0llie schreef:Als ik mijn teugels in 1 hand neem om het paard een tikje bij te geven om wat actiever te worden dan geef ik eigenlijk automatisch een tik op z'n kont. Mijn instructrice zegt wel eens dat ik een tik bij moet geven achter mijn kuit, maar dit voelt helemaal niet natuurlijk om te doen. Ik rij altijd met een dressuurzweep van (volgensmij) 110cm.
Doe ik het dan wel goed of moet het echt achter mijn kuit? En zo ja hoe doe ik dat dan want ik denk dat ik dan alleen maar ga klungelen.
Elisa2 schreef:Beide kan, maar..het is belangrijk om niet eerst de teugels in 1 hand te nemen en een harde lel te geven. Dat is niet de bedoeling en geen correct gebruik.
Koop een zweep die lang genoeg is zodat je beide teugels gewoon vast kunt blijven houden en niet per ongeluk in de mond zit. Dan is het een kwestie van goede timing, dus been - geen reactie- direct een tikje. Die niet hard hoeft te zijn, het schrik effect en de timing zijn belangrijker..paard moet naar voren. En dan consequent bijhouden..niet paard weer zelf laten afzakken in tempo.
Jolliegirl schreef:Jullie gaan er gelijk vanuit dat ts een lel geeft.. ze heeft het over een tikje.
En teugels in 1 hand snap ik ergens wel...tikken vanuit je hand met teugels geeft weer gerommel in de mond.
Het overpakken van de teugels ook natuurlijk,maar ik snap ergens wel dat dit zo geleerd word.
Uiteraard niet lellen, maar een tikje bij kan prima.
Maar wel op het juiste moment zodat het paard hey associeert met kuit.
BloemBloem schreef:Elisa2 schreef:Beide kan, maar..het is belangrijk om niet eerst de teugels in 1 hand te nemen en een harde lel te geven. Dat is niet de bedoeling en geen correct gebruik.
Koop een zweep die lang genoeg is zodat je beide teugels gewoon vast kunt blijven houden en niet per ongeluk in de mond zit. Dan is het een kwestie van goede timing, dus been - geen reactie- direct een tikje. Die niet hard hoeft te zijn, het schrik effect en de timing zijn belangrijker..paard moet naar voren. En dan consequent bijhouden..niet paard weer zelf laten afzakken in tempo.
Ben het helemaal met bovenstaande eens!
Ik ben nu met een "projectje" bezig die behoorlijk flegmatiek en afgestompt is
in het rijden, en eigenlijk wil ik hem zo min mogelijk tikken en prikken, dus de sporen zijn inmiddels
ook af, want ik sta er gewoon niet meer achter om zo te moeten rijden
Punt is alleen, dat hij heel erg in de rem gaat op het moment dat hij in verbinding komt, wanneer ik dan bijvoorbeeld mijn zweep overpak ( doe ik inmiddels niet meer ) dan ben ik alles kwijt en sprint hij naar voren
Die timing is dus echt zo vreselijk belangrijk, slaan doe ik ook niet meer, het is meer kietelen en aangeven dat ik reactie wil!
Ibbel schreef:Ik heb een tijd terug een video gekeken die een heel interessant uitgangspunt had:
Door de volgorde "been - meer been - tikje bij" conditioneer je een paard te wachten op dat tikje bij. Je maakt ze niet sneller op het been, je laat ze wachten op die tik.
Ibbel schreef:Ik heb een tijd terug een video gekeken die een heel interessant uitgangspunt had:
Door de volgorde "been - meer been - tikje bij" conditioneer je een paard te wachten op dat tikje bij. Je maakt ze niet sneller op het been, je laat ze wachten op die tik.
Deze instructeur deed het anders: "been" geen reactie, "meer been" -> nog geen reactie: stoppen met vragen, even rust. Dan opnieuw "been" en bij geen reactie "meer been" -> nog geen reactie: stoppen met vragen.
Al héél snel kwam er reactie (hoe minimaal ook!) op "meer been". Stoppen met vragen, en na 10 passen of zo weer een overgang naar de langzamere gang. Cruciaal hierbij is die minimale reactie herkennen en belonen!
En vervolgens na even rust opnieuw van voor af aan: "been" etc.
Het kwartje viel bij alle paarden al heel snel dat "been" betekende, oh, ik moet (even) reageren, en als beloning mag ik daarna weer stappen (of stoppen).
En van daaruit bouw je de periode dat ze moeten 'lopen' natuurlijk uit.
Babootje schreef:Zou zo'n paard juist wel met spoor rijden. Volgens hetzelfde principe als het zweepgebruik. Dus je spoortje komt er alleen bij als je geen reactie op je kuit hebt. Belangrijk is dan ook wel dat je je spoor eruit kunt houden als je met je kuit drijft en niet continu zit te prikken. Dus een onafhankelijke zit hebt.
Het paard moet iets leren, namelijk het voorwaarts gaan op je been. Gebruik ook gewoon je stem erbij.
Als je paard naar voren sprint als je je zweepje overpakt, vooral heel erg belonen op alle voorwaartse reacties. Je bent vooral met africhten bezig.
Als het paard zijn voorwaartse reactie op spoor of zweep heeft verbonden aan been, kun je spoor en zweep weglaten.
Babootje schreef:Ibbel schreef:Ik heb een tijd terug een video gekeken die een heel interessant uitgangspunt had:
Door de volgorde "been - meer been - tikje bij" conditioneer je een paard te wachten op dat tikje bij. Je maakt ze niet sneller op het been, je laat ze wachten op die tik.
Eens hiermee.
Voor de rest. Klinkt interessant, heb het alleen nooit zo hoeven doen.
Heb altijd geleerd tikje zweep en kuit tegelijk. Je paard moet het tikje met de zweep verbinden aan je been. Reageert het paard daar voorwaarts op belonen. Blijft hij dat goed doen kan het tikje met de zweep er als hulp af.
Vooral het belonen is heel belangrijk, want zo leert je paard wat de bedoeling is. Dat belonen wordt nogal eens vergeten. En daarbij moet je ook nog heel consequent zijn.
Verder is het vooral belangrijk - als een paard flegmatiek is - dat je elke voorwaartse drang beloont. Of dat nu wel of niet direct op je been is.
Eens Pol, met sporen moet je kunnen rijden.
Maar voorwaartse drang bevestigen kan ook al aan de longeerlijn. Dat werk zou ik ook met een flegmatiek paard doen. Voorwaarts leren op je stem is al een heel handige hulp als je erop zit.
Gebruikers op dit forum: SemrushBot en 5 bezoekers