Foto: Pimthida
NSAID's zoals phenylbutazone ("buut"), flunixine, meloxicam ("Metacam") en ketoprofen: dit zijn allemaal welbekende geneesmiddelen wanneer het gaat om het behandelen van ontstekingen bij paarden. Elk van deze middelen heeft zijn eigen voor- en nadelen, en wanneer het komt op het temperen van een ontstekingsreactie bij paarden die hoefbevangen zijn is er geen gouden standaard wat betreft behandeling. Maar wat als er nu een gloednieuw geneesmiddel, van een nog onaangeboorde klasse, op de bühne verscheen?
Dit is de vraag die Braziliaanse onderzoekers hebben geprobeerd te beantwoorden toen zij de effecten van reparixin testten. Reparixin is een medicament wat gebruikt wordt bij orgaantransplantaties en beroertes bij mensen.
Rafael Faleiros, dierenarts en professor aan de Universidade Federal de Minas Gerais in Brazilië, presenteerde de bevindingen van het onderzoek op de International Equine Conference on Laminitis and Diseases of the Foot 2013 in Amerika.
Hoefbevangenheid is een verwoestende aandoening aan de hoeven, waarbij de hoeflamellen ontstoken raken. Deze lamellen verbinden het hoefbeen aan de hoefwand, en wanneer deze lamellen ontstoken raken zal de verbinding tussen hoefbeen en -wand verbreken, waardoor het hoefbeen onder het gewicht van het paard zal zakken in de hoef en uiteindelijk zelfs door de zool naar buiten kan breken.
Reparixin is een experimenteel geneesmiddel wat voorkomt dat witte bloedcellen de bloedstroom kunnen verlaten. Hierdoor kunnen deze cellen geen weefsels binnendringen en daar beschadigingen aanrichten door de acute ontstekingen die zij veroorzaken. Deze eigenschap zou van pas kunnen komen bij hoefbevangenheid omdat "leukocyte infiltratie" - infiltratie van de witte bloedcellen - een belangrijk aspect is van acute bevangenheid. Het gaat vooraf aan de eerste symptomen en draagt ook mogelijk bij aan het loskomen van de hoefwand en het hoefbeen.
In het onderzoek evalueerden Faleiros en zijn collega's de effecten van intraveneus toegediende reparixin bij paarden met experimenteel geïnduceerde hoefbevangenheid. Zij wekten de bevangenheid op door middel van een oligofructose (koolhydraat) model bij 12 warmbloed paarden.
Vervolgens diende het team reparixin toe bij zes paarden respectievelijk 6, 12, 18 en 24 uur na de start van de bevangenheid. De andere zes paarden werden niet behandeld en fungeerden als controle groep. De onderzoekers namen biopten van de hoeven 12, 36 en 72 uur na de start van de bevangenheid. Hiermee zochten ze naar tekenen van ontsteking en beschadiging in de lamellen.
Faleiros zegt dat de behandeling met reparixin geen afwijkende klinische symptomen of bijwerkingen gaf. De onderzoekers zagen echter wel, dat de behandelde paarden niet dezelfde progressie van weefselonsteking en beschadiging lieten zien als de onbehandelde paarden.
"Ondanks dat de behandeling met reparixin geen verschil gaf in de klinische symptomen bij hoefbevangenheid, voorkwam het wel de ontstekingen aan de lamellen en de epidermale deterioratie." zegt Faleiros. "Reparixin heeft potentiele therapeutische effecten voor het voorkomen van het loskomen van het hoefbeen in acute bevangenheid."
Hij merkt wel op dat het geneesmiddel nog niet commercieel verkrijgbaar is en dat verder onderzoek nodig is.
Klik hier voor een foto van het nemen van de biopten.
Het onderzoek "Reparixin, an antagonist of CXCR1/2, in experimental laminitis" is gepubliceerd in het oktobernummer van het Journal of Equine Veterinary Science (2013).