Geplaatst: 13-12-17 08:55 elenaMM77 schreef:Annet_Dottie schreef:Tja ik ben ook zwaar depressief geweest en met alle respect mijn familie, hulpverleners of whatever hebben me er niet uit kunnen helpen, mijn paard wel.. Iedereen weet dat ook maar ik heb nog nooit te horen gekregen dat zij zich daardoor tekort geschoten voelden, contact met mensen of familie is voor mij ook heel anders dan een band met een dier.
Ik zeg niet dat zij zich daardoor te kort gedaan, of geschoten voelen (overigens zullen ze jou dat ook niet zomaar zeggen.. juist door die woorden). Dat een paard je kan helpen met verwerken, of een dier.. ja, dat kan zeker en dat mag ook zeker gemeld worden. Maar dat je zonder je dier er niet meer geweest zou zijn, of niet zou opstaan. dat gaat als een mes door de mensen om je heen. En, dat zeggen ze ook niet zomaar tegen je.. immers volgens jou kon niemand je helpen of gaf niets je dan de motivatie om door te gaan behalve het dier.. Wat nu als dat dier straks weg is, en je raakt onverhoopt depressief. Ik heb mij meermaals dodelijk zorgen gemaakt.. omdat ik dezelfde woorden te horen heb gekregen en dat dier in kwestie er dus niet meer is.. Ergo, er is nu geen reden meer om op te staan, of door te gaan als er iets gebeurd.
Natuurlijk kan je dier je er doorheen helpen.. maar ik vraag mij af hoe nodig het is, om de mensen om je heen te laten weten en voelen dat zij er niet toe deden op dat punt en jou geen reden geven/gaven om door te gaan. want dat is wel de keerzijde van de woorden en het zorgt wel voor een bepaalde angst wanneer het dier weggevallen is of ooit zal wegvallen. een angst die je niet meer zult kunnen wegnemen in de meeste gevallen.
Ik lees het in het geval van Britt anders : Een dier (paard, maar ook bv hond) heeft je zorg nodig heeft en daardoor moet je je bed wel uit moet. Anders zou de verleiding om in bed te blijven liggen wellicht groot zijn.
Zo'n stok achter de deur zorgt er in moeilijke tijden wel voor dat je een bepaalde structuur in je leven houdt denk ik.
Ik zou persoonlijk als familie dan ook niet beledigd zijn door zo'n uitspraak.
). Maar ook kinderen kunnen dit effect hebben; iets of iemand die jou nodig heeft, kan maken dat je doorgaat. In goede zin, dat je het leven weer een beetje oppakt na een verlieservaring, in slechte zin dat je ‘weg kunt rennen’ voor je verdriet. 
dat het bij jou zo gegaan is of gaat of bij iemand uit je omgeving (i dont know) is prima, maar wil je geen dingen gaan invullen uit mijn leven? Ik vind het best wel pijnlijk als een wildvreemde over mij gaat zeggen je familie zal dat natuurlijk nooit tegen je zeggen. Waar baseer je dat precies op? 
