hebben een mooi vrij leven. Weliswaar binnen een hek, maar elk kudde heeft een natuurlijke begrenzing als water, een ravijn of berg. Dat is zelfs in Afrika bij de immense wildparken het geval. Ik denk dat mensen hier op Flakkee weten dat de omstandigheden goed zijn en dat er daardoor geen boze burgers, acties en bedreigingen zijn. En weet je wat nou zo leuk is? Het eerste kalfje is drie weken geleden geboren. Die heeft de vrieskou toch maar mooi doorstaan!"
