MirandaFuego schreef:Owh, ik denk dat ik ook franse dressuur rij, alleen wist ik het nog niet, haha!
Op zich zie ik weinig verschil met engelse dressuur....
Engelse dressuur bestaat niet echt. "Engels rijden" bestaat alleen tegenover westernrijden, dus vanuit de western termologie.
Dressuur zoals we dat kennen als "gewoon" IS Franse dressuur.
Dressuur zoals na de ontwikkeling op wedstrijden werd getoond werd nl gevormd in Frankrijk. (Hoewel dressuur al eerder bestond waren er geen uniforme ideeën over en kon het dus ook niet echt internationaal verreden worden op wedstrijden).
De Duitsers weken ietsje af in bepaalde gedachtengangen vandaar dat er later ook "Duitse school" ontstond. Heden ten dagen spreekt men nog over Duitse en Franse school, maar de verschillen zijn zeer vaag.
De grote bekende rijscholen, de Spaanse (in Wenen), de Portugese (EPAE), de Franse (met Cadre Noir) en de Spaanse in Andalusië gebruiken allemaal die gewone "Franse" dressuur, en de ruiters van de verschillende scholen zijn uitwisselbaar. Sterker nog, de directeuren zijn soms oorspronkelijk van een andere school.
De Weense wijkt visueel iets af omdat ze sterkere verzameling en dus meer buiging in de gewrichten vragen. De Franse is meen ik de enige die geen Spaanse pas uitvoert. Die rijden trouwens ook niet persee op 1 ras/type en gebruiken geen hengsten, maar gewoon merries en ruinen door elkaar. De paarden die de sprongen (airs) als de capriool uitvoeren zijn andere dan die de dressuuroefeningen doen. Er zijn lichte afwijkingen hoe een en ander wordt uitgevoerd, maar de trainingsmethodes zijn hetzelfde.
Dus, Franse school of Franse dressuur is helemaal niet zo onbekend als het lijkt, het wordt gewoon beoefend met elk type zadel dat je wilt, dus inclusief het "normale" rijzadel, dat ook alleen door western termologie "engels" wordt genoemd.
Het streven is een zo licht mogelijk teugelcontact en zoveel mogelijk gereden zijn op de zit.
De losse teugel is een keuze, en meestal alleen een fase.
TS zegt duidelijk dat ze een eigen draai aan dingen geeft door quote: "en beetje klaus" en dit is altijd toe te juichen (als het tenminste niet ten koste gaat van je rijdier, uiteraard).
Een goede ruiter gebruikt wat werkt om een optimale verbinding te krijgen met zijn paard. Deze verbinding kan zonder mondcontact, maar ook met licht contact, of via de neus of met een halsring of met niks.
Traditioneel wordt in dressuur, dus ook in Franse school, een bit gebruikt en later in de opleiding stang- en trens, waarbij dan oorspronkelijk de stangteugel wel is aangenomen.
Maar kortom, een ieder die gewoon les krijgt in dressuur heeft feitelijk te maken met "Franse" dressuur.
Er zijn variabelen op, elke instructeur kan anders gevormd zijn door zijn/haar instructeurs en heeft zo zijn eigen invloed.
Nogmaals, je kunt het beste werken met wat werkt voor jou en jouw paard ipv klakkeloos op een manier rijden zoals iedereen om je heen dat nu eenmaal doet omdat men niks anders kent of probeert. Want wat "de anderen" doen, hoeft niet altijd te werken voor jou of zelfs "correct" te zijn.
De grootse fout die je kunt maken is jezelf in een hokje plaatsen van een bepaalde rijstijl. De een is met rijkunst bezig, de ander met paardrijden (kan verschillen ) en dat wil niet zeggen dat het een beter is dan het ander of dat je alléén óf het een óf het ander kunt doen. Ik ben zelf een voorbeeld van iemand die van alles en nog wat doet, inclusief bitloos en hoofdstelloos en me als allround amazone zie en niet als dressuur amazone in een bepaalde stijl, hoewel ik geschoold ben in Frans, wat vroeger normaal was. (Ik ben 49 jaar)
Ik moet me naast het info geven eigenlijk ook wel even aan de TS richten, want ik ben wel onbeleefd om zo in te breken....
Je hebt het over wat moeite met van volledige lengtebuiging naar schouderbinnenwaarts.
Als je moeite hebt met aansluiten van je been, moet je dus meer met de knieën en heupen (en zelfs je schouders en hoofd) werken, zonder dat je daarbij inknikt.
Je kunt een paard ook simpel aanleren meer in te buigen met spoor en minder zonder spoor. De houding van je buitenbeen en de gewichtsverplaatsing is ook niet te onderschatten.
Je kunt bij het rechter willen houden bv meer gewicht in je buitenstijgbeugel nemen en bij het buiging vragen meer op je binnenstijgbeugel.
De positie van handen en dus waar de teugels zijn, kan ook, zelfs bij een losse teugel, doorslag gevend zijn voor al of niet buigen. Daar twee handen naar links gewicht op de linker schouder brengt bv.
Denk goed na over gewichtsverplaatsing, niet alleen van jou, maar ook van je paard via de hulpen.