Geplaatst Bokt community, Blog
Bokker AlwaysH is door ons uitgenodigd in het Bokt bloggersteam. Dit team zal voor Bokt op regelmatige basis blogs verzorgen. De zestienjarige Chantal is een meisje zoals er zoveel op Bokt zitten: ze zit in haar VMBO-examenjaar, maakt plannen voor het MBO Dierenzorg, doet aan kunstrolschaatsen en traint met haar hond en haar verzorgpaard, de KWPN merrie Valencia. Maar behalve dat, is Chantal enthousiast en getalenteerd blogger. Exclusief voor Bokt zal ze maandelijks een blog schrijven over de uitdagingen die ze tegenkomt in het paardrijden door haar hypermobiliteit.
Vorige blog: [VN] [Blog]Strijden tegen HMS
De overweldiging
Zoals jullie weten ben ik zestien jaar oud, een puber. Ik word overvallen door de hormonen en worstel me door de drukte van school, werk, hobby’s en mijn gezondheid. Toch houd ik tijd vrij voor het paardrijden, voor Valencia. Op sociale media houd ik me zo groot en wijs mogelijk, maar eigenlijk ben ik een penny die zich constant aangevallen voelt en de overige tijd verstrijk met huiswerk. Niks mis mee, ik ben een puber, ik mag dat! Toch?
Om er even een klein eind aan te draaien: de puberteit is geweldig overweldigend. De tijd van mijn leven en ook de tijd waarin in keuzes ga maken die mijn leven achtervolgen. Studies, die zijn het ergste. Mijn hoofd zegt dat ik voor paardenhouderij moet gaan. ‘Uiteindelijk vind ik toch wel een baan in de paardenwereld.’ dacht ik. Maar wat nou als ik nu drie of vier jaar verspil aan een opleiding die elke penny van mijn leeftijd wilt volgen? En waar wil ik werken? De fokkerswereld leek wel leuk, met dartelende veulens en het helpen met veulenen. 'Nee, niet zo onrealistisch, Chantal!'
De sport? Dressuur of springen misschien? Alhoewel; dat is al helemaal moeilijk. Je wordt niet zomaar een bekend gezicht bij de grotere verenigingen, en als amazone zou ik wat meer aanleg moeten hebben. Die heb ik uiteraard niet met mijn hypermobiele lichaam.
Dan toch maar paraveterinair, dat vind ik eigenlijk nog wel leuker. Ik kan dan altijd nog bij een veearts proberen te gaan werken, en me in paarden specialiseren. Mijn droom om later dressuurinstructrice te worden staat nog steeds in mijn hoofd. Dat ben ik niet van plan te vergeten.
Maar dat is allemaal toekomst, wat ik nu nog niet meemaak. Het heden is als puber toch wel andere koek.
Men zegt dat je op een leeftijd van ongeveer zestien jaar wat minder oog voor je paardenliefde houdt. Hier maak ik gelukkig niks van mee. Mijn liefde voor paarden stijgt met de minuut, dus val ik weer buiten deze schuit. Onderzoekers zeggen dat meiden van ongeveer zestien jaar hun paard vaak inruilen voor een vriend(je). Ik citeer het volgende uit Het Paardenboek, van Hans en Monique Hagen: ‘De meisjes dachten bijna allemaal dat de vriendschap met paarden eeuwig zou duren. Maar dat blijkt niet te kloppen. Hoeveel ze ook van de dieren houden, vaak gaat de liefde over als een jaar of zestien zijn. Dan ruilen ze hun paard toch in voor een vriendje.’
Dit was een resultaat van 138 Duitse meiden die op een manege of ponykamp reden.
Paard van een docent, Yolitha, mei 2016.
Als puber tussen de paardenmensen
De veranderingen die een puberend lichaam doorgaat zijn eigenlijk best wel groot. Dat is dan niet per se aan mij of mijn vrienden af te lezen, maar als je kijkt naar de mensen die je in de paardenwereld hebt zie je wel dat er groepen zijn. Voor het gemak houden we het hier op: Penny’s, pubers, volwassenen en ouderen.
Valencia, december 2016.
Ten eerste merk je heel erg dat er tegenwoordig veel meer meiden van mijn leeftijd zijn die streven tot het hoogste niveau. Vaak betweterig omdat dit blijkbaar een vast symptoom is in de puberteit, soms -ook bij de andere leeftijdscategorieën- zelfs egoïstisch . De stap die zo’n puber naar volwassenheid maakt is behoorlijk groot. De ene kan zichzelf beter evolueren dan de ander. Zelf heb ik er geen moeite mee om beleefd te praten en heb ik ook geen problemen met correct Nederlands. Op Bokt is het lastig om je als puber te settelen, maar je bent nergens toe verplicht dus waarom zouden we dit makkelijker maken?
Vervelend is het anders wel wanneer je door oudere mensen de les wordt gelezen zonder dat je iets verkeerd deed. Ouderen verwachten al snel dat ‘de jeugd van tegenwoordig’ de bakregels niet weten óf juist dat alles toch wel piekfijn in ons overvolle koppie zit. Zo kan ik het heel fijn vinden als iemand me gewoon normaal benadert en aanspreekt. Ik hoef absoluut geen dingen te horen zoals “Maar jij bent pas zestien.” of “Ik ga geen discussie houden met een eigenwijze puber.”
Het lijkt een soort gewoonte in de paardenwereld om elkaar zo ‘te helpen’. In plaats van het vriendelijk te brengen wordt je in de bak gewoon voor (slechte) penny uitgemaakt en vinden mensen je een snotneus als je in een gecompliceerde discussie meepraat.
Dat de paardenwereld oneerlijk en egoïstisch kan zijn wist ik al, maar het kost voor een puber vaak nog net wat meer moeite om zichzelf niet in het nadeel te werken. Alles wordt in de paardenwereld tegen je gebruikt. Als je jong bent mag je niet met zweep of sporen rijden en zagen is natuurlijk al helemaal not done. Het probleem is alleen dat de oudere generatie de oorzaak van deze problemen zijn. Wij leren onszelf namelijk niet aan dat dit zo moet, dit doet de gemiddelde instructrice. Kinderen rond de tien jaar zijn vaak nog niet eens in staat om als het dier te denken, dus zelf doorkrijgen dat dit niet klopt is lastiger dan je denkt. Een tiener of puber krijgt het streefplaatje te zien en dat je die niet zomaar kan bereiken wordt er vaak niet bij verteld.
Gelukkig krijg ik vaker te horen “Oh, ben je pas zestien, dat wist ik niet!”, dan “Maar jij bent pas zestien dus je kan je niet mengen.”. Ik kan genieten op stal en krijg amper tot nooit gezeik via verbaal contact. Niet dat ik mezelf de sterren van de hemel prijs, maar dat hoeft helemaal niet als puber! Het is vaak nog zelfs onder de pubers en tieners bonje, en niet tussen volwassenen en jongeren, wat sommigen van jullie zeker verrast.
Soms moet ik op mijn tong bijten, wil ik even die pijnlijke, persoonlijke opmerking maken, maar meestal weet ik deze nog in te slikken. De kwaliteiten van een (jonge) ruiter zijn vaak een gevoelige snaar en de meesten zeggen dan ook vaak dat ze liever een ondeugend paard dan een brave rijden. Ik zal dan wel de enige puber zijn die liever geen rodeo aangaat en hier mijn kwaliteiten niet bij neerlegt. Elke puber wil een uitdaging, maar deze is voor iedereen verschillend. Vaak worden we over een kam geschoren; 'pubers willen altijd gelijk hebben, normaal Nederlands komt er niet van af en commentaar hoeven we niet te ontvangen.'
“Nietus”, heb ik daar op te zeggen, zoals een echte puber dat hoort te doen!
Lees hieronder de vorige blogs, om meer over mij en mijn mening te weten te komen:
[VN] [Blog] Ontspanning, een 'must' in het zadel
[VN] [Blog] Het verzorgen van paarden en mezelf met HMS
[VN] [Blog]Strijden tegen HMS
)! Ik kan me in veel vinden wat je zegt, en ook ik vind het vervelend als je voor eigenwijze puber wordt uitgemaakt en je wordt verteld dat je iedereen napraat, terwijl je gewoon je eigen mening toont. Vaak genoeg zie je volwassenen die het Nederlands minder goed beheersen dan jongeren, en ik-met natuurlijk wel de gevoelens als een puber- word daar geïrriteerd van, haha!
