Ja nou zelf was ik ook geen schatje hoor. Op die leeftijd (12-15) haalde ik met mijn eigen pony en paard ook "fratsen" uit als ik alleen was.
Ik mocht zonder een aanwezige ouder niet springen maar mijn pony kon onwijs goed en hoog springen en op wedstrijddag tussen springende paarden heb ik mijn zadel gewisseld en ben ik 1.40 gaan springen met mijn 1.43 pony. Zonder cap ook want daar werd niet zo nauw naar gekeken.
Had blijkbaar ogen getrokken want bij de volgende springles kwam mijn instructeur met "er was een klein blond meisje zonder cap met een donkerbruine pony een hindernis aan het springen van 1.40 waar de paarden niet overheen gingen.. was jij dat Samantha!?"
Mijn vader langs de baan liep bijna paars aan van woede en ik ben na de les ook flink uitgefoeterd en mijn springzadel lag vervolgens niet meer op stal
En met paard mocht ik wel naar buiten maar liever uit drukke regios wegblijven maarja je bent jong en trots en je hebt je paard (redelijk) onder controle... dan ga je toch na je buitenritje in t park gewoon je paard parkeren en vastzetten op t winkelcentrum om een ijsje te gaan kopen..
Een andere paardenmoeder zag mn paard met teugel vastgeknoopt staan en vond het leuk met mn moeder te kletsen hoe braaf die daar stond en dat hij later ook een ijsje aangeboden kreeg..
Inmiddels ben ik volwassen, braaf en rustig en heb ik geen eigen paarden meer maar bijrijdpaardje en verzorgpoown en bij bijrijdpaardje geldt: mag aan de hand naar buiten maar niet er op (helemaal prima ben toch niet zon buitenrijder). En met verzorgpoown geldt je mag altijd gaan en alles doen maar wel even laten weten wanneer je er bent (om dubbel komen te voorkomen) als je met de 2wieler de weg op gaat hoefschoentjes om en cap op.
Heb gelukkig een hele fijne cap.. hahaha.
Maar met mijzelf als voorbeeld vond ik het heel erg prettig dat ik een bijrijder had die vervoerafhankelijk was van haar moeder. En voor haar moeder was het op de manege ook een sociaal uitje. Die vond t leuk om mee te gaan.