Hartverscheurende foto: paard 'huilt' na verliezen veulen

Moderators: Muiz, Firelight, Maureen95, NadjaNadja, Essie73

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 

pien_2010

Berichten: 42657
Geregistreerd: 08-12-10
Woonplaats: Limousin

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-04-19 16:53

Zelf dacht ik gelijk bij het lezen van dit bericht dat die traan kwam uit heel veel pijn hebben van de merrie en dat het iets onbewust is van haar lichaam hetzelfde onbewuste dat vaak zichtbaar is bij mensen in ieder geval, als ze overlijden. Die ene traan die dan naar beneden loopt. Dat heb ik te vaak gezien en mensen zijn vaak echt te ver om nog bewuste emoties te kunnen tonen. MAAR het zijn mijn gedachte je weet het niet. Maar in die zin ga ik dus mee met Relaxed e.a.

Wel ben ik zelf overtuigd dat dieren emoties voelen, net als wij. Emoties van verdriet, geluk, pijn, drift etc etc. Zo ook bij paarden.

Ik vind het erg mooi om de verhalen van emoties te lezen bij paarden hierin dit topic. Vandaar hier ons bijzonder verhaal.

Met onze Hercule kan ik op een intuïtieve manier communiceren. Moeilijk om uit te leggen hoe dat gaat. Hij maakt er af en toe heel bewust gebruik van en roept dan zijn mensen en dat is altijd als er echt iets aan de hand is.
Polie onze merrie heeft dit nog nooit gedaan en is echt een diertje en volgens mij kan ze het ook niet. Althans niet met mij. Polie heeft in die 11 jaar dat wij haar hebben, drie keer gehinnikt. Polie hinnikt in principe nooit, Hercule altijd }>

Ooit was Hercule heel erg ziek hier op het erf. Gelukkig waren er toevallig veel mannen aanwezig op dat moment en de dierenarts was aan het behandelen. Ik bespaar jullie de details. Het ging zo slecht dat ik de mannen die elk aan een kant stonden (2 voor , twee achter) op het hart had gedrukt dat pas als ik het zei ze hem neer mochten leggen, maar dat hij absoluut niet mocht liggen of vallen. Dan was het over. Zo voelde dat toen als een zekerheid. Het waren sterke mannen die wel even het paard overeind konden houden.

De dierenarts (française) deed haar werk en wilde stoppen en hem dood laten gaan. Dat mocht ze niet van mij. Polie stond paar meter van ons af rustig te grazen. Onderstaand verhaal lang verteld, speelde zich af in enkele split secondes?

Enfin ik voelde dat Hercule los aan het laten was en waarschuwde de mannen (Ik sprak gewoon Nederlands) : "hij laat los, niet laten vallen!", tegelijkertijd roep ik heel indringend: "Polie komen, nu!"en Polie stond al naast me <3 . Terwijl ik zeer nadrukkelijk tegen de neus van Hercule tikte en indringend zei: "ventje kom terug, blijf hier bij mij, kom terug ;( ", zegt de dierenarts ik heb geen hartslag meer en Polie hinnikt tegelijkertijd heel indringend en duwt met haar neus tegen de neus van Hercule.
Net op het moment dat ik het op wilde geven en hem wilde laten gaan, voel ik dat hij terug kwam en zeg dat tegen de mannen. Polie gaat op dat zelfde moment grazen en de dierenarts zegt een fractie later: "ik heb weer hartslag". Het gedrag van Polie vond ik zo bijzonder. Ze wist precies, net als ik intuïtief hoe de vlag erbij hing. Mede dankzij haar, mijn getik, de mannen en uiteraard de dierenarts hebben we nu zes jaar later nog steeds een top merens van 24 jaar hier op het terrein <3 . Zo dankbaar mee.

Iemand schreef dat haar paarden zoveel jaar later ook nog uit hun doen waren. Dat ga ik niet betwisten. Ik beleef het wel anders bij paarden en vind paarden echt wezens die in het hier en nu leven. Mijn vriendin (die gelijk kwam toen ik het verhaal had verteld) en ik hielden die nacht de wacht, we wilden zo graag een hoopje stront. Wij zaten te drinken en ik duidelijk teveel zo was ik nog steeds over de mik van het hele gebeuren. Polie was niets mee aan de hand en was gewoon weer haar zelfs, net zoals Hercule die naast zijn vrouw lekker aan het grazen was en zoals altijd normaal oogde. Ik denk emoties, herinneringen vast houden, dat dit iets is van mensen of paarden moeten natuurlijk echt heel erg getraumatiseerd zijn langere tijd achter elkaar.

Dus dat paarden emoties hebben en dingen normaal aanvoelen daar ben ik zeker van. Het tranen daar ben ik niet zeker van of dat geloof ik niet. Dat vind ik weer anders als geluid maken bij schrik of verdriet vreugde etc. Dat kunnen paarden dan wel weer.

Ik had mijn paard terug en Polie heeft mij geholpen om hem terug te krijgen, voor mij is dat iets dat 100% zeker is geweest toen en na zoveel jaar later nog steeds..


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: AnnickT, GrapeshotBot, mabellean, Marjo84, micksage, Room_Soesje, rosslover en 26 bezoekers