Geplaatst Boekrecensie
Auteur Ingeborg Swart en Silver, foto door Amanda
~ Twintig minuutjes later wandelt het trio het erf van Dana's boerderijtje weer op. Net op tijd om Milo uit zijn auto te zien stappen. Terwijl hij dat doet, valt Dana's mond bijna open van verbazing. De normaal zo keurig geklede Milo heeft nu een oude parka aan, een gerafelde spijkerbroek met verfvlekken en een paar stevige, donkergroene laarzen. Als hij haar verbaasde uitdrukking ziet, barst Milo in lachen uit. 'Herken je me nog? Al durf ik haast niet met deze outfit over straat, ik begreep dat mijn hulp erg nodig is.'
Dana knippert ontzet met haar ogen. 'Wauw, dat is echt heel wat anders. Maar inderdaad, een beetje hulp is heel welkom. Loop je mee naar de paarden?' ~
Het boek
"Dennengeur en zonneschijn", zo heet de nieuwste chicklit voor paardenvrouwen. Het boek gaat over de jonge biologe Dana. Dana heeft een prachtig huisje op het platteland, samen met haar paarden. Ze werkt als botanisch tekenares en haar vrije tijd brengt ze graag door in de tuin of met haar Arabisch volbloed Indy in het bos. De problemen stapelen zich echter vliegensvlug op...
Voor de oudere paardenmeiden onder ons die Manege Picadero nog wel kennen, is het niveau herkenbaar. Het blijft wat oppervlakkig, het kent de nodige romantiek en drama en uiteindelijk loopt het goed af. Een echt feelgood boek. In tegenstelling tot romans waar paarden wel eens zijdelings voorbij komen en verschillende termen soms tenenkrommend gebruikt worden, is duidelijk dat de auteur van dit boek zelf bekend is met paarden. Zo komt de onhandelbare merrie Aura bij Dana in de wei staan, waar ze eerst grondwerk mee doet voor het hoofdstel in de buurt komt. Termen die niet-paardenmensen over het algemeen niet kennen.
Zowel de paarden als de liefde lopen als een rode draad door het verhaal. Naast het leven met de paarden Indy, Aura en shetlander Pluis, maakt Dana kennis met de norse zakenman Milo en heeft boswachter Hans een oogje op haar. Ze spreekt regelmatig af met haar vriendinnen en haar nieuwe buurvrouw blijkt een plaaggeest uit het verleden die haar het leven zuur probeert te maken. Het is een heerlijk boek om lekker mee in het zonnetje in de tuin, op het balkon of aan het strand te zitten. Verwacht geen diepgang, maar wel een boek dat prima weg leest met je verstand op nul. Kortom, een echte Nederlandse chicklit voor de paardenvrouw.
"Dennengeur en zonneschijn" is onder andere te koop bij bol.com en Bruna.
Over auteur Ingeborg Swart
De Nederlandse Ingeborg Swart is afgestudeerd biologe. Naast haar liefde voor de natuur is ze dol op haar eigenwijze paardje Silver, drinkt ze elke dag talloze kopjes thee en omringt ze zich graag met (oude) boeken. Ze schrijft al enkele jaren natuurcolumns en dit is haar eerste roman.
1. Dennengeur en zonneschijn is je eerste boek. Hoe ben je op het idee gekomen om dit boek te schrijven?
Sinds ik een kind was schreef ik al veel. Bijvoorbeeld fantasieverhalen waarin mijn konijn een held was. (Voor mijn imago wil ik daar wel even bij vermelden dat ik op dat moment rond de acht jaar oud was
). Op de middelbare school zwakte dat wat af, maar toen ik ging studeren ging het weer kriebelen. Ik ben toen columns en artikelen gaan schrijven voor een cluster lokale kranten. Ambitieus als ik ben, wilde ik nog iets meer dan dat. Columns zijn leuk, maar in een boek kun je zoveel meer. Ik liep dus al een tijdje met het idee rond, ik had een paar basisthema’s in mijn hoofd, maar de precieze invulling, daar kon ik nog niet helemaal de vinger op leggen. Totdat ik op een gegeven moment een ongeluk had met mijn paard en noodgedwongen thuis moest zitten. Niks enorm ernstigs, maar door dat alles kon ik even niet sporten, en ook niet lezen of computeren. Op een of andere manier stapelde de (creatieve) energie zich daardoor op en had ik ineens hét idee. Ik schreef de hoofdlijnen en karaktereigenschappen op, en zodra het weer kon kroop ik achter mijn laptop om het allemaal uit te werken. 2. Waar haalde je de inspiratie voor je boek vandaan?
Mijn schrijven is eigenlijk geïnspireerd door een heleboel verschillende factoren. Aan de ene kant puur mijn eigen liefde voor natuur, platteland en paarden, maar ook wel door andere schrijfsters. Ik heb een boek geprobeerd te schrijven dat ik zelf graag zou willen lezen. Dat was het uitgangspunt. Daarbij heb ik ongetwijfeld een voorbeeld genomen aan sommige van mijn eigen favoriete schrijfsters zoals chick-lit auteurs Katie Fforde en Trisha Ashley. Maar ook aan schrijfster die meer puur over natuur schrijven, waaronder Rachel Carson en Melissa Harisson.
3. Dana is net als jij afgestuurd als biologe en heeft iets met paarden. Ben jij zelf de inspiratie voor je hoofdpersoon geweest of is dit toeval?
Ik denk dat elke schrijver, met elk boek, iets van zichzelf blootlegt. Ik vind het daarom ook nog steeds wat spannend dat mensen mijn boek nu lezen. Het geeft toch een inkijkje in hoe je denkt en hoe je de wereld ziet. Het boek op zich is daarin meer een afspiegeling van mijzelf, terwijl Dana echt een bedacht personage is, gemaakt voor deze rol. Ze voelt meer als een vriendin, iemand die ik goed ken, maar die me ook nog steeds kan verrassen.
Wel heb ik een boek geschreven dat ik zelf zou willen lezen. In die zin ben ik wel de inspiratie geweest. Ik houd zelf helemaal niet van verhalen die slecht aflopen of allemaal geweld en narigheid. Het boek weerspiegelt dat erg goed. Het is heerlijk lezen voor luie vakantiedagen of juist om na het werk even gezellig mee op de bank te kruipen.
4. Is je eerste boek meteen je laatste boek of heb je nog meer schrijfplannen voor de toekomst?
Er komen absoluut meer boeken! Ik ben momenteel bezig met de afronding van een volgend (losstaand) boek, waarin paarden ook weer een grote rol hebben. En daarna, dat zien we dan wel weer. Voorlopig haal ik nog zoveel plezier uit het schrijven, ik zou niet eens kunnen stoppen!
? 
