Geplaatst: 02-06-01 23:50
Stond van de week een topicje "waarom heb ik deze sport gekozen"over in een dipje zitten. Na vanavond weet ik weer waarom ik deze sport gekozen heb.
Zat al een poos een beetje in een dip, kwam niet echt aan het rijden, paard deed iedere keer gestoord in de wind enz. enz.
Vanavond voor het eerst in 3 weken weer gelest en zó fijn gereden. Alle twijfels van de laatste tijd zijn er uit. Het moeilijke van mijn paard is dat je hem steeds tegen het randje van goed werken en exploderen moet rijden, en dat dan het liefst nog 2 mm oprekken om verder te komen. De laatste tijd was ie nogal heetgeblakerd, en dan ben ik blij dat ik gewoon een beetje overgangen kan rijden. Vorige week greep hij me weer eens (hij is een beetje bijterig) zo zonder aanleiding gruwelijk in m'n schouder (de vellen hingen eraan ) en ik heb echt even gedacht: nú gaat ie eruit!
Maar vanavond was ie super. Echt "on the edge" dan wordt ie heerlijk los door z'n lijf, heb je een fijne verbinding, kun je schakelen tot je erbij neervalt en voel je hem gewoon "groeien" onder je. Zó gaaf. Toen terug naar huis gereden, en op stal nog even geklungeld. Deken gewisseld, eerst nog even gepoetst, stalbandages aan, z'n koppie nog een keer poetsen... En hij was zo lekker ontspannen. Hij stond zo te glimmen dat ik hem nog kon zien staan toen ik het licht uitdeed.
Ik weet weer waarom ik deze sport gekozen heb. Ik lach gewoon nog een keer en blijf eraan rijden...
Zat al een poos een beetje in een dip, kwam niet echt aan het rijden, paard deed iedere keer gestoord in de wind enz. enz.
Vanavond voor het eerst in 3 weken weer gelest en zó fijn gereden. Alle twijfels van de laatste tijd zijn er uit. Het moeilijke van mijn paard is dat je hem steeds tegen het randje van goed werken en exploderen moet rijden, en dat dan het liefst nog 2 mm oprekken om verder te komen. De laatste tijd was ie nogal heetgeblakerd, en dan ben ik blij dat ik gewoon een beetje overgangen kan rijden. Vorige week greep hij me weer eens (hij is een beetje bijterig) zo zonder aanleiding gruwelijk in m'n schouder (de vellen hingen eraan ) en ik heb echt even gedacht: nú gaat ie eruit!
Maar vanavond was ie super. Echt "on the edge" dan wordt ie heerlijk los door z'n lijf, heb je een fijne verbinding, kun je schakelen tot je erbij neervalt en voel je hem gewoon "groeien" onder je. Zó gaaf. Toen terug naar huis gereden, en op stal nog even geklungeld. Deken gewisseld, eerst nog even gepoetst, stalbandages aan, z'n koppie nog een keer poetsen... En hij was zo lekker ontspannen. Hij stond zo te glimmen dat ik hem nog kon zien staan toen ik het licht uitdeed.
Ik weet weer waarom ik deze sport gekozen heb. Ik lach gewoon nog een keer en blijf eraan rijden...