Ik (Tamar) ben nu 6 maanden een combinatie met mijn lieve, maar enigzins gecompliceerde 7 jarige welsh kruising Carado
Ik kocht Carado zonder hem te gaan bezichtigen. Iets met afstand en Corona, en onder het mom, ik ben jong. We gokken het erop. Ik kreeg een ontzettend afgesloten bang paard uit de trailer, waarbij ik me instand afvroeg waar ik aan begonnen was. Ik heb hem 4 weken laten wennen, en toen voor het eerst opgestapt. Hij kende eigenlijk niks. Stap was kort en snel, de draf was vluchtig, kort en krabbelig met de voorbenen. Galop? Was vooral vasthouden voor je leven en bidden dat we niet onderuit gingen.
Dag in, dag uit. Met een enorm divers schema. Zijn we aan de slag gegaan. Belonen en zo min mogelijk druk bleek een uitkomst. Daarbij kon ik mijn ervaring als Westernruiter een beetje toepassen, daar hij zijn ontspanning vond in het 'joggen'. Ook het sturen paste we toe zoals ik dat daaruit geleerd heb. Dit paste hem goed, en in de dressuur begint het er langzaam op te lijken.
Ondertussen kunnen we buitenrijden zonder dat ik dreig te gaan vliegen (hij is razendsnel en was heel bang buiten) Hobbelen we op neckrope. Hebben we ondervonden dat bitloos rijden niet je ding is
En gaan we een begin maken met een springcarrïere. Want dat blijkt van hem een grote hobby te zijn. Nu moet ik nog even de moed bij elkaar verzamelen.
Dan nu. Foto's.
Waar we momenteel aan werken:
Soepel maken rechtsom
Ontspanning is altijd de rode draad in het rijden
Je schouders vriendin
Paslengte
Galop
Enjoy
Oopsie
Hou op met me hoor.
Bye bye!
