Bokt.nl

Suzanne F. schreef:

Roodvos schreef:

Gedeeltelijk mee eens. En dat wordt dit Suzanne F al goed uitgelegd.

Daar wil ik dan nog aan toevoegen dat beginnende (wedstrijd) ruiters een betere theoretische basis zouden moeten hebben.

Wat is het verschil tussen aanleuning en nageven. Wat is het verschil tussen ontspanning en rondsloffen. Waarom is activiteit niet hetzelfde als in record tijd je proefje afronden.
En wat is verband daartussen. Hoe kom je van activiteit en aanleuning naar nageeflijkheid en ontspanning. Hoe werkt dat in een paard fysiek en mentaal.

Eens. Goede aanvulling.
Deze theoretische basis zou van de instructeurs moeten komen maar vaak wordt daar te weinig aandacht aan besteed.

Mkango schreef:

996981 schreef:

Helemaal eens met bovenstaand echter denk ik niet dat enkel een instructeur verantwoordelijk is voor het onderwijzen van de theorie. Je bent als persoon, dus ook als ruiter zelf verantwoordelijk voor je ontwikkeling. Helaas is er vanuit de gemiddelde ruiter weinig interesse in het theoretische deel. De meesten willen gewoon rijden en het liefst winnen op Concours. Hoe is minder belangrijk.

Je zou ze bijna een examen laten afleggen voordat ze een startpas krijgen.

JeanneV schreef:

Is echt niet waar! Kijk eens hoeveel interesse er is voor artikelen in de vakbladen over rijtechniek... kijk eens hoe vol het KNHS trainers seminar zit... kijk eens hoe een initatief als Dressagepro [met Rien van der Schaft aan het hoofd] omarmd wordt...

De theorie moet ook niet groter gemaakt worden als het is... uiteindelijk is paard rijden iets wat in de praktijk moet gebeuren en die praktijk is soms weerbarstig.

MairiMacBran schreef:

Maar dat is toch helemaal niet toepasbaar op jonge kinderen? Een grote groep wedstrijdruiters begint al op jonge leeftijd en dan is het hartstikke leuk hoor, de theorie erachter en jezelf ontwikkelen, maar op die leeftijd, als het al fysiek en mentaal mogelijk is, zijn ze uitermate afhankelijk van degenen die het ze moet leren. Ook een jury heeft daar wat mij betreft een taak in.

MairiMacBran schreef:

Tsja, het mag, dus het gebeurt. Het zou dan aan de KNHS zijn om die leeftijd te verhogen en aan juryleden om de regels na te leven en dus niet vanaf de Bixie! al te mekkeren over nageeflijkheid.

MairiMacBran schreef:

996981 schreef:

Er bestaat natuurlijk ook nog zoiets als eigen verantwoordelijkheid niet alles wat mag, moet.

Ik ben overigens helemaal niet tegen wedstrijden voor kinderen en ik ben het ook eens dat er voor kinderen anders gejureert mag/moet worden.

Ik denk echter niet dat je altijd alle verantwoordelijkheid bij een ander moet leggen. Als je nog niet toe bent aan wedstrijden, moet je gewoon niet gaan. Liever een niveau voorlopen op het gevraagde. Dan weet je zeker dat je niet teleurgesteld wordt

Maar hoe weet je als kind, of je er aan toe bent of niet? Wat nou als je grootste droom wedstrijden rijden is en je in feite goed genoeg rijdt voor de B?
Ook lang niet alle ouders hebben daar kijk genoeg op.
Als je puur naar de regels kijkt moet een B-proefje al heel snel mogelijk zijn, maar eigenlijk zou je dan pas moeten starten in de B als je op L-niveau zit omdat een jury meer wil zien dan gevraagd wordt in de B. Dat klinkt niet heel erg eerlijk.

MairiMacBran schreef:

En die zegt dat je klaar bent voor de B. Een B-proefje moet best kunnen want een jury kijkt daar en daar en daar naar en dat kun je prima. En dan? Ik ken geen enkele instructeur die zegt dat je voor een B-proef op L-niveau moet kunnen rijden. Nee, je moet lekker starten, kilometers maken en ervaring opdoen.

MCE schreef:

Elisa2 schreef:

Maar je hebt er niks aan als het opleidingskader anders is maar dit niet beloond wordt in de proeven...en dat heb ik al vaker zien gebeuren. Spektakel wat voor harmonie gaat.

opleidingskader zijn instructeurs en juryleden

als je begint met de instructeurs de meeste zijn ook jury, en op B L nievea er voor zorgen dat ruiters niet te snel doorstromen, is ook een taak van het management op een manege/vereniging

superpony schreef:

996981 schreef:

Goh, wat fijn dat hier alleen hyper diervriendelijke talenten zitten die hun paard nooit in de weg zitten en de geleerde theorie precies in praktijk brengen

Jammer dat juist jullie niet op concours gaan. Het is hard nodig dat de wedstrijdruiters eindelijk het goede voorbeeld gaan zien

Want, wie zegt dat deze mensen niet op concours gaan?

Je snapt de boodschap totaal niet.

Het gaat erom dat je leert paardrijden op de goede manier. Waar de goede nageeflijkheid vandaan komt en hoe je dat kan leren.
Hoe we het beoordelen op wedstrijden en wat daar beter kan.

Ik denk dat je echt niet goed hebt gelezen, als dit je conclusie is. Het gaat om welzijn van de dieren waar we van houden. Scoren kan ook anders.

manubres schreef:

996981 schreef:

Goh, wat fijn dat hier alleen hyper diervriendelijke talenten zitten die hun paard nooit in de weg zitten en de geleerde theorie precies in praktijk brengen

Jammer dat juist jullie niet op concours gaan. Het is hard nodig dat de wedstrijdruiters eindelijk het goede voorbeeld gaan zien

In je sarcasme schuilt denk ik een hoop frustratie...Als jij blij bent met de manier waarop je rijdt en wat je om je heen ziet, dan laat je die "hyper diervriendelijke talenten" toch lekker kletsen?

Ik was ook een wedstrijdruiter (amateurtje ),maar na een verplichte stop door gezondheidsproblemen kwam bij mij de bewustwording waar ik eigenlijk mee bezig was. Ik had een sensibel paard die ik echt geen plezier deed met op wedstrijd gaan. Stress bij invlechten, stress op de trailer, stress op inrijterrein en stress in de ring...pas in de trailer naar huis ontspande ze pas. Ook merkte ik aan mezelf dat wedstrijdrijden een bepaalde druk op mij legde dat ik vaak te weinig geduld had als dingen niet lukte en ik vlak voor een wedstrijd zat.
Het voelt nu heerlijk om die wedstrijddruk niet te hebben en gewoon mijn paard te trainen zoals het zich aanbiedt en voor mij goed voelt. Ik dacht eerder dat ik niet zonder wedstrijden zou kunnen, maar het voelt nu eigenlijk prima.

Zelf ben ik ook nog steeds zoekende en lerende, dus kan ook nog genoeg leren. Maar weet wel dat ik de "oude" manier van paardrijden niet meer ambieer....

manubres schreef:

@996981 Uuhhhh...anoniem??
Anderen niet veroordelen...begint ook bij jezelf.

Plantje15 schreef:

996981 schreef:

Goh, wat fijn dat hier alleen hyper diervriendelijke talenten zitten die hun paard nooit in de weg zitten en de geleerde theorie precies in praktijk brengen

Jammer dat juist jullie niet op concours gaan. Het is hard nodig dat de wedstrijdruiters eindelijk het goede voorbeeld gaan zien

Ik snap je punt. Ik zie heel veel mensen mooie theorie schrijven, en dan zie ik 'hun' praktijk *slik*...

Veralgemenen is echter niet eerlijk.

Ik ga wél op wedstrijd, zelfde niveau als jou. En ik vind het heel frustrerend om mijn mederuiters te zien rukken en plukken en hier niet op afgerekend te worden. Ik heb zelf ook eens een slechte dag, waar ik te hard ben in mijn hand, prima als ik hier word op afgerekend. Echter heb ik daar nog nooit een opmerking over gekregen, wel vaak genoeg over te braaf rijden of niet flitsend genoeg rijden (uiteraard ook terecht wanneer er niet genoeg impuls is).

En ik weet dat er jury's zijn die graag correcter zouden jureren, maar dat niet durven door de 'naam' van de ruiter, entourage of trainer die ostentatief naast de ring komt tonen 'dit is er eentje van mij'. Ik hoor ook de verhalen van juryleden die na de proef verrot gescholden worden door bepaalde ouders/trainers/ruiters als ze eens wat minder gequoteerd zijn. Die denken de volgende keer toch écht wel twee keer na, ook al zou dit niet mogen. En ik ken jury's die niet meer worden uitgenodigd omdat ze eerlijk durven punten (maar dan uiteraard de reputatie hebben te streng of onredelijk te zijn).

Het is, zelfs in de lagere niveaus, vaak een clubje 'ons kent ons', waardoor de 'outsiders' (ruiters en juryleden) afhaken.

Sita_xx schreef:

MyWishMax schreef:

Dat zie ik dan weer niet. Meestal mankeert er bij die 'goede' ook nog wat waardoor ze een lager cijfer krijgen.

Het is wel een onderdeel waar heel veel mensen punten laten liggen terwijl dat niet nodig hoeft te zijn. Maar ook een onderdeel waar je enorm op kan scoren als het gewoon netjes voor elkaar is, zowel het halsstrekken met alle 'eisen' als het figuur en houding van ruiter.

Toch vind ik een 5 voor een paard dat netjes over de rug zakt maar niet diep genoeg, en een 5 voor een paard die de neus recht vooruit steekt wel een heel groot verschil met hetzelfde cijfer als gevolg.

Het verschilt ook wel per jury. Maar een paard dat echt niet zakt moet in mijn ogen meer afgestraft worden..

MightyMike schreef:

@superpony, hier een ouder die zelf rijd en die dochter door de week begeleid. Hier zijn het nog geen hoogvliegers en dat hoeft ook niet, lol met haar pony is hier nr 1, maar ze gaat wel naar les, puur omdat alles van mama aannemen in de beginnende puberleeftijd wel eens botst en zodat ze tussen de andere pony's en kinderen is. De opmerking respect hebben vroeger voor instructie vind ik toch een moeilijke. Ik heb zoveel moeite om fijne dressuurlessen voor mijn dochter te vinden. Ze is nu op het punt dat ze meer wil, maar ik loop wel echt tegen kwaliteit van instructie aan en vind dat niet verkeerd dat we mee oordelen en zoeken naar wat bij ons en de pony past. Bij de 1 heeft ze op zich fijn les, maar weinig fanatisme, ze rijd rondes achter elkaar zonder commentaar, alles gaat goed en met priveles wil ze juist graag aan de bak en ze weet dat ze er nog lang niet is, ze ziet het plaatje bij een ander en zij en haar pony moeten dressuurmatig nog veel bijleren, ze wil graag weten hoe ze daar komt. Bij de ander is het fanatisme er wel, maar willen ze onze dochter de pony al gelijk laten oprichten als ze de teugels na instappen opneemt. Ze weet nog niet eens wat voorwaarts-neerwaarts is, daar zijn we thuis flink mee bezig. Ze moet nog beginnen met starten in de B, al heeft ze wel ervaring op eigen pony's, maar nog beginnend niveau. Pony opent zodra het bit in zit al de mond iets, op les bij de tweede moet ze met spierballen rijden, super kort de teugel pakken en het hoofd van de pony optillen, waardoor mond natuurlijk nog meer open gaat. Ik ben dan blij dat we niet klakkeloos alles aannemen, dat zie ik daar wel heel veel van ruiters met ouders er geen verstand van hebben, die hangen dan ook rustig slofteugels er aan, omdat ze daar manegepony's dat ook zien hebben en dan de pony wel naar beneden loopt.. Dus ik vind zeker niet in alle gevallen dat het negatief hoeft te zijn dat een ouder er zich mee bemoeit. Ik kies dan wel om het er thuis over te hebben, we bespreken wat er wel goed ging en welke tips we wel meenemen, maar ook punten die wij niet zo willen. Ze komt bij nr 2 dus met spierpijn in de armen van de pony van het hangen aan de teugels.. Toch lees ik als ik google super veel positieve reacties over deze instructrice, incl bokt, dus het zal toch wel bij mensen passen. Ik bemoei me er in de les niet mee in dit geval, tenzij het te gek zou gaan. Mocht iemand nog de tip weten voor een fijne, fanatieke dressuurles met oog voor vriendelijk rijden in Overijssel, horen wij het graag. Ik vind het moeilijk, wat begint voor ons bij instructie, wat beoordeeld wordt op wedstrijd, want eerlijk is eerlijk, ook wij zien dat er veel punten uitgedeeld worden voor minder vriendelijk rijden, maar wel een pony die dan soort van in het plaatje (getrokken) loopt en dat zou ik onze dochter zo graag niet mee willen geven dat dat de manier is. Maar zolang het op deze manier overal beloond wordt, heeft zij ook het idee dat het dan wel goed zal zijn.

Kadankovitch schreef:

996981 schreef:

Goh, wat fijn dat hier alleen hyper diervriendelijke talenten zitten die hun paard nooit in de weg zitten en de geleerde theorie precies in praktijk brengen

Jammer dat juist jullie niet op concours gaan. Het is hard nodig dat de wedstrijdruiters eindelijk het goede voorbeeld gaan zien

Sorry dat ik iets laat reageer op uw bericht. Ik heb een jarenlang 'Boktpauze' gehad en vind nog niet altijd onderwerpen die mij echt interesseren.
De voornoemde pauze had zeker ook wat te maken met het niet meer hebben van een paard dat mijn opvattingen kon 'ondersteunen'. Daar is nu verandering in gekomen, waardoor ik weer wat meer zelfvertrouwen heb mijn vaak iets afwijkende mening hier te poneren.
Ik hoop dat u het mij niet kwalijk zult nemen dat ik uw bericht als aanleiding 'misbruik' om verder uit te wijden over mijn gedachten m.b.t. dit onderwerp. Er is geen enkelverwijt aan uw adres gericht. Sterker au fond ben ik het met u eens. De aanhangers van de alternatieve richting [waar ik tegen mijn zin wellicht ook toe behoor] moeten er meer werk van maken om aan te tonen dat het op een andere of fijnzinnigere manier ook kan.

Uit uw ietwat sarcastische toon maak ik op dat u zich iets stoort aan de pretentie van sommigen onder ons om anders rijdende en denkende ruiters met de vinger te wijzen alsof deze niet diervriendelijk genoeg is of het welzijn van het paard niet voorop zou stellen.
Als dat zo is, dan kan ik u alleen maar heel groot gelijk geven ! Ik heb in het verleden, ook op dit forum er keer op keer op gewezen dat dergelijke aantijgingen de sfeer onnodig verpesten. En een dialoog niet ten goede komen.
Maar ik vind wel dat er iets dringend moet veranderen in de rijsport. Al was het maar omdat ik vrees dat anders groepen, die tegen elk gebruik van dieren door mensen [zelfs hulphonden] zijn, steeds meer invloed krijgen op de politiek met alle gevolgen van dien. De paardensport moet zichzelf zuiveren van misstanden, denk ik. Dat zou o.a. kunnen door een veel groter belang dan tot nu toe te hechten aan harmonie van de bewegingen, ontspanning en lichtheid in de teugelvoering. En daarvoor zou men in principe het systeem niet te veranderen. Dat kan even goed via het conventionele Duitse systeem als door bijvoorbeeld de Franse benadering die ik aanhang.

En ofschoon ik zeker niet op de conventionele manier train met mijn paarden en pupillen, streef ik wel naar prestaties. En inderdaad vind ik het jammer, en in zekere zin ook bedenkelijk, dat het overgrote gedeelte van alternatieve africhters/ruiters niet op wedstrijden te zien zijn, of althans daar helemaal geen indruk maken. Vaak wijzen deze mensen zelf wedstrijden principieel af. Dat is jammer. Ikzelf zie de relativiteit van wedstrijden wel in; een mooi en harmonisch gereden paard met een lichte teugelvoering, hebben altijd mijn voorkeur, ongeacht wat de jury ervan vindt. Mooi en licht gereden proeven ook al krijgen ze niet de meeste punten, zouden een geweldig kunnen voorbeeld zijn om na te streven. Maar u hebt gelijk die voorbeelden ziet men heel weinig,. En als dan,.....komen ze juist NIET uit de hoek van mensen met een alternatieve rijstijl. Dat heeft verschillende redenen
1) Een andere rijstijl als de gangbare stijl die op Duitse uitgangspunten is gebaseerd, wordt niet of nauwelijks geaccepteerd {dat ondervonden m.n. de Russen in begin jaren 70}. Het FEI streeft heel nadrukkelijk naar een uniforme rijstijl en methode.

2) De aanpak is vaak dermate afwijkend dat de vraag gerechtvaardigd is of het hier nog wel over dezelfde discipline gaat, dus men gaat dan feitelijk appels met peren vergelijken. Denk denk dan met name aan de academische school van meneer Brenderup. of de École de la Légèreté van Philippe Karl.

OF
3) Het werkt gewoon niet ! En dat is waar u terecht op doelt. Ik vraag mij dan wel eens af of de ruiters echt te slecht zijn om hun theorie in de praktijk om te zetten? Of dat de aanpak slechts een mooi theoretisch construct is dat in de praktijk niet werkt. Iets wat meestal gebeurd in de africhting als de theorie vooraf gaat aan de praktijk. Immers goede theorie is slechts een duidelijke en precieze beschrijving van de praktijk, niet andersom !

Uw verwijt zeker gedeeltelijk van toepassing op mij. Ik heb in het recente verleden niets getoond wat mijn huidige opvattingen kan ondersteunen. En wat ik in het verleden gepresteerd heb, is naar mijn gevoel te lang geleden om nog grote geldigheid te hebben.
Mij zult u waarschijnlijk ook niet meer in de wedstrijdring zien verschijnen. Ik heb daarvoor verschillende redenen. Ik heb wedstrijdrijden nooit bijzonder leuk gevonden, ofschoon ik best wel een paar kleine succesjes heb gehad en uiteindelijk GP heb gehaald. Maar met 63jaar en na een pauze vanaf 2006 heb ik echt geen zin meer opnieuw te starten. En ik ben vanaf geboorte behept met een zeer destructieve en vooral pijnlijke botziekte. Me dunkt dat ik geen flauwe uitvluchten zoek. Ik hoop wel dat ik nog de kans krijg om mijn africhting af te ronden, dit op video vast te leggen en uiteindelijk te tonen met de uitleg van een andere aanpak.

Dat moest eens even van mijn hart.



Dus ik ben het wel in grote lijnen met u eens.

Kadankovitch schreef:

996981 schreef:

Leuk, in deze post staat niets waar ik me niet in kan vinden

Ik ben het helemaal me u eens! (tegen mij mag overigens gewoon je gezegd worden. Ik zit nog in de “je leeftijd” )

Recent heb ik deelgenomen aan een discussie op dit forum waarin ook de door u genoemde meesters aan bod kwamen. Van alle voorbeelden van aanhangers was er geen een die mij kon bekoren. Veelal was er een gebrek aan aanspanning en activiteit. Hoewel op het eerste oog vriendelijk; want weinig dwang en druk, lijkt de manier van rijden mij op andere fronten onvriendelijk. Onder andere het gebrek aan aanspanning en rug gebruik kan in mijn ogen niet anders dan zorgen voor onnodige en vroegtijdig slijtage.

De meeste vriendelijke combinaties in mijn ogen rijden op de Duits-klassieke manier, met het skala in het achterhoofd. Een probleem wat het skala momenteel in mijn ogen echter heeft, is dat men niet voldoende inziet dat het geen rechte trap is, maar dat aan meerdere factoren tegelijk gewerkt kan en mag worden. Immers hebben alle onderdelen invloed op elkaar en krijg je alleen bij voldoende beheersing van alle onderdelen datgene waarnaar gestreefd wordt; Durchlässigkeit.

Een keer taktverlies, of een aanleuningsfout, omdat er aan een ander punt van het skala aandacht wordt besteed, wordt door de meute hard afgestraft. Echter wordt je enkel beter, door de grens op te zoeken. Dan kunnen er foutjes ontstaan in de basis. Dat betekent niet gelijk dat de basis niet op orde is.

Ja mijn reactie was ook zeker niet als kritiek bedoeld, maar dat heb u a begrepen. Het waren gewoon overwegingen die bij mij naar boven kwamen door uw bericht.

Wat betreft het tutoyeren; laat een oude man in z'n vastgeroeste gewoonten, ik spreek gewoon iedereen met u aan, behalve zeer goede vrienden die ik dan ook echt ken. Ik hoop dat u dat begrijpt. Ik voel mij daar prettiger bij.

Ik begrijp u standpunt ten opzichte van de beide heren die ik heb genoemd [Brenderup en Karl]. Als ik al een keus zou maken, volg ik meer de lijn van Philippe Karl, omdat daar paarden uiteindelijk wel tot die aanspanning komen die u er blijkbaar in mist. Maar zoals in elke richting zijn ook daar aanhangers die de punten van onderscheid met andere stromingen zo sterk overdrijven dat het lachwekkend wordt. En beide scholen neigen ertoe hun opvattingen tot godsdienst en hun respectievelijk 'leiders' tot halfgod te verheffen.

U bent een van de weinigen die de Scala juist heeft begrepen. De Skala op zich is niet echt een handleiding, maar eerder een checklist van een systeem, maar niet een systeem op zich. Dat maakt het Duitse rijsysteem niet minder goed.
Ofschoon Philippe Karl pretendeert de Franse school te vertegenwoordigen, vind ik dat toch iets te ver gaan, ja zelfs arrogant. Er zijn nog een heleboel andere Franse en Portugese Africhters en ruiters die deze school met evenveel recht vertegenwoordigen, maar niet zo extreem zijn in hun eisen. Men streeft naar precies hetzelfde als de Duitse school maar via een andere weg. En die bleek voor mij en mijn fysieke gesteldheid het best te passen. Men legt minder kilometers af bij die methode.
Waar ik niet aan wil beginnen is een discussie over wat diervriendelijker of beter is. Dat omdat ik in beide systemen ben opgevoed en echt tot het inzicht ben gekomen dat niemand kan claimen dat het één of het ander beter of diervriendelijker is. Ik persoonlijk heb een idee dat ik bij het ene paard beter vooruit kom 'auf Deutsch' en bij de ander 'à la Française'. Waarbij komt dat mij als ruiter het laatste beter past. Ik zou het Duitse of Franse systeem niet als alternatief aanduiden. Zij zijn historisch gezien gewoon de twee dominante rijopvattingen. Maar wat Brenderup en Karl voorstaan, ieder op hun eigen manier is duidelijk wel alternatief. Vooral omdat de uitkomst echt heel sterk afwijkt van de meer gangbare uitvoering. Vooral de eerste oriënteert zich op een rijwijze die niet meer overeenkomt met hetgeen in moderne tijden wordt gedaan, men negeert gewoon de ontwikkeling van de 19de eeuw.
Maar dit terzijde. Waar het feitelijk op neer komt is dat men niet kan claimen diervriendelijker te rijden, als men niet iets kan laten zien dat ook maar op bij benadering lijkt op de bekritiseerde uitvoering. En als ik al mijn aanpak zou moeten veranderen, mag ik toch op z'n minst een verrichting zien die dan waarmaakt wat het beloofd. Dat is eigenlijk feitelijk de kern van mijn kritiek

Pareltjes schreef:

Babootje schreef:

Ik heb het niet over constante druk maar over begrenzing. Want als je de achter opgewekte impuls aan de voorkant laat weglopen, krijg je geen aanspanning. Afhankelijk van de graad van africhting kan dit met of zonder teugelcontact zijn.
Ik vind (maar dat is mijn eigen bescheiden mening) de ruiter in het filmpje zeker ook niet op een constante druk rijden. Wel in contact, maar de hand is altijd voor en ontspannen.
Op het moment dat het paard zichzelf goed draagt en goed aan de hulpen is zou in principe de teugel helemaal weg kunnen. Maar daar is wel een traject van training en africhting aan vooraf gegaan.

Het is wel degelijk mogelijk zijn zonder begrenzing aan de voorkant toch correcte oprichting te verkrijgen.
Immers het paard kan dit prima zelf zonder ruiter bewerkstelligen, in een natuurlijke setting of in de hogere vrijheidsdressuur.

Wij als ruiters willen echter bepalen wanneer en hoe lang. Dan komt de begrenzende hand erbij kijken. Maar zuiver gezegd is er voor oprichting geen begrenzing nodig. Ik denk als mensen dit begrijpen ( dat het paard dit ook ( juist ) prima zonder ruiter kan ) inzien dat die hardheid in de hand niet nodig is.

Daarnaast kan men ook ( en is zeker niet weg te denken ) een groot deel oprichting verkrijgen door een ondersteunende zit. Door in te werken op de rugspieren.

Wat mij ergert aan het filmpje is het immer prikkende been....het aanspannen en ontspannen van de kuitspier moet voldoende zijn het paard voorwaarts, attent en geconcentreerd aan het been / hulpen te houden.
Daarnaast het kantelende hoofd....voor mij geen prettig beeld. Ik zie geen eenheid maar een ruiter die een paard rijdt zonder een daadwerkelijk samenspel.

Elisa2 schreef:

Wat mij opvalt is dat veel mensen altijd denken dat teugelcontact gelijk staat met "druk" dat is in mijn ogen een denkfout. Je kan een heel mooi contact hebben die toch begrenst zonder dat er druk op staat, maar alles valt of staat met "loslaten" inderdaad en dan niet letterlijk de teugels in boogjes. Maar de ruiter moet loslaten qua spierspanning en altijd meegaan in de beweging naar voren toe met de hand.

Met zijgangen krijg je een paard natuurlijk super los, mits de basis voorwaarden voor elkaar zijn. Dus een actief achterbeen, goede aanleuning etc. Dan kun je de zijgangen gebruiken voor oa het rechtrichten, schouders verplaatsen etc.

Het blind staren op methodes is inderdaad een probleem, een goede trainer haalt het beste uit iedere methode en stemt het af op het paard. Ik ben het eens met 996981 dat er in de klassiekere methoden vaak aanspanning en activiteit mist. De loodlijn lijkt dan een heilige graal en graadmeter voor vriendelijkheid maar ik vind een weggedrukte rug wat daar vaak bij voor komt geen voorbeeld van diervriendelijkheid.

Soms heb ik juist het gevoel dat in de klassieke en academische dressuur de oefeningen gebruikt worden als kunstjes. Waarschijnlijk niet bij de meesters maar wel bij veel volgelingen.

superpony schreef:

996981 schreef:

Wie zegt dat begrenzen doormiddel van lichaamstaal vriendelijker is dan begrenzen met zit en hand?

Op het moment dat je met je paard werkt, begrens je altijd op een of andere manier. Het controle willen over het paard, is per definitie tegennatuurlijk. Je beperkt hem in zijn vrijheid. Of je dat nu op de grond met lichaamstaal doet, of erop met zit en hand.

Dat is niet tegen natuurlijk. Paarden doen het bij elkaar ook, dus vanuit die visie begrijpen ze lichaamstaal van nature, mits je dat goed doet. Maar ook dan moet je heel goed weten wat je doet en zal het ene paard anders reageren dan het andere.

superpony schreef:

Ik zou dan juist zeggen; Zoek eerst de info op van paarden die zonder die begrenzing door de (vaak harde ) ruiterhand ook het lichaam uitstekend gebruikt. Ga daar eens kijken en kom dan weer terug.