Ik had al heeeeel lang de wens om een verzorgpony te hebben. Elke keer als ik in de trein naar mijn studie zat, zat ik hierover te dromen, zeker als ik al die paardjes in de wei zag staan. Ik rijd 1 x per week op de manege maar ik mis toch die klik, echt een band opbouwen met je paard. Het is gewoon zonde dat er zoveel mensen op 'jouw' lievelingspaard rijden. Toen heb ik een advertentie op marktplaats en bokt gezet. Gewoon alles eerlijk, geschreven hoe lang ik al rijd, wat mijn lengte is, dat ik niet vies ben van klusjes en evt een bijdrage wilde betalen. Ik kreeg tot mijn grote verbazing en tegen mijn verwachting in nog best veel reacties! Ik had bijna een afspraak staan maar toen werd het mij toch te benauwd.. Ik werd angstig en was bang dat ik er spijt van zou krijgen, of dat de mensen mij niet goed genoeg vonden. Ook liep het toen in mijn privé situatie niet helemaal lekker. Toen heb ik het hele festijn afgeblazen en voor toen was dat goed ...
Tot het wéér begon te kriebelen. Toen heb ik weer een advertentie op bokt en marktplaats gezet. Na eventjes afwachten kon ik langs bij iemand die een draver had. Dit keer trok ik wél de stoute schoenen aan en ben ik een proefritje gaan maken. Ontzettend lief paard maar wel erg onzeker en onrustig. Het was ook een hele nieuwe wereld voor mij, een draver, toch een hele andere manier van rijden. Ik heb de mensen bedankt en zou in het weekend laten weten of ik er echt voor wilde gaan zodat ik thuis nog even bedenktijd had en zij ook over mij ... Toen die dag daarna kreeg ik een appje voor een ander verzorgpaardje. Hij was wat ouder maar had nog alle energie. Ook hoefde ik daar geen bijdrage te betalen, alleen wat klusjes te doen wat ik niet erg vind. Ik heb toen besloten om daar toch ook te gaan kijken. Ik had mijn twijfels over de draver of het paard wel echt bij mij paste. Ik ben toen naar het tweede paardje gegaan en daar reden ze ook alleen maar recreatief wat ik heerlijk vind. Ik voelde meteen een veel betere klik met het paard en het was ook erg gezellig met de andere meiden. Ook stond het paard bij iemand aan huis ipv op een pensionstal wat ik ook vaak veel fijner vind, geen blikken van mensen.. Toen ze vroeg of ik het wat vond heb ik ook direct ja gezegd en heb ik die dag daarna tegen de eigenaresse van de draver gezegd dat ik een ander paard had gevonden wat meer bij mij paste. Dit vond ze niet erg: ze zat zelf erg in twijfel tussen mij en een andere verzorgster dus was voor haar de keuze nu ook snel gemaakt.
Nu ben ik al een aantal maanden (sinds ong. oktober) de trotse verzorgster van Sjors! Het is maar even kijken tot hoe lang hij het volhoudt ivm zijn leeftijd maar ik geniet elke keer dat ik bij hem ben. Het is echt een van de beste keuzes ooit geweest om een verzorgpaardje te zoeken, lekker even overal tussen uit en even niks anders dan paarden en buiten zijn. Het is echt een hele grote uitlaatklep geweest voor me, zeker nu het prive ook niet allemaal lekker loopt kan ik mijn rust daar vinden. Het zijn ook ontzettend aardige meiden die daar zijn en bleek dat ik ook 2 meiden die daar 2 andere paarden verzorgen ook al kende van de manege waar ik reed! Te leuk
Ik mag praktisch komen wanneer ik tijd heb en wanneer het voor de eigenaresse ook uitkomt dus het is echt ideaal. Ik ben zeer dankbaar dat ik daar mag zijn. Ik denk dat het vooral belangrijk is dat je eerlijk bent, zowel in je advertentie als wanneer je een paard gaat bezoeken. Ook is het belangrijk om goed te overwegen of je het wel echt wilt en er echt de tijd voor hebt want na een paar weken weer afzeggen vind ik ook not done..
