Geplaatst Drie maanden later ging alles zo goed dat ik elke dag op haar stapte zonder haar te longeren. Ik hobbelde vaak vrolijk van stal naar het weiland en maakte regelmatig een buitenritje met Jamey. Dressuur begon ook steeds beter te gaan en we waren druk aan het oefenen op onze overgangen. Ook begon Jamey mij steeds meer te vertrouwen, ik kon haar over haar hoofd aaien en poetsen, en makkelijk haar halster omdoen. Er werd naar me gehinnikt als ik aankwam en die tijd was echt geweldig.
Net toen ik haar drie maanden had was het op een bewuste avond dat ik op haar ging hobbelen in de buitenbak. Ik had voor het eerst een elastiek erom gedaan i.p.v een martigaal, en het voelde allemaal zo goed. Ik spoorde haar aan in galop na een kwartiertje losrijden. Jamey ging er vandoor, recht naar de uitgang van de buitenbak (buitenbak is niet omheind) Ik liet mezelf vallen omdat ik wist dat het al te laat was om haar om te sleuren. En ik viel op mijn linkerarm, wat al een zwakke plek was door de breuk in februari, maar nu nog zwakker zou worden. Hopzakee naar de EHBO en ik had 2 scheuren erin zitten, 1 scheur op de oude plaats en een licht scheurt over mijn schouder.
Zo heb ik zes weken gelopen, en toen begon het weer te kriebelen. Bang was ik absoluut niet en ik klom er weer op. Zonder kracht, maar meteen de eerste keer weer in galop. In die tijd heeft mijn verzorgster Jamey gereden en nog een ander meisje. Wat zat Jamey onwijs vast zeg! Het rijden ging gewoon sux. Ik besloot priveles te nemen...
Inmiddels zijn we twee maanden nadat ik weer op Jamey stapte. We zijn nog lang niet bij het einde, maar de galop gaat weer goed. Ik heb veel nieuwe dingen geleerd, en Jamey neemt geen loopje meer met me. Alhoewel ze nu wel wat fris is gaat het rijden vrij goed. Ik longeer haar nog wel van te voren. Maar ze is absoluut weer los.
Op naar de zomer met me biertje
Shalane en Jamey.
