Geplaatst Dressuur
Laura Graves met Verdades. Foto: FEI
Het verhaal van Laura Graves en Verdades leest als een sprookje. Het gebeurt maar zelden dat een jong meisje vanaf een video een veulen koopt en later aansluiting vindt bij de wereldtop. Hoe een voormalig kapster in staat bleek om, met een zeldzaam vertoonde combinatie van lichtheid en expressie, weerstand te bieden tegen de groten van de dressuursport.
Het is in het najaar van 2002 als de dan nog maar vijftien jaar oude Laura een video van een veulen krijgt voorgeschoteld. Een zoon van de Westfaals gefokte Florett As (v.Florestan I) uit een tuigpaardmoeder kijkt scherp de wereld in. “Hij was nog maar drie maanden oud, maar had toen al die scherpe blik. Nog steeds kijkt hij zo uit zijn ogen wanneer hij in de wei speelt.” Het bruine hengstveulentje heet Victor C; een naam die wordt veranderd in Verdades, wat vanuit het Spaans als eerlijk kan worden vertaald. Een toepasselijke naam, want ondanks dat de opleiding van de jonge Verdades niet over rozen gaat, blijkt de bruine wel altijd heel eerlijk.
Eerlijk
“Ik had nog nooit een Grand Prix-paard getraind, toen ik hem op achttienjarige leeftijd zadelmak maakte. Verdades maakte het zichzelf zo ontzettend moeilijk. Ik kon me niet voorstellen dat hij ooit geschikt zou zijn om zelfs maar naar een wedstrijd te reizen, laat staan om deel te nemen. Het dagelijkse leven was ingewikkeld voor hem. Toch waren er in de training momenten dat het werk hem zo ontzettend gemakkelijk afging.”
Verkoop
Verdades maakt het zijn amazone zo lastig dat zij haar rug breekt na een val en dat is het punt waarop de familie besluit de ruin te verkopen. “We brachten hem naar een trainer en die belde al vrij snel om te vragen of wij er überhaupt ooit mee gereden hadden. Ze kwamen niet op zijn rug.” Graves krijgt het advies om er nog wat tijd in te stoppen voordat ze aan een verkoop kan denken. Laura werkt op dat moment als kapster en neigt steeds meer naar een leven met paarden. Het kantelpunt volgt al snel en Graves besluit om als working student op een stal te gaan werken.
“De eerste keer dat ik me realiseerde dat ik met een potentieel internationaal paard te maken had, was in een training met een fokker van KWPN-paarden. Zij vertelde mij dat Verdades de mogelijkheden had voor het grote werk. Hij was op dat moment een totaal ander soort paard dan we in die periode in de sport zagen.”
Het lijkt niet af. 
