NOU dat was ie dan vandaag! Helemaal m'n stomme eigen schuld. Ze waren beide al wat heet, gaat mevrouw Peek zonder zadel een korte buitenrit op Jildau maken. Ze was voortdurend op zoek naar een reden om hem te peren, en toen ze een hond naar een kat zag rennen vond ze dat wel goed genoeg om ervandoor te gaan. Dus daar ging ze, in de rengalop over de openbare weg, bijna aangereden door een auto, hysterisch hinnekend richting stal, met mij op de rug. Tsja als ik zonder zadel rijdt heb nu eenmaal wat minder controle, dus het enige wat ik kon doen was haar kalmerend toespreken en hard klemmen om te blijven zitten. En daar was onze inrit, ik dacht nog, hoe gaat ze die draai maken in de rengalop, maar ze stopte in 1 keer tegen het hek, en HOP, daar werd ik gelanceerd. De remsporen stonden op de weg....Ik heb er niets aan overgehouden, alleen een paar schrammetjes. Even geschrokken, maar m'n moeder had het erger. Die zat meteen van: je had wel dood kunnen zijn enzo, want een dochter van iemand die ze kent had ongeveer hetzelfde meegemaakt en was daardoor overleden. Het was ook stom van me, maar van je fouten leer je...ik zal nooit meer zonder zadel op mijn paard stappen, hooguit in de bak, en dan wel met cap op!

En dan the day after: zere arm, zere buik en zeer hoofd. Nou ja, even een weekendje uitwaaien bij het Groningse wad en dan kunnen we er volgende week weer tegenaan

HAHA! T is toch mooi dat je niet hard was gevallen. Er hadden ergere dingen kunnen gebeuren. In iedere geval heel veel sterkte met je zere armpje buikje en hoofdje!

ja veel sterktre en inderdaad........van ongelukken leer je sneller als van ouders.

Hmmmz... Het is niet zozeer t feit je schuld van dat je erop stapte, maar de manier waarop je handelde op het moment dat hij/jullie schrok(ken)!!!

Ik ga met Snowdon ook wel eens zonder zadel naar buiten, gewoon met halster. Snowdon is nu niet bepaald een tinkertje dat absoluut nergens van schrikt, maar ik ken hem gewoon dondersgoed. Ik heb eerst ook gewoon veel in de bak en op t erf zonder zadel gereden, daarna met anderen naar buiten, iemand er zelfs naats de eerste minuutjes. Maar t ging allemaal bijna gelijk goed, alleen t sturen was een beetje moeilijk. Zo ben ik 1 keer bijna de bosjes ingelanceerd toen ie niet naar rechts wilde en net voor de bosjes linksaf ging... Maar ik bleef zitten! Deze winter ben ik in de sneeuw naar buiten geweest, staan foto's van op bokt ergens. Die keer vond hij ook n keer ene grote zwarte hond een beetje vreemd, mannen waren aan de andere kant van de gracht bomen aan het afzagen en er reden meerdere auto's op de wegen. Hierdoor gebeurde er allemaal niets, maar bij de heuvels werd hij hyperactief, hij vond t wel leuk om even te racen, niet wetende dat t glad zou zijn. Hij maakt dus ene sprint, ik hield hem even niet en voordat ik t door had rolden we al samen op de grond... Gelukkig ieder de andere kant op...

Maar terugkomend op jouw situatie:
Als je paard schrikt, klem jij je vast zodat je er niet afvalt, dit is voor hem alleen nog maar meer reden om harder en harder te gaan! En in zo'n situatie is het alleen nog maar moeilijker om hem in controle te houden! Je moet je ontspannen en door middel van je handen en bekken hem rustig houden. Of eigenlijk al in de gaten hebben voordat ie schrikt en dan het probleme negeren, zodat hij weet dat het niets bijzonders is. Jij schrikt onbewust eerder dan hij en daar ontstaan deze situaties door!

Dus ff oefenen in de bak en op t erf en je kan na een poosje gerust wel weer zonder zadel naar buiten met hem hoor (als je nog durft).

Zie, de horsewisperer... }>