xJoJo schreef:Dit wordt denk/hoop ik de laatste update wat dit onderwerp betreft.
Gister weer les gehad en dat ging echt heel fijn! Ik heb weer een stukje vertrouwen terug en kan weer aan rijden en trainen toekomen. Er zaten echt stukjes als vanouds tussen. Echt heel fijn en m'n instructeur zei al binnen 5 minuten dat ik er al heel anders op zat en dat het er al goed uit zag! Hij vertelde zelf ook over een lesklantje die hij net nieuw had, die een nog lastigere heeele brutale merrie had waar niemand ooit aan durfde te zitten wat met consequent rijden ook al stukken beter ging wat me ook alweer een boost gaf! heb weer volle moed en hoop binnenkort weer op wedstrijd te kunnen. Helaas geen selecties want heb er al 2 van de 5 gemist maarja, volgend seizoen nieuwe ronde nieuwe kansen.
Conclusie van dit verhaal
Pijn- Niet het geval, week met pijnstillers gereden en merkte geen verschil. Ze was drammerig en nog steeds eruit willen trekken om te ontkomen aan dr werk. rij dr nu al even zonder en het gaat eigenlijk alleen maar beter en beter.
Ik zou dit hele probleem achteraf gezien toch schalen onder het gedrag. Nu ik veel consequenter/strenger handel. zowel op de grond als in het zadel, is ze al stukken makkelijker.
Het is altijd al een lastige geweest met rijden. Ze is echt zo'n type die altijd probeert de grens op te zoeken om net wat minder te hoeven doen. Ze is dressuurtechnisch niet optimaal gebouwd waardoor ze wat moeite heeft met de opgerichte houding, en dan vooral het van achter naar voor lopen. Ze kan het wel maar het kost haar meer moeite dan bijvoorbeeld mijn opwaarts gebouwde ruin. Ze heeft altijd wel geprobeerd onder het werk uit te komen. Ik ben goed gaan nadenken wanneer het echt begonnen is met eruit trekken, of ja meer, wanneer ik ben gestopt met rijden, en overschakelen in de overlevingsmodus waar ik niet meer de baas was maar mee reed en hoopte dat ze zich gedroeg.
Het was een zaterdag waar ik eigenlijk foto's van haar wilde laten maken. een vriendinnetje kwam foto's maken. Paardlief was vooral gefocust op de omgeving. Ik wilde voor de foto's mooie ontspannen foto's dus stopte vrijwel direct met rijden zodra ik merkte dat ze wat in opstand kwam. na 20 min stoeien gaf ik op en hoopte dat het de volgende dag beter zou gaan. Ik geloof dat het in die week erna was, toen begon ze steeds vaker te trutten. zelfs een dag waarin ik niet eens kon instappen. oren erop, en steigeren, ik gaf geen been, deed eigenlijk niks om het op te lossen. teugel langer en hopen dat ze de ontspanning kon vinden maar madamme had het natuurlijk in de gaten dat ik niks deed. continu achteruit en als ik m'n been aanlegde omhoog komen. daarna heb ik dr gelongeerd wat zoals eigenlijk altijd super goed gaat. De dagen daarna gelongeerd. toen weer erop en de fratsen werden gewoon steeds erger tot het verhaal wat hierboven staat vermeld.
Heel blij met het resultaat wat ik nu al weer bereikt heb. mijn leerpunten hiervan zijn denk ik :
- Niet zolang zonder lessen zelf aankloten, en al helemaal niet als het slecht gaat!!
- Luisteren naar het advies van mijn instructeur, had een hoop geld gescheeld wat ik had kunnen uitgeven aan lessen!
- Haar niet de baas laten zijn, aan het halster doorlopen en niet als n slome henk aan t touw gaan hangen omdat ze sloom wil lopen. doorlopen potdikkie.
- Met longeren, als ze n keer piept naar m'n stemhulp, doorzetten!! geen grote mond dulden
- En met rijden, blijven rijden. Niet afwachten, maar zelf initiatief nemen wanneer ik spanning of opstand aan voel komen, het liefst voorwaarts.
Dit is zeker 100% waar!