Bokt Community
Dit is mijn tweede blog op bokt. Mijn boktnaam is Janouk en mijn eigen naam is Corinne. Ik deel al sinds 2006 mijn paardenavonturen op Bokt.nl.
Mijn man en ik hebben thuis op stal samen een Haflinger Meneer Anton en een NRPS Aladdin. Ik train de paarden onder het zadel en mijn man traint de paarden voor de koets. Samen met mijn vriendin en haar familie hebben we de Draver Madness. Madness staat in training op de trainingsstal van Jacky Mollema Oranjewoud.
Vandaag gaat de blog over mijn eigen strijd met de bakkabouters. Sommige paardenmensen hebben meer last van bakkabouters dan anderen. Ik heb al heel lang last van bakkabouters. Naar volkje soms.
Volgens mijn man komt dat, omdat ik altijd veel te veel beren op de weg zie en dat mijn paarden op mijn angst voor bakkabouters reageren. Maar serieus, de bakkabouters pesten altijd mij, mijn man heeft er geen last van.2014 Bakkabouters en Janouk
In 2014 maakte ik een avontuur mee met mijn Haflinger Janouk en het verhaal werd de start van mijn eerste boek: “Het Boek van Janouk”.
Titel van het verhaal: Janouk heeft gelijk: kabouters bestaan, het bewijs is bijna geleverd
Het is mij al vaker opgevallen: telkens als ik in de dressuurles iets moeilijks vraag aan Janouk, schrikt ze plotseling van iets langs de rijbak en gaat ze er bokkend vandoor.
Ik weet zeker dat Janouk probeert onder het moeilijke dressuurwerk uit te komen door expres te schrikken van kabouters naast de rijbak: de zogenaamde bakkabouters.
Bakkabouters behoren tot een speciaal kaboutervolk, dat graag onschuldige paarden aan het schrikken maakt. Janouk is de enige die deze bakkabouters kan zien: wij zien ze echt niet.
Maar vandaag zie ik langs de dressuurbak iets kleins en roods liggen in het gras. Iets wat ik niet thuis kan brengen. Als ik dichterbij kom, zie ik het.
Het is een rode kaboutermuts..................in het gras?!?!
Even ben ik in verwarring. Janouk zal toch niet al die jaren gelijk hebben gehad. Bestaan er dan toch echt kabouters? En leven deze kabouters naast onze rijbak?
Dan bedenk ik me wat het kan zijn. Het is de rode kerstmuts van een schattig beertje dat ik laatst gekocht heb. Helaas is het beertje gesneuveld in het spel van de honden.
Het rode kerstmutsje is het enige dat over is gebleven van dit kerstbeertje.
Maar wat moet ik verschrikkelijk lachen om het rode puntmutsje in het gras.
Heel even geloof ik in Haflingersprookjes. Heel even maar.
(Het rode puntmutsje hangt nu ingelijst in de stal).
2023 Bakkabouters en Aladdin
Janouk is nu een paar jaar terug overleden. Maar er zijn nog steeds bakkabouters bij mij rondom de bak. Een paar weken terug had Aladdin bij M wel erg veel last van bakkabouters. Aladdin ging briesend en stuiterend langs M: hij wist het zeker: “er is daar iets en ik vertrouw het niet”.
Ik snapte er niets van. Er is daar niets, alleen een klein hol op een meter van het hek vlakbij M. Volgens mijn man ligt het aan mij en mijn bakkabouters syndroom 
, want hij had natuurlijk nergens last van.
Na een paar dagen zie ik dat rondom het hol het gras wat plat gelopen is.
Ik vind geen sporen verder. Er zijn geen konijnen meer in dit gebied. Ik verwacht iets van een marterachtige: een wezel of een bunzing. Dus ik breng rondom het hol zacht zand aan, dat ik heel glad strijk……………hopelijk betrap ik ‘iets’ door de voetsporen.
De volgende ochtend is het gras nog platter en het zachte zand helemaal overhoop gekrabt zonder een duidelijk voetspoor. Nu weet ik dat er verschillende dieren zijn, die rondom hun hol alle voetsporen wegkrabben om geen vijanden aan te trekken. “Iets’ doet veel moeite om niet gevonden te worden. Maar wat zit hierin?
Aladdin heeft inmiddels besloten om helemaal niet meer langs M te gaan, dus we snijden met rijden de bocht bij M af. Ik kijk vanuit het keukenraam op de paardenbak en daarachter het hol. En echt, ik loop dagelijks met een verrekijker door het gebied als natuurliefhebber en heb heel wat jaar ervaring in het spotten van wild. Maar ik zie daar echt niets bewegen, vertel ik Aladdin keer op keer.
Ik woon op de boerderij midden in de Randstad, tussen de A4 snelweg / de HSL trein en onder de Kaagbaan van Schiphol. Lekker druk stukje Nederland. Welk dier durft nu zo dicht bij mijn honden in de tuin een hol te hebben?
Dan maar de wildcamera voor de ingang van het hol plaatsen. Ik wil het nu wel heel graag weten wat het is “iets” of toch bakkabouters. De volgende ochtend heel vroeg ga ik op mijn sokken en in mijn pyjama door de bak en haal snel de wildcamera op. Start mijn pc op en doe de fotokaart in de kaartlezer…………..ik hoef niet lang te wachten op de oplossing.
Eerst verschijnt er een hele dikke staart in beeld rond 23.00u op de foto. Geen rood mutsje, geen bakkabouter dus. De volgende foto is een ……………………vos. Een vrouwtje.
Wat een vos??!!! Gewoon in de tuin, terwijl hier twee jachthonden los lopen. Het hol is zo klein. Ik snap er niets van. Wat zoekt de vos hier? Waarom neemt ze zoveel risico? Wat verbergt ze hier?
De volgende foto toont nog een vos. Dit keer het mannetje met een prooi. En dan maakt de volgende foto een einde aan alle speculatie. Ze hebben een nestje met 4 puppy’s. Ik schat ze 4 weken oud. Ze spelen buiten het hol rond 3.00u ‘s nachts, de moeder geeft ze melk en ze trekken wat aan de prooi.
Ik ben zo verbaasd. Ik kan het gewoon niet geloven. Maar de foto’s bewijzen het. Ik doe geen meldingen naar niemand. Ik houd het geheim, want ik wil niet dat ze geschoten worden. Ik waarschuw wel de buren om het kippenhok te sluiten ’s nachts.
Ik sluit de wildcamera weer aan, nu aan de achterkant bij de sloot waar ik een tweede grotere uitgang vond en geniet dagelijks van de spelende vosjes via de foto’s. Op de wildcamera hoor je ze ook keffen onder de grond. Ik heb ze al die tijd niet live gezien, ondanks dat ik geregeld ‘s nachts op afstand ben gaan posten. Mamma Vos is zo slim en zo schuw en dat is goed. Want zo voedt ze ook haar kids op. Schuw naar mensen. Zo hebben ze de meeste kans om in leven te blijven. Inmiddels heeft Mamma Vos de kids meegenomen naar een groter nest, elders in het gebied.
Conclusie van mijn discussie met mijn paard: Aladdin had gelijk: er zat echt wel “iets”. De bakkabouters van Aladdin leven wel degelijk onder de grond. Maar nu ze vertrokken zijn, is het gebied weer veilig verklaard door Aladdin en kunnen wij weer ontspannen door de hele bak rijden.
En de vossen wens ik alle goeds...........ik hoop ze ooit nog eens te zien in de verte door mijn verrekijker.
Wist je dat bakkabouters wel eens met ze spelen ? 
SG Bianca en Roby rust zacht