Ibbel schreef:Wat ik vooral interessant vind, is dat kennelijk nu besloten is, dat wat wij altijd melanomen noemden (en daarbij zeiden: die zijn meestal lange tijd goedaardig), nu dus in het allereerste begin melanocitaire tumoren worden genoemd. Zodra ze te classiciferen zijn, vallen ze in twee groepen: 90% blijkt melanocytoom (goedaardig) en 10% wordt meteen als melanoom bestempeld (en is dus kwaadaardig)
Van die 90% melanocytoom wordt uiteindelijk 2/3 ook melanoom.
Vraag die bij mij wel leeft nu: hoe snel/makkelijk kunnen die melanocytaire tumoren worden geclassificeerd, en maakt de conclusie: het is een melanoom (dus echt direct kwaadaardig) nog uit? Zou je dan eerder aan chemo denken dan aan chirurgie, bv?
Of maakt het eigenlijk geen fluit uit en is het: zodra je een melanocytaire tumor ziet ga je snijden, laat die classificatie maar zitten, leuk voor wetenschappers maar klinisch niet relevant? En kunnen we dus gewoon de hele handel nog steeds melanomen blijven noemen?
Zo begreep ik het ook in grote lijnen. Iets meer dan de helft van alle gediagnosticeerde melanocytomen kunnen op ten duur kwaadaardig worden. Binnen de classificatie van ‘equine melanocytic tumors’ stellen ze nu 4 tumortypen voor, waarvan er 1 nagenoeg altijd benigne blijft, 2 wat maligne potentieel hebben en 1 groep zeer agressief maligne is.
De (potentieel) maligne classificaties worden vooral gevonden in ‘geriatrische schimmels’ (
), waarmee ze 15+ aanduiden. Als het goed begrijp is die 15+ dan diagnose leeftijd van de eerste melanocyt(en), en kan er met een paar jaar mogelijk een maligne variant ontstaan. Afwachtend beleid loslaten betekent dan, als ik het goed begrijp, een ouder paard preventief behandelen met (bij voorkeur, volgens de auteurs) een combinatiebehandeling van interventies. Ik heb nog niet heel het artikel gehad maar mij lijkt alles behalve locale excisie (chemo, immuno), voor ~60% kans op maligne uitgroei best invasief als standaard preventief beleid.
