J_emma schreef:

Wat een verhalen! Ik verbaas me ook over de eigenaren die het vervelend vinden als hun bijrijder beter rijdt dan zij. Alleen maar fijn voor het paard, toch?

Inderdaad, met mijn halve stal voor ik mijn eigen paard kocht nam ik enkele keren les bij dezelfde lesgeefster en dat ging altijd super, kreeg ook meer klaar met het paard dan de eigenaar zelf. Heeft de eigenaar zelf nog gezegd. Uiteindelijk de stal uitgejaagd omdat het paard vast zat in de rug en dit mijn schuld zou zijn, ook omdat ik af en toe een kruisje sprong. Gelukkig is dat enkele jaren later opgeklaard en heb ik nu nog steeds goed contact met de eigenaar

Tigra_ schreef:

J_emma schreef:

Wat een verhalen! Ik verbaas me ook over de eigenaren die het vervelend vinden als hun bijrijder beter rijdt dan zij. Alleen maar fijn voor het paard, toch?

Dat ligt eraan. Kan me best voorstellen dat als je paard al 10 jaar hebt en rijdt en er ineens iemand komt die 3 of 4 maanden rijdt dat het wat zuur is als het paard dan beter loopt bij die persoon.
Natuurlijk fijn voor het paard maar daar moet je wel tegen kunnen.

Dan zou ik heel graag een paar keer mee kijken om te leren waar dat aan ligt. En omgekeerd ook graag tips van de betreffende bijrijder krijgen.
Maar ik heb geloof ik niet zo'n competitiedrang
Ik wil het graag zo goed mogelijk doen, maar ik hoef niet per se de beste te zijn.

Of denken de bijrijders dat ze het dier beter rijden en is de werkelijkheid toch iets anders? Ik heb ook bijrijders gehad die erg fijn met mijn merrie konden sturen en was dolgelukkig met iemand die eerlijk reed.

In mijn geval heb ik het van omstanders gehoord als ik aan het rijden was.

Maar eerlijk is eerlijk, ik zou het ook confronterend vinden als iemand op mijn paard zou stappen en makkelijker weg zou rijden dan ik. En iedereen reageert daar anders op.

Ik ben bijrijder geweest van een vriendin van mij. Die gaf eerlijk toe dat door mijn rustige karakter ik sneller wat gedaan kreeg bij haar paard. Was hij ergens bang voor en had zijzelf het gedult niet.. dan stapte ze af en reed ik verder. Gelukkig kent zij zichzelf gewoon heel goed daarin, en ben ik persoonlijk zelf net iets te passief wat voor sommige paarden heerlijk werkt.

Moet zeggen dat ik ook niet snel iemand anders op mijn paard zou willen hebben. Bang dat het mis gaat (ze is erg sensiebel) of dat het jiust erg goed gaat... ben wat dat betreft iets te jaloers aangelegd.

Kan ook aan het niveau verschil liggen.

Mijn vorige bijrijdster kreeg ook van omstanders te horen dat zij beter met mijn pony reed dan ik... Maar een pony een 40 cm parcoursje rondsturen is wel anders dan een B parcours paarden

Dus zij kon het pony gewoon zijn ding laten doen in de 40 cm wat mijn uberfanatieke pony super goed uitkwam want dan kon hij zelfs alles bepalen...
En ik moest hem toch wel passend door de dubbel heen krijgen (hij kan nogal jagen naar de sprong toe en met een pony in een paardenparcours is dat iets minder grappig) dus dat werd meer regelen wat mijn pony dan wat minder prettig vond...
Ja, dan kan je wel zeggen dat de ander beter rijd maar dat ligt mijn inziens in dit geval toch meer aan het niveau verschil dan echt aan talent of klik

Ik ga ook nier voor de lol door een springparcours heen..
Maar dressuurmatig ben ik totaal geen fan van snel iets gedaan willen krijgen en ik denk dat mensen dat in ontspanning bij het paard wel snel terugzien in vergelijking met de eigenaar.

Ik heb ook een tijd een truttebolmerrie van 1.75 hoog en breed gereden die de eigenaresse regelmatig meenam op een sprintje door de bak heen bij het dressuren. Bij mij deed ze het niet. Weet niet waar dat hem in zit. Die ontspanning, I guess.

Uiteindelijk ben ik wel blij dat ik mijn eigen paard op stal heb staan. Ik ben nooit ergens weggestuurd, maar je kan nooit echt met zekerheid iet opbouwen.

Grappig eigenlijk, als een bijrijder niet te goed mag zijn en niet te slecht is het toch logisch dat er spanningen ontstaan?

Ik kan wel zeggen dat mijn meeste bijrijders beter reden dan ik...ik heb er totaal geen moeite mee dat te zeggen....voordeel: gratis tips etc. Want mijn bijrijders waren op hun beurt nooit te beroerd mij verder te helpen. Ik ben er ook weleens door een instructrice ff afgestuurd dat de bijrijder erop moest van: die kan dit beter ff oplossen nu....fijn toch dat dat dan kan? En dat terwijl ik rete onzeker ben, geen fouten van mezelf accepteer etc. Maar dat ego is helemaal weg als ik met paard bezig ben.

Dat heb ik ook , mijn huidige bijrijdster rijd stukken Beter dan ik.
Vind ik prima
Alleen maar handig

Ik heb een jaar een paard bijgereden voor een volwassen vrouw (jaar of 50). Was haar eerste paard, zij had alleen manege ervaring. Ik had al een eigen pony gehad, en ook al eerder bijgereden, dus ik had meer kennis dan zij.

Maar mooi niet dat ze wilde dat ik dat met haar deelde. nee hoor, ik betaalde 150 euro in de maand voor 3 dagen per week en ik moest vooral niks zeggen. Zij gaf aan moeite te hebben met longeren, maar als ik dan aanbood te helpen dan reageerde ze letterlijk niet: ze zei gewoon niks.

Paard was daarnaast ook een beetje atactisch, dus had eigenlijk af en toe wat “onderhoud” nodig. Maar nee hoor. Paard werd 7 dagen per week gereden, en toen ben ik een van mijn dagen maar tot rustdag uit gaan roepen. En daar betaalde ik dus flink voor. Ook toen ik voorstelde de osteopaat eens te laten komen was het alsof ze me niet hoorde, totdat hij haar dochter eraf gooide en de instructrice zei “volgens mij heeft hij pijn”. Toen kon het ineens wel.

Conclusie was dat paard helemaal vast zat, dus oefeningen doen en over een maand of twee weer opnieuw. In ieder geval nu een week rust. Maar ook dat wilde ze niet. Zij wilde perse haar wedstrijd rijden 6 dagen erna, dus heeft zich niet aan het schema gehouden en is veel vroeger dan aangeraden weer gaan rijden. Toen ze aan mij vroeg of ik de wedstrijd niet wilde doen antwoorde ik dat ik dat niet wilde, dat het volgens de osteopaat te vroeg was. Kreeg ik het antwoord “ja, maar eigenlijk was er toch niet zo veel met hem mis?”. Ik had er even genoeg van, deed zo’n zeer om het paard zo te zien (paard liet totaal over zich heen lopen, super braaf beest) dus ik zei “hij had op een schaal van 1 tot 4 eigenlijk overal een 4 en 3” (wat het hoogste was = hij zat hartstikke vast). Ze wist even niet wat ze moest antwoorden, maar als ze iets gezegd had was het vast niet aardig geweest.

Niet lang daarna ben ik gestopt. Dat had ze al in de wandelgangen gehoord, dat ik wilde stoppen (had het met mijn instructrice besproken maar die had het blijkbaar niet voor haarzelf gehouden) dus kreeg ook nog een semi-preek dat dat niet volwassen gedrag is, nou, doeidoei! ben niet je voetveeg, en ook niet je dochter. Ben wel heel verdrietig geweest, want dat was een geweldig paard.

@calipsolover, wat is een halve stal? Ik dacht eerst dat je een schuilstalletje bedoelde, maar uit de context van je verhalen kan ik opmaken dat dat niet de betekenis is. Ik heb echter geen idee wat je ermee bedoelt.

Nienkje_H schreef:

@calipsolover, wat is een halve stal? Ik dacht eerst dat je een schuilstalletje bedoelde, maar uit de context van je verhalen kan ik opmaken dat dat niet de betekenis is. Ik heb echter geen idee wat je ermee bedoelt.

Wordt gebruikt als synoniem voor parttime lease ( je betaalt de helft van de stalhuur ).

Thanks!

-

Pfff Aine...wat vreselijk!!

Ik moet zeggen dat het met mijn bijrijder destijds ook ongeveer zo gegaan is...was een supermeid, kon echt van haar opaan, maar door psychische problemen van mijn kant is dat fout gelopen...kort daarop gedonder met staleigenaar en aangezien ik paard in leasekoop had, afgesproken dat ik 2 jaar tijd had haar te kopen. Hij heeft toen dus mijn voormalig bijrijdster ingeschakeld die haar weer reed...was ik blij mee totdat ik hoorde van mensen daar dat ze overal rondriep dat ik haar toch nooit zou kunnen kopen en ze zo goed als van haar was, die mensen zeiden ook dat ze niet meer te hanteren was dus ik ben naar de bank gesjeesd..lening gevraagd en paard opgehaald. Ik was zo boos. Eigenaar gaf aan: had het gezegd dan had ... nog afscheid kunnen nemen. Ik heb gezegd dat ze mocht langskomen om afscheid te nemen als ze daar behoefte aan had maar nooit wat gehoord. Ik weet overigens nieteens of dat daadwerkelijk zo gegaan is..die mensen van wie ik het had bleken ook flinke onruststokers...

Na bijna dit topic helemaal te hebben doorgelezen. Heb ik zeker weten het meest bizarre verhaal van iedereen!!!

Ik zag op marktplaats een advertentie van een kwpn merrie van 10 jaar oud.
Super brave merrie.
Ik mocht er alles mee doen wat ik wilde. Dressuren, springen, lessen nemen, buitenrijden, naar het strand. Noem maar op.
Eigenaresse wilde mij helpen met alles wat ik nodig had.
Merrie stond op een prachtige stal, waar alles voor je werd gedaan.
Ik hoefde echt alleen te rijden en nooit klusjes te doen.
Paard ging keurig elk jaar naar de tandarts, osteopaat en was in goede gezondheid.
Als de eigenaresse op vakantie was of een keer niet kon dan mocht ik als ik kon extra gaan.
Alles was in goed overleg en vertrouwen mogelijk.
Communicatie vond zij heel belangrijk.

En weet je wat het meest bizarre was!!

Het was allemaal echt waar!! Merrie is vier jaar mijn bijrijdbaar geweest en de eigenaresse is een ontzettend lief mens wat altijd bereikbaar is. Enige reden waarom de merrie mijn bijrijdpaard niet meer is, is omdat ik een eigen paard heb gekocht.

Ik ben zelf bijrijder geweest.

2 enorm leuke adresjes gehad.
Eerste reed ik een tinkerhengst lonan van bokt. Toen nog in de polder. Hij werdt jammer genoeg verkocht.

Daarna bij een vrouw die had een tinker en een Arabier kruising. Daar heb ik een hele poos gereden tot ik trouwde en verhuisde

O en ergens tussendoor een blauwe maandag bij mensen met een pony. Maar ik vertrouwde dat paard niet. In de weide praktisch niet te vangen ook door de eigenaar niet. En ze hadden daar geen bak met omheining en hij vond geregeld ontploffen erg leuk vond het dood eng dat er dan geen grens was dan knalde we dus het land van de boer door....

Op me nieuwe adres heb ik 3 adresjes gehad.
1e was dicht bij huis een handelsstal. Rijden ging opzich prima stond alleen niet achter hun manier van rijden etc.
Ze hadden twee zadels die ze voor alle paarden gebruikten en ze hebben er 20+
Dikke zooi daar was niets voor mij.

Tweede adresje 1x proef gereden lieve mensen maar miste de klik met het paard. En nee dat kan je misschien niet zo snel zeggen. Maar het was een Temprament vol paard. Te Temprament vol voor mij.

Laatste adresje iets langer gereden. Die hadden arabieren. Super lieve meid. Reed daar een merrie. En die kon vanwege der gezondheid niet meer gereden worden.

Pff als ik dat zo lees lijk ik erg snel te stoppen. Het adres van de tinker en Arabieren kruising heb ik dik 1,5 jaar gelopen. Had daar liever ook nooit weg gegaan maar ja ging 1,5 a 2 uur verder op wonen...

Inmiddels ben ik mama van 3 kinderen en heb ik al jaren niet meer gereden . Mis het wel hoop ooit nog een leuk vast adresje tegen te komen maar ben niet opzoek nu

@ Lily_Fee Het kan dus tóch ook gewoon normaal

Juut schreef:

@ Lily_Fee Het kan dus tóch ook gewoon normaal

-

Aine: Volgens mij is het al lachend bedoeld

Ah

Ik heb voor jaren terug een verzorgpony gehad, was van een vriendin van een kennis.
Allemaal hardstikke leuk en gezellig, totdat ik mijn eerste emailadres kreeg en daarin de naam van het paard had vernoemd. Hij leek op haar emailadres ( buiten mijn weten om ) en toen flipte mevr he-le-maal.
Ik was een k*tkind en mocht geen stap meer op het terrein zetten..

DeMolenhoek schreef:

Aine: Volgens mij is het al lachend bedoeld

Inderdaad Na dit topic geloof je bijna niet meer dat het ook goed kan gaan.

upendo schreef:

_lauraaa_ schreef:

Een bijrijdpaard nemen die een half uur rijden verderop staat. Vooraf afgesproken dat ik geen bijdrage zou betalen omdat ik al €100 p er maand aan benzine kwijt was en dat voor mij als student al veel geld was. Paard verder doorrijden en meerdere malen per week alle paarden voeren en binnen zetten zodat de eigenaar niet naar stal hoefde te komen. Na een paar maanden van de buren van de stal te horen krijgen dat er ieder weekend andere personen kwamen proefrijden. Uiteindelijk na een jaar kreeg ik een telefoontje dat ik €150 per maand moest gaan betalen om te rijden. Als student met een inkomen van €400 per maand kon ik dit niet missen en gezegd dat dit helaas niet mogelijk was. Nooit meer iets van gehoord en uiteindelijk een aantal dagen later kreeg ik van de buren van de stal te horen dat ik heel snel mijn spullen moest ophalen omdat hij daar wilde vertrekken en ik anders mijn spullen niet meer terug zou zien. Snel er naar toe gegaan en inmiddels was al een set peeskappen weg. Nooit meer iets van hem gehoord. Ik kreeg voorheen altijd te horen hoe blij ze met me waren...

Vervolgens een jaar niet gereden vanwege studie en toen to h overnieuw gaan zoeken. Terecht gekomen bij een mevrou in het dorp. Paard zou zz lopen. Nou paar was niet vooruit te branden en moest letterlijk in draf geschopt worden en was zo stijf als een plank. Nog geen b niveau dus. Paard kreeg niet veel te eten want er was geen geld voor. Paard leefde op pulp. Buiten rijden zou gevaarlijk zijn want ze was al met hem in de sloot beland. Toch met hem gaan buitenrijden en paard was niet gevaarlijk maar had gewoon een duidelijke leider nodig. Uiteindelijk begon het paard steeds meer af te vallen en dit aangekaart. Je kon zn ribben al duidelijk zien. Was volgens hen niks aan de hand. Moest maar gewoon doorrijden. Dierenarts was geen geld voor en ik kon het niet meer aanzien dat hij steeds magerder werd en uiteindelijk gestopt.

En nu al bijna 2 jaar paardloos helaas. Maar ik heb geen zin meer in de teleurstellingen steeds. Ik wacht wel tot ik over een aantal jaren mijn eigen paard kan kopen.

Gelukkig ook jaren gereden voor hele fijne mensen!

Wat ik wel gek vind is dat je toch naar buiten gaat als je geen toestemming hebt. Dat is voor mij de reden om geen bijrijder op mijn paard te willen. Als jij je nek breekt ben ik verantwoordelijk, zelfs als ik heb aangegeven dat je niet naar buiten mocht.

Ik had zeer zeker toestemming eigenaar is op de fiets nog met me mee gegaan. Ik zou nooit iets zonder toestemming doen.